Μάρων ένας από τους 300 Ήρωες των Θερμοπυλών

Οι Πέρσες μαζί με τους Μήδους και άλλους λαούς από την Ασία και την Ευρώπη είχαν περάσει ήδη την Θεσσαλία και κατευθύνονταν στην νότια Ελλάδα.Στα στενά των Θερμοπυλών εκείνο τον Αύγουστο του 480 π.χ είδαν να έχει κοκκινίσει ο τόπος από τους ερυθρούς σπαρτιατικούς χιτώνες. Μπροστά στην γραμμή των πολεμιστών έστεκε ένας μεσήλικας άνδρας με το δόρυ και την ασπίδα του, ήταν ο βασιλιάς της Σπάρτης, ο Λεωνίδας.

Στις γραμμές των αντρείων πολεμιστών ήταν και ο Μάρων μαζί με τον αδελφό του Αλφεό. Ο Μάρων είχε έρθει μαζί με του άλλους 299 Σπαρτιάτες ιππείς (σωματοφυλακή του Λεωνίδα, ήταν μόνο κατ' όνομα ιππείς) από την κοιλάδα του Ευρώτα για να υπερασπιστεί την ελευθερία και την τιμή της Σπάρτης και της Ελλάδας. Ο Ξέρξης έστειλε στην αρχή του Μήδους ευγενείς για να κατατροπώσουν αυτούς τους "αναιδείς" που μπήκαν φράγμα με τα σώματα τους στον μεγάλο βασιλέα, τον βασιλιά των βασιλέων όπως τον αποκαλούσαν οι υποτελείς του. Τον Μάρωνα όμως και τους άλλους Σπαρτιάτες δεν τους έλεγαν τίποτε τέτοιοι υπεροπτικοί τίτλοι ή τα τόσο φανταχτερά ρούχα των Ασιατών.


Ο Μάρων κρατώντας σφιχτά το δόρυ του περίμενε τους βαρβάρους. Οι Μήδοι επιτέθηκαν στο τείχος των Φωκέων,ο Μάρων μαζί με τους άλλους Σπαρτιάτες ήταν σαν ένα σώμα και μια ψυχή, οι Μήδοι πέφτουν πάνω τους αλλά παρ'όλη την αριθμητική τους υπεροχή δεν κατάφεραν τίποτε. Ο Μάρων λόγχιζε συνεχώς τους Μήδους,η μεγάλη ασπίδα του γέμισε με τα αίματα των βαρβάρων,η μάχη διαρκούσε όλη την ημέρα.Ο Ξέρξης έστελνε συνεχώς καινούργια στρατεύματα που όλοι όμως έσπαζαν τα μούτρα τους μπροστά στους σιδηρόφρακτους γιους της Σπάρτης.Ο Μάρωνας παλληκάρι σωστό στην πρώτη γραμμή της μάχης έστηνε σωρό τα πτώματα των βαρβάρων.Και ο αδελφός του ο Αλφεός δεν πήγαινε πίσω στην ανδρεία,οι υπόλοιποι Σπαρτιάτες και οι 700 Θεσπιείς θαύμαζαν αυτά τα δυο παλληκάρια και μακάριζαν τον πατέρα τους που είχε κάνει δυο τόσο γενναίους γιους.

Δυστυχώς όμως την δεύτερη μέρα της μάχης ήρθε στο στρατόπεδο των Περσών ο εφιάλτης από την Τραχίνα μια κοντινή πόλη της περιοχής και ανέφερε στον Ξέρξη για ένα πέρασμα πάνω από το Καλλίδρομο όρος,την Ανοπαία ατραπό από που θα μπορούσε να κυκλώσει τους Σπαρτιάτες και τους Θεσπιείς.Ο Ξέρξης έστειλε τους 10.000 αθάνατους το καλύτερο περσικό σώμα.Ο Μάρωνας γευμάτιζε εκείνο το πρωί μαζί με τους άλλους Σπαρτιάτες που είχαν μάθει ότι οι Πέρσες είχαν βρει τρόπο να τους περικυκλώσουν και για την προδοσία του εφιάλτη.Ο Λεωνίδας τους είπε να φάνε το πρωινό τους γιατί το δείπνο τους θα το πάρουν στον Άδη,μια ιαχή ενθουσιασμού αντήχησε στα στενά και σαν ηχώ ακούστηκε πολλές φορές.Ο Μάρωνας ντύθηκε με τον πορφυρό χιτώνα,οι καυτές ακτίνες του ήλιου τον έκαιγαν,ζώστηκε τα όπλα του και κράτησε την ασπίδα του.Οι αθάνατοι είχαν έρθει από τα νώτα των Σπαρτιατών και ολόκληρος ο περσικός στρατός μπροστά τους.

Η μάχη ξεκίνησε,τα δόρατα των Ελλήνων δεν άφηναν κανέναν να περάσει, οι Σπαρτιάτες είχαν περικυκλωθεί,δεν έκαναν όμως πίσω δεν ήταν αυτή τακτική που άρμοζε σε απογόνους του Ηρακλή.Ο Λεωνίδας έπεσε νεκρός στην διάρκεια της μάχης και οι βάρβαροι προσπάθησαν να πάρουν πολλές φορές την σορό του νεκρού βασιλιά αλλά δεν τα κατάφεραν χάρη στην ανδρεία του Μάρωνα και τον άλλων.Οι Σπαρτιάτες τραβήχτηκαν στον Κολωνό λόφο που ήταν πίσω από το τείχος των Φωκέων όπου θα δίνονταν η τελική μάχη.Ο Μάρων ήταν ακόμα όρθιος και προστάτευε την σορό του Λεωνίδα,οι Πέρσες επειδή δεν μπορούσαν να νικήσουν αυτούς τους άνδρες που πάλευαν για ιδανικά,αξίες,την τιμή και την ελευθερία της πατρίδας τους,ιδανικά ανώτερα από όλα τα βασίλεια και τα πλούτη της γης.Ο Μάρων δέχτηκε βροχή από βέλη που γέμισαν το κορμί του,το αίμα του πότιζε την γη και τα γόνατα του άρχισαν να λυγίζουν από την το βάρος της ασπίδας....

Επεσε στα γόνατα και θυμήθηκε τα λόγια του βασιλιά του και την Σπάρτη που λούζονταν από τα νερά του Ευρώτα,σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και αντίκρισε για τελευταία φορά τον ήλιο. ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!! ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!! ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!!



Μάια Τσεπουλίδου