Η ιστορία βρίθει από παραδείγματα κρατών που βρέθηκαν αντιμέτωπα με την αδυναμία αποπληρωμής των χρεών τους και τη χρεοκοπία.΄Και μολονότι ο πληθωρισμός έγινε σύνηθες πρόβλημα ύστερα από τη γενίκευση της χρήση χαρτονομισμάτων από τις αρχές του 20ού αιώνα, είναι αρκετές οι περιπτώσεις κρατών που εκμεταλλεύονταν σε διάφορες περιστάσεις τη διαφορά μεταξύ της πραγματικής και της ονομαστικής αξίας του νομίσματος ως μετάλλου. Και το κύριο τέχνασμα ήταν η μείωση της περιεκτικότητας του νομίσματος σε πολύτιμο μέταλλο, είτε με την ανάμειξη με φτηνότερα μέταλλα είτε με τη σμίκρυνση των νομισμάτων και την έκδοση μικρότερων με την ίδια ονομαστική αξία. Ο πρώτος ηγεμόνας που υποτίμησε το νόμισμά του, καταφεύοντας και στις δύο αυτές λύσεις, για να αποφύγει τη χρεοκοπία ήταν ο Διονύσιος Α΄ των Συρακουσών.
Ο Διονύσιος Α΄ συγκαταλέγεται στις μεγάλες αλλά και πιο αμφιλεγόμενες μορφές του ελληνισμού της Δύσης κατά την Αρχαιότητα. Ταπεινής καταγωγής, διακρίθηκε στον πόλεμο με τους Καρχηδόνιους που ξέσπασε στη Σικελία το 409 π.Χ. και, εκμεταλλευόμενος την κρίση την οποία προκάλεσε ο πόλεμος το 405 αυτοανακηρύχθηκε τύραννος, σε ηλικία μόλις είκοσι πέντε ετών. Τα επόμενα χρόνια εδραίωσε την εξουσία του, οχύρωσε τις Συρακούσες και συγκρότησε ισχυρότατο στρατό με τον οποίο υπέταξε τις περισσότερες ελληνικές πόλεις της Σικελίας – οι Έλληνες της Νάξου, της Κατάνης και των Λεοντίνων εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους και τα σπίτια τους δόθηκαν σε Σικελούς και Ιταλούς μισθοφόρους.
Το επόμενο βήμα του ήταν η αναμέτρηση με τους Καρχηδόνιους. Ο πρώτος του πόλεμος εναντίον τους (397–396), κατά τον οποίο οι Έλληνες πολιόρκησαν τη Μοτύη και οι Καρχηδόνιοι τις Συρακούσες, έληξε με νίκη του Διονύσιου, ο οποίος περιόρισε τους Καρχηδόνιους στη βορειοδυτική Σικελία. Ο δεύτερος πόλεμος έληξε το 392 με μια συνθήκη ευνοϊκή για τις Συρακούσες. Μετά το 390 ο Διονύσιος εξαπέλυσε μια εκστρατεία εναντίον του Ρηγίου και άλλων ελληνικών πόλεων της νότιας Ιταλίας, και με τη βοήθεια των Λουκανών ερήμωσε τις περιοχές των Θουρίων, του Κρότωνα και των Λοκρών. Όταν έπεσε το Ρήγιο, το 386, ο Διονύσιος είχε αναδειχτεί πλέον σε κυρίαρχη μορφή της ελληνικής Ιταλία. Έστειλε αποίκους στην Ιλλυρία και πιθανώς στη βορειοανατολική Ιταλία. Μολονότι ο Ισοκράτης τον χαιρέτισε ως πρόμαχο του ελληνισμού, η βιαιότητα των κατακτητικών του πολέμων τον έκανε άκρως αντιδημοφιλή στην Ελλάδα.
ΠΗΓΗ : www.istoria.gr , www.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου