Την ιστορία μιας αιγύπτιας γάτας αφηγείται το «Αθέατο Μουσείο» του
Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, στο πλαίσιο της ομώνυμης νέας δράσης του
που προβάλλει επιλεγμένες αρχαιότητες, οι οποίες βγαίνουν από τις
αποθήκες του μουσείου.
Πρόκειται για τη χάλκινη σαρκοφάγο, που περιείχε αρχικά τη μούμια του ζώου και που είχε κατασκευαστεί για να προσφερθεί ως ανάθημα στη θεά Βούβαστη (Μπαστίτη ή Μπαστέτ).
Η πολυτελής χάλκινη θήκη αποδίδει το ιερό ζώο, τη μορφή του οποίου δανειζόταν σύμφωνα με τις θρησκευτικές δοξασίες η θεά για να εμφανιστεί στους πιστούς της.
Η σαρκοφάγος χρονολογείται στο διάστημα από την Υστερη Περίοδο ως τους Πτολεμαϊκούς χρόνους (664-30 π.Χ.) και εκτίθεται για πρώτη φορά.
Προέρχεται από τη Συλλογή του Ιωάννου Δημητρίου εκ Λήμνου, την οποία δώρισε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο το 1881. Μαζί με τη χάλκινη γάτα παρουσιάζεται κι ένα ομοίωμα μούμιας γάτας, όπως αυτό που θα περιείχε αρχικά στο εσωτερικό της.
Η πρωτότυπη μούμια εκτίθεται στην αίθουσα 40 (προθήκη 16γ) του Μουσείου. Η έκθεση της αιγύπτιας γάτας θα διαρκέσει από τη Δευτέρα έως τις 17 Μαΐου.
Στο πλαίσιο της δράσης «Αθέατο Μουσείο» κάθε δύο μήνες ένα αντικείμενο παρουσιάζεται στους επισκέπτες για πρώτη φορά.Θα γίνουν ειδικές ξεναγήσεις στις 29 Μαρτίου και 5 Απριλίου (ημέρα Κυριακή) και στις 17 και 24 Απριλίου (ημέρα Παρασκευή).
Το πρώτο γραπτό στοιχείο με αναφορά στη γάτα είναι στην Ιστορία του Ηροδότου, περίπου τον 5ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με αυτή την πηγή, η γάτα εμφανίζεται σε διάφορα ήθη και έθιμα στην Αρχαία Αίγυπτο πλήρως εξημερωμένη και πιο συγκεκριμένα χρησιμοποιούταν στο ψάρεμα, στο κυνήγι άγριων πουλιών και στην εξολόθρευση μεγάλων ποντικών στις μεγάλες σιταποθήκες του Νείλου.
Ταυτοχρόνως, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο παρουσιάζει μέσα από την ιστοσελίδα του το Αντικείμενο του μήνα, που για τον Μάρτιο είναι άγαλμα γυναικείας μορφής, αφιέρωμα της Μεγίστης στη Μητέρα των Θεών και στην Αφροδίτη, σύμφωνα με την επιγραφή που έχει χαραχθεί στη βάση του.
Το άγαλμα προέρχεται από τον Πειραιά και είναι ελλιπές στην κεφαλή και το δεξί χέρι. Η μορφή φορά λεπτό χιτώνα, ζωσμένο ψηλά κάτω από το στήθος, όπου διακρίνονται δύο μικρές οπές για τη στερέωση πρόσθετου μετάλλινου κοσμήματος.
Πάνω από τον χιτώνα φέρει μικρό ιμάτιο και στα πόδια φορά σανδάλια με ψηλά κατύματα (σόλες). Το σωζόμενο αριστερό χέρι κοσμείται με ένα διάλιθο βραχιόλι στον βραχίονα και ένα ακόμα στον καρπό που απολήγει στα δύο άκρα του σε κεφαλή και ουρά φιδιού.
Οπως σημειώνουν οι αρχαιολόγοι του μουσείου, «τα κοσμήματα αποτελούν το πολυτιμότερο είδος καλλωπισμού όλων των εποχών και το προσφορότερο μέσον ικανοποίησης της γυναικείας φιλαρέσκειας. Περίτεχνα διαδήματα κεφαλής, περιδέραια εξαιρετικής τέχνης, πολυποίκιλτα σκουλαρίκια (ενώτια), ζώνες, βραχιόλια με μεγάλους ημιπολύτιμους λίθους (διάλιθα) και, τέλος, δαχτυλίδια συγκροτούν από τους προϊστορικούς μέχρι και τους ρωμαϊκούς χρόνους την ποικιλία των γυναικείων κοσμημάτων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου