Κέινε – Τα μυστηριώδη κέλτικα πνεύματα των θρήνων

Οι κάτοικοι ενός τμήματος της Σκωτίας και ολόκληρης της Ιρλανδίας παραδέχονταν ως αναμφισβήτητη την ύπαρξη ενός πνεύματος από το Υπερπέραν, το οποίο παρουσιαζόταν σε διάφορους ανθρώπους και τους προειδοποιούσε, είτε για επικείμενες συμφορές που επρόκειτο να τους χτυπήσουν, είτε για τον προσεχή θάνατό τους. Τα πνεύματα αυτά με τη μυστηριώδη αποστολή τα ονόμαζαν Κέινε (Caoineadh).
Τα Κέινε εκδήλωναν την παρουσία τους με πολλούς και απροσδόκητους τρόπους. Ιδού η περιγραφή μιας εμφάνισης Κέινε, όπως είχε δημοσιευθεί στην “Εφημερίδα του Δουβλίνου”:
“Εδώ και μερικές εβδομάδες, έπαιρνα το τσάι μου παρέα με έναν συνταξιούχο δικαστή, την αδελφή του και την ανιψιά του, όταν σε λίγο προστέθηκε στη συντροφιά μας ένας διακεκριμένος Ιρλανδός ιατρός και η γυναίκα του.

Αληθινά φαντάσματα ή απλές φαντασίες;

Από την αρχαιότητα ως και σήμερα πιστεύεται ότι η ζωή μας εδώ είναι μια πρόσκαιρη δοκιμασία, ένας σταθμός της αιώνιας ζωής μας και ότι η ψυχή επιζεί μετά τον θάνατο του σώματος.
Οι ασχολούμενοι με τον πνευματισμό παραδέχονται ότι η ψυχή απομακρύνεται κάποτε από το σώμα, ακόμα κι αν αυτή βρίσκεται εν ζωή. Το παράδοξο αυτό φαινόμενο παρατηρήθηκε πολλές φορές μέχρι τώρα και η Ιστορία είναι γεμάτη από σχετικά γεγονότα.

Παρέλαση φαντασμάτων πάνω σε απόκοσμο πίνακα

Ήταν ένα ήσυχο και ζεστό απόγευμα του Αυγούστου του 1925. Η Edna Bradford καθόταν στο δωμάτιό της σε μια αναπαυτική πολυθρόνα και περνούσε την ώρα της διαβάζοντας ένα μυθιστόρημα.
Ξαφνικά και δίχως να ξέρει το γιατί, ένιωσε μέσα της μια επιτακτική διάθεση να πετάξει το βιβλίο μακριά της. Με απόλυτη φυσικότητα, τίναξε τα χέρια της και πραγματικά πέταξε το μυθιστόρημα σε μια γωνιά, χωρίς να παραξενευτεί καθόλου για αυτή την εξωφρενική και παράλογη χειρονομία της.

Ένα παράξενο ψυχικό φαινόμενο στην Αυστρία, το 1927

Ένας έμπορος, ο κύριος Φολτάνσον, είχε πάει στην πόλη Bramberg της Αυστρίας για τις υποθέσεις του, ενώ η γυναίκα και τα παιδιά του είχαν παραμείνει στο σπίτι τους.
Δυο μέρες αργότερα, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ενώ ο έμπορος είχε αποσυρθεί στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του για να κοιμηθεί, άκουσε ξαφνικά το τηλέφωνο να χτυπά γύρω στα μεσάνυχτα. Σήκωσε αμέσως το ακουστικό και με μεγάλη του έκπληξη, άκουσε τη φωνή της γυναίκας του να του λέει:
“Γύρισε γρήγορα πίσω, γιατί τα παιδιά μας σε χρειάζονται. Κλαίνε πάνω στον τάφο μου!”

Το στοιχειωμένο σπίτι της Νορμανδίας, το 1926

Σε μια μικρή πόλη της Νορμανδίας κατοικούσε η οικογένεια του απόστρατου Συνταγματάρχη Λεντέκ, αποτελούμενη από τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα δυο παιδιά του και μια υπηρέτρια.
Η ζωή της οικογένειας στην πανέμορφη Νορμανδία κυλούσε ήρεμα κι ευτυχισμένα, όταν τον Νοέμβριο του 1926, κάποιο απρόοπτο γεγονός αναστάτωσε την ήσυχη ζωή των μελών της, προξενώντας ταραχή και τρόμο.
Η οικογένεια, λοιπόν, είχε καθίσει στο τραπέζι για να δειπνήσει και όπως συνήθιζαν, έστειλαν κι εκείνο το βράδυ την υπηρέτρια στο υπόγειο κελάρι του σπιτιού, για να τους φέρει λίγο κρασί από τα βαρέλια τους.

