ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ.
Ο Αύγουστος αποτελεί τον «μαύρο» μήνα του ελληνισμού εξαιτίας δύο επετείων: της Μάχης του Αφιόν Καραχισάρ το 1922 (και κατ’ επέκταση, της ήττας της Ελλάδας στη Μικρασιατική Εκστρατεία) και του Αττίλα ΙΙ στην Κύπρο, το 1974. Οι δύο επέτειοι σηματοδοτούν το τέλος της Μεγάλης Ιδέας και τη δραστική περιστολή του ελληνισμού εντός των στενών ορίων του καχεκτικού νεοελληνικού κράτους από τον Έβρο έως το Καστελόριζο.
Οι περισσότεροι στην Ελλάδα (επιστήμονες και μη) υποκύπτουν στον πειρασμό (εν πολλοίς ένεκα των πολιτικών πεποιθήσεών τους υπέρ ή εναντίον του Βενιζέλου) να εξετάζουν την όλη Μικρασιατική Εκστρατεία αποσπασματικά και υποκειμενικά: δηλαδή ερευνούν εάν η ήττα ήταν προεξοφλημένη (άρα «χρεώσιμη» στον Βενιζέλο) λόγω των αρνητικών συσχετισμών ισχύος (στρατός, πληθυσμός κτλ.) ή εάν οφειλόταν στην υπερεξάπλωση μετά τον Νοέμβριο του 1920 (άρα «χρεώσιμη» στους αντιβενιζελικούς). Ορισμένοι, βέβαια, εξετάζουν εάν οι όροι της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης ήταν απευκταίοι και μάλιστα ένεκα της Ανασύνταξης της Στρατιάς του Έβρου από τον Στρατηγό Θ.Πάγκαλο.
Εγω τα έλεγξα και από τις δύο πλευρές κάνοντας πολλές φορές και τον ...δικηγόρο του διαβόλου, ώστε να τις εξαντλήσω!
Εφτασα μεχρι σε σημείο να προσπαθώ να ανακαλύψω αν τα τυχόν λάθη τους, ήταν όντως λάθη... και όχι "λάθη" (εσκεμμένα) όπως τους κατηγορούν!!!
Αυτό προσπάθησα να ξεδιαλυνω με το νέο βιβλίο μου, χωρίς να χαρίζομαι ΟΥΤΕ στον Βενιζέλο ΟΥΤΕ στον Κωνσταντίνο...
Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΜΟΥ
H ιστορία της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής, εξελίσσεται από το Σουρουκλή (σημερινή Σουρωτή) στην Θεσσαλονίκη, από όπου ξεκινάει ο ήρωας του Μυθιστορήματος να καταταγεί στο έμπεδο της Λαρίσης. Μετα από τεσσερα συναπτά έτη, η διηγηση του θα φέρει τον αναγνώστη πέραν από τις Ελευθερές στην Καβάλα, στην Σμύρνη, το ΑΪδίνι, το Ναζλί, την Κιουτάχεια (Κοτύαιο) στο Αφιόν (Ακροϊνό) στο Καλε Γκρότο και το Τραπεζοειδές, στο Αλή Βεράν, στα βόρεια του Ουσάκ και κοντά στα Βουρλά στην πικρή πορεία της σχεδόν μοναχικής τους προσπάθειας να διασωθεί από τους Τούρκους και να επιβιώσει.
Ισχυρές εικόνες, δυνατές στιγμές, ποικίλα συναισθήματα.
Πιστεύω ότι είναι κάτι που γράφτηκε με αγάπη στην ιστορική αλήθεια έτσι όπως την ανακάλυψα σε μεγάλο βαθμό εγώ, χωρίς ανόητες προσωπολατρείες και ιδεοληψίες που μόνο φθορά δημιουργούν στο Εθνικό Μέτωπο που πρέπει να διδάσκεται από τα λάθη του...
Ο τρόπος γραφής που ακολούθησα ήταν τέτοιος ώστε το μυθιστόρημα να διαβάζεται άνετα ακόμα και από την μητέρα μου, παρά τις σκληρές σκηνές που υπάρχουν εμβόλιμα στα κεφάλαια.
Τα πάντα τελειώνουν μετά την εκτέλεση "των έξι" στου Γουδή και το ξεκίνημα για την επιστροφή του πρωταγωνιστή στο χωριό του δημιουργώντας μέχρι την τελευταία στιγμή καταστάσεις που δεν τις περιμένει κανείς.
400 σελιδες περίπου τελικά, με 50 φωτογραφίες που επεξηγούν σε μεγάλο βαθμό τα κείμενα, ώστε να οπτικοποιηθεί και να γίνει καλύτερα κατανοητή όλη η ιστορία.
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑ.
Κώστας Α. Δημητριάδης
("Μαυροσκούφης")
("Μαυροσκούφης")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου