Σύμφωνα με το livescience.com, πρόκειται ουσιαστικά για ένα «τείχος υδρογόνου» που βρίσκεται στο εξωτερικό όριο του ηλιακού μας συστήματος, εκεί όπου φτάνουν και αποδυναμώνονται οι πνοές του ηλιακού ανέμου και δεν μπορούν να σπρώξουν πιο πέρα μάζα διαστρικής ύλης που βρίσκεται εκεί ;ejv, αλλά ούτε και αυτή μπορεί να πιέσει προς τα μέσα, δηλαδή στο εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος. Εκεί ακριβώς, εντοπίζεται μια ορατή οριακή μορφή. Από τη μια πλευρά είναι τα τελευταία απομεινάρια του ηλιακού ανέμου και από την άλλη, προς την εξωτερική μεριά του ηλιακού συστήματος, η διαστρική ύλη, η οποία φαίνεται να περιλαμβάνει μεγάλα ποσά υδρογόνου. Έτσι έχουμε ένα «τείχος υδρογόνου».
Τώρα οι ερευνητές της NASA είναι αρκετά σίγουροι ότι το New Horizons, ο δειγματοληπτικός παράγοντας που προσπέρασε τον Πλούτωνα το 2015, είναι σε θέση να «δει» αυτό το όριο, το σύνορο, ή αλλιώς «τείχος υδρογόνου».
Ουσιαστικά, όπως αναφέρουν οι ερευνητές στις 7 Αυγούστου 2018, στο περιοδικό Geophysical Research Letters, το New Horizons ανιχνεύει μία υπεριώδη ακτινοβολία, την ίδια που είχαν εντοπίσει τα δύο διαστημόπλοια Voyager της NASA, τα οποία ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Ωστόσο, δεν είναι αρκετά βέβαιο ότι το υπεριώδες σήμα προέρχεται από το «τείχος υδρογόνου», καθώς θα μπορούσε να προέρχεται από κάποια άλλη πηγή, πολύ μακρύτερα, μέσα στον γαλαξία μας.
Μόνο όταν το New Horizons περάσει αυτό το όριο, θα διευκρινιστεί τι ακριβώς συμβαίνει, καθώς τα νέα συστήματα θα λειτουργούν ακόμη για 15 με 20 ακόμα χρόνια, ενώ είναι πιο σύγχρονα και πιο ευαίσθητα από οποιαδήποτε άλλα παλαιότερα.
Μερικές τέτοιου είδους ανακαλύψεις, σε κάνουν να αναρωτιέσαι, αν όλο το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται μέσα σε μία τεράστια φυσαλίδα, σε ένα τεράστιο θόλο, όπου όταν φτάνεις στην άκρη του, βλέπεις τον εξωτερικό κόσμο, σαν από ένα παράθυρο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου