Η ιδιαίτερη θέση του Σπέερ μεταξύ των ναζιστικών στελεχών βασιζόταν στην εξαιρετικά καλή σχέση του με τον ηγέτη του Τρίτου Ράιχ, τον Αδόλφο Χίτλερ. Μέχρι το τέλος του Τρίτου Ράιχ είχε πάντα την στενότερη επαφή με τον δικτάτορα, παρόλο που είχε ως αντίζηλους ισχυρούς αξιωματούχους όπως τον Γκαίμπελς και τον Μπόρμαν. Μονάχα η καλή αυτή σχέση με τον δικτάτορα, ο οποίος πάντοτε είχε χρόνο για τον Σπέερ, αποτελούσε την δύναμη του, διότι στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα δεν είχε αξιόλογη επιρροή. Επομένως, η εξάρτηση του από τον Χίτλερ ήταν απόλυτη.
Για αυτό το λόγο, ο Χίτλερ τον επέλεξε ως υπουργό Εξοπλισμών. Επιπλέον ο Σπέερ είχε τα δικά του ενδιαφέροντα και τους στόχους του, τους οποίους μπόρεσε να ακολουθήσει ως αρχιτέκτονας του Χίτλερ. Το μεγαλύτερο του έργο, που φυσικά πραγματοποιήθηκε μονάχα σε ελάχιστο βαθμό, ήταν η γιγαντομανής μετατροπή του Βερολίνου στην παγκόσμια πρωτεύουσα, την Welthauptstadt Germania, που προορίζονταν να γίνει ένα είδος υπερ-Ρώμης και υπερ-Παρισιού.
Σαν υπουργός Εξοπλισμών του Ράιχ, ο Σπέερ είχε όλο και περισσότερη ευθύνη για τα εγκλήματα των εθνικοσοσιαλιστών. Ζητούσε συνεχώς περισσότερους "εργάτες σκλάβους", τους οποίους του εξασφάλιζαν ο Χάινριχ Χίμλερ και ο Φριτς Ζάουκελ. Πέραν αυτού, οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας αυτών των σκλάβων δεν τον ενδιέφεραν καθόλου.
Αργότερα, το 1966, αφού απολύεται από την Συμμαχική Φυλακή Εγκληματιών Πολέμου στο Βερολίνο-Σπάνταου, ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε τίποτε σχετικά με τις μαζικές δολοφονίες Εβραίων και άλλων μειονοτήτων κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Όπως όμως διαπιστώθηκε πολύ αργότερα, αυτό ήταν μόνο ένα του ψέμα μεταξύ πολλών άλλων. Νέα έγγραφα φανερώνουν σήμερα, ότι ο Σπέερ όχι μόνο γνώριζε περί της μετατροπής του στρατοπέδου Άουσβιτς σε στρατόπεδο εξολόθρευσης, αλλά ακόμη ότι ο ίδιος βοήθησε ενεργά στην πραγματοποίηση του σχεδίου (βλ. "Sonderprogramm Prof. Speer").
Επωφελήθηκε πολιτικά πάρα πολύ από την διαφοροποίηση του ανθρώπινου υλικού του Άουσβιτς: Από την μια πλευρά χρειαζόταν σαν Υπουργός Εξοπλισμού τους "ικανούς για εργασία" αιχμάλωτους ως εργάτες της βιομηχανίας εξοπλισμού. Από την άλλη, ακόμη και η εξολόθρευση ηλικιωμένων και παιδιών τον ευνοούσε ως αρμόδιο για την μετατροπή του Βερολίνου στην παγκόσμια πρωτεύουσα, επειδή με την εκτόπισή τους άδειαζε ο απαιτούμενος για την μετατροπή χώρος στο Βερολίνο. Ευθύνεται κυρίως για την εκτόπιση των Εβραίων του Βερολίνου.
Οι σχετικές μελέτες και η αξιολόγησή τους από σύγχρονους ιστορικούς δεν έχουν τελειοποιηθεί ακόμη. Η δημόσια συζήτηση γύρω από την πραγματική ευθύνη του Σπέερ για τα εγκλήματα των εθνικοσοσιαλιστών ξαναζωντάνεψε ειδικά στην Γερμανία πρόσφατα κυρίως λόγω του ντοκιμαντέρ "Speer und Er" (2005) του Χάινριχ Μπρελόερ.
Μετά το 1945
Στην Δίκη της Νυρεμβέργης μετά τον πόλεμο ο Σπέερ καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 ετών και κλείσθηκε στην φυλακή του Σπάνταου του Βερολίνου. Ήταν από τους λίγους ναζιστές αξιωματούχους που κατά την διάρκεια της δίκης εξέφρασαν τύψεις και ενοχές για τα εγκλήματα των ναζιστών. Καταδικάστηκε για τα εξής:Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας
Εγκλήματα και παραβάσεις του δικαίου του πολέμου
Το Βερολίνο ως η πρωτεύουσα του κόσμου. Έμεινε, ευτυχώς, μόνο στις μακέτες του Σπέερ.
Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, πρώην συνεργάτες του, όπως ο αρχιτέκτονας Ρούντολφ Βόλτερς, υποστήριξαν οικονομικά την οικογένεια του. Μετά από την πλήρη ολοκλήρωση της ποινής του, ο Σπέερ εγκαταλείπει το 1966 την φυλακή. Στο αμέσως προηγούμενο διάστημα η σοβιετική πλευρά απέρριψε αιτήσεις για την πρόωρη αποφυλάκιση του. Αργότερα ο Σπέερ έγινε μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Το 1981 πέθανε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Λονδίνο από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Ο Άλμπερτ Σπέερ ήταν πατέρας έξι παιδιών. Ο γιος του Άλμπερτ Σπέερ (νεότερος) είναι γνωστός αρχιτέκτονας, ο οποίος σχεδίασε σημαντικά τμήματα του Ολυμπιακού Πεκίνου (2008). Η κόρη του Χίλντε Σραμ είναι πρώην βουλευτής της κρατιδιακής βουλής του Βερολίνου. Επειδή προσωπικά αγωνίστηκε για την ειρήνη, για τις μειονότητες, για τις ίσες πιθανότητες και για τα θύματα του ναζιστικού καθεστώτος, τιμήθηκε το 2004 με βραβείο του εβραϊκού ιδρύματος Moses Mendelssohn.
ΠΗΓΗ www.mentality10.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου