O Αχιλλέας και οι κόρες του Λυκομήδη

Την εκστρατεία ενάντια στην Τροία δεν την δέχτηκαν εξαρχής όλοι οι Έλληνες με τον ίδιο ενθουσιασμό, καθώς φαίνεται. Ακόμα και ο Οδυσσέας προσπάθησε να ξεφύγει και να μην συμμετάσχει.

Ο Αχιλλέας είναι ο μοναδικός, ο μοναχογιός. Έξι αδέρφια του πέθαναν πριν από αυτόν στην προσπάθεια της μητέρας του Θέτιδας να τα κάνει αθάνατα. Δεν άντεξαν την φωτιά. Η θεά δεν μπορούσε να το πάρει απόφαση ότι τα παιδιά της θα ήταν απλοί θνητοί όπως ο πατέρας τους. Τα έβαζε στην φωτιά, για να κάψει όλη την διαβρωτική υγρασία που οι θνητοί έχουν μέσα τους και εξαιτίας της οποίας δεν είναι καθαρή, απαστράπτουσα φλόγα. Οι γιοί της όμως καίγονταν στην φωτιά και χάνονταν.

Δελφική Αμφικτυονία

Η Δελφική Αμφικτυονία ήταν μια ομοσπονδία δώδεκα φυλών της Στερεάς Ελλάδας και της Θεσσαλίας που αποτελούσε αρχικά θρησκευτική ένωση, ενώ αργότερα απέκτησε και πολιτική σημασία. Το Αμφικτυονικό Συνέδριο λάμβανε χώρα δύο φορές τον χρόνο και κάθε φυλή είχε δύο ψήφους. Κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια η επίδραση της μειώθηκε μέχρι που ο Αδριανός ίδρυσε το Πανελλήνιο. Η δύναμη που απέκτησε ήταν τέτοια που πρωταγωνίστησε στην περιοχή έως τουλάχιστον τον 4ο αιώνα π.Χ. Αποτέλεσε, κατά κάποιο τρόπο, μια μικρογραφία της Κοινωνίας των Εθνών και του σημερινού ΟΗΕ.

Αριστοτέλης περί ζηλοτυπίας

Σε ποια γενικότερη κατάσταση βρίσκονται οι άνθρωποι που αισθάνονται ζηλοτυπία, τι λογής πράγματα την προκαλούν και κάτω από ποιες συνθήκες, όλα αυτά θα γίνουν φανερά στη συνέχεια.

Γιατί αν η ζηλοτυπία είναι η λύπη που αισθάνεται κανείς όταν βλέπει ότι άλλοι άνθρωποι, όμοιοί του εκ φύσεως, έχουν αποχτήσει κάποια μεγάλης ―κατά την κοινή παραδοχή― αξίας αγαθά, που είναι δυνατό να τα αποκτήσει και αυτός ― λύπη όχι γιατί τα αγαθά αυτά τα έχει κάποιος άλλος, αλλά γιατί δεν τα έχει και ο ίδιος, γιαυτό, άλλωστε, και η ζηλοτυπία είναι καλό πράγμα και χαρακτηρίζει τους καλούς ανθρώπους, ενώ ο φθόνος δεν είναι καλό πράγμα και χαρακτηρίζει ανθρώπους κατώτερης αξίας.

Αρχαία Eλληνική σκέψη

Στην αρχαία ελληνική σκέψη θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε κυρίαρχα τα πιο κάτω γνωρίσματα:

α. Δείχνει μια τάση προς το γενικό. Όχι ότι αδιαφορεί για το ειδικό, αλλά εντάσσει το ειδικό και συγκεκριμένο μέσα σε μια ολότητα. To κάθε πράγμα είναι μέρος του όλου. Τα πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε στη συνάφεια τους, για να συλλαμβάνουμε το αληθινό τους νόημα. O κόσμος είναι ταυτόχρονα πολλότητα και ενότητα. Είναι ανάγκη να βλέπουμε τα πολλά κάτω από το πρίσμα μιας κοσμικής ενότητας, μιας γενικής νομοτέλειας. Πραγματική γνώση είναι η γνώση του γενικού, όχι του επιμέρους

Βρέθηκε τάφος πολεμιστή των μυκηναϊκών χρόνων στο Μαραθώνα

Ο τάφος πολεμιστή των μυκηναϊκών χρόνων (περίπου 1600 π. Χ.) που βρέθηκε στο Πλάσι Μαραθώνα δημιουργεί πολλά σενάρια για τον χαρακτήρα του χώρου.

Ένας τάφος από τον οποίο έλειπαν τα οστά (εκτός από ελάχιστα υπολείμματα), όχι όμως και τα όπλα του πολεμιστή, δηλαδή το ξίφος, το δόρυ, το εγχειρίδιο, το μαχαίρι και τα 13 βέλη του, μια μεταφορά η οποία, όπως όλα δείχνουν, συνέβη περίπου χίλια χρόνια μετά τον θάνατό του. Ηρώο για την τίμηση προγόνων ή τόπος ηρωολατρείας;

Και τι μας οδηγεί στα σενάρια αυτά; Τα ασφαλή στοιχεία που δίνουν πιθανά και υποθετικά συμπεράσματα, όπως αυτά που ανέφερε ο Πάνος Βαλαβάνης, καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) κι ένας από τους υπεύθυνους της ανασκαφής, κατά την ομιλία του «Το Πλάσι Μαραθώνος ως τοπίο μνήμης».

Αρχαία τεχνολογία - Αστρολάβος Ιππάρχου

Ο σφαιρικός αστρολάβος ή αστρολάβος Ιππάρχου ή Ιππάρχου, εκ του ονόματος του εφευρέτη του, που θεωρείται ότι είναι ο Ίππαρχος ο Ρόδιος, αποτελεί αστρονομικό όργανο που το χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι αστρονόμοι.

Τα αγνώστου ταυτότητας ''ΑΕΡΟΠΛΟΙΑ'' ΤΟΥ 1896.

Ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ιστορία των αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων στις ΗΠΑ πηγαίνει πίσω πάνω από έναν αιώνα, και συγκεκριμένα στο 1896, ένα έτος που είχαμε αλλεπάλληλες θεάσεις ΑΤΙΑ πάνω από μια συγκεκριμένη περιοχή μέσα σε λίγους μήνες.
Όλα ξεκίνησαν όταν ένα μυστηριώδες σκάφος με φώτα παρατηρήθηκε από τις εκατοντάδες των πολιτών του Σακραμέντο στην Καλιφόρνια, στις 17 Νοεμβρίου του 1896, να κινείται αργά πάνω από τη πόλη και κόντρα στον άνεμο, με ταχύτητα τριάντα μιλίων την ώρα.

Ο «τάφος του πολεμιστή»: Ο Έλληνας οπλίτης που είχε ταφεί με ιδιαίτερες τιμές στην φοινικική πόλη της «Μάλακα»

Εκτενές αφιέρωμα για τον Έλληνα οπλίτη που ανακαλύφθηκε το 2012 στα θεμέλια μια οικοδομής σε πόλη της νότιας Ισπανίας και τα λείψανά του εκθέτονται στο Μουσείο της Μάλαγας, κάνει η ισπανική εφημερίδα El Pais με πηχυιαίο τίτλο «Ποιος ήταν ο Έλληνας πολεμιστής»;
  
Έκτοτε το αρχαιολογικό ενδιαφέρον στρέφεται στην «αναγνώριση» της ταυτότητας του νεκρού, που έχει ταφεί με ιδιαίτερες τιμές, όντας ένας ξένος στην φοινικική πόλη της «Μάλακα».
Σύμφωνα με την εφημερίδα επρόκειτο για έναν άνδρα ύψους 1.75 με 1.78 μέτρα το οποίο για την εποχή του ήταν ιδιαίτερα μεγάλο. Κάποια στιγμή δέχτηκε ένα συντριπτικό κάταγμα στον δεξί ώμο και μια κρανιοεγκεφαλική κάκωση από ένα αμβλύ αντικείμενο. Παρόλα αυτά κατάφερε να γιατρευθεί όπως έκαναν πολύ συχνά οι άνδρες της εποχής εκείνης που ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένοι σε κακουχίες και τραυματισμούς.