ΑΠΟ καταβολής κόσμου, η Σελήνη εμπνέει τις ευαίσθητες και καλλιτεχνικές ψυχές – είτε πρόκειται για ποιητές είτε για ερωτευμένους– που στρέφουν το βλέμμα τους μαγεμένες στον νυχτερινό ουρανό προς το ολόγιομο φεγγάρι, όπως το ολόγιομο φεγγάρι στρέφει το βλέμμα του πάνω μας.
Αυτή η μυστική επικοινωνία ανθρώπου και φεγγαριού θα γίνει, στο παρελθόν, αιτία να αποδοθούν στη Σελήνη μαγικές ιδιότητες. Και παρά τις προσπάθειες της επιστήμης να μας πείσει πως όλα είναι αποτέλεσμα των φυσικών νόμων, οι δυνάμεις της Σελήνης εξακολουθούν και επιδρούν μέχρι σήμερα στον ανθρώπινο ψυχισμό.
Αυτή η μυστηριώδης έλξη είναι η αιτία που ο δορυφόρος της Γης συνδέθηκε από παλιά με τη μαγεία και το υπερφυσικό. Είναι γνώριμη η εικόνα των μαγισσών που ο θρύλος τις θέλει να πετούν πάνω σε σκουπόξυλα με φόντο την πανσέληνο. Όσοι πάσχουν από επιληψία ή από ανεξέλεγκτους μυϊκούς σπασμούς, ακόμη και στην εποχή μας θεωρούνται δαιμονισμένοι ή σεληνιασμένοι.
Ακολουθώντας μια πρώιμη ελληνική παράδοση, που μιλούσε για «σεληναίους δαίμονες», ο ευαγγελιστής Ματθαίος γράφει για τον δαίμονα που κατοικεί στη Σελήνη, ενώ ο Μέγας Βασίλειος στους εξορκισμούς του καταγράφει δαιμόνια «τη σελήνη συναλλοιούμενα».
Οι ηλιακές εκλείψεις, για άλλους θεϊκά προμηνύματα και για άλλους προάγγελοι καταστροφών, δεν θα μπορούσαν να συμβούν αν κάποιο «χέρι» δεν είχε τοποθετήσει τη Σελήνη στη συγκεκριμένη θέση.
Αναζητώντας μια πιο ορθολογική εξήγηση των επιρροών της Σελήνης, ο Ζιγαβηνός, που ήταν οικείος του αυτοκράτορα Αλέξιου Α΄ Κομνηνού (1081-1118), επιστρέφει στην αντίληψη της επίδρασης των φάσεων του φεγγαριού πάνω στους ασθενείς, εξηγώντας ότι ο σεληνιασμός είναι πάθος που προέρχεται από τους σάπιους χυμούς που κυλούν μέσα στο σώμα. Το φως της πανσελήνου, καθώς αναταράσσει τα σωματικά υγρά, θερμαίνει το σάπιο αίμα που αναδίδει δριμύ ατμό, ο οποίος επιδρά στον εγκέφαλο και τον τρελαίνει.
Μονοπρόσωπη Σελήνη
Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Σελήνης είναι το ότι στρέφει πάντα προς τη Γη την ίδια πλευρά. Έτσι, ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει τι συμβαίνει στην αθέατη όψη της.
Αυτό το φαινόμενο, που δεν παρουσιάζεται σε κανένα άλλο ουράνιο σώμα, είναι παράδοξο και οφείλεται στο ότι η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της στον ίδιο ακριβώς χρόνο που περιστρέφεται γύρω από τη Γη. Ο χρόνος αυτός είναι περίπου 27 μέρες. Σαν αποτέλεσμα, είναι πάντοτε στραμμένο προς τη Γη το ίδιο σεληνιακό ημισφαίριο.
Η Σελήνη έχει στραμμένη προς τη Γη πάντοτε τη μια της πλευρά. Οι αρχαίοι Έλληνες «έβλεπαν» με τη φαντασία τους στον φωτεινό κύκλο της δύο «μάτια» να παρακολουθούν και να καταγράφουν τα γήινα πεπραγμένα.
Οι επιστήμονες, των οποίων οι υποθέσεις αντιμετωπίζονται ως θέσφατα που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, δίνουν μια εξήγηση τραβηγμένη από τα μαλλιά, στο ερώτημα γιατί το φεγγάρι δείχνει προς τη Γη πάντα την ίδια πλευρά. Μας λένε, λοιπόν, ότι πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια (μια χρονολογία ορόσημο για όποιον θέλει να διατυπώσει μιαν αναπόδεικτη θεωρία), η ισχυρή βαρύτητα της Γης επιβράδυνε την περιστροφή της Σελήνης γύρω από τον άξονά της.
Πιο συγκεκριμένα, η ισχυρή βαρύτητα της Γης παραμόρφωσε τη Σελήνη, δημιουργώντας ένα πετρώδες «εξόγκωμα», το οποίο λειτούργησε σαν φρένο, επιβραδύνοντας την περιστροφή του φεγγαριού γύρω από τον άξονά του. Το αποτέλεσμα ήταν το φεγγάρι να μας δείχνει πάντα το ένα του πρόσωπο.
Καθώς όμως κανείς από εμάς δεν ζούσε πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, είναι αδύνατο να ελέγξουμε την ορθότητα αυτής της θεωρίας.
Αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό μυστήριο που αφορά τον δορυφόρο της Γης. Το μέγεθος της Σελήνης αποτελεί πρόβλημα για τους επιστήμονες, καθώς επίσης και η παράξενη και ανεξήγητη θέση της ανάμεσα στη Γη και στον Ήλιο.
Το μέγεθος της Σελήνης αψηφά την φυσική
Η «εύκολη» εξήγηση που δίνουν οι περισσότεροι για την ύπαρξη της Σελήνης είναι ότι πριν (ναι, καλά το μαντέψατε) από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, η Σελήνη αποκόπηκε με κάποιο τρόπο από τον φλοιό της Γης και μπήκε –έτσι, απλά και ωραία– σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας!
(Δηλαδή η Σελήνη δημιουργήθηκε ακριβώς όπως και η Εύα, που την έφτιαξε ο Θεός από ένα κομμάτι που έκοψε από τα πλευρά του Αδάμ).
Υπάρχουν όμως και έντιμοι επιστήμονες που παραδέχονται ότι η ύπαρξη και το μέγεθος της Σελήνης είναι από τις μεγαλύτερες ανωμαλίες του ηλιακού μας συστήματος.
Κατ’ αρχήν, οι ελκτικές δυνάμεις της Γης δεν είναι τόσο ισχυρές για να συγκρατήσουν ένα σώμα τόσο μεγάλο όπως η Σελήνη, η οποία έχει διάμετρο 3.476 χιλιόμετρα (περίπου το 1/4 της γήινης). Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, η Γη μπορεί να συγκρατήσει έναν δορυφόρο διαμέτρου μόλις 65 χιλιομέτρων. Γιατί, αν η Γη είχε τόσο ισχυρή βαρυτική έλξη, όση απαιτείται για να συγκρατηθεί ένα σώμα του μεγέθους της Σελήνης, θα τραβούσε επίσης πάνω της όλους τους κομήτες, τους αστεροειδείς και τους μετεωρίτες που περνούν κάθε τόσο από τη γειτονιά μας, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η ανάπτυξη της ζωής.
Σημειώστε ότι Σελήνη είναι λίγο μικρότερη από τον Ερμή, σχεδόν διπλάσια από τον Πλούτωνα και συναγωνίζεται σε μέγεθος τα τεράστια φεγγάρια του γιγαντιαίου Δία, όπως είναι η Ιώ και η Ευρώπη, καθώς και τον Τρίτωνα του Ποσειδώνα. Όμως ο όγκος του Δία είναι 1.321 φορές μεγαλύτερος από τον όγκο της Γης, ενώ του Ποσειδώνα 42 φορές μεγαλύτερος.
Η Σελήνη είναι ακριβώς 400 φορές μικρότερη από τον Ήλιο και ακριβώς 400 φορές πιο κοντά στη Γη, πράγμα που την κάνει να έχει φαινομενικά το ίδιο μέγεθος με τον Ήλιο – και αυτό καθιστά δυνατές τις εκλείψεις. Πηγή: News Media
Ποιος έβαλε τη Σελήνη σ’ αυτή τη θέση;
Στο σύμπαν βασιλεύει η ασυμμετρία. Όμως η Σελήνη παρουσιάζει συμμετρίες που ξαφνιάζουν και κάνουν κάποιον να σκεφτεί ότι δεν μπορεί να είναι προϊόν τύχης.
Η Σελήνη είναι ακριβώς 400 φορές μικρότερη από τον Ήλιο και ακριβώς 400 φορές πιο κοντά στη Γη, πράγμα που την κάνει να έχει φαινομενικά το ίδιο μέγεθος με τον Ήλιο – και αυτό καθιστά δυνατές τις εκλείψεις.
Η θέση αυτή της Σελήνης καθιστά δυνατές τις παλίρροιες των θαλασσών, την ανάπτυξη των φυτών, τις εποχές του έτους και γενικά ευνοεί την ανάπτυξη της ζωής
Ένα ακόμη παράδοξο: η Σελήνη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της ακριβώς στο ένα εκατοστό της ταχύτητας περιστροφής της Γης.
Εν ολίγοις, όλα τα δεδομένα σχετικά με το μέγεθος του φεγγαριού και την απόστασή του από τον Ήλιο και από τη Γη προκαλούν σύγχυση τόσο στους επιστήμονες όσο και στους ερευνητές.
Για παράδειγμα, αν διαιρέσουμε την περιφέρεια του Ήλιου με εκείνη της Σελήνης έχουμε –ως εκ θαύματος– την πολική περίμετρο της Γης!
Η Σελήνη βρίσκεται στην «ιδανική» θέση ανάμεσα στη Γη και στον Ήλιο, ώστε να μπορούν να γίνονται οι εκλείψεις. Αν ήταν λίγα εκατοστά πιο εδώ ή πιο εκεί, οι εκλείψεις θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Image: Supplied
Η θεωρία της κοίλης Σελήνης
Δεν είναι, λοιπόν, παράδοξο που πολλοί πιστεύουν ότι η Σελήνη είναι τεχνητή και ότι στο εσωτερικό της υπάρχει μηχανισμός που τη διατηρεί στη θέση στην οποία βρίσκεται.
Η υπόθεση αυτή δεν διατυπώθηκε από κάποιους ευφάνταστους ερευνητές, αλλά από αξιοσέβαστους επιστήμονες και συγγραφείς όπως ο Άγγλος μαθηματικός και αστρονόμος Έντμουντ Χάλλεϋ, που διατύπωσε τη θεωρία της κοίλης Σελήνης το 1692, και ο Άγγλος συγγραφέας Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς το 1901 στο έργο του Οι πρώτοι άνθρωποι στη Σελήνη.
Το 1970, δύο μέλη της τότε Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών, ο Michael Vasin και ο Alexander Shcherbakov, διατύπωσαν την υπόθεση ότι η Σελήνη είναι ένα τεράστιο διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο από άγνωστα όντα. Η εργασία τους με τίτλο “Είναι το φεγγάρι δημιούργημα εξωγήινης νοημοσύνης”, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Sputnik, το σοβιετικό ισοδύναμο του Reader’s Digest.
Η εργασία τους θεωρήθηκε τότε ως προσπάθεια της Σοβιετικής Ένωσης να προβάλλει τη θεωρία των αρχαίων αστροναυτών, για να υπονομεύσει την πίστη της Δύσης στον χριστιανισμό…
Σχεδιάγραμμα του πώς θα μπορούσε να είναι το εσωτερικό της Σελήνης. Πηγή: Wikimedia Commons
Όσοι υποστηρίζουν την θεωρία της κοίλης Σελήνης φέρνουν ως απόδειξη το γεγονός ότι οι περίφημοι σεληνιακοί κρατήρες είναι πολύ ρηχοί και επίπεδοι και δεν έχουν το βάθος και την κοιλότητα που δημιουργεί το χτύπημα ενός μετεωρίτη. Επισημαίνουν επίσης ότι η Σελήνη αντηχεί σαν να είναι κούφια.
Ένα από τα πειράματα που έκανε η αποστολή “Απόλλων 13” της NASA, ήταν η συντριβή της τρίτης βαθμίδας του πυραύλου Saturn, που μετέφερε τον θαλαμίσκο με τους αστροναύτες, στην επιφάνεια της Σελήνης. Η συντριβή που ισοδυναμούσε με έκρηξη 10 τόνων ΤΝΤ προκάλεσε σεισμικές δονήσεις που καταγράφηκαν μετά από 30΄΄ από τον σεισμογράφο που είχε εγκαταστήσει η προηγούμενη αποστολή. Οι σεισμικές δονήσεις συνεχίστηκαν για πάνω από τρεις ώρες.
Η προηγούμενη αποστολή (“Απόλλων 12”), είχε εκτελέσει σεισμικά πειράματα με χτυπήματα στην επιφάνεια της Σελήνης. Ο αντίλαλος από τα χτυπήματα διήρκεσε 55 λεπτά.
Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι υπάρχει ένα μάτι στον ουρανό που παρακολουθεί και καταγράφει όλες τις ανθρώπινες πράξεις. Η αντίληψη αυτή είναι αποτυπωμένη στη φράση: «Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά». Η φράση αυτή του Αισχύλου, που φαίνεται κάπως ποιητική και εύκολη στην ερμηνεία της, είναι στην πραγματικότητα μυστηριακή και δυσεξήγητη.
Ας πάρουμε τη λέξη δίκη. Κατά πρώτο λόγο η λέξη (που προέρχεται από το Δίας) σημαίνει έθιμο, συνήθεια. Κατά δεύτερο λόγο, όπως συνάγεται από τη φράση εφέπω δίκην, σημαίνει παρακολουθώ (την κανονική πορεία των πραγμάτων). Και μόνο σαν τρίτη έννοια σημαίνει το δίκαιο και τη δικαιοσύνη.
Ας δούμε τώρα ποιος είναι ο οφθαλμός. Η φράση υπονοεί ότι υπάρχει ένας οφθαλμός (ένα στρογγυλό φωτεινό αντικείμενο προφανώς στον ουρανό), το οποίο βλέπει τα πάντα. Ποιο είναι το «μάτι» στον ουρανό που μπορεί και παρακολουθεί τις εξελίξεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης;
Ο οφθαλμός για τον οποίο γίνεται λόγος, δεν είναι άλλος από τη Σελήνη, αυτό το φανάρι του ουρανού, αυτός ο ουράνιος προβολέας που παρακολουθεί άγρυπνα τα γήινα πράγματα, φωτίζοντάς τα.
Από συγγραφείς όπως ο Πλούταρχος (Περί ειμαρμένης, Περί του Σωκράτους δαιμονίου) και ο Σαλούστιος (Περί θεών και κόσμου) πληροφορούμαστε ότι η Σελήνη συνδέεται με τους Μεγάλους Θεούς, που δεν είναι άλλοι από τους Κάβειρους της Σαμοθράκης.
Με άλλα λόγια, οι Μεγάλοι Θεοί, που η παράδοση τους θέλει να χρησιμοποιούν τη Σελήνη ως μέσο για να παρακολουθούν τα γήινα πράγματα, αποφασίζουν, σε συλλογικό και όχι ατομικό επίπεδο, για τις μαζικές τιμωρίες ή τις ανταμοιβές λαών και χωρών.
Ανακύκλωση ψυχών
Πού πηγαίνουν οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; Ο Πλούταρχος (Περί του Σωκράτους δαιμονίου, 591-592) υποστηρίζει ότι τα σώματα των πεθαμένων (εννοεί τα αστρικά σώματα) μεταβαίνουν στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Εκεί, κάθε 177 μέρες, δηλαδή κάθε έξι σεληνιακούς μήνες, γίνεται έκλειψη της Σελήνης, με αποτέλεσμα η Σελήνη να πιάνεται στη Στύγα (τη σκιά της Γης).
«Όταν η Στύγα πλησιάζει», γράφει ο Πλούταρχος, «οι ψυχές φωνάζουν από τον τρόμο τους, διότι ο Άδης αρπάζει πολλές που γλιστρούν, ενώ άλλες τραβάει από κάτω προς τα πάνω η Σελήνη, καθώς την πλησιάζουν κολυμπώντας, σε όσες το τέλος της ζωής συνέπεσε την κατάλληλη στιγμή∙ εκτός βέβαια από όσες είναι μιαρές και ακάθαρτες∙ αυτές (η Σελήνη) με αστραπές και φοβερά μουγκρητά, δεν αφήνει να πλησιάσουν, οπότε, θρηνώντας για τη μοίρα τους και απογοητευμένες, φέρονται προς τα κάτω πάλι και προχωρούν σε άλλη γένεση…»
Αυτό που θέλει να πει ο Πλούταρχος είναι ότι η Σελήνη λειτουργεί σαν ένα είδος καθαρτήριου. Συλλέγει τα αστρικά κελύφη (τα είδωλα) των ανθρώπων που έζησαν μια ζωή δεμένοι με το σώμα, και των οποίων οι ψυχές ζυμώθηκαν με τις ηδονές και τις απολαύσεις, και άλλα τα διαλύει, ενώ άλλα τα ανακυκλώνει για μελλοντική χρήση.
Αυτή είναι η ποινή για όσους ο προηγούμενος τρόπος ζωής τους ήταν κακός.
Όσο για εκείνους που κατάφεραν να κρατήσουν το κεφάλι τους έξω από το νερό, όσο ζούσαν, και δεν έγιναν πονηροί και ακόλαστοι, αλλά έζησαν αμόλυντα, χωρίς να γίνουν σκλάβοι των επιθυμιών, και είχαν αυτοέλεγχο, αυτοί μπορούν να μυηθούν στα μυστήρια της Σελήνης και να εκπαιδευτούν, ώστε να γίνουν χρήσιμοι στο μεταθανάτιο επίπεδο.
© 2018 Youmagazine.gr
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου