«Τα σύνορα αυτά είναι σαφώς καθορισμένα επί τη βάσει ισχυουσών διεθνών συμφωνιών (Συνθήκη Λωζάννης του 1923, Πρωτόκολλο Αθηνών 1926, ιταλο-τουρκική Συμφωνία και Πρωτόκολλο 1932)» απαντά η Αθήνα
Ζήτημα θαλασσίων συνόρων εγείρουν εκ νέου οι Τούρκοι, διά της επίσημης οδού, μάλιστα, κάνοντας λόγο για αλληλένδετα προβλήματα στο Αιγαίο.«Στην αναμπουμπούλα, ο λύκος χαίρεται» λέει ο σοφός ελληνικός λαός και αυτό φαίνεται πως συμβαίνει και στην περίπτωση της γείτονος, που επανέρχεται σε ένα ζήτημα, για το οποίο η Ελλάδα δεν επιθυμεί καμία αλλαγή του υφιστάμενου καθεστώτος, όπως αυτό προβλέπεται από τις διεθνείς συνθήκες, που ισχύουν εδώ και πολλές δεκαετίες.
Αξίζει να σημειωθεί, βέβαια, ότι η φρασεολογία του εκπροσώπου του τουρκικού ΥΠΕΞ είναι πολύ πιο ήπια, σε σχέση ακόμα και με το πρόσφατο παρελθόν, ωστόσο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι η Άγκυρα επιμένει να θέτει το ζήτημα των θαλασσίων συνόρων, ακόμα και σε μια περίοδο ακυβερνησίας, ουσιαστικά, της Ελλάδας.
Δήλωσε συγκεκριμένα ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ: «Μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος υπάρχει σειρά αλληλένδετων προβλημάτων στο Αιγαίο. Το γεγονός ότι μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα που να έχουν οριοθετηθεί με μια ισχύουσα διεθνή συμφωνία συμπεριλαμβάνεται μεταξύ αυτών των προβλημάτων. Διατηρούμε τη στάση μας αναφορικά με τα θέματα αυτά. Η χώρα μας επιθυμεί την εξεύρεση μόνιμων λύσεων σε όλα τα θέματα αυτά σύμφωνα με την ευθυδικία και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και συμφερόντων της χώρας μας. Με την αντίληψη αυτή, όλα αυτά τα θέματα συζητούνται με την Ελλάδα στο πλαίσιο των υπαρχόντων διαύλων διαλόγου».
Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κούτρας, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων αναφορικά με την τοποθέτηση του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, σχολίασε: «Δεν είναι κατανοητή η πρόσφατη τοποθέτηση του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών περί μη ύπαρξης οριοθετημένων θαλασσίων συνόρων μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας».
«Τα σύνορα αυτά είναι σαφώς καθορισμένα επί τη βάσει ισχυουσών διεθνών συμφωνιών (Συνθήκη Λωζάννης του 1923, Πρωτόκολλο Αθηνών 1926, ιταλο-τουρκική Συμφωνία και Πρωτόκολλο 1932). Οι Συμφωνίες αυτές είναι, βεβαίως, ισχυρές και δεσμεύουν την Τουρκία, και επομένως οι όποιες εν προκειμένω αμφισβητήσεις της, είναι νομικά αβάσιμες και αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο. Περαιτέρω, σε ό,τι αφορά την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, είναι ξεκάθαρο ότι όπου δεν υφίσταται σχετική συμφωνία, εφαρμόζεται η αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής βάσει του εθιμικού δικαίου που ισχύει έναντι όλων» προσέθεσε.
ΠΗΓΗ ΠΡΩΤΟΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου