ΓΥΖΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ''ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΜΑΝΔΗΛΙΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Από το κομμένο κεφάλι του λήσταρχου Νταβέλη στην πλατεία Συντάγματος

Ενα τεράστιο πραγματικά και πολύ λίγο εξερευνημένο ζήτημα που σχετίζεται με την Αττική του 19ου αιώνα είναι κι αυτό του περίφημου λήσταρχου Νταβέλη. Μιας περίπου θρυλικής φιγούρας, που έδρασε μέσα σε ένα περιβάλλον έντονα μυστηριακό, σε μια Ελλάδα με ατμόσφαιρα θολή, σχεδόν ρομαντική... Όταν όλα ήταν εντελώς διαφορετικά από σήμερα και επικρατούσε μία νοοτροπία στην οποία το Όραμα του Άυριο κατείχε περίοπτη θέση στη ζωή των ανθρώπων (αντίθετα τώρα όλα τα ψυχικά αισθήματα παραμένουν «στεγνά» και ισοπεδωμένα...).


 Δεν είναι λοιπόν διόλου τυχαίο ότι την περίοδο εκείνη ο ελληνισμός – εντός και εκτός της τότε ελλαδικής επικράτειας – επέδειξε μία έντονα ερωτική λογοτεχνία, βασικά ποίηση, κορωνίδα της οποίας υπήρξε το τιτάνιο έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη. Σήμερα, με δεδομένη τη γενικότερη παρακμή ψυχής και πνεύματος, ΔΕΝ θα μπορούσε ποτέ και με κανέναν τρόπο να αναπτυχθεί παρόμοια πνευματική παραγωγή...
Πολλοί μας ζήτησαν να ασχοληθούμε – στο πλαίσιο της συνολικότερης έρευνάς μας για τον ανεξερεύνητο ελληνικό χώρο και τις λαογραφίες του (μέρος της οποίας έχουμε δημοσιεύσει και με τη μορφή ιδιαίτερων τόμων) – με τη μορφή του λήσταρχου Νταβέλη και άλλων ξακουστών συναδέλφων του-παλικαριών που έδρασαν εκείνη την εποχή στο ιδιόρρυθμο «αντάρτικο» των βουνών της επαρχίας και της Αττικής. Μας ζήτησαν δηλ. να συγγράψουμε κάτι σχετικά με τα όλα όσα θρυλούνται γύρω από το όνομα αυτού του μοναδικού προσώπου, για το οποίο τόσα και τόσα αντιφατικά έχουν λεχθεί και γραφθεί... Στο παρόν λοιπόν κείμενο, ανταποκρινόμενοι σ’ αυτήν την απαίτηση, θα παραθέσουμε ένα σύντομο βιογραφικό του λήσταρχου Νταβέλη και θα κάνουμε μια συνοπτική αναφορά σε κάποια αλλόκοτα και παράδοξα πράγματα σχετίζονται μ’ αυτόν. Υποσχόμενοι βεβαίως στους φίλους μας ότι σύντομα θα επανέλθουμε με περισσότερα στοιχεία για το όλο αυτό θέμα, αφού εν τω μεταξύ έχουμε απευθυνθεί σε γνωστούς Έλληνες ερευνητές-συγγραφείς να μας παραθέσουν κι οι ίδιοι κάποιες επιπλέον γνωστικές λεπτομέρειες πάνω στο ζήτημα.
Για την πραγματική ζωή του Νταβέλη είναι γνωστά σχετικά λίγα πράγματα και πάντως είναι αλήθεια ότι οι πληροφορίες γύρω απ’ την προσωπικότητά του παραμένουν συγκεχυμένες. Το πραγματικό του όνομα υπήρξε Χρήστος Νάτσιος (ήταν Αρβανίτης) και γεννήθηκε στο Στείρι της Βοιωτίας περί το 1832 σε οικογένεια βοσκών. Άλλοι πάλι λένε ότι στην πραγματικότητα ήταν απ’ την Αράχωβα, ενώ μερικοί υποστηρίζουν ότι καταγόταν από τα Στύρα της Εύβοιας. Από μικρός πάντως βρέθηκε στην Αθήνα, όπου έβοσκε τα πρόβατα της μονής της Πεντέλης, στην τοποθεσία Νταού (ή, κατά μια άλλη εκδοχή, της μονής Πετράκη στο Κολωνάκι). Το γάλα των κοπαδιών της μονής κατέβαινε ο ίδιος κάτω στην Αθήνα και το πουλούσε.
Πολλές οι περιπέτειες που αποδόθηκαν στον Χρήστο Νάτσιο, τον μετέπειτα Νταβέλη, που ήταν κατά βάση ερωτικές. Λέγεται για παράδειγμα ότι κάποτε ερωτεύτηκε μια... μοναχή (!) και, τελικά, αναγκάστηκε να φύγει απ’ τη μονή διωγμένος, για να καταλήξει στην αγκαλιά της όμορφης κόρης ενός ιερέα... Επειδή όμως ο παπάς είχε υποσχεθεί να δώσει τη θυγατέρα του σ’ έναν τσέλιγκα, προέκυψε διαμάχη μεταξύ των δύο ανδρών (του Νταβέλη και του τσέλιγκα), όπου αναμείχθηκε η χωροφυλακή. Τότε ο Νταβέλης σκότωσε έναν χωροφύλακα και έτσι αναγκάστηκε να βγει πάνω στα όρη, όπου συνάντησε τον περιβόητο ληστή Κακαράπη, που ήταν ξάδελφος της μάνας του Νταβέλη και το πραγματικό του όνομα ήταν Μπελούλιας. Έτσι, ξεκίνησε ο θρύλος του Νταβέλη, ο οποίος γρήγορα διακρίθηκε για τις αρετές του στα αστραπιαία χτυπήματα ενάντια στις στάνες και τα χωριά, με τη δράση του να είναι βασικά στους νομούς Βοιωτίας και Αττικής.
Επειδή δε γρήγορα δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά του ένα πυκνό μυστήριο (πολλοί μάλιστα έλεγαν ότι στην πραγματικότητα... δεν υπήρχε και δεν ήταν παρά δημιούργημα των συντρόφων του, για να τρομοκρατούν τους φιλήσυχους πολίτες), τον είπανε Νταβέλη, δηλαδή... Διαβολικό!!! Πράγματι, το Νταβέλης σχετίζεται απευθείας με το αγγλικό “Devilish” και είναι πιθανόν παραφθορά του... Επίσης, κάποιοι πιο παρατηρητικοί πρόσεξαν ότι, με την αρίθμηση του ελληνικού αλφαβήτου, το όνομα «Ο Νταβέλης» δίνει το εξής αξιοσημείωτο αποτέλεσμα: 70+50+300+1+2+5+30+8+200 = 666!!! Απίστευτο κι όμως αληθινό...
Μια από τις βάσεις-κρησφύγετα του Χρήστου Νταβέλη ήταν το ομώνυμο σπήλαιο (σπηλιά του Νταβέλη ή αλλιώς Αμώμων Σπήλαιο), που βρίσκεται βέβαια στην Πεντέλη. Πρόκειται, όπως λένε οι βαθύτεροι γνώστες του θέματος, για ιδιαίτερα δυναμικό ενεργειακό χώρο. Και το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα άλλα σπήλαια-κρησφύγετα του Νταβέλη, όπως π.χ. το γνωστό βάραθρο Δρακοκάρκαρο του Παρνασσού κτλ. Μα αυτούς τους ενεργειακούς χώρους είναι συνδεδεμένοι διάφοροι θρύλοι που σχετίζονται με τον Νταβέλη και τα πραγματικά του θρησκευτικά «πιστεύω». Οι επικριτές του τονίζουν πως πάνω στην περιοχή της Πεντέλης, στο λεγόμενο Νταού, ο Νταβέλης λάτρευε το... δαιμονικό πνεύμα του Μελέκ Ταούς (Άγγελος-Παγώνι), αυτής της πολύ παράδοξης φιγούρας, που μας έρχεται από τα βάθη των αιώνων και την αρχαία περσική παράδοση! Κάποιοι μάλιστα ταυτίζουν το αρνητικής υφής αυτό πνεύμα και με τον ίδιο τον Σατανά!... [βλ. σειρά δημοσιευμάτων μας πρόσφατα στην «Ελεύθερη Ώρα» περί αγγελοθρησκείας]. Να σημειωθεί ότι και η ίδια η ονομασία Νταού προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη Ταώς (δηλ. παγώνι)!...



Οι θρύλοι της περιοχής θέλουν το σπήλαιο του Νταβέλη να επικοινωνεί υπόγεια – μέσω σήραγγας – με το θρυλικό μέγαρο της Δούκισσας της Πλακεντίας (πρόκειται για την Αμερικανίδα, γαλλικής καταγωγής, αριστοκράτισσα Σοφί ντε Μαρμπουά Λεμπρέν), της γνωστής φιλελληνίδας που βοήθησε τον εθνοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Νταβέλης υπήρξε ερωμένος της Δούκισσας, η οποία όμως είναι γνωστό ότι ασπάστηκε τον εβραϊσμό (ή, για μερικούς, ακόμα και τον... σατανισμό!), λόγω της προσωπικής της τραγωδίας με τον θάνατο της κορούλας της... Ως γνωστόν, μετά τον θάνατο του παιδιού της, η Δούκισσα ταρίχευσε το νεκρό της σώμα και δεν γνωστοποίησε το τέλος της παρά μόνο ύστερα από αρκετά χρόνια!... Προέβαιναν άραγε ο Νταβέλης και η ερωμένη του σε «σατανολατρείες» στον περίφημο πύργο της αινιγματικής αυτής γυναίκας, που βρίσκεται κοντά στην Πεντέλη; Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται όσοι διάκεινται απέναντί τους εχθρικά...

Πάντως, ο μεγαλύτερος έρωτας στη ζωή του Νταβέλη (που πολλοί χαρακτήρισαν «Έλληνα Ρομπέν των δασών», λόγω του ότι λήστευε τους πλούσιους και βοηθούσε τους φτωχούς!) ήταν με την κόρη της Ιταλίδας κόμισσας Ριανκούρ, την όμορφη Λουΐζα. Για χάρη της ήρθε σε φοβερή αντιπαράθεση με τον υπαρχηγό της αντάρτικης ομάδας του, τον Γιάννη Μέγα, ο οποίος προσχώρησε τελικά στο σώμα της χωροφυλακής και θέλησε να εκδικηθεί τον Νταβέλη, επειδή εκείνος του «έκλεψε» την αγαπημένη του... Τελικά, τον Ιούλιο του 1856 οι δύο νέοι (που, από αγαπημένοι φίλοι μετατράπηκαν σε άσπονδους εχθρούς) συγκρούστηκαν σε μια ενέδρα της χωροφυλακής και ο Νταβέλης σκότωσε τον Μέγα. Αλλά οι υπόλοιποι χωροφύλακες σκότωσαν τον Νταβέλη και του έκοψαν το κεφάλι, καρφώνοντάς το μάλιστα σ’ έναν πάσσαλο στην πλατεία Συντάγματος, προς κοινή θέα και για παραδειγματισμό...

Τότε ένα μικρό παιδί, ο Νικόλαος Γύζης, είδε στην πλατεία το καρφωμένο κεφάλι του ληστή και το θαύμασε για την ηρεμία και τη γλυκύτητα που απέπνεε (πράγματι, εν ζωή όλοι θεωρούσαν τον Νταβέλη μία πολύ συμπαθητική φυσιογνωμία). Ο μετέπειτα μεγάλος ζωγράφος Γύζης δεν ξέχασε ποτέ αυτό το πρόσωπο. Και σε έναν του πίνακα αργότερα («Το Άγιον Μανδήλιον»), στην απεικόνιση του Ιησού Χριστού, όλοι θαύμαζαν τη γαλήνη και την ομορφιά που χαρακτήριζαν το πρόσωπο του Θεανθρώπου. Κάποτε ο Γύζης αποκάλυψε από πού εμπνεύστηκε το πρόσωπο που ζωγράφισε ως Ιησού στον εν λόγω πίνακα.
Από το... κομμένο κεφάλι του λήσταρχου Νταβέλη στην πλατεία Συντάγματος!!!
ΠΗΓΗ http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2013/12/blog-post_23.html