Την 15η Μαρτίου 1947 εισήχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε την 3η Μαρτίου 1949. Κατατάγηκε στο πεζικό και συγκεκριμένα στο 564 ΤΠ στη περιοχή Βίτσι με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού.
Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του Γράμμου – Βίτσι όπου και τραυματίστηκε στις 25 Ιουνίου 1949.
Την 17η Απριλίου 1950 μετατάχθηκε στο Πυροβολικό. Φοίτησε σε όλα τα προβλεπόμενα Σχολεία του Πυροβολικού, στην Σχολή Αεροπορίας Στρατού, στην Σχολή Στατιστικής και στη Σχολή Πυροβολικού Δυτικής Γερμανίας. Υπηρέτησε σε πολλές Μονάδες του Ελληνικού Στρατού και διετέλεσε Διοικητής της 149 ΜΜΒΠ.
Τήν 8η Σεπτεμβρίου 1973 μετατέθηκε στη Κύπρο και ανέλαβε Διοικητής της 173 ΜΑ/ΤΠ η οποία είχε την έδρα της στο στο στρατόπεδο «Ανδρέα Δημητρίου» στη περιοχή Καραόλου της επαρχίας Αμμοχώστου.
Κατά τη αεροπορική προσβολή που έγινε στις 15:30 της 22 Ιουλίου 1974, μισή ώρα πριν την έναρξη της ανακωχής, έπεσε ηρωικά μαχόμενος όταν πλήγηκε το παρατηρητήριο της Μοίρας από ρουκέτα Τουρκικού Αεροσκάφους. Τάφηκε στο Νεκροταφείο Σταυρού της Αμμοχώστου.
Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ Εμ. Χατζηδάκη
Υπεύθυνος για τις στρατιωτικές
επιχειρήσεις στην Αμμόχωστο ήταν ο διοικητής της 173 ΜΑ/ΤΠ,
Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού, Εμμανουήλ Χατζηδάκης, ο οποίος, με μια
μεγάλη ραφή στην πλάτη από τραύμα στον πόλεμο της Κορέας, ήταν ένας
γενναίος και έμπειρος αξιωματικός, που εμψύχωνε και καθοδηγούσε στους
στρατιώτες του κατά την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής.
Με
άλλα λόγια, ήταν ένας μεγάλος αρχηγός! Αλλά προπαντός, όπως
διαπιστώθηκε από την όλη στάση του, δεν συμμετείχε στο χουντικό παιχνίδι
της προδοσίας…
Γι΄
αυτό, τα όργανα της προδοσίας βάλανε στόχο τον άξιο «τιμονιέρη», που
οδηγούσε με επιτυχία το στρατιωτικό «σκάφος» στην πόλη της Αμμοχώστου.
Το
αρχηγείο του Εμμανουήλ Χατζηδάκη είχε στηθεί στο υπόγειο μιάς
ατέλειωτης οικοδομής, στην κατοικήσιμη περιοχή που βρισκόταν στην αρχή
του δρόμου, που οδηγούσε στο στρατόπεδο της 173 ΜΑ/ΤΠ, του Καραόλου.
Είναι βέβαιο, ότι οι Τούρκοι όχι μόνο δεν γνώριζαν τη θέση του
αρχηγείου, αλλά ούτε καν μπορούσαν να τη διανοηθούν. Αυτοί, που γνώριζαν
τη «βάση» του Χατζηδάκη, ήταν οι ΟΗΕδες, που το στρατόπεδό τους ήταν
σχεδόν απέναντι από την ατέλειωτη οικοδομή. Κανένας, τότε, δν μπορούσε
να προβλέψει την εξέλιξη αυτής της «γνωριμίας»…
Κι
ενώ, στις 22 Ιουλίου 1974 είχε συμφωνηθεί, κατ΄ αρχάς, κατάπαυση του
πυρός στις 4.00 το απόγευμα της Δευτέρας, την ίδια ακριβώς ώρα, ένα
αεροπλάνο πέταξε πάνω από το στρατόπεδο του Καραόλου, με συγκεκριμένη
κατεύθυνση (!) το αρχηγείο του Αντισυνταγματάρχη Χατζηδάκη. Το
αεροπλάνο, όταν πλησίασε σε απόσταση βολής από τον στόχο, έρριψε μία
ρουκέτα στο υπόγειο (!) της ατέλειωτης οικοδομής.
