Τάλιρο

Το τάλιρο, τάλληρο, τάληρο, τάλαρο ήταν το ελληνικό νόμισμα για τις πέντε δραχμές, αλλά και παλιότερο γερμανικό νόμισμα.

Η λέξη έχει περίεργη ιστορία. «Thal» ή  «Tal» στα γερμανικά σημαίνει κοιλάδα. Η κοιλάδα του Αγίου Ιωακείμ στην επαρχία της Αυστρίας Βοημία (σημερινή Τσεχία) λεγόταν στα γερμανικά «Joachimsthal» και είχε ορυχεία αργύρου. Από τον άργυρο (ασήμι) αυτής της περιοχής έκοψαν οι Αυστριακοί το 1519 ωραία λαμπερά ασημένια νομίσματα. Τους έδωσαν το όνομα «Joachimsthaler», δηλαδή αυτό που προέρχεται από την κοιλάδα του Ιωακείμ και είχαν ευρύτατη διάδοση και ο συγκεκομμένος τύπος της λέξης «thaler» διαδόθηκε σε όλη τη Γερμανική αυτοκρατορία που τότε ήταν ενωμένη με την Ισπανία και απλωνόταν σε ολόκληρο τον κόσμο. Πέρασε και στην Ιταλία ως «tállero». Από εκεί και το ελληνικό τάλιρο των προηγούμενων αιώνων.

9 Μαϊου 1927: Ο Άγγελος Σικελιανός και η μεγαλόπνοη ιδέα των Δελφικών Εορτών

Οι Δελφικές Εορτές οργανώθηκαν το 1927 και το 1930 στους Δελφούς, με πρωτοβουλία του ποιητή Άγγελου Σικελιανού και της Αμερικανίδας συζύγου του Εύας Πάλμερ-Σικελιανού.
Αποσκοπούσαν στην πραγμάτωση του μεγαλόπνοου οραματισμού του ποιητή περί Δελφικής Ιδέας (συγκερασμός της αρχαίας τραγωδίας, της βυζαντινής μουσικής και της λαϊκής τέχνης), με την ίδρυση μιας νέας αμφικτιονίας, στην οποία θα εκαλούντο εκπρόσωποι της διεθνούς πνευματικής ζωής και θα συνεργάζονταν για την προαγωγή της φιλίας, της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών.
Οι πρώτες Δελφικές Εορτές άρχισαν στις 9 Μαΐου1927 και διήρκεσαν τρεις μέρες. Περιελάμβαναν παραστάσεις αρχαίου δράματος με ερασιτέχνες ηθοποιούς (Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου), γυμνικούς αγώνες, συναυλίες βυζαντινής μουσικής, διαλέξεις και εκθέσεις λαϊκής χειροτεχνίας.

Πακτωλός

Ο Πακτωλός (τουρκικά: Sart Çayı = Ποταμός των Σάρδεων) είναι ποταμός της Τουρκίας, που πηγάζει από τις βόρειες πλαγιές του Τμώλου, ρέει βόρεια και συμβάλλει στον Έρμο ποταμό. Στην αρχαιότητα διέρρεε την πρωτεύουσα της Λυδίας, τις Σάρδεις.
Σύμφωνα με τις αρχαιοελληνικές αναφορές ήταν γεμάτος με ψήγματα χρυσού και σ’ αυτόν οφειλόταν ο μυθικός πλούτος του βασιλιά των Λυδών, του Κροίσου.  Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο ποταμός λεγόταν και Χρυσορρόας, επειδή έρρεε σ’ αυτόν χρυσάφι.

Υποβρύχια τομή στο ναυάγιο του Έλγιν

Πιστόλια με συσσωματωμένα θραύσματα φιαλών βρέθηκαν στο ναυάγιο του πλοίου «Μέντωρ»

Διακόσια και πλέον χρόνια το ναυάγιο του πλοίου «Μέντωρ» δίνει τροφή στις ελπίδες των αρχαιολόγων ότι κάπου εκεί, στα σκεπασμένα από την άμμο συντρίμμια του, βρίσκονται θραύσματα των Γλυπτών του Παρθενώνα. Οι υποβρύχιες έρευνες - η πιο πρόσφατη έγινε πριν από έναν μήνα - δεν το επιβεβαιώνουν.

Οι ελπίδες ωστόσο προέρχονται από το γεγονός ότι πρόκειται για το δικάταρτο μπρίκι στο οποίο ο λόρδος Ελγιν φόρτωσε τον Σεπτέμβριο του 1802 τα Γλυπτά που αφαίρεσε από τον Παρθενώνα, με σκοπό να τα μεταφέρει στη Βρετανία. Οι θησαυροί αυτοί του ελληνικού πολιτισμού πριν φτάσουν στο Βρετανικό Μουσείο, έμειναν για δυόμισι χρόνια στον βυθό των Κυθήρων.

ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΔΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ανέκαθεν οι άνθρωποι, και πάντα σε συνεργασία με τη φύση, δημιουργούσαν με το νου τους και πέρα από αυτόν τον κόσμο άλλους κόσμους, παράξενους και μυθικούς, στους οποίους κατάφερναν με μυστηριώδη πάντα τρόπο να εισέρχονται, να τους περιηγούνται, να συζητούν ή ακόμα να πολεμούν και να συλλέγουν εντυπώσεις. Από τους κόσμους εκείνους ένας, ίσως ο πιο γνωστός σε όλους μας, ήταν ο «Κάτω Κόσμος», ο κόσμος των σκιών, ο χθόνιος Άδης.

Πρόκειται για έναν τόπο που, αν τον ψάξουμε, θα τον βρούμε (με άλλο όνομα πολλές φορές) σχεδόν παντού: στις μυθολογίες των λαών, στις παραδόσεις, στις καταγραφές αρχαίων ή νεότερων περιηγητών, σε λογοτεχνικά συγγράμματα, σε ζωγραφικές παραστάσεις αρχαίων αγγείων, σε σκοτεινά και απρόσιτα σπήλαια, σε ψυχομαντεία και ξεχασμένους τόπους, στα ομηρικά έπη, σε σύγχρονα ελληνικά τραγούδια, σε ταινίες του Χόλυγουντ και γενικά στην τέχνη.

Επειδή σε μερικές σελίδες θα ήταν αδύνατο να προσεγγίσουμε όλες τις παραπάνω πτυχές του Κάτω Κόσμου, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, αφού βάλουμε σε ένα σακίδιο τη φωτογραφική μηχανή και τη βιβλιογραφία μας, είναι να μπούμε στη βάρκα της φαντασίας και κωπηλατώντας να ταξιδέψουμε για λίγο μαζί σαν φανταστική παρέα, με προορισμό κάποιες από τις πύλες του Άδη που βρίσκονται στην πατρίδα μας. Αφού φτάσουμε σε αυτές, σίγουρα θα κοιτάξουμε για λίγο από τις ημιφωτισμένες εισόδους το παράξενο και άγνωστο εσωτερικό τους…