Ως τώρα κανείς δεν φαίνεται να βρήκε μία τοποθεσία στην οποία να ταιριάζουν απόλυτα οι περιγραφές του Πλάτωνα. Αντ ‘αυτού, έχουμε θεωρίες πάνω σε θεωρίες σχετικά με την τύχη της. Γιατι ομως; Αν ο καθένας χρησιμοποιεί το ίδιο βιβλίο, γιατί να υπάρχει αυτή η σύγχυση; Πρόκειται για μια περίπτωση παρερμηνείας μεταξύ των ερευνητών;
Ας πάρουμε την αρχική υπόθεση της Σαντορίνης. Το νησί θα μπορούσε να είναι η Ατλαντίδα, αλλά υπάρχουν προβλήματα στις διάφορες θεωρίες που δεν λήφθηκαν υπόψη στους εκάστοτε ερευνητές.
Ενώ η ίδια η Σαντορίνη ταιριάζει αναμφισβήτητα στο χώρο σαν η πόλη «στέμμα» της Ατλαντίδας (μιλάμε για τους ομόκεντρους δακτυλίους από χώμα και νερό), το πρόβλημα είναι, ότι Σαντορίνη από μόνη της ποτέ δεν μπορεί να σταθεί σε ολόκληρη την περιγραφή που μας δίνει ο Πλάτων: το κύριο νησί της Ατλαντίδας, είπε ότι ήταν 9 χιλιόμετρα μακρύτερα. Κάτι που λείπει από τη συγκεκριμένη περιοχή κατά το 1600 π.Χ., όπου υπολογίζεται πως έγινε η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.Φυσικά, η έρευνα για την Ατλαντίδα δεν ήταν ποτέ απλή.
Σύμφωνα με τον Christos A. Djonis και το βιβλίο του «Uchronia? – Atlantis Revealed», η Σαντορίνη θα μπορούσε να είναι μέρος της Ατλαντίδας, μόνο αν μπορούσε να συνδυαστεί με ένα άλλο πολύ μεγαλύτερο νησί. Ο ίδιος, όμως, όχι μόνο αποφασιστικά τοποθέτησε την Ατλαντίδα στη Μεσόγειο Θάλασσα, αλλά, εντόπισε και ένα βυθισμένο προϊστορικό νησί που με κάθε τρόπο φαίνεται να ταιριάζει στην Ατλαντίδα του Πλάτωνα. Η μορφολογία του εδάφους, η χρονολογία, η ηφαιστειακή γεωλογία, η χλωρίδα και η πανίδα, επίσης ακόμη η καταστροφή του νησιού, η παρουσία ενός άγνωστου προϊστορικού πολιτισμού στην περιοχή και στοιχεία DNA φαίνεται ότι όλα δείχνουν μια πραγματική ανακάλυψη.
Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη δείχνει ότι περίπου το 9600 π.Χ., όταν σύμφωνα με τον αρχαίο φιλόσοφο, η Ατλαντίδα ήταν πάνω από το νερό, οι σύγχρονες Κυκλάδες συνδέονταν μέσω ξηράς με τις υπόλοιπες Κυκλάδες σχηματίζοντας ένα οροπέδιο, ή ακριβέστερα σχηματίζοντας το σώμα ενός τεράστιου νησού. Όταν αυτό το προϊστορικό νησί συγκριθεί με την Ατλαντίδα του Πλάτωνα, γίνεται αμέσως φανερό ότι πρέπει να ήταν η γη για την οποία μιλούσε ο Πλάτωνας.
Αυτό ήταν το κύριο νησί.
Η Ατλαντίδα του Πλάτωνα (Christos A. Djonis)
Εννέα χιλιόμετρα μακριά του και ακριβώς όπως ο Πλάτων το απεικονίζει,
βρίσκεται το νησί της Σαντορίνης. Ένα κυκλικό νησί με ένα πλημμυρισμένο
πυρήνα και ένα μικρό νησί στο κέντρο του. Ένα νησί μέσα σε ένα φυσικό
περιβάλλον του νησιού, ένα θάλασσο ηφαίστειο όπου στον εξωτερικό
δαχτύλιο υπήρχε ένα άνοιγμα που επέτρεπε στα πλοία να εισέλθουν στο
εσωτερικό.
Η ευρύτερη περιοχή της Ατλναίδας (Christos A. Djonis)
Η Ατλαντίδα (ως το προϊστορικό νησί που περγράφηκε παραπάνω) με στοιχεία γεωλογικά και άλλα στοιχεία που αφορούν το 9600 π.Χ., δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο Πλάτων περιέγραψε ένα πραγματικό περιβάλλον και ένα προϊστορικό πολιτισμό γνωστό στους αρχαίους Έλληνες. Στην ουσία δεν έκανε τίποτε περισσότερο απ’ ότι και ο Όμηρος, που περιέγραψε την Τροία πριν από την εποχή του
Το Οροπέδιο των Κυκλάδων, ως Ατλαντίδα (Christos A. Djonis)
Το σούπερ-νησί του Οροπέδιου των Κυκλάδων (η Ατλαντίδα του Πλάτωνα) πνίγηκε στη θάλασσα γύρω στο 8000 π.Χ., κατά τη διάρκεια της ταχείας ανόδου της Μεσογείου και μόλις λίγο πριν από την πλημμύρα της Μαύρης Θάλασσας (σύμφωνα και με μελέτη της UNESCO, 2009). Παρεπιπτόντως, την ίδια εποχή η τεράστια παγωμένη λίμνη Agassiz (περίπου 440.000 τετρ.χλμ), στη Βόρεια Αμερική, «έσπασε» και άρχισε να ξεχύνεται μέσα στον Ατλαντικό, ανεβάζοντας την στάθμη των ωκεανών γύρω στα 3 μέτρα και δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε σήμερα ως «Μεγάλο Κατακλυσμό.»
Σχετικά τώρα με την περιγραφή του Πλάτωνα για την αναφορά του σε κάποιο νησί/ήπειρο απέναντι από τις Στήλες του Ηρακλέους (σημερινό Γιβραλτάρ), που εσφαλμένα ερμηνεύτηκε ως η Ατλαντίδα, ο Christos Djonis μας λέει ότι ήταν μία ποιητική προσπάθεια του Πλάτωνα να επιδείξει την απίστευτη ναυτική ικανότητα των Ατλάντων να διασχίζουν τον ωκεανό μέσω της Σκωτίας, τα Νησιά Orkney, τις Νήσους Φερόε, της Ισλανδίας και της Γροιλανδίας, ενώ φυσικά, όπως δείχνουν αρκετά στοιχεία γνώριζαν την αμερικανική ήπειρο.
Ωστόσο, κατά την δική μας άποψη στο diadrastika.com, αν η παραπάνω υπόθεση ευσταθεί, ο Όμηρος δεν θα θα χρησιμοποιούσε «ποιητική αδεία» κάτι «εκτός» για να δείξει την ναυτική δύναμη των Ατλάντων. Θεωρούμε, λοιπόν, πως οι Αιγύπτιοι που έδωσαν τις περιγραφές στον Σόλωνα, τις έλαβαν από περιγραφές κατοίκων της Αμερικής ή από κατοίκους νησιών του Ατλαντικού. Με την δική τους οπτική, λοιπόν, η Ατλαντίδα (οροπέδιο Κυκλάδων) πράγματι βρισκόταν πέρα από τις Στήλες του Ηρακλέους πριν την μεγάλη ήπειρο, δηλαδή την Ασία…
Διασχίζοντας τον Ατλαντικό. (Christos A. Djonis)
Αν όλα αυτά ισχύουν, σίγουρα λύνονται πολλά προβλήματα για το πως έφτασαν οι Έλληνες, σε περιοχές όπως οι Αγγλία, Ισλανδία, Καναδάς, Β. Αμερική, 10.000 έως 12.000 χρόνια πριν, όπως δίνεται και στον χάρτη:
Γενετικός χάρτης του Haplogroup X (Christos A. Djonis)
Επίσης θα μπορούσαν να εξηγηθούν διάφορα μυστήρια και αρχαιολογικές παραδοξότητες, σχετικά με το οροπέδιο της Γκίζας, την Σφίγγα, την τοποθεσία Gobekli Tepe και άλλα πολλά, ως απομεινάρια του ίδιου προηγμένου πολιτισμού που ο Πλάτων περιγράφει στην ιστορία του.
ΠΗΓΗ diadrastika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου