Η γεωγραφία του Αιγαίου πελάγους και ειδικότερα η απόσταση των
περισσότερων νησιών από την ηπειρωτική Ελλάδα επιβάλλουν να διατηρούνται
διαρκώς ανοικτές οι Θαλάσσιες Γραμμές Επικοινωνίας (SLOC), με σκοπό τη
μεταφορά σ’ αυτά δυνάμεων ενισχύσεων και ανεφοδιασμού μέσω νηοπομπών, τη
διεξαγωγή αποβατικών επιχειρήσεων και την προσέγγιση ακτών με σκοπό την
παροχή υποστήριξης ναυτικού πυροβολικού. Κύριο μέσο, ελάχιστου κόστους
αλλά υψηλής αποτελεσματικότητας, για την αποτροπή της εκτέλεσης των
αποστολών αυτών, αποτελεί η θαλάσσια νάρκη. Η ναρκοθέτηση εντάσσεται στο
πλαίσιο των αποστολών Θαλάσσιας Άρνησης (Sea Denial) και πλέον, των
δυνατοτήτων Αντί-Πρόσβασης / Άρνησης Περιοχής (A2/AD), οι οποίες
συνίστανται στην αποστέρηση της πρόσβασης του αντιπάλου σε συγκεκριμένη
περιοχή ή την άρνηση της χρήσης της. Το κείμενο που ακολουθεί αποσκοπεί
στην παρουσίαση της τεχνολογίας του ναρκοπολέμου, τη συνοπτική παράθεση
του ισχύοντος διεθνούς νομικού πλαισίου και ακολούθως την εξέταση των
εκατέρωθεν του Αιγαίου δυνατοτήτων και επιχειρησιακών απαιτήσεων, στο
μέτρο βεβαίως που το επιτρέπει η αναφορά σε μη διαβαθμισμένες
πληροφορίες.