Η
βολή ήταν εύστοχη, με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο, ο γενναίος
Αντισυνταγματάρχης, ένας Κύπριος δόκιμος αξιωματικός και ένας Ελλαδίτης
μόνιμος αρχιλοχίας.
Έτσι,
με τον θάνατο του Αντισυνταγματάρχη Χατζηδάκη, το «καράβι» της Ε.Φ.
στην Αμμόχωστο έχασε τον άξιο τιμονιέρη του και έμεινε ακυβέρνητο μέχρι
την πτώση της πόλης του Ευαγόρα. Κι όταν ένα σκάφος χάσει τον κυβερνήτη
του, τότε είναι βέβαιο, ότι θα βουλιάξει σε μια μεγάλη θαλασσοταραχή.
Αυτό, επεδίωξαν οι εμπνευστές του σχεδίου για την πτώση της Αμμοχώστου.
Και, το πέτυχαν!
Δυστυχώς,
ο αντικαταστάτης του, ο Υποδιοικητής της 173 ΜΑ/ΤΠ, Ταγματάρχης
Νικόλαος Κυριαζής, από τον φόβο του ήταν «εκτός τόπου και χρόνου»!!! Οι
εντολές που «έπαιρνε» από το ΓΕΕΦ και τις εκτελούσε αμέσως, αναφέρονταν
μόνο σε οπισθοχώρηση των στρατιωτών μας! Από το Τρίκωμο διέταξε τους
στρατιώτες να οπισθοχωρήσουν στην Ιδιωτική Σχολή ΚΑΣΑ της Αμμοχώστου και
απ΄ εκεί στο Δημοτικό Σχολείο του Φρενάρους.
Ο πρώτος παρών στα σημεία οπισθοχώρησης ήταν, βεβαίως, ο ίδιος!
Τιμήθηκε με τα πιο κάτω παράσημα και μετάλλια:
Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Δ’ Τάξεως
Χρυσός Σταυρός Β’ Τάγματος Φοίνικος
Χρυσός Σταυρός Β’ Ταγματος Γεωργίου Α’
Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ’ Τάξεως
Σταυρός ταξιαρχιών Τάγματος του Φοίνικος
Ο Συνταγματάρχης Χατζηδάκης αποτελεί λαμπρό παράδειγμα Δόξας και Τιμής για τους Πυροβολητές και για τις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση.
Η Μοίρα διέθετε δεκαοκτώ (18) Αντιαρματικά πυροβόλα των 6 λιβρών και πέντε (5) αντιαεροπορικά πολυβόλα των 12,7 χιλιοστών για την αντιαεροπορική της άμυνα. Διοικητής της Μοίρας κατά την έναρξη της Τουρκικής Εισβολής ήταν ο Ανχης (ΠΒ ) Χατζηδάκης Εμμανουήλ.Η Μοίρα τελούσε υπό Διοίκηση της Ι ΑΤΔ που έδρευε στην Αμμόχωστο.
Κατά τη πρώτη φάση της Τουρκικής Εισβολής (20-22 Ιουλίου 1974) η Μοίρα υποστήριξε με τα πυρά της των αγώνα του 201 ΤΠ και του 386 ΤΕ στις επιθέσεις κατά του Σακκάρια, του Καραόλου αλλά και του Τουρκοκυπριακού Θύλακα εντός των τειχών της Αμμοχώστου. Η Μοίρα κατάφερε συντριπτικά πλήγματα στην άμυνα των πιο πάνω θυλάκων και η δια πυρών συμβολή της στην εκκαθάριση των θυλάκων ήταν ουσιαστική. Για το λόγο αυτό η Μοίρα κατά το τριήμερο αυτό δεχόταν καθημερινά αεροπορικές προσβολές.
Κατά τη αεροπορική προσβολή που έγινε στις 15:30 της 22 Ιουλίου 1974, μισή ώρα πριν την έναρξη της ανακωχής, έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι ο Διοικητής της Μοίρας Ανχης (ΠΒ) Χατζηδάκης Εμμανουήλ, ο Ανθστης (ΠΒ) Κατσάνος Ευάγγελος και ο ΔΕΑ (ΠΒ) Χατζηπροκοπίου Σώτος.
Κατά τη δεύτερη φάση της Τουρκικής Εισβολής (14-16 Αυγούστου 1974) η Μοίρα με Διοικητή τον Τχη (ΠΒ) Κυριαζή Νικόλαο συμμετείχε με δύο πυροβολαρχίες στην αντιαρματική άμυνα του τομέα Μιας Μηλιάς – Νέου Χωριού Λευκωσίας στη προσπάθεια ανακοπής της προέλασης των Τουρκικών αρμάτων προς την Αμμόχωστο. Οι δύο πυροβολαρχίες είχαν ταχθεί στη περιοχή Μιας Μηλιάς. Η Τρίτη πυροβολαρχία της Μοίρας τάχθηκε στη περιοχή της εισόδου της πόλεως της Αμμοχώστου.
Χρυσές Σελίδες Δόξας και Αυτοθυσίας έγραψαν οι πυροβολητές της Μοίρας στη περιοχή Μιας Μηλιάς μαχόμενοι και πεσόντες επί των πυροβόλων στις θέσεις άμυνας τους και αποτελούν λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση στην Ιστορία της Κύπρου αντάξιο των Θερμοπυλομάχων. Κατά τη μάχη στη Μια Μηλιά η Μοίρα απώλεσε εννέα (9) από τα δώδεκα (12) πυροβόλα που είχαν ταχθεί στη περιοχή.
Μετά τη κατάρρευση του μετώπου στη περιοχή, την 14η Αυγούστου 1974, τρία πυροβόλα απεγκλωβίστηκαν και οπισθοχώρησαν στη περιοχή Μαραθόβουνου και ακολούθως στη περιοχή Στύλλοι όπου ήταν ταγμένη ηάλλη Πυροβολαρχία της Μοίρας Από τη περιοχή Στύλλοι η Μοίρα εκτέλεσε βολές κατά των προελαύνοντων Τουρκικών αρμάτων και ακολούθως της 15η Αυγούστου 1974 υποχώρησε προς τη περιοχή της εισόδου της πόλεως της Αμμοχώστου. Από το χώρο τάξεως της η Μοίρα εκτέλεσε βολές κατά των Τουρκικών Δυνάμεων και ακολούθως μέσω Δερύνιας υποχώρησε προς τη περιοχή της επαρχίας Λάρνακας.
Στις επιχειρήσεις για την απόκρουση της Τουρκικής Εισβολής η Μοίρα έχει δώσει πέντε (5) ηρωικά πεσόντες αξιωματικούς και οπλίτες και εικοσιένα (21) αγνοούμενους.
Ηρωικά πεσόντες:
Ανχης (ΠΒ) Χατζηδάκης Εμμανουήλ
ΔΕΑ (ΠΒ) Χατζηπροκοπίου Σώτος
Ανθστης (ΠΒ) Κατσάνος Ευάγγελος
Στρτης (ΠΒ) Ελευθερίου Ανδρέας
Στρτης (ΠΒ) Παναγιώτου Παναγιώτης
Αγνοούμενοι της 173 ΜΑ/ΤΠ στο πεδίο της τιμής:
Λοχίας Αντωνίου Στέλιος
Στρτης Ανδρέα Μαγιά Παναγιώτης
Στρτης Βασιλείου Σέριος
Στρτης Βασιλόπουλος Μηνάς
Στρτης Βερεής Πιερής
Στρτης Γιαννή Γεώργιος
Στρτης Γιαννίκου Ιωάννης
Στρτης Θεοδούλου Μιχαλάκης
Στρτης Ιωαννίδης Ευέλθων
Στρτης Κκολιάς Βασίλειος
Στρτης Μάρκου Κιλέ Γιασουμής
Στρτης Μασιάς Δημητράκης
Στρτης Νεοχωρίτης Σταύρος
Στρτης Νικοδήμου Χριστάκης
Στρτης Νικολάου Γρηγόριος
Στρτης Νικολεττής Παναγιώτης
Στρτης Ορφανίδης Στυλιανός
Στρτης Ορφανού Θεοφάνης
Στρτης Σταύρου Δημήτριος
Στρτης Σταύρου Σταύρος
Στρτης Σωκράτους Ιωακείμ Λοΐζος
Επιμέλεια: Γιώργος Λαμπράκης
Πηγη: Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφεδρων Πυροβολικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου