Στη βυζαντινή εποχή, αυτός που κρατούσε τα κλειδιά του παλατιού -ο
κλειδοκράτορας δηλαδή- ονομάζονταν Παπίας. «Ο Παπίας με τα του
Εταιριάρχου αυτοπροσώπως ήνοιγον και έκλειον απάσας τάς εις το παλάτιον
εισόδους». Τώρα για ποιο λόγο τον έλεγαν έτσι, παραμένει άγνωστο. Ωστόσο
με τον καιρό, το όνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος, που δινόταν σε
διάφορους έμπιστους αυλικούς. Ο Πάπιας είχε το δικαίωμα να παρακάθεται
στο ίδιο τραπέζι με τον αυτοκράτορα, να κουβεντιάζει μαζί του και να
διασκεδάζει στα συμπόσια του
Η Ανοπαία ατραπός ήταν δύσβατο μυστικό πέρασμα που κατέληγε σε πολύ μικρή απόσταση από το τρίτο στενό των Θερμοπυλών. Το 480 π.Χ. στην μάχη των Θερμοπυλών ο προδότης Εφιάλτης, έκανε γνωστή την ύπαρξή της στον Πέρση αυτοκράτορα Ξέρξη, με αποτέλεσμα τα περσικά στρατεύματα μέσω αυτού του μονοπατιού να καταλάβουν τα νώτα των Ελληνικών δυνάμεων. Για μένα είναι το μονοπάτι της προδοσίας και σκοπός μου με τις αναρτήσεις μου να ξυπνήσω και άλλους συντρόφους για να περιμένουμε τους βαρβάρους ξένους ή μη.
Δευτέρα 6 Απριλίου 2015
Κροκοδείλια δάκρυα - Πως βγηκε η φραση
Ο κροκόδειλος όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται πίσω από
κανένα βράχο ή δέντρο κι αρχίζει να βγάζει κάτι παράξενους ήχους, που
μοιάζουν καταπληκτικά με κλάμα μωρού παιδιού. Συγχρόνως -ίσως από την
προσπάθεια που βάζει για να… κλάψει- τρέχουν από τα μάτια του άφθονα και
χοντρά δάκρυα. Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για
κανένα παιδάκι που χάθηκε και τρέχουν να το βοηθήσουν… Ο κροκόδειλος
επιτίθεται τότε, ξαφνικά και κάνει τη δουλειά του. Στην αρχαία Ελλάδα ο
κροκόδειλος ήταν άγνωστος
Κάθομαι στ’ αγκάθια - Πως βγηκε η φραση
Όταν στα 1204 οι Φράγκοι Σταυροφόροι -μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης- ήρθαν να κυριέψουν το Μωρία με το Γοδεφρείδο Βιλλαρδουίνο, πολλούς κόπους και θυσίες, κατόρθωσαν, ύστερα από σαρανταένα χρόνια, να πολιορκήσουν τη Μονεμβασία, που έμενε η τελευταία ακυρίευτη, ακόμη, πολιτεία από το βασίλειο του Μωρία. Οι πολιορκημένοι όμως άντεχαν παλικαρίσια και, παρ’ όλες τις προσπάθειες τους, οι Φράγκοι δεν κατόρθωναν να μπουν και να καταλάβουν το κάστρο της. Μερικοί απ’ αυτούς τότε -κάπου τριακόσιοι- αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τους συντρόφους τους και να φύγουν, γιατί είχαν βαρεθεί το μάταιο αγώνα τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)