Χίτλερ: Το γυναικείο κρανίο και τα σενάρια διαφυγής

Σφαίρες, υδροκυάνιο και σενάρια διαφυγής

Απρίλιος του 1945: το Βερολίνο, ερειπιώνας ήδη, είναι περικυκλωμένο από τον Κόκκινο Στρατό. Ο ουρανός είναι γεμάτος σύννεφα που περιορίζουν την ορατότητα. Σε μια κατεστραμμένη λεωφόρο γεμάτη συντρίμμια, δυο βήματα από την Πύλη του Βρανδεμβούργου, από την Καγκελαρία και από το μπούνκερ (οκτώ μέτρα κάτω από τη γη) όπου ο Αδόλφος Χίτλερ περνάει τις τελευταίες μέρες του ως δικτάτορας, προσγειώνεται ένα μικρό αεροπλάνο.

Ο Χίτλερ είχε προταθεί για Νόμπελ Ειρήνης το 1939!

Το αριστοτεχνικό black humor του Σουηδού σοσιαλδημοκράτη Erik Gottfrid Christian Brandt ο οποίος με μια επιστολή – πρόταση στην επιτροπή, αποκαλούσε τον Χίτλερ « Έναν μαχητή που έστειλε ο Θεός για την ειρήνη»
Τι κοινό έχουν ο Μαχάτμα Γκάντι και ο Αδόλφος Χίτλερ; Ήταν υποψήφιοι και οι δύο για Νόμπελ Ειρήνης.
Ναι, είναι αλήθεια. Ο Αδόλφος Χίτλερ, ο άνθρωπος που εμπνεύσθηκε και υλοποίησε το Ολοκαύτωμα, προτάθηκε στην επιτροπή Νόμπελ το 1939, μόλις τρεις μόλις μήνες πριν οδηγήσει τη Γερμανία στην εισβολή στην Πολωνία και ξεκινήσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πρόταση προήλθε από τον Erik Gottfrid Christian Brandt, ένα μέλος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος του σουηδικού κοινοβουλίου. (Τα μέλη των εθνικών συνελεύσεων είναι μεταξύ των πολλών ανθρώπων που μπορούν να προτείνουν υποψηφίους για το βραβείο Ειρήνης.)

Πού Είναι Θαμμένος ο Χίτλερ; Στην Ισπανία, σύμφωνα μ' αυτόν τον άντρα.

Ο Julio Barreiro Rivas είναι ένας Ισπανός γλύπτης, συνθέτης, συγγραφέας και ιστορικός που ζει στη Βενεζουέλα. Ο ογδοντάχρονος είχε γεννηθεί στην επαρχία Pontevedra της Galicia και έχει ζήσει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ζωή: Ηγείται ενός οικογενειακού συγκροτήματος που ονομάζεται Los Hijos de la Casa Grande, είναι ο εγκέφαλος πίσω από ένα υποτιθέμενο νησί των οργίων για ανώτερους αξιωματικούς του στρατού της Βενεζουέλας και ισχυρίζεται ότι έχει γνωρίσει τον Χίτλερ. Στην πραγματικότητα, ο Julio έχει μια ενδιαφέρουσα θεωρία για τον Χίτλερ: Λέει ότι ο πλέον μισητός άντρας στην ιστορία δεν αυτοκτόνησε ποτέ, αντιθέτως, πέθανε και θάφτηκε σε ένα κοιμητήριο στη Galicia, στη βορειοδυτική Ισπανία.

Το τελευταίο γεύμα του Αδόλφου Χίτλερ

Η ιστορία του Β' Παγκοσμίου καταλαμβάνει από μόνη της ένα ολόκληρο ράφι στη βιβλιοθήκη της ιστορίας της ανθρωπότητας. Ο όγκος των σελίδων και του οπτικοακουστικού υλικού που έχει αφιερωθεί στην καταγραφή και την αφήγηση του πολέμου είναι τεράστιος – ανάλογος με τη μαύρη τρύπα που έσκαψε η άνοδος και η πτώση των ναζί στη συλλογική συνείδηση.
Προσφάτως, στις εκατομμύρια σελίδες προστέθηκε μια υποσημείωση: μάθαμε ποιο ήταν το τελευταίο γεύμα που έφαγε ο Αδόλφος Χίτλερ πριν την αυτοκτονία του.

Γιατί ο Χίτλερ δεν επιτέθηκε ποτέ στην Ελβετία;

Ο Χίτλερ ήθελε να καταλάβει ολόκληρο τον κόσμο. Όταν η παράνοια νικά την λογική, ένας άνθρωπος σαν το Χίτλερ θέλει να εξουσιάσει τους πάντες. Οι Αυστριακοί δέχθηκαν τους Ναζί χωρίς πόλεμο. Και η αφορμή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία. Ωστόσο παρόλο που η Γερμανία συνορεύει με την Ελβετία και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της είναι γερμανόφωνο, ο Χίτλερ δεν της επιτέθηκε ποτέ.

Το “Τέρας του Tesimo”

Μερικά ασήμαντα χωριουδάκια της περιοχής Lana Bolzano, στη βόρειο Ιταλία, έγιναν γνωστά το 1939, όταν πλήθος επισκεπτών συνέρρεαν, για να δουν με τα μάτια τους ένα αλλόκοτο πλάσμα, που εμφανιζόταν συχνά στα χωριά Tesimo και Foiana.
Οι περιγραφές δε συμφωνούσαν πάντα μεταξύ τους για την ακριβή μορφή του τέρατος. Άλλοι έκαναν λόγο για ένα υπερμέγεθες αμφίβιο φίδι με κεφάλι αγριόγατου, πτερύγια που το βοηθούσαν να κολυμπά και μικρά πόδια, με τα οποία κινούνταν στην ξηρά. Άλλοι το περιέγραφαν ως ένα παράδοξο κράμα αιλουροειδούς και σαυροειδούς, στο οποίο ήταν καταφανή τα χαρακτηριστικά τίγρης, μεγάλης σαύρας και χελώνας.

Ο Προϊστορικός Ιχθύς, που θεωρούνταν εξαφανισμένος για 65 εκατομμύρια χρόνια

Στις 22 Δεκεμβρίου του 1938, στις ακτές του East London της επαρχίας του ακρωτηρίου της Νοτίου Αφρικής, οι αλιείς έπιασαν στα δίχτυα τους ένα περίεργο ψάρι, το οποίο ήταν γνωστό μέχρι τότε, μόνο από απολιθώματα ηλικίας πέντε εκατομμυρίων ετών!
Οι παλαιοντολόγοι ονόμασαν το ψάρι αυτό “σταυροπτερύγιο”, διότι τα πτερύγιά του διασταυρώνονταν πάνω στη ράχη του. Η ονομασία που επικράτησε μεταγενέστερα για αυτό το

Η ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ του εγκλήματoς.

Η παρωδία της Δίκης των Δωσιλόγων συνεχίζεται... Αυτών που παραπέμφθηκαν με τη Συντακτική Πράξη 1/1944 περί «επιβολής κυρώσεων κατά των συνεργασθέντων μετά του εχθρού», η οποία τροποποιήθηκε με τη Συν. Πράξη 6/1945 και κωδικοποιήθηκε με τον Αναγκαστικό Νόμο 533/45.

«Εις το μπλόκο της Καλογρέζας ήλθαν εις την οικίαν μας και ενήργησαν έρευνα όργανα της Ασφαλείας, χωρίς να εύρουν τίποτε επιβαρυντικόν. Μετ' ολίγην ώραν πέρασε ένας τσολιάς και πήρε τον αδελφό μου Δημήτριον Αργυρόπουλον, τον μόνον προστάτην μου και τον εξετέλεσαν μαζί με τους άλλους. Εις το μπλόκον της Καλογρέζας ήτο η Ασφάλεια μαζί με τσολιάδες. Επί κεφαλής δε τούτων ήτο ο Λάμπου, όστις και διέταξε την εκτέλεσιν των εκτελεσθέντων. Ο Λάμπου βαστούσε την εικόναν της Παναγίας και φώναζε: «ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΑΓΗΝ ΑΥΤΗΣ ΘΑ ΠΙΩ ΑΙΜΑ!»»...