Περσέας το «πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»

H Δανάη ήταν η κόρη του βασιλιά του Άργους, Ακρίσιου και μητέρα του Περσέα. Ο βασιλιάς Ακρίσιος δεν είχε διάδοχο για το θρόνο. Έτσι κατέφυγε στο μαντείο. Η πρόβλεψη ήταν ότι στο θρόνο θα τον διαδεχτεί ο εγγονός του. Ο Ακρίσιος αρχικά χάρηκε, αλλά η συνέχεια της προφητείας τον σόκαρε. Ο διάδοχος του θρόνου θα έκανε ένδοξο το βασίλειο, θα αποκτούσε ήρωες απογόνους, αλλά θα σκότωνε τον ίδιο.

Αποφάσισε λοιπόν ότι η μόνη λύση ήταν η κόρη του η Δανάη να μην αποκτήσει ποτέ της παιδί. Τη φυλάκισε μαζί με την τροφό της, ώστε να μην έρχεται σε επαφή με κανέναν. Η απαγόρευση βέβαια δεν ίσχυε για το Δία που την είδε από ένα μικρό παράθυρο και γοητεύτηκε. Λάτρης του γυναικείου φύλου μαγεύτηκε από την ομορφιά της Δανάης. Στο θάλαμο της Δανάης μπήκε μεταμορφωμένος σε χρυσή βροχή. Όταν βγήκε η Δανάη ήταν έγκυος στον Περσέα.

Ο μικρός αναβάτης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου

Το 1928 ανασύρθηκε από τον βυθό της θάλασσας ένα μοναδικό χάλκινο άγαλμα. Βρισκόταν στο φορτίο ενός πλοίου, το οποίο ναυάγησε στο ακρωτήριο του Αρτεμισίου τον 2ο ή στις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ.  Πιθανόν είχε ξεκινήσει το ταξίδι του από τη Μακεδονία και κατευθυνόταν μέσω του Ευβοϊκού Κόλπου στη νότια Ελλάδα, όταν μια σφοδρή τρικυμία το οδήγησε στον βυθό. Ο μικρός αναβάτης βρέθηκε το 1928 στη θαλάσσια περιοχή της Βόρειας Εύβοιας Το ναυάγιο εντοπίστηκε το 1928 από έναν κάτοικο του Αρτεμισίου, τον Λεωνίδα Αποστολίδη.

Ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος στην Αρχαία Ελλάδα - ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ

Στο παρακάτω απόσπασμα ο Θουκυδίδης περιγράφει τις ωμότητες και την παραφροσύνη που προέκυψαν κατά την διάρκεια του εμφυλίου σπαραγμού που ξέσπασε το 427 πχ στην Κέρκυρα ανάμεσα στους δημοκρατικούς και τους ολιγαρχικούς. Η ανάμιξη των Αθηναίων και των Πελοποννησίων καταστεί την εμφύλια διαμάχη τόσο αποκρουστική που ενώ δεν αφιερώνονται τόμοι παρά μοναχά κάποιες σελίδες από τον Ιστορικό, ωστόσο λόγω των ωμοτήτων είναι αρκετή να μείνει στην ιστορία σαν την πιο παραστατική εξιστόρηση  για την παθολογία του πολέμου...

O άγνωστος θρόνος του Δία στο λόφο Φιλοθέης

Στο λόφο της Φιλοθέης, στο τέλος μιας πανέμορφης περιπατητικής ανηφορικής διαδρομής που προσφέρει πανοραμική και συγκλονιστική θέα προς το λεκανοπέδιο της Αθήνας βρίσκεται η θέση «Θρόνος του Δία». Όταν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι ευνοϊκές και ο ουρανός καθαρός, στο βάθος μπορείτε να διακρίνετε ακόμα και το νησί της Αίγινας.

Τα Τουρκοβούνια αποτελούν ομάδα βραχωδών υψωμάτων που εκτείνονται στα όρια του αρχαίου δήμοι του Αθμόνου και στα βόρεια του Ολυμπιακού Σταδίου. Το αρχαίο όνομα του μικρού αυτού όρους είναι «Αγχεσμός». Ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας (περί το 150 μ.χ) αναφερόμενος στα όρη που περιβάλλουν στην Αθήνα, μετά την Πεντέλη, τον Υμηττό και την Πάρνηθα, λέγει: «και Αγχεσμός όρος εστί ου μέγα, και Διός άγαλμα αγχεσμίου» (Παυς. Αττικά Ι. 32 2). Από το απόσπασμα προκύπτει ότι ο Αγχεσμός ήταν μικρό βουνό, στο οποίο υπήρχε άγαλμα του Διός αγχεσμίου.

Τα μυστήρια του βουνού των Θεών

Ο Όλυμπος είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, και το δεύτερο ψηλότερο στα Βαλκάνια με μια σειρά από ψηλές κορυφές που αυλακώνουν βαθιές χαράδρες, γύρω από τις οποίες εκτείνεται μια περιοχή ιδιαίτερης βιοποικιλότητας. Όμως ο λόγος που είναι διάσημος δεν είναι η επιβλητικότητα ή η γεωλογική του σημασία, αλλά η μυθολογία, η ιστορία και οι θρύλοι που συνοδεύουν αυτόν τον τόπο.

Στην ψηλότερη κορυφή του, που ονομάζεται Μύτικας (2.918m), είναι αδύνατη η επιβίωση του ανθρώπου· έτσι σύμφωνα με τη μυθολογία οι μονοί που μπορούσαν να βρίσκονται εκεί ήταν οι θεοί.

Οι τοποθεσίες που περιπλανήθηκε ο Οδυσσέας

Το όνομα του Ομήρου, και μέσα στα χρόνια που ζούσε ακόμα, πρέπει να είχε διαλαληθεί στις αποικίες της Μικρασίας, ως ένα βαθμό και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Και όσο περνούσε ο καιρός, τόσο και η δόξα του άπλωνε. Τον 7ο κιόλας αιώνα οι ραψωδοί απάγγελναν τα έργα του σε όποια πολιτεία και σε όποιο χωριό έβρισκαν ελληνικά αυτιά να τους ακούσουν. Από τον 6ο αιώνα είχε καθιερωθεί στην Αθήνα να ραψωδούνται στη γιορτή των Παναθηναίων η Ιλιάδα και η Οδύσσεια από την αρχή ως το τέλος. Από τον 5ο αιώνα, μπορεί και πιο νωρίς, τα παιδιά του σχολείου πρωτομάθαιναν γράμματα συλλαβίζοντας τα ονόματα των ηρώων τους — Έκτωρ, Οδυσσεύς, Αντίλοχος — και έπειτα διαβάζοντας και ερμηνεύοντας εκλεχτές περικοπές από τα έπη του.