Προγονοπληξία = το να θεωρούμε τους προγόνους αλάθητους .
Ο πολιτισμός , ενίοτε , αρχίζει όταν αρχίζουμε να αμφισβητούμε τους προγόνους . Αν δεν αμφισβητούσαμε ποτέ τους προγόνους θα ήμασταν ακόμη στο στάδιο των Νεάντερνταλ .
Άλλες φορές η αμφισβήτηση των προγόνων οδηγεί σε παρακμή .
Χρειάζεται πολύ οξυμένη αίσθηση της αρμονίας για να καταλαβαίνουμε πότε πρέπει να ακολουθούμε τα ίχνη των προγόνων και πότε πρέπει να παρεκκλίνουμε .
Αλάθητες οντότητες υπάρχουν μόνο στην χριστιανική γραμματεία ( ο γιαχβέ και ο Πάπας ! ) .
Οι δικοί μας πρόγονοι ήταν άνθρωποι με σάρκα και οστά . Κατά συνέπειαν εκτός απο προτερήματα είχαν και ελαττώματα .
Χρέος μας είναι με κοφτερή ματιά να διακρίνουμε τα μεν απο τα δέ και τα μεν προτερήματα να τα μιμούμαστε τα δέ ελαττώματα να τα αποφεύγουμε .
Να μαθαίνουμε απο τα λάθη των προγόνων .
Ο πολυσυζητημένος Μ. Αλέξανδρος έκανε σπουδαία κατορθώματα . Το ερώτημα είναι "Εφ' όσον ήταν θνητός δεν είχε άραγε ελαττώματα ;"
Αυτά προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε εδώ έχοντας οδηγό το κείμενο του Αρριανού .
