Ο τρόμος στην Αρχαία Ελλάδα, εμφανίσεις φαντασμάτων

Η Αρχαία Ελλάδα είναι πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο για τον μεγάλο της πολιτισμό, για τις σπουδαίες προσωπικότητες που ανέδειξε και για την επίδραση που άσκησε και ασκεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ωστόσο υπάρχει και μια πτυχή της άγνωστη στους περισσότερους, που ωστόσο γοητεύει όσους τη μελετούν: ο τρόμος.

Φαντάσματα, βρικόλακες, λυκάνθρωποι, δαίμονες, μάγοι και κάθε είδους τέρατα κοσμούν τους αρχαίους ελληνικούς μύθους. Τα παραπάνω όντα είναι τώρα συνδεδεμένα κυρίως με την παράδοση της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης, ωστόσο υπάρχουν αρκετές αναφορές τους και στην αρχαία ελληνική γραμματεία.

ΑΝΑΓΩΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΛΙΘΟΥ

Σύμφωνα με την «κρατούσα» θεωρία, στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ. ανάγονται οι απαρχές της ελληνικής γλώσσας, η οποία καθιερώθηκε αντικαθιστώντας την «προελληνική» πελασγική.
Όμως, οι ανθρωπολογικές μελέτες των σύγχρονων ανθρωπολογικών ομάδων, με γνώμονα τη γεωγραφική τους κατανομή (Α. Πουλιανός, 1962 – 2006), δείχνουν ότι ο ελλαδικός χώρος είναι αδιάλειπτα κατοικημένος από τους ίδιους πληθυσμούς, τουλάχιστον από το τέλος της παλαιολιθικής εποχής.