Κατά
την τοπική λαϊκή παράδοση είναι η σπηλιά του Κύκλωπος Πολύφημου, αλλά
αποτελεί στην πραγματικότητα λατρευτικό κέντρο θρακικών θεοτήτων. Το
σπήλαιο βρίσκεται στην παραλία της Μάκρης, μέσα σε έναν βράχο όπου
βρέθηκαν ίχνη χρήσης από τη Νεολιθική Περίοδο ( περ. 4.500 π.χ ).Ο χώρος του αποτελείται από δύο επίπεδα και τρείς θαλάμους, γύρω τους δε υπάρχουν λαξευμένες κόγχες και σκαλοπάτια. Στο εσωτερικό και την τούμπα, που βρίσκεται πάνω από το σπήλαιο, έχουν βρεθεί διάφορες πήλινες κατασκευές, αγαλματίδια και ειδώλια ζώων.
Τὸ σπήλαιο τοῦ Κύκλωπος βρίσκεται νότια τοῦ χωριοῦ τῆς Μάκρης, σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὴ θάλασσα, περίπου 11χλμ. δυτικά τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως.
«…ἀλλ᾽ ὅτε δὴ τὸν χῶρον ἀφικόμεθ᾽ ἐγγὺς ἐόντα,
ἔνθα δ᾽ ἐπ᾽ ἐσχατιῇ σπέος εἴδομεν ἄγχι θαλάσσης,
ὑψηλόν, δάφνῃσι κατηρεφές. ἔνθα δὲ πολλὰ
μῆλ᾽, ὄιές τε καὶ αἶγες, ἰαύεσκον· περὶ δ᾽ αὐλὴ
ὑψηλὴ δέδμητο κατωρυχέεσσι λίθοισι
μακρῇσίν τε πίτυσσιν ἰδὲ δρυσὶν ὑψικόμοισιν.
ἔνθα δ᾽ ἀνὴρ ἐνίαυε πελώριος, ὅς ῥα τὰ μῆλα
οἶος ποιμαίνεσκεν ἀπόπροθεν· οὐδὲ μετ᾽ ἄλλους
πωλεῖτ᾽, ἀλλ᾽ ἀπάνευθεν ἐὼν ἀθεμίστια ᾔδη…»
ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ρ. Ι, στ.181-189
ἔνθα δ᾽ ἐπ᾽ ἐσχατιῇ σπέος εἴδομεν ἄγχι θαλάσσης,
ὑψηλόν, δάφνῃσι κατηρεφές. ἔνθα δὲ πολλὰ
μῆλ᾽, ὄιές τε καὶ αἶγες, ἰαύεσκον· περὶ δ᾽ αὐλὴ
ὑψηλὴ δέδμητο κατωρυχέεσσι λίθοισι
μακρῇσίν τε πίτυσσιν ἰδὲ δρυσὶν ὑψικόμοισιν.
ἔνθα δ᾽ ἀνὴρ ἐνίαυε πελώριος, ὅς ῥα τὰ μῆλα
οἶος ποιμαίνεσκεν ἀπόπροθεν· οὐδὲ μετ᾽ ἄλλους
πωλεῖτ᾽, ἀλλ᾽ ἀπάνευθεν ἐὼν ἀθεμίστια ᾔδη…»
ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ρ. Ι, στ.181-189
~~~
«…Κι ὅταν σὲ τόπο φτάσαμε ποὺ δὲν ἦταν ἀλάργα,
εἴδαμε ἀπόμερη σπηλιὰ κοντᾶ κοντᾶ στὸ κύμα,
ψηλὴ καὶ δαφνοσκέπαστη, κι ἄπειρα ἐκεῖ κοπάδια
γιδοπροβάτων στάλιζαν καὶ αὐλὴ εἶχε γύρω γύρω
ψηλὴ μὲ πέτρες μὲς στὴ γῆς χωμένες, καὶ μὲ πεύκους
μεγάλους κι ἀψηλόκορφες βελανιδιὲς φραγμένη.
Ἄντρας θεόρατος ἐκεῖ καθόντανε, ποὺ μόνος
τ’ ἀρνιά βοσκοῦσε ἀπόμερα μῆτε ἔσμιγε τοὺς ἄλλους,
μόν’ τὸ κακὸ λογάριαζε στὴν ἐρημιά ποὺ ζοῦσε.…»
ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ρ. Ι, στ.181-189, ἀπόδοση Ζήσιμου Σίδερη
εἴδαμε ἀπόμερη σπηλιὰ κοντᾶ κοντᾶ στὸ κύμα,
ψηλὴ καὶ δαφνοσκέπαστη, κι ἄπειρα ἐκεῖ κοπάδια
γιδοπροβάτων στάλιζαν καὶ αὐλὴ εἶχε γύρω γύρω
ψηλὴ μὲ πέτρες μὲς στὴ γῆς χωμένες, καὶ μὲ πεύκους
μεγάλους κι ἀψηλόκορφες βελανιδιὲς φραγμένη.
Ἄντρας θεόρατος ἐκεῖ καθόντανε, ποὺ μόνος
τ’ ἀρνιά βοσκοῦσε ἀπόμερα μῆτε ἔσμιγε τοὺς ἄλλους,
μόν’ τὸ κακὸ λογάριαζε στὴν ἐρημιά ποὺ ζοῦσε.…»
ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ρ. Ι, στ.181-189, ἀπόδοση Ζήσιμου Σίδερη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου