Εύδοξος ο Κυζικηνός: Για πρώτη φορά, ένας Έλληνας φτάνει στην Ινδία δια θαλάσσης.

Το 323 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος πεθαίνει ορίζοντας ως διάδοχο για να ηγηθεί της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, τον ικανότερο, χωρίς όμως να τον ορίσει. Αυτό, έβαλε σε διαμάχη τους στρατηγούς του, η οποία κατέληξε στην διαίρεση της Αυτοκρατορίας, ώστε ο καθένας τους να ηγείται και σε μία περιοχή. Την περιοχή της Αιγύπτου ανέλαβε ο Πτολεμαίος ο Πρώτος ο Λάγου, γνωστός και ως Σωτήρ. Τότε αρχίζει χρονικά η Ελληνιστική περίοδος της Αιγύπτου και η Πτολεμαϊκή Δυναστεία των Λαγίδων που θα διαρκέσει για περισσότερο από δυόμισι αιώνες μέχρι την κατάκτηση της περιοχής από τους Ρωμαίους. Υπό τον Πτολεμαίο τον Πρώτο, η Αίγυπτος άρχισε να αναπτύσσεται σε σημαντικό κέντρο πολιτισμού με κύρια σημεία αναφοράς, την δημιουργία της Βιβλιοθήκης και τον Φάρο της Αλεξάνδρειας.

   Προς τα τέλη του δευτέρου αιώνα π.χ., Βασιλιάς της Αιγύπτου ήταν ο Πτολεμαίος ο Όγδοος. Το θαλάσσιο εμπόριο τότε μεταξύ της Ινδίας και τις Αιγύπτου, γινόταν μέσω διαφόρων λιμανιών στις νότιες ακτές της Αραβικής χερσονήσου. Ένα από αυτά, ήταν το λιμάνι που οι Έλληνες είχαν ονομάσει Ευδαίμων και πιθανότατα ήταν εκεί που σήμερα βρίσκεται το Άντεν. Σε αυτά τα λιμάνια τα πλοία που έφταναν από την Αίγυπτο συναντούσαν εκείνα που έφταναν από την Ινδία και έτσι γινόντουσαν οι εμπορικές συναλλαγές.

  Μία μέρα, στις Αιγυπτιακές ακτές της Ερυθράς θάλασσας, οι Έλληνες βρήκαν  έναν ναυαγό ναύτη από την Ινδία. Ο Ινδός, όταν μετά από κάποιο καιρό έμαθε Ελληνικά, είπε από που κατάγεται και ποια είναι η ιδιότητα του, προσφερόμενος να οδηγήσει τα ελληνικά πλοία για πρώτη φορά προς την Ινδία. Ο Πτολεμαίος εκμεταλλευόμενος αυτή την ευκαιρία, ανέθεσε στον Εύδοξο τον Κυζικηνό, με την βοήθεια του Ινδού ως πλοηγού, να βρει τον δρόμο για την Ινδία.

  Έτσι το 118 π.χ. Ο Εύδοξος απέπλευσε από τις ακτές της Ερυθράς, πέρασε στην Αραβική Θάλασσα πλέοντας κατά μήκος των Αραβικών ακτών, και από εκεί έφτασε σε κάποιο λιμάνι της Ινδίας το οποίο, σήμερα, δεν γνωρίζουμε ποιο ήταν. Επιστρέφοντας πίσω στην Αίγυπτο, ο Εύδοξος είχε φέρει μαζί του πολύτιμους λίθους και αρώματα. Η άφιξη του πρώτου πλοίου από την Αίγυπτο προς την Ινδία, έστω και με κάποιες στάσεις ανεφοδιασμού στην Αραβική χερσόνησο, ήταν γεγονός. Μέχρι τότε, οι προσπάθειες των Ελλήνων να ταξιδέψουν πέρα από τα λιμάνια της Αραβικής χερσονήσου, ήταν ελάχιστες καθώς τα ταξίδια ήταν μακρινά και επίπονα. Αντιμετώπιζαν όμως και ένα φαινόμενο που ενώ οι Ινδοί το είχαν αντιλιφθεί, οι Έλληνες το αγνοούσαν. Αυτό ήταν το φαινόμενο των μουσσώνων.

Το ταξίδι του Ευδόξου (κατά προσέγγιση) 

   Το 116 π.χ. Ο Εύδοξος επιχείρησε ένα ακόμα ταξίδι προς την Ινδία. Αυτή την φορά όμως χωρίς να περάσει από τις νότιες ακτές της Αραβικής χερσονήσου. Το αν τα κατάφερε να φτάσει ή όχι, δεν το γνωρίζουμε. Κατά την επιστροφή του όμως, οι μουσσώνες παρέσυραν το πλοίο του σε κάποια αφρικανική ακτή νοτιότερα του κόλπου του Άντεν. Πιθανότατα σε κάποιο σημείο της σημερινής Σομαλίας. Εκεί, ο Εύδοξος ανακάλυψε ένα ερειπωμένο πλοίο που στην άκρη της πλώρης του, είχε σκαλισμένο ένα άλογο. Παίρνοντας το μαζί του πίσω στην Αίγυπτο, το έδειξε σε έμπειρους πλοιάρχους οι οποίοι αναγνώρισαν πως τέτοια άλογα ήταν σκαλισμένα στα πλοία από την Γαδέιρα (σημερινό Cadiz της Ισπανίας). Τότε όμως, δεν είχε βρεθεί κάποια θαλάσσια σύνδεση μεταξύ της Μεσογείου και του Ινδικού ωκεανού, καθώς κανείς δεν γνώριζε την πραγματική έκταση της Αφρικής αφού η έρημος Σαχάρα, ήταν η νότια εσχατιά του επίπεδου - κατά την κοινή αντίληψη - κόσμου. Έτσι, το εύρημα αυτό, έκανε τον Εύδοξο να πιστέψει πως ο περίπλους της Αφρικής ήταν κάτι το εφικτό.

   Θέτοντας το πλέον ως σκοπό , κατάφερε να μαζέψει τα απαραίτητα χρήματα και να κατασκευάσει ένα μεγάλο πλοίο με άλλα δύο συνοδευτικά. Αφού το εξόπλισε με ένα καλό πλήρωμα, απέπλευσε από την Γαδέιρα παίρνοντας μαζί του και διαφόρων ειδικοτήτων επιστήμονες. Στην πορεία όμως συνάντησε αρκετά προβλήματα όπως η κούραση και η αποθάρρυνση του πληρώματος, καθώς όσο έπλεαν κατά μήκος των δυτικών ακτών της Αφρικής, παρατηρούσαν την αχανή έρημο πιστεύοντας πως είχαν φτάσει στο τέλος του κόσμου καθώς δεν υπήρχε ίχνος ζωής. Καθοριστικός παράγοντας για την εγκατάλειψη της προσπάθειας, ήταν η προσάραξη του πλοίου του Ευδόξου, σε κάποια άμπωτη. Μην πτοούμενος όμως, οργάνωσε μία ακόμα αποστολή για τον περίπλου της Αφρικής. Το αν τα κατάφερε ή όχι, είναι άγνωστο καθώς πάνω στο ταξίδι αυτό χάνονται και τα ίχνη του. 

ΠΗΓΗ http://greatnavigators.blogspot.gr