Η Φαύστα κατηγόρησε τον Κρίσπο ότι την ενοχλούσε ερωτικά και ο πατέρας του οργισμένος διέταξε να τον εκτελέσουν. Λίγο αργότερα έφτασε από την Ανατολή, όπου διέμενε η μητέρα του Κωνσταντίνου, Αγία Ελένη, και γεμάτη θλίψη για τον άδικο χαμό του εγγονού της, υποστήριξε ότι η Φαύστα ψευδώς τον είχε κατηγορήσει. Τον ισχυρισμό της επιβεβαίωσε και το γεγονός ότι η Φαύστα «πιάστηκε στα πράσα» με έναν δούλο. Ο Κωνσταντίνος γεμάτος τύψεις δεν δίστασε να σκοτώσει τη γυναίκα του με απάνθρωπο τρόπο. Λέγεται ότι την έριξε σε βραστό νερό ή λάδι.
Η παραλίγο σφαγή των νηπίων
Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτορας, εγκαταστάθηκε στη Ρώμη.Εκεί διαπιστώθηκε ότι έπασχε από κάποια ασθένεια που είχε τα συμπτώματα της λέπρας και οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι για να θεραπευτεί έπρεπε να λουστεί με αχνιστό αίμα νηπίων!
Πράγματι, ορίστηκε η μέρα της σφαγής και συγκεντρώθηκαν έξω από το Καπιτώλιο τα νήπια που επρόκειτο να σφαγιαστούν.
Όταν ο Κωνσταντίνος άκουσε τους θρήνους των μητέρων των άτυχων παιδιών, λένε ότι, σαν να συνήλθε από ένα μεθύσι, αρνήθηκε να δεχτεί ένα τόσο αποτρόπαιο έγκλημα.
Διέταξε να δοθούν στις μητέρες τους τα νήπια και επιπλέον να αποζημιωθούν με ένα χρηματικό ποσό για να νιώσουν έτσι διπλή χαρά.
Γιατί δεν έγινε πρωτεύουσα του Βυζαντίου η Τροία
Ο Μέγας Κωνσταντίνος, πριν αποφασίσει να ιδρύσει τη νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου, είχε στρέψει το ενδιαφέρον του στην Τροία.Πήγε, λοιπόν, εκεί ο ίδιος και χάραξε τα όρια της πόλης που θα έχτιζε.
Είχαν ήδη κατασκευαστεί οι πύλες, όταν παρουσιάστηκε ένα βράδυ στον ύπνο του ο Θεός και τον προέτρεψε να επιλέξει άλλη τοποθεσία.
Έτσι, ο Κωνσταντίνος επέλεξε το Βυζάντιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, έναν αιώνα αργότερα, όσοι ταξίδευαν στην περιοχή της Τροίας μπορούσαν να δουν τα εγκαταλελειμμένα έργα του αυτοκράτορα.
Η χάραξη των ορίων της Κωνσταντινούπολης
Σύμφωνα με τον θρύλο, όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος επέλεξε το σημείο όπου θα ίδρυε τη νέα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, πήρε στο χέρι του ένα ακόντιο και με αυτό χάραζε τα όρια της νέας πόλης, ακολουθούμενος από τους αυλικούς του.Εκείνοι, βλέποντας τη μεγάλη έκταση της πόλης που επρόκειτο να χτιστεί τον αυτοκράτορα να συνεχίζει τη χάραξη των ορίων της, τον ρώτησαν πόσο ακόμα θα προχωρούσε.
Ο Κωνσταντίνος τότε τους έδωσε την εξής απροσδόκητη απάντηση:
«Θα συνεχίσω μέχρι εκεί όπου θα σταματήσει αυτός που βαδίζει μπροστά μου».
Υπονοούσε προφανώς ότι τον καθοδηγούσε, αόρατος βέβαια στους ακολούθους του, ο ίδιος ο Θεός.
Πηγή:
«Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα»,
Ιωάννης Γρυντάκης, Γεώργιος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης.
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου