Ο Πλάτωνας περιγράφει στον Τιμαίο, την πνευματική ουσία του
σύμπαντος, το κοσμικό σώμα ή σώμα του σύμπαντος το οποίο ο Θεός το
δημιούργησε με βάση την γεωμετρία και τα μαθηματικά
που
εκφράζονται μέσω των μεγάλων κοσμικών νόμων δημιουργώντας μέσω των
ενεργειών δομές και φόρμες (Στερεά) που εκφράζονται μέσω του μέσου και
άκρου λόγου και φυσικά του Φ.
Ο Πλάτωνας πίστευε ότι τα πολύεδρα είναι οι θεμέλιοι λίθοι, τα πλέον
βασικά και σημαντικά δομικά στοιχεία στην δημιουργία του Σύμπαντος…
O Kepler, ο οποίος γνώριζε άπταιστα αρχαία ελληνικά, μελέτησε τα έργα
αρχαίων Ελλήνων επιστημόνων και παρατήρησε με τις μετέπειτα έρευνες του
ότι οι τροχιές των πλανητών – και της Γης εν προκειμένω – «γράφουν»
κατά την περιστροφή τους την περιφέρεια συγκεκριμένων πολύεδρων.
Για παράδειγμα, η Τροχιά του Άρη γράφει την περιφέρεια ενός Τετραέδρου. Η
τροχιά του Διός την περιφέρεια ενός κύβου. Η τροχιά της Αφροδίτης την
περιφέρεια Οκταέδρου της Γης, εικοσαέδρου κλπ.