Ένα βράδυ στην Σεβίλλη, ο Κολόμβος
βρισκόταν σε ένα συμπόσιο μαζί με πολλούς Ισπανούς ευγενείς. Το κύριο
θέμα της συζήτησης, όπως συνηθιζόταν εκείνη την περίοδο, ήταν οι
νεοανακαλυφθείσες Δυτικές Ινδίες (δηλαδή, την Αμερική). Ένας από τους
ευγενείς, απευθυνόμενος προς τον τον Κολόμβο, είπε πως ακόμα και αν δεν
είχε ανακαλύψει εκείνος τις Δυτικές Ινδίες, θα μπορούσε να το είχε κάνει
κάποιος Ισπανός, καθώς στην Ισπανία υπάρχουν σπουδαίοι και ικανοί
άνδρες γι' αυτό, θέλοντας προφανώς να υποβαθμίσει την αξία του
εγχειρήματος του Κολόμβου. Ο Κολόμβος, χωρίς να του απαντήσει, ζήτησε
να του φέρουν ένα βραστό αυγό. Μόλις πήρε το αυγό στα χέρια του,
απευθύνθηκε προς όλους λέγοντας πως στοιχηματίζει με οποιονδήποτε από
τους
παρευρισκόμενους πως κανείς δεν μπορεί να στήσει το αυγό κάθετα στο τραπέζι όπως εκείνος, μόνο του, χωρίς υποστήριγμα. Αφού προσπάθησαν όλοι χωρίς να τα καταφέρουν, το αυγό επέστρεψε και πάλι στον Κολόμβο. Τότε εκείνος, το χτύπησε ελαφρά στο τραπέζι σπάζοντας το τσόφλι του ώστε να σταθεί κάθετα. Καθώς οι ευγενείς τον κοιτούσαν απορημένοι, εκείνος τους είπε πως όταν κάτι έχει γίνει στην πράξη, πλέον όλοι γνωρίζουν πως να το κάνουν και πως θα έπρεπε πρώτα να αναζητήσουν τον δρόμο για τις Δυτικές Ινδίες και όχι να γελούν έπειτα με εκείνον που τον ανακάλυψε και που κάποτε γελούσαν εις βάρος του μόνο με την ιδέα ενός τέτοιου ταξιδιού θεωρώντας το αδύνατο.
παρευρισκόμενους πως κανείς δεν μπορεί να στήσει το αυγό κάθετα στο τραπέζι όπως εκείνος, μόνο του, χωρίς υποστήριγμα. Αφού προσπάθησαν όλοι χωρίς να τα καταφέρουν, το αυγό επέστρεψε και πάλι στον Κολόμβο. Τότε εκείνος, το χτύπησε ελαφρά στο τραπέζι σπάζοντας το τσόφλι του ώστε να σταθεί κάθετα. Καθώς οι ευγενείς τον κοιτούσαν απορημένοι, εκείνος τους είπε πως όταν κάτι έχει γίνει στην πράξη, πλέον όλοι γνωρίζουν πως να το κάνουν και πως θα έπρεπε πρώτα να αναζητήσουν τον δρόμο για τις Δυτικές Ινδίες και όχι να γελούν έπειτα με εκείνον που τον ανακάλυψε και που κάποτε γελούσαν εις βάρος του μόνο με την ιδέα ενός τέτοιου ταξιδιού θεωρώντας το αδύνατο.
Η
ιστορία αυτή, παρουσιάζεται στο βιβλίο Ιστορία του Νέου Κόσμου (Historia
del Mondo Nuovo) του Τζιρολάμο Μπεντζόνι, το οποίο εκδόθηκε το 1567. Ο
Τζιρολάμο Μπεντζόνι, γεννήθηκε το 1519 (δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατο
του Κολόμβου) στο Μιλάνο. Σε νεαρή ηλικία, έφυγε από την πατρίδα του για
να πάει στην Ισπανία και από εκεί στον Νέο Κόσμο όπου έζησε δεκαπέντε
χρόνια εξερευνώντας τον, ακολουθώντας τους Ισπανούς κονκισταδόρους.
Καθώς ο Μπεντζόνι ήταν μεταγενέστερος του Κολόμβου, η ιστορία του αυτή,
αμφισβητείται αφού δεν έχει καταγραφεί από κάποιον που ήταν παρών σε
εκείνο το συμπόσιο αν όντως ήταν γεγονός. Πώς προέκυψε λοιπόν αυτή η
ιστορία;
Όταν ο Μπεντζόνι βρισκόταν ακόμη στον Νέο Κόσμο, το 1550 ο Φλωρεντινός
Τζόρτζιο Βαζάρι, γνωστός και ως ο πρώτος ιστορικός της τέχνης (ήταν
εκείνος που χρησιμοποίησε πρώτος τον όρο “αναγένηση”) έκδωσε το
σύγγραμμα “Οι ζωές των πιο άριστων ζωγράφων, γλυπτών και αρχιτεκτόνων
(Le Vite de' più eccellenti pittori, scultori, ed architettori ). Σε
αυτό το σύγγραμμα παρουσιάζεται η ιστορία του Φλωρεντινού αρχιτέκτονα
Φιλίπο Μπρουνελέσκι που συνέβη στις αρχές του 15ου αιώνα (πριν ακόμη
γεννηθεί ο Κολόμβος). Κατά την ανέγερση του Καθεδρικού Ναού της
Φλωρεντίας, ο νεαρός τότε Μπρουνελέσκι, πρότεινε έναν θόλο αρκετά μεγάλο
και βαρύ σε σχέση με τους θόλους που πρότειναν άλλοι αρχιτέκτονες που
διεκδικούσαν την ανάθεση του έργου. Όταν οι αξιωματούχοι της πόλης
ζήτησαν να δουν τα σχέδια του θόλου, εκείνος, αρνούμενος να τα
παρουσιάσει (προφανώς για να μην του τα κλέψουν), πρότεινε να χτιστεί ο
θόλος από εκείνον που θα κατάφερνε να τοποθετήσει ένα αυγό όρθιο πάνω σε
ένα μαρμάρινο επίπεδο. Η πρόταση του έγινε αποδεκτή. Όταν όλοι οι
επίδοξοι αρχιτέκτονες απέτυχαν στην πρόκληση, ο Μπρουνελέσκι πήρε το
αυγό, το χτύπησε ελαφρά στο μάρμαρο - κατά τον τρόπο που περιγράφεται
και στην ιστορία του Κολόμβου - ώστε το αυγό να σταθεί κάθετα. Οι
υπόλοιποι αρχιτέκτονες διαμαρτυρήθηκαν ισχυριζόμενοι πως μπορούσαν να
κάνουν και εκείνοι το ίδιο. Ο Μπρουνελέσκι όμως τους απάντησε πως θα
μπορούσαν επίσης να χτίσουν και τον θόλο αν έβλεπαν τα σχέδια του. Έτσι,
με αυτόν τον έξυπνο τρόπο, ο Μπρουνελέσκι κέρδισε την ανάθεση του
έργου.
Ο Μπεντζόνι, προφανώς διάβασε την ιστορία αυτή από το σύγγραμμα του
Βιζάρι και την προσάρμοσε παραποιημένη στο δικό του σύγγραμμα με σκοπό
να υποστηρίξει την σπουδαιότητα του εγχειρήματος του Κολόμβου το οποίο
αρκετοί Ισπανοί ευγενείς της εποχής (κατά την περίοδο που ο Μπεντζόνι
βρισκόταν στην Ισπανία) είχαν ήδη απαξιώσει λόγω του ότι τα ταξίδια από
την Ισπανία προς τον Νέο Κόσμο είχαν γίνει πια ρουτίνα αλλά πολύ
περισσότερο λόγω του ότι ο Γενουάτης Θαλασσοπόρος είχε αποκτήσει πολλές
αντιπαλότητες και έχθρες από τους Ισπανούς ευγενείς, αρχής γενομένης από
την διαμάχη του με τους αδελφούς Πινθόν. Πράγματι, το ταξίδι του
Κολόμβου θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί εύκολο σε σχέση με τα ταξίδια
άλλων σπουδαίων θαλασσοπόρων. Πριν όμως το τολμήσει ο Κολόμβος, όλοι το
θεωρούσαν αδύνατο. Η φράση “το Αυγό του Κολόμβου” χρησιμοποιείται σήμερα
για να περιγράψει μια λύση σε ένα πρόβλημα που έχει ήδη λυθεί.
ΠΗΓΗ https://greatnavigators.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου