H Μακεδονική γη είναι ιερή μην την χαρίζεις

Το τελευταίο καιρό γίνετε αρκετός λόγος για την ονομασία του κράτους των Σκοπιών. Η  επικρατέστερη ονομασία όπως διαβάζουμε μέχρι στιγμής είναι «Νέα Μακεδονία».

Το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό όλων μας είναι «Νέα», μα όπου υπάρχει μια νέα δεν υπάρχει και μια παλιά; Ας θυμηθούμε τις αλησμόνητες πατρίδες στην Ιωνία και τους ανθρώπους που βάναυσα εκδιώχθηκαν από εκεί, πρόσφυγες στον νέο τόπο που κατέληξαν έδωσαν στις περιοχές που εγκαταστάθηκαν τον όρο νέο – νέα για παράδειγμα, Νέα Σμύρνη, Νέα Ιωνία κτλ… έτσι ώστε να μην ξεχάσουν ποτέ ούτε αυτοί, ούτε τα παιδιά τους, τους τόπους που άφησαν πίσω, τόποι που άνηκαν εδώ και χιλιάδες χρόνια στους Έλληνες προγόνους τους.


Άρα που θέλουμε να καταλήξουμε  με αυτή την προτεινόμενη ονομασία , σε μια ονομασία του εξυπηρετεί μόνο τις αλυτρωτικές βλέψεις των γειτόνων μας, σε μια ονομασία που παραπέμπει σε μελλοντικές διεκδικήσεις εδαφών από μέρους τους;

Όσο κι αν μας διαβεβαιώνει η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων ότι δεν έχει επεκτατικές τάσεις και βλέψεις, η αλλαγή μιας κυβέρνησης ή η αλλαγή στάσης της υπάρχουσας κυβέρνησης κατά πόσο μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι στο μέλλον δεν θα έχουμε περισσότερα προβλήματα με διεκδικήσεις εδαφών και περιουσιών;

Με ποιο όνομα θα αναγνωρίζονται οι γείτονες από τις άλλες χώρες; Πως θα αποκαλούνται «Νέο-μακεδόνες» ή Μακεδόνες , και τι θα γίνει με την γλώσσα τους; Θα ονομάζεται Νέο-Μακεδονικά ή απλά Μακεδονικά; Έχετε ακούσει πουθενά για νέο-Γαλλικά ή νέο-Αγγλικά;

Καθημερινά ακούμε ότι το όνομα πρέπει να έχει γεωγραφικό προσδιορισμό, μα γεωγραφικός προσδιορισμός δεν είναι και το «Δημοκρατία του Βαρδάρη»; To κράτος των Σκοπίων θα μπορούσε καλύτερα να προσδιοριστεί γεωγραφικά, με βάση τον Βαρδάρη (Αξιό) ποταμό, για ποιο λόγο να προσδιορίζεται με γεωγραφικό όρο που ταυτόχρονα είναι και ιστορικός και εθνικός;

Ας γνωρίζουν όλοι αυτοί οι οποίοι καθώς φαίνεται είναι περαστικοί από την ιστορία,  πως η Μακεδονική γη είναι ποτισμένη από το αίμα των προγόνων μας, η Μακεδονική γη είναι ιερή.

Από το Μέγα στρατηλάτη Αλέξανδρο μέχρι τον Παύλο Μελά οι απλοί Έλληνες έδωσαν μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους για την υπεράσπιση των πατρογονικών τους εστιών.

Η ιστορία γράφεται από αυτούς που τολμούν, που βάζουν πρώτα το συμφέρον της πατρίδας και μετά το προσωπικό τους συμφέρον.
Όποιος σε αυτή τη χώρα έβαλε πρώτα το εαυτό του πάνω από την πατρίδα είχε το τέλος του Εφιάλτη.
Ας αναλογιστούμε όλοι, ότι όλοι μας σ’ αυτή τη ζωή είμαστε περαστικοί, όμως μερικές αξίες της ζωής είναι διαχρονικές, ας κάνουμε λοιπόν με τις αποφάσεις και τις επιλογές μας περιφανούς τόσο τους προγόνους μας όσο και τις μελλοντικές μας γενιές.

Ας θυμηθούμε όλοι την φράση  του Στράβωνος

Ἔστι μὲν οὖν Ἑλλὰς καὶ ἡ Μακεδονία 

Κι όταν έρθει η ώρα του απολογισμού θα μετρηθούμε όλοι μας!



Εις το επανιδείν …