Σύμφωνα με την περιγραφή και παίρνοντας το βάρος του μέσου
Έλληνα της τότε εποχής κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το βάρος των φτερών πρέπει
να ήταν 63 κιλά κερί. Με 63 κιλά είναι αδύνατο να πετάξουν. Υπάρχουν βεβαία τα ανοδικά
ρεύματα στα βουνά της Κρήτης που τα χρησιμοποιούν
τα μεγάλα πουλιά (γύπες κλπ) αλλά το βάρος των φτερών είναι πολύ μικρό.
Οι ασπίδες των αρχαίων Ελλήνων είχαν και ένα στρώμα από ξυσμένο
δέρμα κατσικάς βουτηγμένο σε λιωμένο κερί. Αυτό έδινε πολύ μεγάλη αντοχή στην ασπίδα,
από τα χτυπήματα των εχθρών. Αυτό θα το ήξερε ο Δαίδαλος. Θα πήρε λοιπόν δέρμα από
τα κατσίκια που υπάρχουν άφθονα στην Κρήτη, το επεξεργαστικέ ,το βούτηξε σε λιωμένο
κερί και έφτιαξε τα φτερά με πάχος περίπου 0,1 ± 0,2 mm.
Το βάρος των φτερών από 63 κιλά ζύγιζαν 1,5 κιλό. Το βάρος
του Δαιδάλου και των φτερών, το υπολόγισαν 50-60 κιλά πράγμα που άνετα μπορεί
να πετάξει. Τα μεγάλα όρνια έχουν μεγαλύτερο βάρος .
Ζήτησαν την γνώμη του ορνιθολόγου Κ. Pennikuik που είναι ειδικός
στο πέταγμα του γύπα. Ο Δαίδαλος όπως τα όρνια ήθελε μέρος για απογείωση 100 μέτρων
περίπου και θα έπρεπε να βρίσκεται ψηλά
στο βουνό γιατί εκεί υπάρχουν ανοδικά ρεύματα. Αν τρομάξεις τους γύπες, κατά
την απογείωση, πέφτουν στο έδαφος. Για
να απογειωθεί το πουλί πετάει ευθεία προς τα εμπρός και στη συνέχεια γυρίζει
απότομα στο πλάι και ταυτόχρονα αρχίζει να ανηφορίζει. Πετάει κάνοντας μεγάλους
κύκλους .
Αυτό το κάνει για να αποθηκεύσει θερμό αέρα κάτω από τα φτερά.
Όταν «γεμίσουν «από κάτω τα φτερά με θερμό αέρα, μετά ακολουθεί τη διεύθυνση του
άνεμου. Αυτά μελέτησε και ο Δαίδαλος.
Το ότι έπεσε ο Ίκαρος πράγματι η αίτια ήταν γιατί ανέβηκε
πιο ψηλά, αλλά δεν έλιωσαν τα φτερά, απλά βάρυναν από την υγρασία των σύννεφων.
Είδατε οι ξένοι κάθονται και μελετούν τους προγονούς μας. Οι
δικοί μας τι κάνουν;
Από Παναγιώτη Δαρίβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου