Λίγοι γνωρίζουν ότι η ιερή λέξη «Κοράνιο» είναι ελληνικότατη και μάλιστα ομηρική*. Προέρχεται από το ιερό ελληνικό ρήμα «κορέω», που σημαίνει σπέρνω -τον Λόγο του Θεού!- και κατ' επέκταση «σαρώνω». Το ρήμα «κορέω» εκφράζει και την ιερή πράξη της δημιουργίας: όταν ο πατέρας μας «εκόρευσε», δηλαδή έσπειρε τον σπόρο του στην κόρη-μάνα μας και έπλασαν εμάς!
Σήμερα το ρήμα είναι γνωστό ως: «δια-κορεύω», από το κόρη: δια-κορεύω<κόρη. Δηλαδή η πιο δημιουργική πράξη στον κόσμο! Στο «Κοράνιο» (η λέξη είναι ΔΑΝΕΙΟ των Αράβων, Περσών και Τούρκων από το ελληνικό-ομηρικό: κορέω).
Το «Κοράνιο» έχει 114 «Κεφάλαια» (η αντίστοιχη «Αραβική» λέξη: «Surah» είναι και αυτή ελληνική, από το «Σειρά»).
Αλλά και η λέξη «Αλλάχ» είναι από το ελληνικότατο «άλιος», που είναι η πρωτο-ελληνική λέξη ήλιος: Ο πρώτος πρώτος Θεός του πρωτο-Ελληνα Πελασγού ήταν, όχι ο Δίας, όχι ο Κρόνος, αλλά ο Ηλιος! Που χαρίζει το φως και τη ζωή στους Ανθρώπους: άλιος**ήλιος**Ελλάς (=το Φως)**Hellas**(Η=Χ) Αλλάχ...
Και το όνομα «Μωάμεθ» είναι δάνειο από το ελληνικότατο «μεγάθυμος» = ον με πλούσιο κόσμο ψυχής.
Καθηγητής Πάντειου Πανεπιστημίου Σταύρος Θεοφανίδης , E-mail stheofan@panteion.gr
(Αποσπάσματα από το Βιβλίο του « Τα Αγγλικά Είναι Ελληνική Διάλεκτος » (English is a Hellenic Dialect)
4 σχόλια:
Απάντηση:
Το Κοράνι αναφέρεται στους Ρωμιούς ( Αλ Ρουμ) όχι ως Έλληνες αλλά ως Χριστιανικό έθνος. Υπάρχει μεγάλος και έντονος διάλογος ανάμεσα σε ιστορικούς και μελετητές του Βυζαντίου για την ελληνικότητα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο). Για παράδειγμα διαβάζουμε:
«η στενή έννοια της εθνικής προέλευσης δεν απέκτησε στο Βυζάντιο καθοριστική σπουδαιότητα… Η υπερεθνική αυτή συνείδηση της αποστολής της Αυτοκρατορίας, η καθαρά οικουμενική χριστιανική συνείδηση, δεν μπορούσε να αποδυναμωθεί ή απορροφηθεί…από την εθνική συνείδηση μιας μόνο εθνότητας. Ο Ρωμαίος ή Βυζαντινός…αγωνιζόταν να πραγματοποιήσει το όραμα της συνένωσης ολόκληρης της Οικουμένης στην ίδια Αυτοκρατορία…» ( πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τόμ. 46 (Αθήνα: Δίας, 2004) στο λήμμα “Βυζάντιο”)
Το σίγουρο είναι ότι η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η το Βυζάντιο είχε ως κύριο ενοποιητικό στοιχείο την αφοσίωση στον Χριστιανισμό και όχι τόσο την ελληνική συνείδηση. Διαβάζουμε τα λόγια του Λέοντα ΣΤ’, που εμψυχώνει τους διοικητές του λέγοντας ότι:
«οφείλουν να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για την πατρίδα και την ορθή χριστιανική πίστη, όπως και oι στρατιώτες τους, που με την κραυγή: “Ο Σταυρός θα νικήσει”, πολεμούν, σαν στρατιώτες του Χριστού, του Κυρίου μας, για τους γονείς, για τους φίλους, για την πατρίδα, για ολόκληρο το χριστιανικό έθνος» (πηγή: Γλύκατζη-Αρβελέρ 1992, σελ. 40-41)
Το Βυζάντιο απέκτησε το ελληνικό στοιχειό προς το τέλος του και αυτό πιθανότητα από ανάγκη. Διαβάζουμε:
«Είναι αληθές ότι κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες το Βυζάντιο ησθάνθη εαυτόν περισσότερον ελληνικόν από οποτεδήποτε άλλοτε, αφού μάλιστα περιωρίσθη γεωγραφικώς εις τον Βαλκανικόν χώρον και τας νήσους”» (Ν. Τωμαδάκης, Οι Λόγιοι του Δεσποτάτου της Ηπείρου και του βασιλείου της Νικαίας (Θεσσαλονίκη: Πουρναράς, 1993, σελ. 8)
Ας δούμε πως η επίσημη Ελληνική μετάφραση του Κορανίου αποδίδει τα παραπάνω εδάφια:
1. Α. Α. Μ. (Έλιφ, Ααμμ, Μιμμ).
2. Νικήθηκαν οι Ρωμιοί.
3. Σε μια γη πολύ κοντινή. Αλλά αυτοί και μετά την ήττα τους (αυτή) σύντομα θα ξανανικήσουν, –
4. Σε λίγα χρόνια όμως. Με τον ΑΛΛΑΧ βρίσκεται η απόφαση και για (ό,τι έγινε) οτο παρελθόν και για (ό,τι θα γίνει) στο μέλλον. Θα είναι η Ημέρα που οι Πιστοί θα χαίρονται, (Κοράνι 30: 1-4)
Τα εδάφια (αηάτ) αυτά λοιπόν δεν προφητεύουν κανέναν μελλοντικό «θρίαμβο» της Ρωμιοσύνης. Αυτό φαίνεται από την επίσημη μετάφραση των εννοιών. Παρακάτω θα το δούμε λίγο αναλυτικά.
Όπως εξηγήσαμε αρχικά, οι Ρωμιοί που αναφέρεται το Κοράνι είναι οι Βυζαντινοί. Αυτό αποδεικνύεται από όλες τις γνωστές και θεολογικές επεξηγήσεις και ερμηνείες του Κορανίου(ταφσιρ). Στο γνωστό ταφσιρ των Jalal al-Din al-Mahalli και Jalal al-Din al-Suyuti (1459 και 1505) με τίτλο Tafsir al-Jalalayn διαβάζουμε ότι στο δεύτερο εδάφιο του κεφαλαίου «αλ Ρουμ» ονοματίζει τους Ρωμιούς (Βυζαντινοί). (Tafsir al-Jalalayn για το 30 κεφ. Εδάφιο 2)
Οι Βυζαντινοί όντος δεχτήκαν μια διαφαινόμενη ήττα από τους Πέρσες η οποία μετατράπηκε σε νίκη. Διαβάζουμε:
«Το 614 η Παλαιστίνη πέφτει στα χέρια του Πέρση στρατηγού Σαρ-Μπαράζ του βασιλιά Χοσρόη Β’, ο οποίος σφαγιάζει 90.000 χριστιανούς, και παίρνει ως λάφυρο το θρησκευτικό κειμήλιο του Τίμιου Σταυρού από τον ναό του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ. Το 618, με την Κωνσταντινούπολη υπό διπλή πολιορκία από Πέρσες και Άβαρους, καταστρώνει σχέδιο μεταφορά της ρωμαϊκής πρωτεύουσας στην Καρχηδόνα και στο σταθερότερο εξαρχάτο της Αφρικής, σχέδιο το οποίο τελικά εγκαταλείπει μεταπειθόμενος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Σέργιο Α’. Ξεκινά τελικά την εκστρατεία του το 622, μετά από 12 χρόνια σκληρής προετοιμασίας. Αντιμετωπίζει τον Πέρση στρατηγό Σαρ-Μπαράζ στον Ισσό όπου σημειώνει λαμπρή στρατιωτική επιτυχία. Κατόπιν το 623 κατευθύνεται βόρεια προς την Τραπεζούντα. Αντιμετωπίζει ξανά νικηφόρα τον περσικό στρατό στην πόλη Νινευή. Από την Τραπεζούντα περνά προς την πρωτεύουσα των Περσών Κτησιφώντα. Το 624, σημειώνει νέα νίκη κατά των Περσών, ενώ το Μάρτιο του 625, χωρίς να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, ξεκινά μεγάλη πορεία βόρεια ως τον Αμύντα. Εκεί συναντά ξανά τον Σαρ-Μπαράζ στο πεδίο της μάχης και με το προσωπικό του θάρρος μετατρέπει μια διαφαινόμενη ήττα σε νίκη» ( Βυζαντινοί Αυτοκράτορες – Ηράκλειος)
Με παρόμοιο τρόπο ο μεγάλος λόγιος και ιστορικός του Ισλάμ Ibn Kathir (1301–1373) εξηγεί την αναφορά του Κορανίου στους Βυζαντινούς (αλ Ρουμ) περιγράφοντας την σύντομη ήττα του Ηράκλειου από τον Πέρση Χοσρόη οπου έπειτα νίκησε τους Πέρσες όπως σωστά προφήτεψε το Κοράνι. ( Tafsir Ibn Kathir, τόμος 7, σελ 522-526)
Όλες οι αυθεντικές, αποδεκτές, ορθόδοξες Ισλαμικά ερμηνείες και εξηγήσεις του Κορανίου αναφέρουν τα ίδια στοιχεία για τους Ρωμιούς. Όμως χρειάζεται να ανατρέξουμε στις Ισλαμικές επεξηγήσεις για να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται για εσχατολογική προφητεία αλλά για μια μελλοντική προφητεία που πραγματοποιήθηκε στην εποχή του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν); Όχι, είναι η απάντηση, δεν χρειάζεται. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο αραβικό πρωτότυπο που ξεκάθαρα και χωρίς αλληγορίες τονίζει ότι η νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών θα γίνει μέσα σε διάστημα τριών με εννέα ετών! Το εδάφιο συγκεκριμένα λέει:
«Αλλά αυτοί και μετά την ήττα τους (αυτή) σύντομα θα ξανανικήσουν, -Σε λίγα χρόνια όμως.» (Κοράνι 30:3-4)
Στο αραβικό πρωτότυπο διαβάζεται ως εξής:
وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ فِي بِضْعِ سِنِينَ
Προφέρεται ως εξής:
Wa Hum Min Ba`di Ghalabihim Sayaghlibūna Fī Biđ`i Sinīna
Η τελευταία πρόταση «Fī Biđ`i Sinīna» είναι και η πρόταση που απαντά και αναιρεί ολόκληρο το άρθρο του κ. Χειλαδάκη. Διότι σημαίνει μέσα σε «λίγα χρόνια» (ένα χρονικό περιθώριο από 3 ως 9 χρόνια). Ξεκάθαρα λοιπόν το Κοράνι προφητεύει ότι η νίκη των Ρωμιών έναντι των Περσών θα πραγματοποιηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα κατά την εποχή του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Ο ίδιος ο Αμπου Μπάκρ, ο καλύτερος φίλος του Προφήτη καθώς και άλλοι Μουσουλμάνοι της εποχής και οι ειδωλολάτρες Άραβες ανέφεραν ότι το «Biđ`I» σημαίνει μεταξύ τριών με εννέα ετών (Tuhfat al Ahwadhi νούμερο 9:χαντιθ 52)
Η πρώτη Μουσουλμανική κοινότητα των πιστών μαζί με τον Προφήτη Μουχάμαντ κατανόησε τα αυτονόητα, ότι η ήττα των Βυζαντινών πραγματοποιήθηκε και ξεπεράστηκε, όχι ότι πρόκειται να γίνει στο μέλλον όπως άστοχα αναφέρει ο κ. Χειλαδάκης. (Sahih al Bukhari, 6/4774)
Να αναφέρουμε επίσης τον λόγιο και ερμηνευτή του Ισλάμ Al-Shawkaani (1759–1834) ο οποίος εκφράζει την συναίνεση τον λογιών του Ισλάμ για το θέμα των Ρωμιών οι οποίοι(λόγιοι) υποστήριζαν την ξεκάθαρη Κορανική τοποθέτηση ότι οι Βυζαντινοί ηττηθήκαν και έπειτα νίκησαν τους ειδωλολάτρες Πέρσες. (Fath al-Qadeer, 4/214)
Ο Zubayr, ένας από τους οπαδούς και μαθητές του Προφήτη Μουχάμαντ (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε: « Είδα την νίκη των Περσών κατά των Ρωμιών, μετά είδα την νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών…» (του Tabari, 20:73)
Υπάρχουν και άλλες αναφορές σε πλήθος στοιχείων αλλά θα αρκεστούμε στα παραπάνω πιστεύοντας ότι έχουμε κάνει κατανοητό το Κορανικό χωρίο.
Οι Πέρσες λοιπόν είχαν το πάνω χέρι σε μια στιγμή της ιστορίας μεταξύ των περσορωμαϊκών συγκρούσεων (σφαγή 90.000 χριστιανών από Πέρσες, κατάκτηση της Παλαιστίνης, πολιορκία στην Κωνσταντινούπολη) κ.α. Οι Μουσουλμάνοι κατά την διάρκεια των περσορωμαϊκών συγκρούσεων υποστήριζαν τους Ρωμιούς. Ο λόγος ήταν γιατί οι Ρωμιοί σαν Χριστιανοί ήταν οπαδοί μιας αποκάλυψης του Θεού σαν τους Μουσουλμάνους. Όταν οι Μουσουλμάνοι πληροφορήθηκαν την διαφαινόμενη ήττα των Ρωμιών από τους Πέρσες λυπήθηκαν αρκετά, ενώ όταν έμαθαν αργότερα την νίκη των Ρωμιών χάρηκαν. Όταν έχασαν οι Ρωμιοί, οι ειδωλολάτρες Άραβες πανηγύριζαν και έλεγαν στους Μουσουλμάνους «θα σας αφανίσουμε έτσι όπως οι Πέρσες αφάνισαν τους Ρωμιούς». Η νίκη των Ρωμιών κατά των Περσών ήρθε μαζί με την νίκη των Μουσουλμάνων κατά των ειδωλολατρών. Ο Ibn Abbas, o Ath Thawri, ο as Suddi και άλλοι δήλωσαν ότι η νίκη των Ρωμιών έναντι των Περσών σημειώθηκε κατά την μάχη του Μπάντρ. (Tafsri Ibn Kathir, τόμος 7, σελ 524)
Την ημέρα του Μπάντρ οι Ρωμιοί νίκησαν τους Πέρσες και οι πιστοί (Μουσουλμάνοι) χάρηκαν, ο ΑΛΛΑΧ είπε «Θα είναι η Ημέρα που οι Πιστοί θα χαίρονται, -με τη βοήθεια του ΑΛΛΑΧ. Βοηθά εκείνον που θέλει. Γιατί εκείνος είναι ο Παντοδύναμος, ο Πολυεύσπλαχνος» (Κοράνι 30: 4-5) ( πηγή: Tuhfat al Ahwadhi 9:50)
Η χαρά λοιπόν των Μουσουλμάνων για τους Ρωμιούς καταγράφεται στις πιο διάσημες και γνωστές επεξηγήσεις του Κορανίου ( Tafsir al Jalalayn και Tafsir Ibn Kathir) καθώς επίσης αναφέρεται και ο Al-Shawkaani στο Tafsir του λέγοντας « οι Μουσουλμάνοι ήθελαν τους Ρωμιούς να νικήσουν τους Πέρσες διότι ήταν οπαδοί μιας αποκάλυψης του Θεού» (Fath al-Qadeer, 4/214)
Στοιχεία εδώ http://ahmadeldin.org/2012/06/30/quran-rum/
Και φυσικά οι λέξεις Κοράνι, ΑΛΛΑΧ, Μωάμεθ κ.τλ. δεν είναι ελληνικές: http://ahmadeldin.org/2015/02/03/ellhnikes-lexeis/
Δημοσίευση σχολίου