Πρόκειται για μια διασκεδαστική ιστορία για την εφευρετικότητα και την επινοητικότητα, αλλά είναι πέρα για πέρα αναληθής. Την ιστορία αυτή μπορεί να βρει κανείς ακόμη και στο πίσω μέρος αυτού του "ρωσικού διαστημικού στυλό".
Κατά τη διάρκεια του αγώνα για την κατάκτηση του διαστήματος τον 20ό αιώνα, οι ΗΠΑ και η Ρωσία χρησιμοποίησαν και οι δύο μολύβια στο διάστημα. Οι ΗΠΑ επέλεξαν τα μηχανικά μολύβια -σαν αυτό που βλέπουμε πιο κάτω, το οποίο χρησιμοποίησε το 1962 ο αστροναύτης Τζον Γκλεν (το έδενε στο γόνατό του για να μην το χάνει). Ενώ οι Ρώσοι προτιμούσαν μολύβια λίπους -η δεύτερη φωτογραφία πιο κάτω.
Και τα δύο είδη όμως είχαν τα προβλήματά τους. Στα μηχανικά μολύβια, όταν έσπαζε η μύτη -όποιος έχει χρησιμοποιήσει ξέρει ότι συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο- επέπλεε τριγύρω και μπορούσε είτε να χωθεί στο μάτι κανενός αστροναύτη ή ακόμη και σε κάποιο μηχάνημα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο μόλυβδος είναι εύφλεκτο υλικό σε περιβάλλον με υψηλό οξυγόνο. Τα μολύβια λίπους, ήταν εξαιρετικά βρώμικα και ανακριβή. Επιπλέον, όποιος τα χρησιμοποιούσε, έπρεπε να ξεφλουδίζει τα στρώματα χαρτιού κάτι που αποτελούσε σπατάλη. Τέλος, όπως το μηχανικό μολύβι, έτσι και το μολύβι λίπους είναι και αυτό εύφλεκτο.
Τότε, γιατί να μην χρησιμοποιούν απλά ένα στυλό;
Λόγω της βαρύτητας. Η βαρύτητα ωθεί το μελάνι προς τη μύτη του στυλό (ποιος δεν έχει γίνει χάλια από ένα στυλό που το είχε με τη μύτη προς τα κάτω στο τσεπάκι του;). Στο διάστημα, το μελάνι θα επέπλεε απλώς ελεύθερα στο ανταλλακτικό.
Οπότε, ιδού το διαστημικό στυλό του 1 εκατομμυρίου δολαρίων!
Αναλόγως του ποιου email chain μπορεί κανείς να είναι αποδέκτης ή ποια ψεύτικη είδηση μπορεί να διάβασε, το ποσό που οι ΗΠΑ ξόδεψαν στην ερευνά για ένα στυλό που θα δούλευε στο διάστημα κυμάνθηκε από ένα εκατομμύριο έως ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Η αλήθεια είναι ότι το AG7 Fisher Space Pen -το οποίο χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές από την Apollo 7 το 1968 και έπειτα- χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τον μηχανικό και εφευρέτη Paul Fisher και την Fisher Pen Company.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων αποστολών της NASA, οι αστροναύτες χρησιμοποιούσαν μολύβια. Για το project Gemini, για παράδειγμα, η NASA παράγγειλε μηχανικά μολύβια, το 1965, από την Tycam Engineering Manufacturing στο Χιούστον και για την αγορά 34 μολυβιών ξόδεψε 4.382,50 δολάρια (ή 128,89 ανά μολύβι). Αυτό το γεγονός δημιουργούσε τότε μια διαμάχη καθώς πολλοί πίστευαν ότι ήταν μια επιπόλαια δαπάνη. Η NASA αντέδρασε αμέσως και έδωσε στους αστροναύτες φτηνότερο εξοπλισμό.
Εκείνη την εποχή, ο Paul C. Fisher της Fisher Pen Co. σχεδίασε ένα στυλό που θα λειτουργούσε καλύτερα στο διάστημα. Το νέο του στυλό, με το ανταλλακτικό μελάνης να είναι υπό πίεση, λειτουργούσε σε περιβάλλον χωρίς βαρύτητα, υποβρύχια, σε άλλα υγρά και σε ακραίες θερμοκρασίες (από -45,50 μέχρι τους +204,5oC).
Ο Fisher ανέπτυξε το διαστημικό στυλό του χωρίς χρηματοδότηση από τη NASA. Η εταιρεία ανέφερε ότι επένδυσε περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια από τα δικά της κεφάλαια στην προσπάθεια και μετά κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το προϊόν που κατέληξε στην αγορά.
Ο Fisher προσέφερε τα στυλό στη NASA, το 1965, αλλά, λόγω της προηγούμενης αντιπαράθεσης, ο οργανισμός ήταν διστακτικός. Το 1967, μετά από αυστηρές δοκιμές, τα στελέχη της NASA συμφώνησαν να εξοπλίσουν τους αστροναύτες του Apollo με αυτά τα στυλό. Από πηγές των ΜΜΕ φαίνεται ότι αγοράστηκαν περίπου 400 στυλό από τη Fisher με κόστος 6 δολάρια το τεμάχιο για το Project Apollo (με έκπτωση 40%). Τον Φεβρουάριο του 1969, αγόρασε και η ΕΣΣΔ 100 στυλό της Fisher και 1.000 ανταλλακτικά μελάνης για να τα χρησιμοποιήσει στις διαστημικές πτήσεις Soyuz.
ΠΗΓΗ https://3otiko.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου