Πανάρχαιος αστρολογικός χάρτης

Χρονολογείται στα 2.000 χρόνια πριν και βρέθηκε στην Κροατία, στο σπήλαιο Νακοβάνα πάνω από την Αδριατική. Συγκεκριμένα, πρόκειται για 30 σωζόμενα θραύσματα που ανήκουν σε ελεφαντοστέινη πλάκα με χαραγμένα σύμβολα του ζωδιακού κύκλου.

Οι ερευνητές χρειάστηκαν χρόνια για να τα φέρουν στο φως και να τα συγκολλήσουν. Τα σύμβολα περιλαμβάνουν παραστάσεις των ζωδίων του Καρκίνου, των Διδύμων και των Ιχθύων.

Τα τμήματα βρέθηκαν πλάι σε σταλαγμίτη φαλλικού σχήματος ανάμεσα σε χιλιάδες θραύσματα αρχαίας ελληνιστικής κεραμικής, συγκεκριμένα αγγείων πόσης.

Ίσως ο αστρολόγος… της αρχαιότητας να χρησιμοποιούσε την ελεφαντοστέινη πλάκα για να προσδιορίσει τη θέση των πλανητών, του Ήλιου και της Σελήνης και συνδυάζοντάς τες με το χρόνο γέννησης ενός ανθρώπου να έβρισκε το ωροσκόπιό του.

Όσον αφορά την αστρολογία του μακρινού παρελθόντος, οι αρχαιολόγοι λένε πως γεννήθηκε στη Βαβυλώνα 2.400 χρόνια
πριν. Στη συνέχεια, η αστρολογία διαδόθηκε στην ανατολική Μεσόγειο, γύρω στα 2.100 χρόνια πριν, και έγινε δημοφιλής στην Αίγυπτο.

Η ραδιοχρονολόγηση έδειξε πως το ελεφαντοστό από το οποίο έχει κατασκευαστεί το αντικείμενο είναι περίπου 2.200 ετών. Αν και οι αρχαιολόγοι δεν είναι βέβαιοι για την προέλευση της πλάκας, θεωρούν πως η Αίγυπτος είναι μια πιθανότητα. Εάν ισχύει αυτό, ο αστρολογικός πίνακας θα μεταφέρθηκε κάποια στιγμή μέσω Αδριατικής Θάλασσας στην Κροατία, όπου τότε κατοικούσαν οι Ιλλυριοί.
ΠΗΓΗ: arxaiologia.gr

Οι Τελχίνες

Οι Τελχίνες σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία άλλοτε φέρονται ως θνητοί και άλλοτε ως μυθικοί δαίμονες ανάλογα των μύθων.
Θεωρούνταν παιδιά της Θάλασσας, της Γης ή του Πόντου και περιγράφονται ως άποδες και άχειρες φέροντας όμως πτέρυγες.

Κατά τη αρχαία παράδοση οι Τελχίνες, που ήταν εννέα στον αριθμό, προέρχονταν από τη Κρήτη "κουροτροφήσαντες" τον Δία, εξ ου και καλούνταν Κουρήτες.
Στη συνέχεια αυτοί πήγαν στη Κύπρο και αργότερα στη Ρόδο οπού και κλήθηκε η νήσος εξ αυτών Τελχινίς.
Εκεί ίδρυσαν πολλές πόλεις μεταξύ των οποίων ήταν η Κάμειρος, η Ιαλυσός και η Λίνδος.

Η Θεά Ρέα λέγεται πως παράδωσε σ΄ αυτούς τον Ποσειδώνα τον οποίο και ανάθρεψαν με τη κόρη του Ωκεανού Καψείρα, και όταν εκείνος ανδρώθηκε έλαβε ως σύζυγο την αδελφή των Τελχίνων την Αλία από την οποία απέκτησε εξι γιους και μια κόρη την "Ρόδην" από την οποία και στη συνέχεια ονομάσθηκε έκτοτε η νήσος Ρόδος.
Κατά σχετική επίσης παράδοση οι Τελχίνες εξορίστηκαν από τη Ρόδο από τους Ηλιάδες.
Έτσι περιπλανώμενοι επέστρεψαν και προξένησαν μεγάλες καταστροφές στη νήσο.
Κατ΄ άλλη όμως παράδοση οι Τελχίνες αναχώρησαν οι ίδιοι από τη νήσο προβλέψαντες τη μεγάλη καταστροφή με κατακλυσμό από τον Δία.
Κατ΄ άλλες ακόμη παραδόσεις οι Τελχίνες ήταν μυθικοί θνητοί σπουδαίοι τεχνίτες και εφευρέτες που είχαν ανακαλύψει διάφορα μέταλλα όπως τον χαλκό και τον σίδηρο και είχαν επινοήσει πολλά εργαλεία για τη τέχνη τους, που φέροντάς τα έδινα την εντύπωση πως τους έλλειπαν τα άκρα.
Πιστεύονταν ακόμη πως αυτοί δίδαξαν στους ανθρώπους τη πρώιμη μεταλλουργία και την εξόρυξη των μετάλλων.

Οι Τελχίνες αναφέρονται ως κατασκευαστές της άρπης του Κρόνου και της τρίαινας του Ποσειδώνα καθώς και χυτά αγάλματα πολλών θεών όπως της Αθηνάς, του Απόλλωνα, της Ήρας, των Νυμφών στις πόλεις της Ρόδου κ.ά. καθώς και διαφόρων μαγικών σκευών, ποτήρια κ.λπ.
Επίσης αναφέρεται πως κάποτε ο Απόλλωνας έστειλε καταστρεπτική νόσο στους Σικυωνείς όταν αρνήθηκαν να καταβάλουν στους Τελχίνες αμοιβή για εργασία που τους πρόσφεραν σε εξοπλισμό.

Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν πολλά ονόματα που είχαν δοθεί στους Τελχίνες.
Σχετικά μ' αυτό το θέμα των ονομάτων, ένας από τους ενδιαφέροντες μύθους λέει, ότι ήταν τρία πνεύματα που είχαν τα χαρακτηριστικά ονόματα, Χρυσός, Άργυρος και Χαλκός, που τα χρωστούσαν στα μέταλλα που είχαν ανακαλύψει.
Ο σαφέστατος χαρακτηρισμός των Τελχινών είναι, πνεύματα των μετάλλων.

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης λέει "είχαν επινοήσει τέχνες πολλές κι είχαν κάνει πολλές ανακαλύψεις γνωστές και χρήσιμες για τους ανθρώπους".
Σ' αυτούς οφείλονταν η άρπη (το δρεπάνι), που είχε χρησιμέψει για τον ακρωτηριασμό του Ουρανού από τον Κρόνο.
Επίσης και η τρίαινα του Ποσειδώνα. Οι Τελχίνες είχαν συνεργαστεί με τους Κύκλωπες στην κατασκευή του περιδέραιου, που, όπως γνωρίζουμε, συγκαταλέγονταν ανάμεσα στα δώρα που δόθηκαν στην Αρμονία, με την ευκαιρία του γάμου της με τον Κάδμο και που θα έφερνε μοιραία τη δυστυχία σ' όσες θα το φορούσαν.

Ακόμα, θεωρούσαν τους Τελχίνες ότι ήταν οι πρώτοι που φιλοτέχνησαν αγάλματα των θεών και εφεύραν τη χαρακτική των μετάλλων.
Θεωρούνταν επίσης μάγοι και γητευτές και πως έφτιαχναν φίλτρα από ρίζες φυτών, από ορισμένα βότανα κι εξαπέλυαν βροχές, χαλάζι χιόνι και έριχναν ακόμα και κεραυνούς κι είχαν επιπλέον και το χάρισμα να μεταμορφώνονται, όπως κι όποτε το ήθελαν.
Ήταν αμφίβια όντα, ζώντας και πάνω στη γη και μέσα στα νερά και έμοιαζαν κατά ένα μέρος με δαίμονες, κατά ένα άλλο με ανθρώπους και κατά ένα τρίτο μέρος με ψάρια κι είχαν μεμβράνη ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, όπως οι χήνες.
Κάποιες φορές τους παρίσταναν χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, με φρύδια και μεγάλα βλέφαρα.
Έλεγαν πως οι Τελχίνες "μάτιαζαν" και η κακία τους είχε γίνει παροιμιώδης.

  Οι αρχαίοι συγγραφείς απέδιδαν αυτή την κακή τους φήμη στο γεγονός της ζήλιας γι' αυτούς και το φθόνο εξαιτίας της αξιοσύνης τους στις τέχνες.
ΠΗΓΗ: http://visaltis.blogspot.com , www.apocalypsejohn.com ,περιοδικο ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ

Νέγρος* σε αρχαίο ελληνικό νόμισμα

Οι νέγροι* δεν ζούσαν μόνον στην Αφρική. Για τους αρχαίους που ταξίδευαν και κυριαρχούσαν στα πέρατα της γης, οι νέγροι αποτελούσαν «μηχανισμό παραγωγής».
Φυσικά και δεν ήταν μόνον οι Βρετανοί που κουβαλούσαν κατά χιλιάδες τους νέγρους στον Νέο Κόσμο, ούτε μόνον οι Ρωμαίοι που τους είχαν για δουλειές που απαξίωναν οι ίδιοι να κάνουν. Ήταν και οι αρχαίοι Έλληνες, οι πρώτοι διδάξαντες!

Αλλά ήταν και οι μοναδικοί στην Ιστορία που έδειχναν σεβασμό και στο έργο αλλά και στην προσωπικότητά τους...
Αυτό μας δηλώνει το απεικονιζόμενο νόμισμα, που αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα μιας περασμένης δουλοκτητικής εποχής με άγνωστες, όμως, παραμέτρους, τουλάχιστον στους αρχαίους ελληνικούς αιώνες.

Στη μία πλευρά του απεικονίζεται μια αγελάδα με γυρισμένο το κεφάλι προς την ανασηκωμένη ουρά της και ένα
μοσχάρι που την βυζαίνει. Στην άλλη πλευρά υπάρχει το κεφάλι ενός νέγρου άνδρα.
Πρόκειται ένα από τα πλέον σπάνια αρχαία νομίσματα του αρχαίου ελληνικού χώρου.
Προέρχεται από ιδιωτική συλλογή Ελβετού συλλέκτη. Εντυπωσιάζει η καθαρότητα της απεικόνισης και ο ιδιαίτερος τόνος που του αποδίδεται.

Είναι βάρους 6,05 γραμμαρίων και εικάζεται πως προέρχεται από νομισματοκοπείο της Καρίας ή της Λυκίας της Μικράς Ασίας γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ.
Νομισματολόγοι καθορίζουν το νόμισμα αυτό ότι πρόκειται για μισό στατήρα ως υποδιαίρεση του αιγινήτικου ή του σαμιώτικου προτύπου.

Το νόμισμα δεν περιέχει έγγραφη αναφορά ώστε να δοθεί η δυνατότητα να καθοριστεί επακριβώς η χρονολόγηση και ο τόπος παραγωγής ή χρησιμοποίησής του.
Αν και η μία πλευρά με την εικονιζόμενη αγελάδα έχει συναντηθεί σε νομίσματα κυρίως της Βόρειας Ελλάδας αλλά και της Μικράς Ασίας, εντούτοις, η άλλη πλευρά με την κεφαλή του νέγρου παραξενεύει και συγχρόνως εντυπωσιάζει.
Πρόκειται, μάλλον, για εικόνα της καθημερινότητας που απεικονίσθηκε στο αρχαίο νόμισμα, από όπου διαφαίνεται η αγροτική ζωή στην αρχαιότητα. Δούλοι νέγροι, αιχμάλωτοι ίσως, ασχολούνταν με τις αγροτικές εργασίες.

Το νόμισμα βρέθηκε στη Λέσβο περί το 1870 και καθορίστηκε από τον γερμανό συγγραφέα και περιηγητή Friedrich Martin von Bodenstedt ως δημιούργημα του νομισματοκοπείου της αρχαίας Φώκαιας, όπου εκεί συνηθίζονταν οι παραστάσεις των νομισμάτων να περιέχουν σκηνές από την καθημερινότητα της εποχής.

ΠΗΓΗ : Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος

(*) κάποιος που κατάγεται (ο ίδιος ή οι πρόγονοί του) από την Υποσαχάρια Αφρική, έχει μαύρο χρώμα επιδερμίδας και τα άλλα χαρακτηριστικά της μαύρης φυλής.