Ερανιζόμενος την σχετική πραγματολογία από τον ιστορικό δρα Η. Ηλιόπουλο, δεινό μελετητή –μεταξύ άλλων– και του φαινομένου των γερμανικής εμπνεύσεως εθνοκρατικών αποσταθεροποιήσεων, υποστηρίζω ότι οι γερμανικές και οι εταιρικές τους «ευρωπαϊκές ελίτ» έχουν επιλέξει μια συγκεκριμένη βαλκανική πολιτική: την μοριοποιήση και πολτοποίηση των εθνικών ταυτοτήτων.
Πρόκειται για επιλογή η οποία υποστηρίχθηκε από τους «οργανικούς -με το αζημίωτο-διανοουμένους» των Open Society Funds του κ. Σόρος στις ημέρες μας. Αλλά και από την ιδεολογικοπολιτική νομενκλατούρα μηχανισμών, όπως το διαχρονικό νεοσυντηρητικό American Enterprise Institut (ιδρύθηκε το 1938, με σημαίνοντα μέλη όπως ο «φωτισθείς» πρώην τροτσιστής Irving Kristol και άλλοι της ιδίας ιδεολογικής τάσεως) των Μπους, Κλίντον και Ομπάμα.
Η επιλογή της πολτοποίησης παρουσιάσθηκε ως «επιταγή των καιρών», αναπόφευκτη λόγω «παγκοσμιοποίησης», επιφέρει αυτονοήτως την τάχα ανεξήγητη και παράδοξη «έξαρση των εθνικισμών, των τοπικισμών και των θρησκευτικών φουνταμενταλισμών».
Πρώτον, διότι προκειμένου να επιτύχει το ζωτικό στρατηγικό στόχο του, το διεθνές πανίσχυρο χρηματοπιστωτικό σύστημα του διεθνοποιηθέντος Κεφαλαίου οφείλει να διαγράψει πλέον το βεστφαλιανό έθνος-κράτος, το οποίο δρα ανασχετικώς ως προς τα συμφέροντά του.
Δεύτερον, διότι τα ευρέα κοινωνικά στρώματα, που καλούνται να καταβάλουν το επαχθές τίμημα της προσαρμογής στην «άτεγκτη επιταγή» της παγκοσμιοποίησης, αναζητούν ψυχολογική προστασία. Και την αναζητούν στο συναίσθημα του, εκ των πραγμάτων, σμυκρινθέντος σε επίπεδο εθνοτικής ομάδος «Εμείς». Η ανατροπή εδώ, ήλθε «απρόσμενα» από την άνοδο στην αμερικανική εξουσία του προέδρου Τραμπ, ο οποίος αντιτίθεται στην διεθνοποιητική και διεθνίζουσα κεφαλαιοκρατική αυτή τάση. Στηρίζει την έννοια του έθνους-κράτους και μάλιστα από την ισχυρότατη θέση του ενοίκου του Λευκού Οίκου.
Ανάλογη και η βρετανική αντίσταση στην γερμανοποιούμενη Ευρώπη δια του Brexit. Σημεία των καιρών, θα μου πείτε, όπως και «σημεία των αφυπνιζομένων λαών», θα προσθέσω εγώ. Στο πλαίσιο αυτής της αφυπνίσεως των λαών εντάσσω και το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης των εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, το οποίο «εξατμίσθηκε» από τους εθνικούς και ιδιωτικούς τηλεοπτικούς διαύλους ως μηδέποτε υπάρξαν!
Μηχανισμοί αποσταθεροποιήσεως στα Βαλκάνια
Ο απώτερος στόχος των γερμανικής εμπνεύσεως αποσταθεροποιήσεων είναι και δεδομένος και ομολογημένος: Σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τη Γαλλία και τη Βρετανία μέχρι την Ελλάδα και την Κύπρο, διαβιούν 101.412.000 «μειονοτικών» ατόμων, κατά την επίσημη εκτίμηση της «μετωπικής» νεοφασιστικής «Φεντεραλιστικής Ενώσεως Ευρωπαϊκών Εθνοφυλετικών Ομάδων».
Αυτοί οι «καταπιεζόμενοι μειονοτικοί» έχουν «ιερό δικαίωμα» να προστατεύσουν την «εθνοτική/γλωσσική ταυτότητά τους», όπερ μεθερμηνεύεται από τους Γερμανούς «ειδήμονες» σε χορήγηση εκτεταμένης αυτονομίας. Τότε και μόνον τότε τους επιτρέπεται να παραμένουν π.χ. Γάλλοι πολίτες (ενώ είναι κατά βάθος «Βουργουνδοί», «Νορμανδοί», «Οξιτανοί», κ.λ.π.) ή παραμένουν π.χ. Έλληνες (ενώ είναι, υποτίθεται, «Μακεδόνες», Βλάχοι, Αλβανοί, Τούρκοι, Γιουρούκοι, Σαρακατσάνοι κ.λ.π.).
Αν όμως υπάρξει κρίση στη σχέση της «εθνοτικής μειονότητος» με το κυρίαρχο έθνος- κράτος, τότε η «μειονότητα» έχει το «δικαίωμα αυτοδιαθέσεως» και αποσχίσεως, ακόμη και δια της βίας, σύμφωνα με τους «έγκυρους» Γερμανούς εμπειρογνώμονες. Η θέση αυτή αναγορεύτηκε σε αρχή από τον τότε γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Χαβιέ Σολάνα, έναν «φωτισθέντα» πρώην μαρξιστή.
Εφ’ εξής, είχε πει, η προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων θα προηγείται του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας των κρατών. Άρα, πυρίτιδα διατίθεται άφθονη, δοθέντος ότι οι αυτόκλητοι «προστάτες» των μειονοτήτων αναβιβάζουν σε 282 τις «εθνοτικές ομάδες» που δήθεν ασφυκτιούν στα στενά σύνορα των 36 ευρωπαϊκών εθνών-κρατών.
Το «Ευρωπαϊκό Κέντρο Μειονοτήτων»
Η «Φεντεραλιστική Ένωση Ευρωπαϊκών Εθνοφυλετικών Ομάδων» εκπροσωπείται στο Συμβούλιο του ιδρυθέντος κατά τα τέλη του 1996, «Ευρωπαϊκού Κέντρου Μειονοτήτων» που εδρεύει στο Φλένσμπουργκ της Βορείου Γερμανίας και διευθύνεται από τον ίδιο «μακεδονολόγο» κ. Στέφαν Τραιμπστ (Stefan Troebst). Η ίδρυση του αναβαθμισμένου επιτελικού κέντρου στο Φλένσμπουργκ, τρία χρόνια πριν τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς του Μαρτίου του 1999 στην Γιουγκοσλαβία, σηματοδοτεί μια ουσιαστική ποιοτική μεταβολή στον τρόπο εργασίας.
Άλλωστε, από την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη έγινε η αρχή: Την διάλυση της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας, δια της αποσχίσεως των Σλοβένων, των Κροατών, των Βοσνίων μουσουλμάνων και των «Μακεδόνων» των Σκοπίων, ακολουθεί η κατά μέτωπον επίθεση εναντίον της κυρίως Σερβίας. Επετεύχθη ο ακρωτηριασμός της με την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου/Μετοχίου, ηγέρθη ζήτημα Βοϊβοδίνας (ουγγρική μειονότητα) και Σατζακίου (μουσουλμανική μειονότητα). Το δε Μαυροβούνιο ανεξαρτητοποιήθηκε και το 2017 ενετάχθη εις το ΝΑΤΟ.
Έπεται δε η Θράκη, για την οποία τα αρμόδια γερμανικά ιδρύματα έχουν κάνει προεργασία από ετών. Ήδη οι επιφανείς Τούρκοι επισκέπται μας (Τσαβούσογλου, Ερντογάν, κ.τ.λ.) φροντίζουν να μας το καταστήσουν απολύτως εμφανές και σαφές.
Βίαιη μεταβολή των συνόρων
Αλλά υπάρχει και η Δυτική Ευρώπη! Ας δώσουμε και πάλι το λόγο στον διευθυντή του «Ευρωπαϊκού Κέντρου Μειονοτήτων» κ. Τραίμπστ: «θα αφιερωθεί ιδιαιτέρα προσοχή στην Ανατολική Ευρώπη», λέει ο «ειδικός» που είχε αποσταλεί και ως παρατηρητής του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών στη FYROM την περίοδο 1992-93 για να πλέξει κατά τα λεγόμενά του «ένα χονδρό δίκτυο ανεπισήμων γνωριμιών»!
Είναι σαφές ότι όπισθεν του εντέχνως καθησυχαστικού όρου των γερμανικών αυτών κέντρων «προστασίας των μειονοτήτων» υποκρύπτεται η προτεραιότητα της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, προσλαμβάνουσα μάλιστα πανηπειρωτικές διαστάσεις και επιτάσσουσα την ενεργό παρέμβαση των Γερμανών «ειδικών» σε Ανατολή και Δύση, για την αποσταθεροποίηση των μέχρι σήμερα ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών.
Για του λόγου το αληθές: Αναφερόμενος στην «εθνοτική ταυτότητα» των κατοίκων της Νοτίου Γαλλίας ο Τραίμπστ δεν διστάζει να φανταστεί το ενδεχόμενο, κάποιες ανακαλυφθείσες υπό του ιδίου «μειονότητες» να θελήσουν να ιδρύσουν δικό τους εθνικό κράτος! Με την ψυχραιμία που οφείλει να διέπει έναν καλό Γερμανό επιστήμονα, ο διευθυντής του Κέντρου Μειονοτήτων παρατηρεί: «Το εάν, επί παραδείγματι (…) οι Οξιτανοί στη Νότιο Γαλλία θα καταθέσουν ένα εθνικό σχέδιο, θα οργανώσουν ένα εθνικό κίνημα και, εντέλει, θα αξιώσουν ένα δικό τους εθνικό κράτος, και ακόμη, το εάν θα πολεμήσουν γι’ αυτό ή όχι, αυτά είναι δύσκολα ερωτήματα, αλλά πάντως, σε μερικές περιπτώσεις επείγοντα».
Κατά αυτόν, λοιπόν, όλοι αυτοί –και 90.000.000 άλλοι «μειονοτικοί» από την Ισπανία και το Βέλγιο μέχρι την Ελλάδα και τη Βουλγαρία– έχουν το «δικαίωμα» της αποσχίσεως και δια της βίας ακόμη, εφόσον το κυρίαρχο κράτος δεν τους επιτρέψει να «προστατεύσουν» αρκούντως την «εθνοτική τους ταυτότητα». Η θέση αυτή μπορεί να μη συνάδει στο παραμικρό με τις αρχές του ΟΗΕ, αλλά αποτελεί διακηρυγμένη πεποίθηση των «ειδικών». H πρόσφατη περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου και της Καταλωνίας, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Προκειμένου ο Γερμανός καθηγητής Τραιμπστ, τότε διευθυντής του Κέντρου Μειονοτήτων, να δικαιολογήσει την «αναγκαιότητα» ακόμη και «βιαίας μεταβολής των συνόρων», ανέφερε ως παράδειγμα το Κοσσυφοπέδιον, όπου αργότερα ορίσθηκε ως Πρόξενος της Γερμανίας. Η περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου, όμως, δεν είναι παρά μέρος του «Αλβανικού Ζητήματος», το οποίον είναι, κατά τον διευθυντή του Ιδρύματος του Φλένσμπουργκ, «το πλέον οξύ εθνοπολιτικό και εδαφικό πρόβλημα της Βαλκανικής».
Ένα πρόβλημα βεβαίως που αφορά άμεσα και την Ελλάδα, στην βορειοδυτική γωνιά της οποίας ο Γερμανός αξιωματούχος έχει ανακαλύψει μαζί με την «έγκυρη» ημερήσια Süddeutsche Zeitung του Μονάχου, το εβδομαδιαίο Spiegel και μια πλειάδα άλλων εντύπων «αλβανικές μειονότητες». Το εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό Spiegel ανακάλυψε στην Ελλάδα και «μειονότητες» «Μακεδόνων» (Φλώρινα), Βουλγάρων (Ανατολική Μακεδονία) και «Τούρκων / Πομάκων» (τους οποίους αναφέρει ως ένα σύνολο και τους τοποθετεί μέχρι τον Έβρο, στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Ναζιστικές μέθοδοι
Πάντως, ουδείς μπορεί να ψέξει τους Γερμανούς για μεροληψία: έχει και ελληνική μειονότητα η ελληνική Θράκη, που σημειώνεται με το γράμμα «G»! Στη λεζάντα του χάρτη που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 1999 οι Γερμανοί προστάτες των μειονοτήτων επεξηγούν ότι επισήμως και τα 10,5 εκατομμύρια κατοίκων της Ελλάδας είναι Έλληνες, εκτός μιας μουσουλμανικής μειονότητας 100.000 «Τούρκων». Πλην, οι Γερμανοί «γνωρίζουν» ότι «οι Βούλγαροι, οι Μακεδόνες (sic) κι οι Αλβανοί παραπονούνται για την πλήρη καταπίεση του πολιτισμού και της γλώσσας τους».
Oι Γερμανοί «προστάτες» των εθνοτικών μειονοτήτων θέλουν να αναστήσουν το αρχαϊκό μωσαϊκό των φυλών της εποχής πριν από τον Διαφωτισμό και την γέννηση του δημοκρατικού συνταγματικού νεοτερικού έθνους-κράτους. Και να μας γυρίσουν στον Μεσαίωνα, με το μεγάλο γερμανικό Ράιχ στο μέσον της ηπείρου και καμιά διακοσαριά «ανεξάρτητα» δουκάτα και πριγκηπάτα.
Εδώ ορισμένες από τις «μεγαλύτερες εθνοτικές ομάδες σε ευρωπαϊκή επισκόπηση» όπως τις κατέγραψε, την άνοιξη του 1992, η σύνταξη του «έγκυρου» περί τα μειονοτικά γερμανικού περιοδικού «Πογκρόμ» (που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Πνευματικού Κέντρου του Μονάχου «Γκαστάιγκ», αλλά και σε κάθε βιβλιοθήκη Ινστιτούτων Βαλκανολογίας, Πολιτικών Επιστημών κ.λ.π. καθώς και στα σοβαρά βιβλιοπωλεία).
Κατά την αντίληψη των εν λόγω «φυλετικολατρών» αλλά κατά τα άλλα «αριστερών», Γερμανών, το έθνος είναι υπόθεση του DNA και μόνον. Εάν αυτό δεν είναι ναζισμός, τότε τί είναι; Τα γονίδια, κατά τις ανωτέρω φυλετιστικές αντιλήψεις, και όχι η βούληση των πολιτών, ή η ιστορική συνείδηση, είναι αυτά τα οποία καθορίζουν ένα έθνος.
Έτσι, σύμφωνα με αυτήν την βιολογιστική αντίληψη, κάθε Σέρβος, Έλληνας ή Γάλλος, ο οποίος εννοεί να νιώθει Σέρβος, Έλληνας ή Γάλλος, εάν κατά τύχην ή κατά φαντασίαν, η προπρογιαγιά του είχε συνευρεθεί με έναν Οστρογότθο του Αλαρίχου, γίνεται αυτομάτως «Γερμανός μειονοτικός», ό,τι κι αν ο ίδιος δηλώνει! Ο βλαχόφωνος Έλληνας που κατέστη εθνικός ευεργέτης ή ο αρβανιτόφωνος Έλληνας που θυσιάσθηκε για την ελευθερία της Ελλάδος δεν είναι κατά την βιολογιστική αντίληψη των Γερμανών «προοδευτικών» Έλληνας, αλλά «Αρωμούνος» ο πρώτος και «Αλβανός» ο δεύτερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου