Αυτή όμως η άσβεστη δίψα του Ερντογάν για ολοένα και περισσότερη δύναμη, διεύρυνε τα χάσματα στην κοινωνία, τον Στρατό και το ίδιο το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ, φέρνοντας την Τουρκία πιο κοντά σε μια ισλαμοσυντηρητική δικτατορία.
Η Τουρκία δεν είναι ξένη στα πραξικοπήματα, πετυχημένα και μη. Όμως η τραυματική εμπειρία του τελευταίου έχει αφήσει βαθειά τα σημάδια της στην τουρκική κοινωνία, σε όλα τα επίπεδα. Την δραματική εκείνη νύκτα σχεδόν 300 άτομα έχασαν την ζωή τους, περισσότεροι από χίλιοι τραυματίσθηκαν, επιθετικά ελικόπτερα χτυπούσαν με ρουκέτες και πυροβόλα ο,τιδήποτε κινείτο. Ακόμη και το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης βομβαρδίσθηκε...
Όμως αυτό το πραξικόπημα δεν πέτυχε. Για την ακρίβεια έφερε ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούσαν οι κινηματίες ανησυχώντας για την μετατροπή της χώρας σε μια προσωποπαγή Τουρκία υπό την αρχή ενός και μόνον ανδρός: επιτάχυνε την εγκαθίδρυση ασφυκτικού ελέγχου από τον Ερντογάν σε κάθε επίπεδο. Και αυτό φάνηκε αμέσως.
Κρατικά ιδρύματα, το Δημόσιο, ακόμη και η Δικαιοσύνη, υπέστησαν έναν ασύλληπτο διωγμό με αποτέλεσμα την απόλυση ή διαθεσιμότητα περισσοτέρων των 100.000 δημοσίων λειτουργών, καθηγητών, Ακαδημαϊκών, δικαστικών... Δημοσιογράφοι συλλαμβάνονταν κατά δεκάδες, 150 εξ αυτών βρέθηκαν στην φυλακή, πάνω από 100 μέσα ενημέρωσης έκλεισαν ή απέκτησαν δοτές διοικήσεις, αρεστές στην κυβέρνηση.
Ακόμη και ιδιωτικές επιχειρήσεις ένιωσαν την οργή του “Σουλτάνου” Ερντογάν (αλήθεια, του αρέσει να τον αποκαλούν έτσι; Διότι δεν φαίνεται να δυσανασχετεί) με τις οικονομικές συνέπειες να γίνονται ορατές πολύ σύντομα. Επιπροσθέτως, δισεκατομμύρια δολάρια ιδιωτικών κεφαλαίων μεταφέρθηκαν σε κυβερνητικά χέρια, καταλήγοντας να πλουτίζουν επιχειρηματίες που παρείχαν αφειδώς στήριξη στο κυβερνών ΑΚΡ. Με το αζημίωτο φυσικά.
Υποτίθεται ότι για όλα έφταιγε ο αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ ιεροκήρυκας Φετουλάχ Γιουλέν, παλιός σύμμαχος του Ερντογάν και τώρα η προσωποποίηση του... Σατανά. Η “Παράλληλη Δομή” του Γκιουλέν που κατά τον Τούρκο πρόεδρο έχει διαβρώσει τον κρατικό μηχανισμό σε όλα τα επίπεδα, έδωσε στον Ερντογάν την μοναδική, χρυσή ευκαιρία, να απαλλαγεί από κάθε ενοχλητικό ή διαφωνούντα. Αρκεί να χαρακτηρισθεί κανείς ως “Γκιουλενιστής”. Αν είναι ή όχι, δεν έχει σημασία.
Η Τουρκία ανέκαθεν είχε εγγενή προβλήματα όμως η σημερινή Τουρκία δείχνει τελείως διαφορετική από αυτή που ήταν έναν χρόνο νωρίτερα. Στο εσωτερικό, η ηγεσία της χώρας έχει επιβάλλει μια θρησκευτικό-συντηρητική ατζέντα που απομακρύνουν την Τουρκία από το κοσμικό της χαρακτήρα: από το να επιτρέπει σε αποφοίτους θρησκευτικών σχολών να γίνονται δεκτοί σε στρατιωτικές Ακαδημίες και να δημιουργούνται τεμένη σε κάθε δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα, έως να απορρίπτει την θεωρία του Δαρβίνου από την σχολική ύλη και να “εξαγνίζει” την τουρκική γλώσσα από ξένες, “εισαγόμενες” λέξεις!
Σε διεθνές επίπεδο, οι πολιτικές της Άγκυρας μετά το πραξικόπημα έχουν αποξενώσει την χώρα από τους παραδοσιακούς της συμμάχους -τις Ηνωμένες Πολιτείες, ερχόμενη σε αντιπαράθεση με την Ουάσινγκτον για τις επιχειρήσεις στην Συρία, την Γερμανία με την οποία η “κόντρα” μετρά ήδη αρκετά επεισόδια, με την Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο καθώς επέλεξε να ταχθεί ακραιφνώς με το μέρος του Κατάρ στην πρόσφατη διπλωματική κρίση του Εμιράτου με τα γειτονικά αραβικά κράτη. Ακόμη και η σχέσεις της με την Μόσχα δεν θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν σχέσεις ίσων.
Η κρίση που μαστίζει την Τουρκία αντανακλά και στον Στρατό, κυρίως αυτόν. Παρά τις διθυραμβικές δηλώσεις του Ερντογάν περί ενότητας, η αλήθεια είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις πλήρωσαν επιχειρησιακά πολύ ακριβά την ανάμιξή τους στο πραξικόπημα του 2016. Ο πέλεκυς έπεσε βαρύς επί κεφαλάς δικαίων και αδίκων καθώς ο Ερντογάν βλέπει πλέον παντού υπόπτους για έναν ενδεχόμενο νέο πραξικόπημα. Το “ξήλωμα” στο Στράτευμα ήταν εκτενές και άγριο.
Υψηλόβαθμοι, έμπειροι αξιωματικοί, εκπαιδευμένοι σε σχολεία του ΝΑΤΟ, βρέθηκαν να διασύρονται οικτρά στον απόηχο του πραξικοπήματος, να φυλακίζονται, ακόμη και να βασανίζονται... Η Αεροπορία υπέστη μεγάλο πλήγμα, οι Ειδικές Δυνάμεις το ίδιο. Όμως το μεγαλύτερο πλήγμα υπέστη το κύρος του θεσμού των Ενόπλων Δυνάμεων, ενός εκ των θεμελιωδών πυλώνων του οικοδομήματος της σύγχρονης Τουρκίας. Οι συγκλονιστικές εικόνες πολιτών να εξευτελίζουν “αιχμάλωτους” στρατιώτες και αξιωματικούς προπηλακίζοντάς τους, θα στοιχειώνει για πολύ καιρό το μυαλό και τις καρδιές των Τούρκων.
Μεγάλο τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων και της υπηρεσίας Πληροφοριών του Στρατού (ΜΙΤ) είναι ακόμη υπό επιτήρηση. Παράλληλα, ο Ερντογάν αφήνει παραστρατιωτικές ομάδες να ενισχύονται ενώ καθίσταται πλέον σαφές ότι ο “σωστός” τρόπος σκέψης -αυτός που δεν διαφέρει από του Ερντογάν- μπορεί να ανοίξει πλατιούς δρόμους εντός των Ενόπλων Δυνάμεων.
Όσο για την πολυθρύλητη “ενότητα”, αν η σοφή κυβέρνηση βλέπει ότι κάπου υπολείπεται, τότε την... επιβάλλει με βαρύ χέρι! Ο φόβος μην χαρακτηριστεί κανείς “Γκιουλενιστής” είναι διάχυτος. Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Όσο και το ΑΚΡ, του οποίου τα μέλη, βουλευτές και μη, πρέπει τώρα να αποδεικνύουν την πίστη τους στον πανίσχυρο Πρόεδρο διαρκώς, σε κάθε τους βήμα και με κάθε ευκαιρία.
Η Τουρκία έχει καταστεί πλέον συνώνυμη του Ερντογάν. Άλλωστε ο Πρόεδρος έχει δουλέψει πολύ γι' αυτό. Όμως οι Τούρκοι οπαδοί του κοσμικού κράτους αλλά και οι ξένοι, βλέπουν με ανησυχία την χώρα να μεταμορφώνεται μέρα με την μέρα σε μια ισλαμική δικτατορία.
Η προσπάθεια δε του Ερντογάν να συνδέσει τον εαυτό του με την Τουρκία παρουσιαζόμενος ως θύμα των “ξένων κέντρων αποφάσεων” προσαρμόζοντας παράλληλα τους θεσμούς του κράτους στις ανάγκες του και την κυβέρνηση στην Προεδρία, κινδυνεύει να δημιουργήσει το μοντέλο μιας χώρας που δεν θα μπορεί να επιβιώσει χωρίς αυτόν. Όποιο και να 'ναι το αποτέλεσμα, οι επιπτώσεις θα κάνουν πολύ καιρό να ξεπερασθούν. Αν ξεπερασθούν.
ΠΗΓΗ ONALERT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου