Βασίλισσα Ελισάβετ: 60 χρόνια στο θρόνο

Η πασίγνωστη Βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ της Αγγλίας που έχει συνδέσει το όνομά της με τη σύγχρονη ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας ανακηρύχθηκε Bασίλισσα της Αγγλίας στις 6 Φεβρουαρίου του 1952 ύστερα από το θάνατο του πατέρα της και έλαβε το στέμμα στις 2 Ιουνίου του 1953. Η Πριγκίπισσα Ελισάβετ Αλεξάνδρα Μαρία όπως είναι το πλήρες όνομα της Βασίλισσας της Αγγλίας γεννήθηκε στις 21 Απριλίου του 1926 στην περιοχή Mayfair στο Λονδίνο. Είναι το πρώτο παιδί του Πρίγκιπα Αλβέρτου, Δούκα του Γιορκ και της Elizabeth Bowes-Lyon, Δούκισσας του Γιορκ που μετέπειτα έγιναν ο Βασιλιάς Γεώργιος VI και η Βασίλισσα Ελισάβετ, αντίστοιχα, ενώ η νεότερη αδερφή της Πριγκίπισσα Μαργαρίτα γεννήθηκε το 1930. Ως παιδί, η Ελισάβετ ξεκίνησε την μόρφωσή της στο σπίτι με την επίβλεψη της μητέρας της και της παιδαγωγού Marion Crawford, ενώ συνέχισε την ανώτερη μόρφωσή της με ιδιαίτερα μαθήματα από τον Henry Marten, ο οποίος εργαζόταν για το Eaton College αλλά και άλλους που επιθυμούσαν την ιδιωτική μόρφωση. Μετά τον πρώτο χρόνο του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελισάβετ και η αδερφή της μετακόμιζαν συνεχώς από τόπο σε τόπο για να καταλήξουν τελικά στο Windsor Castle τον Μάϊο του 1940. Φοβούμενοι για την ασφάλεια των νεαρών όσοι ήταν δίπλα τους, τις συμβούλευαν να μετακομίσουν στον Καναδά αλλά η μητέρα τους δεν επέτρεψε στα παιδιά της να φύγουν για ένα τέτοιο μακρινό ταξίδι μόνα τους και αφήνοντας πίσω τον σύζυγό της ο οποίος δεν θα εγκατέλειπε την χώρα την στιγμή που τον χρειαζόταν περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ήταν το 1940, όταν η Ελισάβετ έκανε την πρώτη της ραδιοφωνική δήλωση, μιλώντας κατά τη διάρκεια του BBC Children’s Hour στα παιδιά όλης της Αγγλίας που είχαν εγκαταλείψει τις εστίες του ότι στο τέλος όλα θα πήγαιναν καλά. Μάλιστα, το 1945 σε ηλικία μόλις 19 ετών εντάχθηκε στο Women’s Auxiliary Territorial Service και εκπαιδεύτηκε ως οδηγός και μηχανικός αποτελώντας σήμερα τον τελευταίο αρχηγό κράτους που υπηρέτησε κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Η γνωριμία με τον μετέπειτα σύζυγό της Πρίγκιπα Φίλιππο, έγινε όταν ήταν μόλις 8 ετών, για να τον συναντήσει και πάλι στο Roayal Naval College στο Dartmouth της Αγγλίας το 1939, όπου η μόλις 13 ετών Ελισάβετ δεν μπορούσε να ξεχάσει την παρουσία του μόλις 18 ετών Πρίγκιπα. Για αρκετά χρόνια η σχέση τους παρέμενε πλατωνική αλληλογραφώντας, ενώ στις 20 Νοεμβρίου του 1947 ενώθηκαν με τα ιερά δεσμά του γάμου. Μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Charles Philip Arthur George, γνωστό και Πρίγκιπα Κάρολο στις 14 Νοεμβρίου του 1948, το πρίγκιπα Andrew Albert Christian Edward στις 9 Φεβρουαρίου του 1960, τον Edward Anthony Richard Louis στις 10 Μαρτίου του 1964 και την Anne Elizabeth Alice Louise στις 15 Αυγούστου του 1950. Τα χρόνια μετά τον πόλεμο, ο πατέρας της Ελισάβετ είχε να αντιμετωπίσει την επιβαρυμένη υγεία του με αποτέλεσμα πολλές φορές η ίδια να τον αντικαθιστά στις δημόσιες εκδηλώσεις. Δυστυχώς, στις 6 Φεβρουαρίου του 1952, ο Βασιλιάς Γεώργιος VI άφησε την τελευταία του πνοή ενώ η Ελισάβετ και ο Φίλιππος περιόδευαν στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. Η επιστροφή τους ήταν άμεση και στις 2 Ιουνίου του 1953 η τελετή στέψης ως Βασίλισσας Ελισάβετ ΙΙ στο Αββαείο του Westminster μεταδόθηκε από την τηλεόραση. Εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολούθησαν την τελετή και ακόμα περισσότεροι την άκουσαν από το ραδιόφωνο. Η στέψη της φυσικά, ως Βασίλισσας της Αγγλίας είχε σαν επακόλουθο τις υποχρεώσεις που πηγάζουν από μία τέτοια θέση. Ως θεσμός, η Βασίλισσα Ελισάβετ παραμένει πολιτικά ουδέτερη, ενώ ο ρόλος της είναι σε μεγάλο βαθμό είναι εθιμοτυπικός. Ωστόσο, η παρουσία του μονάρχη στην Μεγάλη Βρετανία αποτελεί ένα από τα αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της χώρας. Ως επικεφαλής του κράτους, η Βασίλισσα Ελισάβετ διατηρεί στενές επαφές με τον Πρωθυπουργό σε εβδομαδιαία βάση και λαμβάνει καθημερινά αναφορές για όσα διαδραματίστηκαν στο Κοινοβούλιο. Ανάμεσα στα καθήκοντά της περιλαμβάνεται η διοίκηση όλων των μονάδων του στρατού της Μεγάλης Βρετανίας και η προεδρία ή η οικονομική στήριξη περισσότερων από 700 οργανώσεις. [[pagebreak]] Η πολυετής και ειρηνική βασιλεία της Ελισάβετ έχει χαρακτηριστεί από μεγάλες αλλαγές στις ζωές του λαού της, στη δύναμη της χώρας, στην εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και στο τρόπο με τον οποίο η μοναρχία θεωρείται και απεικονίζεται. Όταν η Ελισάβετ ανέβηκε στο θρόνο, η μεταπολεμική Βρετανία διατηρούσε ακόμα την αίγλη της αυτοκρατορίας καθώς είχε ακόμα στην κατοχή της αρκετές αποικιακές κτήσεις. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του 1950 και του 1960 πολλές από τις αποικίες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και η Βρετανική Αυτοκρατορία εξελίχθηκε στην Κοινοπολιτεία των Εθνών. Η Ελισάβετ από την πλευρά της προσπάθησε να εκσυγχρονίσει την μοναρχία και να την κάνει πιο αγαπητή στην κοινή γνώμη. Χρησιμοποίησε τα μέσα για να παρουσιάσει την βασιλική οικογένεια πιο προσιτή στον απλό λαό σε περιπτώσεις που συμμετείχαν σε διάφορες κοινωνικές δραστηριότητες όπως  αθλητισμός, διάφορα φεστιβάλ αλλά και συναυλίες. Τις δεκαετίες του 1970 και 1980, η Βασίλισσα Ελισάβετ κέρδισε διεθνή αναγνώριση καθώς πραγματοποίησε ταξίδια σε διάφορες χώρες και συμμετείχε σε σημαντικά γεγονότα, ενώ ήταν ιδιαίτερα προσφιλής για τους ευγενικούς της τρόπους. Εκείνη την περίοδο επισκέφτηκε την Γαλλία, παρακολούθησε το συνέδριο της Κοινοπολιτείας στην Οττάβα του Καναδά, ταξίδεψε στις ΗΠΑ για την επέτειο των 200 χρόνων της Αμερικανικής ανεξαρτησίας, καθώς και σε κράτη της Σαουδικής Αραβίας ενώ άνοιξε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 στο Μόντρεαλ τραβώντας επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας. Η δεκαετία του 1990 υπήρξε ωστόσο, ιδιαίτερα προβληματική για την βασιλική οικογένεια. Ο Πρίγκιπας Κάρολος είχε αναφέρει πως δεν ενδιαφερόταν για τον θρόνο και κυκλοφορούσαν φήμες ότι η Ελισάβετ θα παρέδιδε το στέμμα της στον εγγονό της Πρίγκιπα Γουίλιαμ, ενώ μία φωτιά το 1992 στο Windsor Castle που υπονοήθηκε ότι θα την επωμίζονταν οι άγγλοι φορολογούμενοι σήκωσε θύελλα αντιδράσεων για την φοροαπαλλαγή της βασιλικής οικογένειας που έσπευσε να ανακοινώσει ότι πλέον δεν θα την δέχονταν. Το 1996 η οικογένεια θα ερχόταν αντιμέτωπη με έντονα οικογενειακά προβλήματα καθώς ο Πρίγκιπας Κάρολος πήρε διαζύγιο από την Πριγκίπισσα Νταϊάνα ξεσπώντας ένα από τα μεγαλύτερα οικογενειακά σκάνδαλα του 20ου αιώνα και ο Πρίγκιπας Andrew πήρε διαζύγιο από τη Δούκισσα του Γιορκ Σάρα Φέργκιουσον. Δυστυχώς, λίγο αργότερα ο θάνατος της Νταϊάνας σε αυτοκινητιστικό έθεσε και πάλι σε περιπέτειες της Βασίλισσα Ελισάβετ που κατηγορήθηκε για τον ψυχρό τρόπο που αντιμετώπισε το όλο θέμα. Η Ελισάβετ σπάζοντας τότε το Πρωτόκολλο μίλησε σε ζωντανή σύνδεση πριν την κηδεία αποτίνοντας φόρο τιμής στην εκλιπούσα πριγκίπισσα και κερδίζοντας και πάλι την υψηλή δημοτικότητα στο πρόσωπό της. Το 2002 η οικογένεια έχασε την Βασιλομήτωρ αλλά και την αδερφή της Βασίλισσας Ελισάβετ, ενώ το 2006 η Ελισάβετ γιόρτασε τα ογδοηκοστά της γενέθλια μαζί με την οικογένειά της στο Windsor Castle και το 2007 συμπλήρωσε 60 χρόνια έγγαμου βίου με τον Πρίγκιπα Φίλιππο αποτελώντας το μακροβιότερο παντρεμένο ζευγάρι στην ιστορία της μοναρχίας. Μάλιστα το 2012 πρόκειται να γιορτάσει 60 χρόνια στο θρόνο της Αγγλίας. Καθ’ όλη την βασιλεία της, η Βασίλισσα Ελισάβετ αποτέλεσε σύμβολο συνοχής για το Ηνωμένο Βασίλειο ενώ τα πολυάριθμα ταξίδια της σε διάφορες χώρες, της έχουν χαρίσει διεθνή αναγνώριση και σεβασμό. Έκανε πιο ουσιαστικό το έργο της μοναρχίας και όπως και ο πατέρας της έμαθε να υπηρετεί τα καθήκοντά της με υπομονή και αξιοπρέπεια ακόμα και τις φορές που κατηγορήθηκε για τον τρόπο που ενεργεί. Σήμερα μια νέα σελίδα προστέθηκε στο βιβλίο της Αγγλικής μοναρχίας με τον γάμο του εγγονού της Γουίλλιαμ και της Κέιτ Μίντλετον που αναμένεται να δώσει πιθανότατα νέα πνοή στην βασιλική οικογένεια.

http://www.capital.gr

Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε.

Το δασος των νεκρων

Οι ντόπιοι το αποκαλούν «θάλασσα από δέντρα» και σε αυτή τη θάλασσα έχουν «πνιγεί» πολλοί. Αυτό το άκρως ανατριχιαστικό δάσος στους πρόποδες του βουνού Φουτζι είναι το πιο δημοφιλές μέρος για αυτοκτονίες. Το δάσος έχει ένα ιδιότυπο πρόβλημα ρύπανσης: αντί για πακέτα τσιγάρων, προφυλακτικά και αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών, θα βρείτε ανθρώπινα απομεινάρια και κομμάτια αστυνομικής κορδέλας. Ο λόγος όμως που το συγκεκριμένο δάσος είναι άξιο να μπει σε αυτή τη λίστα, είναι το ότι οι επαφές με πνεύματα και φαντάσματα είναι τυπικό φαινόμενο για όσους βρεθούν εκεί. Πολλοί επισκέπτες μάλιστα, μιλούν και για δαίμονες που εμφανίζονται ανάμεσα στα δέντρα.
 πηγη : http://acidcow.com/ και  η φιλη μου Κωνσταντίνα.....
Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε.

Η 'Στάση του Νίκα'

Η 'Στάση του Νίκα' (στάση = εξέγερση) έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη το 532 και είχε διάρκεια μίας εβδομάδας. Υπήρξε η χειρότερη περίοδος βίας και αναρχίας που γνώρισε η Κωνσταντινούπολη με τη μισή πόλη να έχει καεί ή καταστραφεί.

Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός

Η Ρωμαϊκή και η Βυζαντινή αυτοκρατορία είχαν αναπτύξει οργανώσεις φιλάθλων, ειδικά για τις αρματοδρομίες, μία δημοφιλή ενασχόληση για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Υπήρχαν τέσσερις κύριοι σύνδεσμοι, καθορισμένοι ανάλογα με το χρώμα της στολής της αγαπημένης τους αγωνιστικής ομάδας. Αυτοί ήταν οι Βένετοι (Γαλάζιοι), οι Κόκκινοι (Ρούσσοι), οι Πράσινοι και οι Λευκοί, αν και κατά τη Βυζαντινή περίοδο οι μόνες ομάδες που εξακολουθούσαν να διαθέτουν κάποια επιρροή και πολιτική δύναμη ήταν οι Βένετοι και οι Πράσινοι. Οι αυτοκράτορες συχνά υποστήριζαν τη μία έναντι της άλλης ομάδας. Ο Ιουστινιανός ήταν υποστηρικτής των Βένετων, τουλάχιστον μέχρι τη Στάση.
Κάποτε είχαν καταδικαστεί σε απαγχονισμό στον ιππόδρομο μέλη Βενετών και Πρασίνων αλλά εξαιτίας κάποιων προβλημάτων της αγχόνης γλίτωσαν δύο. Έτσι οι δήμοι και οι κάτοικοι της Πόλης που ήταν εκεί άρχιζαν να φωνάζουν στον Ιουστινιανό να τους χαρίσει τη ζωή, όμως αυτός τους το αρνήθηκε και αυτή υπήρξε η αφορμή της στάσης.
Κάποιοι από τους συγκλητικούς είδαν τη στάση σαν ευκαιρία να ανατρέψουν τον Ιουστινιανό, δυσαρεστημένοι από νέους,βαριούς φόρους που αυτός είχε επιβάλει και τον ψαλιδισμό των δικαιωμάτων των ευγενών γενικότερα. Οι στασιαστές, οπλισμένοι και μάλλον ελεγχόμενοι από τους συμμάχους τους στη Σύγκλητο, απαιτούσαν την αποπομπή του Έπαρχου Ιωάννη του Καππαδόκη, ο οποίος ήταν αρμόδιος για τη συλλογή των φόρων, καθώς και του αυλικού Τριβωνιανού, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την αναθεώρηση του ποινικού κώδικα. Ο Ιουστινιανός υποσχέθηκε να απομακρύνει από τις θέσεις τους τον Τριβωνιανό και τον Ιωάννη τον Καππαδόκη, αλλά η έκκλησή του στον Ιππόδρομο δεν πέτυχε και ανακηρύχθηκε νέος αυτοκράτορας ο Υπάτιος, ανιψιός του Αυτοκράτορα Αναστάσιου Α'.
Ο Ιουστινιανός ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει την Πόλη, αλλά η σύζυγός του Θεοδώρα τον έπεισε να παραμείνει. Ο Ιουστινιανός διέταξε τότε τους στρατηγούς του Βελισάριο και Μούνδο να καταστείλουν την εξέγερση.Αυτοί δωροδοκώντας κάποιους αρχηγούς των στασιαστών τους έφεραν με το μέρος του αυτοκράτορα, προκαλώντας έτσι διχόνια μεταξύ των στασιαστών.Σε κάθε περίπτωση, οι εξεγερθέντες εγκλωβίστηκαν στον Ιππόδρομο, όπου και σφαγιάστηκαν. Οι πηγές αναφέρουν ως θύματα συνολικά περίπου τριάντα πέντε χιλιάδες στασιαστές. Την επομένη, διατάχθηκε να εκτελεσθούν ο Υπάτιος και ο αδελφός του, ενώ η περιουσία τους δημεύθηκε, όπως και πολλών συγκλητικών που εξορίστηκαν επειδή είχαν υποστηρίξει τη στάση.
Με αυτή την ονομασία έμεινε στην ιστορία η λαϊκή εξέγερση που συνέβη στο Βυζάντιο την εποχή του Ιουστινιανού και πνίγηκε στο αίμα από τον αυτοκράτορα. Πληροφορίες από «πρώτο χέρι» μας δίνει ο σύγχρονος του Ιουστινιανού, ιστορικός Προκόπιος, στο βιβλίο του «Η ιστορία των Πολέμων» (εκδόσεις Λιβάνη).
Πρωταγωνιστές της εξέγερσης ήταν οι δήμοι των «Πράσινων και «Βένετων» (μπλε), οργανώσεις φιλάθλων με λαϊκή καταγωγή, που ζούσαν για τις αρματοδρομίες στις εξέδρες του Ιππόδρομου της Κωνσταντινούπολης. Οι «Ρούσσοι» και οι «Λευκοί» υπολείπονταν αρκετά σε δημοτικότητα των άλλων δύο δήμων. Οι αρματοδρομίες ήταν ένα ιδιαίτερα δημοφιλές άθλημα εκείνη την περίοδο, όπως σήμερα είναι το ποδόσφαιρο.
Θα λέγαμε ότι οι «Βένετοι» και οι «Πράσινοι» θύμιζαν αρκετά σε πάθος και αφοσίωση τους σημερινούς συνδέσμους φιλάθλων, ιδιαίτερα τη «Θύρα 7» του Ολυμπιακού και τη «Θύρα 13» του Παναθηναϊκού. Οι ιστορικοί χαρακτηρίζουν του δήμους κάτι ανάμεσα σε συμμορία και πολιτικό κόμμα, καθώς συχνά προσπαθούσαν να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις.
Το 531, ένας «βένετος» και ένας «πράσινος» συλλαμβάνονται με την κατηγορία της δολοφονίας και καταδικάζονται σε θάνατο διά απαγχονισμού. Ο Ιουστινιανός, δεδηλωμένος οπαδός των Βένετων, μετατρέπει τη θανατική ποινή σε φυλάκιση. Οι «Πράσινοι» και «Βένετοι» αξιώνουν την πλήρη απαλλαγή τους. Ο αυτοκράτωρ, όμως, τους αγνοεί.
Στις 11 Ιανουαρίου του 532 ξεσηκώνονται, πυρπολούν κτίρια, πολιορκούν το παλάτι και προξενούν ζημιές ακόμη και στην Αγία Σοφία. Η ιαχή «Νίκα» δονεί την ατμόσφαιρα. Είναι το σύνθημα που φώναζαν στον Ιππόδρομο για να εμψυχώσουν τους αρματοδρόμους.
Το πλήθος των εξεγερμένων όλο και μεγαλώνει, καθώς ο λαός δυσφορούσε για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του αυτοκράτορα, τη βαριά φορολογία και την κρατική αυθαιρεσία. Απαιτεί την παραίτηση του Ιωάννη Καππαδόκη (Υπουργού Οικονομικών της εποχής) και του διάσημου νομομαθούς Τριβωνιανού.
Την κατάσταση επιχειρούν να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους οι συγκλητικοί και οι ευγενείς, που έβλεπαν τα δικαιώματά τους να ψαλλιδίζονται από τις μεταρρυθμίσεις του Ιουστινιανού. Συγκεντρώνονται στον Ιππόδρομο και ανεβάζουν στο θρόνο τον Υπάτιο, ανιψιό του πρώην αυτοκράτορα Αναστάσιου.
Ο Ιουστινιανός αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση. Είναι καινούργιος στην εξουσία και έχει ένα σωρό σκοτούρες, με τους Πέρσες στα ανατολικά της αυτοκρατορίας. Για μια στιγμή περνά από το νου να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη. Η αυτοκρατορική σύζυγος, η δυναμική και αποφασιστική Θεοδώρα, γρήγορα τον μεταπείθει και οι στρατηγοί Βελισάριος και Μούνδος αναλαμβάνουν δράση. Εγκλωβίζουν τους επαναστάτες στον Ιππόδρομο και κυριολεκτικά τους κατασφάζουν. Η καταστολή της «Στάσης του Νίκα» στις 18 Ιανουαρίου του 532 άφησε πίσω της 30.000 νεκρούς.
Ο Ιουστινιανός πατούσε πλέον γερά στα πόδια του και την επομένη μέρα έδωσε εντολή να εκτελεσθούν ο σφετεριστής του θρόνου Υπάτιος και ο αδελφός του. Η περιουσία τους δημεύθηκε, όπως και πολλών ευγενών, που εξορίστηκαν, επειδή είχαν υποστηρίξει την εξέγερση. Η αυτοκρατορική θητεία μιας από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του Βυζαντίου, όπως ήταν ο Ιουστιανιανός, ξεκίνησε με τη χειρότερη περίοδο βίας και αναρχίας που γνώρισε η Βασιλεύουσα. Συνέπειες της εξέγερσης υπήρξε η ενίσχυση της αυτοκρατορικής εξουσίας και ο περιορισμός της δύναμης των δήμων.
πηγη : wikipedia.org

Οι πιο περίεργοι θάνατοι στην ιστορία

Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι κάτι τόσο ακίνδυνο όσο μια οδοντογλυφίδα ή ένας φελλός μπορεί να αποδειχθούν μοιραία; Παρακάτω παρουσιάζονται οι 20 πιο περίεργες αιτίες θανάτου ιστορικών προσώπων. 1. O βασιλιάς Αδόλφος Φρειδερίκος της Σουηδίας έφαγε μέχρι θανάτου…κυριολεκτικά! Το τελευταίο του γεύμα περιλάμβανε αστακό, χαβιάρι, λάχανο, καπνιστό σολωμό και σαμπάνια. Για επιδόρπιο του σέρβιραν 14 πιάτα από το αγαπημένο του παραδοσιακό γλυκό της πατρίδας του, το σέλμα και γάλα. Πέθανε το 1771. 2. Ο Άλαν Πίνκερτον, ιδρυτής ενός πρακτορείου ερευνητών, πέθανε από μια μόλυνση που έπαθε στη γλώσσα του, αφού την…δάγκωσε. 3. Ο Τζακ Ντάνιελ, της γνωστής φίρμας ουίσκι, πέθανε  από μια μόλυνση που έπαθε στα δάχτυλα του ποδιού του, αφού τα χτύπησε προσπαθώντας να…κλωτσήσει το χρηματοκιβώτιο του. 4. Η Ισιδώρα Ντάνκαν, μια χορεύτρια των αρχών του 20ου αιώνα, σκοτώθηκε όταν το μαντήλι που φόραγε στο λαιμό της μπλέχτηκε στις ρόδες του κάμπριο αυτοκινήτου που οδηγούσε, με αποτέλεσμα να της σπάσει το λαιμό. 5. Ο Βικ Μόροου, πρωταγωνιστής της τηλεοπτικής σειράς Combat, αποκεφαλίστηκε από μια λεπίδα φτερού ενός ελικοπτέρου στα γυρίσματα μιας επικίνδυνης σκηνής για την ταινία The Twilight Zone: The Movie. Δύο ακόμα παιδιά σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του ατυχήματος. 6. Ο Τάικο Μπραχ, ένας Δανός ευγενής και αστρονόμος του 16ου αιώνα, πέθανε μετά από μια μόλυνση στην ουροδόχο κύστη, που προκλήθηκε επειδή.. τα κρατούσε πολύ ώρα! Βέβαια, αυτό διαψεύστηκε το 1996. Μια έρευνα εκείνης της χρονιάς έδειξε ότι όντως ο Μπραχ αρρώστησε μετά από αυτό το περιστατικό αλλά η αιτία θανάτου του ήταν η δηλητηρίαση από υδράργυρο. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του χρησιμοποιούσαν πολύ τον υδράργυρο στα πειράματά τους, αλλά ποτέ δεν έγινε γνωστό πως ακριβώς αυτός μπήκε στον οργανισμό του. 7. Ο θεατρικός συγγραφέας Τενεσί Γουίλιαμς, βρέθηκε το 1983 νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου, έχοντας σφηνωμένο στο λαιμό του έναν φελλό. 8. Ο συγγραφέας Σέργουντ Άντερσον πέθανε από περιτονίτιδα, μια μόλυνση στο στομάχι που προκλήθηκε αφού κατάπιε ένα πακέτο με… οδοντογλυφίδες. 9. Ο Νόρμαν Τσάνεϊ, μέλος των Little Rascals, πέθανε μετά από μια ανωμαλία στους αδένες του, σε ηλικία 21 ετών. Ίσως αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ξεπερνούσε 160 κιλά. 10. Ο Αττίλας, ο βασιλιάς των Ούνων, πέθανε μετά από μια αιμοραγία της μύτης του κατά τη διάρκεια της γαμήλιας νύχτας του. Μεθυσμένος, λυποθύμησε και πνίγηκε από το ίδιο του το αίμα. 11. Ο Σέρ Φράνσις Μπέικον πέθανε επειδή προσπαθούσε να διατηρήσει ένα κοτόπουλο στο… χιόνι. Ο διάσημος επιστήμονας έπαθε πνευμονία μετά το επιτυχημένο του πείραμα και πέθανε μετά από λίγους μήνες. 12. Ο Αισχύλος, σύμφωνα με λεγόμενα, πέθανε όταν ένας αετός που περνούσε από πάνω του, πέταξε τη χελώνα που είχε πιάσει πάνω στο κεφάλι του. 13. Ο στωικός φιλόσοφος Χρύσιππος, πιστεύεται ότι πέθανε από τα γέλια όταν, αφού έβαλε τον γάιδαρό του να πιεί αλκοόλ και να μεθύσει, τον παρακολουθούσε στις προσπάθειες του να φάει σύκα! 14. Ο ρωμαικός αυτοκράτορας Τίτος δολοφονήθηκε από ένα… έντομο, σύμφωνα με το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ! Ένα ζωύφιο είχε μπει μέσα στη μύτη του και για τα επόμενα επτά χρόνια έτρωγε τον εγκέφαλο του. Βέβαια, άλλα ιστορικά έγγραφα αναφέρουν ότι πέθανε από υψηλό πυρετό. 15. Ο Κιθ Ρελφ των Yardbirds έπαθε ηλεκτροπληξία από την ίδια την ηλεκτρική του κιθάρα. 16. Ο αυτοκράτορας Κλαύδιος της Ρώμης, πνίγηκε από ένα πούπουλο που χρησιμοποιούσε όταν ήθελε να κάνει εμετό. Άλλοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι τον δηλητηρίασε η γυναίκα του, Αγριπίννα. 17. Ο συγγραφέας Κρίστοφερ Μάρλοου, πέθανε το 1593 μετά από έναν διαπληκτισμό σε μια ταβέρνα για τον λογαριασμό. Τον μαχαίρωσαν στο μάτι. 18. Ο Βασιλιάς Χένρι Ι πέθανε το 1135 μετά από τροφική δηλητηρίαση που έπαθε αφού έφαγε μεγάλη ποσότητα από σμύραινες, δημοφιλές ψάρι στην βρετανική κουζίνα της εποχής. 19. Ο Μπόμπι Λιτς μπορεί να κατάφερε να ξεγελάσει τον θάνατο όταν κατέβηκε τους καταρράκτες του Νιαγάρα μέσα σε ένα βαρέλι, αλλά εκείνος τον συνάντησε στη στεριά. Ο δημοφιλής κασκαντέρ γλίστρησε σε μια φλούδα πορτοκαλιού και έσπασε το πόδι του. Η μόλυνση στο πόδι του δεν υποχώρησε και πέθανε μετά από δύο μήνες. 20. Ο νομοθέτης Δράκοντας, πέθανε σύμφωνα με ορισμένες αρχαίες αναφορές, μετά από μια εξαιρετική ομιλία που είχε δώσει. Πνίγηκε κάτω από τα υπερβολικά πολλά καπέλα και πανοφώρια που είχε ρίξει πάνω του το κοινό, ως ένδειξη θαυμασμού και εκτίμησης. ΠΗΓΗ : http://kouinet.gr/ Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε.

Αρχαίοι εξωγήινοι στο Περού

Θα εκπλαγεί κάποιος αν κοιτάξει τα στοιχεία που αποδεικνύουν, πως οι εξωγήινοι επισκέπτονται τον πλανήτη μας εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Έχω πει και στο παρελθόν πως κάθε θρησκεία μιλάει για ανθρώπους από τον ουρανό. Πέρα από το γεγονός πως όλες οι αρχαίες διδασκαλίες αναφέρονται σε αυτούς τους ανθρώπους από τον ουρανό, σχεδόν ο κάθε πολιτισμός που πέρασε από τον πλανήτη μας, έχει αφήσει πίσω του στοιχεία που δείχνουν πως οι άνθρωποι τους, είχαν επηρεαστεί από τέτοια εξωγήινα όντα.

Κάποιοι υποστηρίζουν σχετικά με όλα αυτά, πως οι αρχαίοι πολιτισμοί, απλώς λάτρευαν τον ήλιο και διάφορα άλλα καιρικά φαινόμενα ως θεούς. Συμφωνώ πως  κάποιοι αρχαίοι πολιτισμοί και κουλτούρες λάτρευαν τον ήλιο και άλλους θεούς που δεν μπορούσαν να δουν και να κατανοήσουν και που ήταν προφανώς περισσότερο μέσα στο μυαλό τους και όχι απόρροια από πραγματικές επαφές με όντα από κάποιον άλλο πλανήτη.

Όμως υπάρχουν και αυτές οι εικόνες που μας άφησαν παλιοί πολιτισμοί οι οποίες οδηγούν  σε ένα και μόνο συμπέρασμα και αυτό είναι πως εξωγήινα όντα ήταν εδώ παλιά και είχαν επαφή με τους ανθρώπους.

Ας δούμε κάποια από τα στοιχεία που υπάρχουν και απεικονίζουν αληθινές επαφές με εξωγήινους στο παρελθόν από την μια άκρη του κόσμου ως την άλλη, δηλαδή από πολιτισμούς που λόγω γεωγραφικής απόστασης υποθέτουμε πως δεν είχαν επαφές.

Aς πάμε στην έρημο Nazca του Peru.  Εδώ που βρίσκουμε τα μεγαλύτερα γεωγλυφικά που υπάρχουν στον πλανήτη. Το κύριο ερώτημα είναι γιατί αυτά τα σχήματα είναι τόσο μεγάλα. Επίσης είναι αδύνατο να τα φτιάξει κανείς στο έδαφος χωρίς να βλέπει από ψηλά. Οπότε έρχεται και το επόμενο ερώτημα, πως κατάφεραν να κάνουν τις τεράστιες γραμμές τόσο τέλειες χωρίς να έχουν οπτική από ψηλά;

Εδώ βλέπουμε δυο χάρτες της περιοχής της ερήμου Nazca που δείχνουν τις θέσεις των σχεδίων.

1.     Δολοφόνος φάλαινα    
2.    Φτερό
3.    Μικρός κόνδορας
4.    Πουλί
5.    Ζώο
6.    Σπείρα
7.    Σαύρα
8.    Δέντρο
9.    Χέρια
10.    Σπείρα
11.    Αράχνη
12.    Λουλούδι
13.    Σκύλος
14.    Αστροναύτης
15.    Τρίγωνο
16.    Φάλαινα
17.    Τραπεζοειδή
18.    Αστέρι
19.    Πελεκάνος
20.    Πουλί  
21.    Τραπεζοειδές
22.    Πουλί κολιμπρί
23.    Τραπεζοειδές
24.    Πίθηκος
25.    Λάμα
26.    Τραπεζοειδή 

Τα σχέδια στην έρημο Nazca είναι πολύ εντυπωσιακά, είναι μεγάλου μεγέθους (μήκους εκατοντάδων ποδιών) αλλά αυτό που με εκπλήσσει περισσότερο από όλα, είναι οι ίσιες γραμμές μήκους πολλών μιλίων. Σε μια πρόσφατη μελέτη αποδείχτηκε πως οι γραμμές αυτές έγιναν μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά την κατασκευή των σχεδίων που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την έρημο Nazca.

Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το πώς και γιατί φτιάχτηκαν όλα αυτά. Αυτό που βρίσκω όμως ως το πλέον συναρπαστικό, είναι πως αυτές οι γραμμές και τα σχέδια στην έρημο Nazca, ακολουθούν αυτό που ονομάζουμε «αρχαιο-κρυπτο-γεωγραφία» (Archaeocryptography ) ή όπως συνηθίζεται να λέγεται, «Κώδικας» ("The Code" ).

Δηλαδή, ακολουθούν τα ευρήματα στην έρημο Nazca, τους ίδιους αριθμητικούς νόμους και κανόνες, που συναντά κανείς και σε άλλες αρχαίες κατασκευές σε όλο τον πλανήτη, όπως στις πυραμίδες της Αιγύπτου, στις πυραμίδες Teotihuacon στο Μεξικό, τους τάφους με σχήμα κλειδαρότρυπας στην Ιαπωνία, στο Στόουνχεντς και αλλού.

Τα όντα που ήταν οι αρχιτέκτονες όλων αυτών των σχεδίων  και κατασκευών, γνώριζαν από παγκόσμιο προσανατολισμό.

Το σχέδιο που ονομάστηκε «Manos» θεωρήθηκε αρχικά, πως απεικονίζει έναν άνθρωπο που προσεύχεται, κάτι που δεν ισχύει. Το σχέδιο δείχνει τις συντεταγμένες του.

Κάθε φορά που κοιτάζω την περιοχή ανακαλύπτω νέες γραμμές και σχήματα. Κάτι πολύ φυσικό αν σκεφτεί κανείς πως αυτά τα παράξενα σχήματα απλώνονται σε μια περιοχή 800 μιλίων και βάλε. Σχήματα και γραμμές σαν της ερήμου Nazca, βρίσκουμε και σε άλλες παράκτιες περιοχές όπως, Zana, Santa, Sechin Valleys, Pampa, Canto Grande, Sihuas Valleys, και στην βόρια Χιλή.  Δείτε και μόνοι σας, ακολουθήστε τις γραμμές να δείτε μέχρι που φτάνουν. Πραγματικά αξιοθαύμαστο!

ΠΗΓΗ : http://www.apocalypsejohn.com/
Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε. 

Σοκότρα: Ένα αλλόκοσμο νησί βαμμένο με το αίμα του δράκου

Υπάρχουν τόποι στη Γη που είναι πραγματικά αλλόκοσμοι. Ένας από αυτούς είναι και το επονομαζόμενο νησί της Ευδαιμονίας (στα σανσκριτικά), νησί του Διοσκουρίδου (στα αρχαία ελληνικά) ή Σοκότρα. Πρόκειται ίσως για το νησί με την πιο περίεργη βιοποικιλότητα στον κόσμο, γι’ αυτό ονομάζεται και Γκαλαπάγκος του Ινδικού. Μαγευτικό και ελάχιστα γνωστό (κυρίως στους ναυτικούς που περνούν στα ανοικτά των ακτών της Υεμένης διαπλέοντας τον Ινδικό ωκεανό) στέκει στον νότο της αραβικής χερσονήσου απέναντι από τις ακτές του Αφρικανικού Κέρατος, απομονωμένο και με πολλές παραξενιές…
Κιβωτός παράξενων ειδών
Στην ουσία δεν πρόκειται για ένα μόνο νησί αλλά για ένα σύμπλεγμα τεσσάρων, με το μεγαλύτερο να ονομάζεται επίσης Σοκότρα. Το κλίμα σε αυτόν τον παράξενο τόπο, ο οποίος το 2008 χαρακτηρίστηκε από την Unesco ως Τοποθεσία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, είναι τροπικό. Καταπράσινα νερά λούζουν λευκές, τροπικές παραλίες που ανυψώνονται σε λόφους γεμάτους από σπηλιές. Τα φυτά εδώ είχαν την ευκαιρία να εξελιχθούν παίρνοντας μορφές και σχήματα που δε βλέπεις σε άλλες μεριές του κόσμου. Ανάμεσα σε 800 και πλέον μοναδικά είδη χλωρίδας ξεχωρίζει το δέντρο που ονομάζεται «Το αίμα του δράκου», γιατί οι κάτοικοι πιστεύουν ότι περιέχει το αίμα των αρχαίων δράκων: Έχει σχήμα ομπρέλας (ή ιπτάμενου δίσκου) και από τον κατακόκκινο χυμό του παράγονται κρύσταλλοι που χρησιμοποιούνται ως χρωστική ουσία, ως αφροδισιακό φάρμακο και –σύμφωνα με τις κακές γλώσσες- ως ελιξίριο μαγείας και αλχημείας. Εξίσου παράξενο όμως είναι και «Το ρόδο της ερήμου» (ή αλλιώς «Πόδι του ελέφαντα»), το δέντρο – αγγούρι και η συκιά της Σοκότρα, που θεωρούνται δέντρα – κοσμήματα. Τα περισσότερα πουλιά που ενδημούν εδώ – από ψαρόνια έως σπουργίτια – είναι εξίσου ξεχωριστά και ανάδελφα.
Εδώ δίδαξε ο Απόστολος Θωμάς
Το εσωτερικό του νησιού κατοικείται από περίπου 50.000 κατοίκους, που μιλούν μια άγραφη αραβική διάλεκτο και είναι γεωργοί, κτηνοτρόφοι και ψαράδες. Εδώ λέγεται ότι ήρθε το 52 μ.Χ. ο Απόστολος Θωμάς για να διδάξει τον Χριστιανισμό. Παρότι οι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των λόγων του, οι σημερινοί Άραβες, Σομαλοί και νοτιοασιάτες κάτοικοι του νησιού ακολουθούν την ισλαμική θρησκεία. Αναφορά για το νησί υπάρχει επίσης και στα ταξίδια του Μάρκο Πόλο. Σήμερα εμπνέει σοβαρή ανησυχία στους ναυτικούς, καθώς χρησιμοποιείται από τους Σομαλούς πειρατές ως στάση ανεφοδιασμού

ΠΗΓΗ http://www.goldenmag.gr/
Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε. 

Τρελοί βασιλιάδες

Η πρώτη μαρτυρία αφορά στον Ναβουχοδονόσορα Β’. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας δεν ήταν άνθρωπος, αλλά τρελός πίθηκος. Ο Θεός τον τιμώρησε για την αλαζονεία του και τον καταδίκασε να ζήσει για εφτά χρόνια σαν ζώο. Σερνόταν στο χώμα και τρεφόταν με φυτά, με τα μαλλιά του όρθια στο κεφάλι "σαν φτερά αετού" και με "νύχια αρπακτικού" (Δανιήλ 4,26).
Aπό εκείνη την εποχή η τρέλα ήταν ασθένεια που κατάτρεχε ακόμα και τους εστεμμένους. Η προέλευσή της αποδόθηκε στους θεούς ή στο Διάβολο, γι’ αυτό και η θεραπεία της συνίστατο σε προσευχές ή εξορκισμούς. Στη συνέχεια αποδόθηκε σε χειμάρρους "μαύρου θυμού", οι οποίοι αντιμετωπίζονταν με κλύσματα και καυτηριασμούς. Μόνο στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αποδόθηκε σε οργανικές ή ψυχολογικές αιτίες, όπως η επιληψία, η σχιζοφρένεια, η παράνοια και η κατατονία. Πρόκειται πάντοτε για πραγματικές ψυχασθένειες ή μήπως για απλές νευρώσεις τις οποίες εκμεταλλεύτηκαν αριστοτεχνικά κάποιοι πολιτικοί αντίπαλοι; Επιπλέον, κατά πόσο συνέβαλε στο φαινόμενο "γαλαζοαίματη τρέλα" η μεγαλομανία, που συχνά γεννιέται από την εκχώρηση απόλυτων εξουσιών σε κάποια παραχαϊδεμένα παιδιά, ή ακόμα και οι επικίνδυνες ίντριγκες, σύνηθες φαινόμενο στις βασιλικές Αυλές;
Ο Κάρολος ΣΤ’
 
Ο Κάρολος ΣΤ’ ανέβηκε στο θρόνο το 1380, σε παιδική ακόμα ηλικία. Ήταν τόσο χαρούμενος και ζωντανός, ώστε ονομάστηκε Πολυφίλητος. Όλα άλλαξαν ξαφνικά όταν μια μυστηριώδης ασθένεια, πιθανόν τυφοειδής πυρετός, εγκεφαλίτιδα ή μηνιγγίτιδα, προερχόμενη από σύφιλη, τον έκανε κυριολεκτικά άλλο άνθρωπο. Μιλούσε ασύνδετα, κοιτούσε τριγύρω με απλανές βλέμμα και οι χειρονομίες του ήταν ακατάληπτες. Η πρώτη κρίση εμφανίστηκε στις 5 Αυγούστου του 1392 στο δάσος του Λε Μανς, όπου καταλήφθηκε από πανικό και σκότωσε τέσσερις ιππείς της συνοδείας του. Η Αυτού Μεγαλειότης του επέστρεψε στο παλάτι δεμένος σαν λουκάνικο. Επί δύο μέρες βρισκόταν σε κώμα. Κατόπιν ανάνηψε, ωστόσο αποδείχθηκε ότι έπασχε από "chaude *@#!#die" ή, αλλιώς, "θέρμη", όπως την ονόμαζαν στην εποχή του, η οποία πιθανότατα ήταν υψηλός πυρετός ικανός να προκαλεί μη αναστρέψιμες εγκεφαλικές βλάβες.
Μετά από μια ήρεμη περίοδο χτυπήθηκε από ένα νέο επεισόδιο στον ετήσιο Χορό των Φλάουτων. Λίγους μήνες αργότερα η τρέλα άρχισε να τον κυριεύει ακόμα περισσότερο. Δεν αναγνώριζε κανένα και δε θυμόταν ούτε το όνομά του. Σταδιακά πίστεψε ότι ήταν φτιαγμένος από γυαλί και δεν ήθελε να τον αγγίζει κανείς, γιατί φοβόταν μήπως σπάσει σε χίλια κομμάτια. Ήταν πεπεισμένος πως τα ρούχα του είχαν ενισχύσεις από φύλλα σιδήρου, τα οποία θα τον προστάτευαν από κάθε εμπόδιο ή από μια πιθανή πτώση. Έτσι ο Κάρολος πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του βυθισμένος σε κρίσεις παραφροσύνης, με κάποιες ανάπαυλες πνευματικής διαύγειας, μέχρι τον ειρηνικό του θάνατο, ο οποίος ήρθε το 1422, τριάντα χρόνια αργότερα.

Ρομανόφ και Βουρβόνοι
Από την Αναγέννηση έως το 18ο αιώνα καταγράφηκαν σε όλες τις ευρωπαϊκές δυναστείες αρκετές περιπτώσεις τρέλας. Στους Ρομανόφ παράφρων ήταν ο Πέτρος Γ’, ο οποίος έπαιζε με τα ξύλινα στρατιωτάκια του. Στους Βουρβόνους της Ισπανίας η Ιωάννα, η μητέρα του Καρόλου Ε’, δεν ονομάστηκε τυχαία "τρελή", αφού αρνήθηκε να αποχωριστεί το σώμα του νεκρού συζύγου της, ο οποίος έπεσε θύμα αυλικής συνομωσίας. Στη σουηδική δυναστεία των Βάζα ο Ιωάννης Γ’, οπλισμένος μ’ ένα ρόπαλο, χτυπούσε ανηλεώς όποιον τολμούσε να τον πλησιάσει. Όμως το Όσκαρ τρέλας κέρδισε ο Γεώργιος Γ’. Αφού ανέβηκε στο θρόνο της Αγγλίας το 1760, το φθινόπωρο του 1788 παρουσίασε μια ανεξήγητη κρίση χολέρας. Άρχισε να κάνει άσεμνες ερωτικές προτάσεις σε μια κυρία επί των τιμών της βασίλισσας, ενώ καταλήφθηκε από πρωτοφανή λογοδιάρροια, η οποία τον έκανε να μιλάει επί 16 ώρες. Επιπλέον διακατεχόταν κι από εμμονές, όπως ότι το Λονδίνο θα βυθιζόταν στα νερά του Τάμεση. Κατά συνέπεια η διάγνωση ήταν ξεκάθαρη: "Rex noster insanit", "ο βασιλιάς μας τρελάθηκε".
Για τη θεραπεία του επιστρατεύτηκαν δεκάδες γιατροί. Σύμφωνα με τις παλιές ιατρικές μεθόδους, του έκαναν αφαιμάξεις και κλύσματα. Όμως επιστρατεύτηκαν και σύγχρονες θεραπείες, όπως απομόνωση, παγωμένα μπάνια και ζουρλομανδύες. Ο βασιλιάς επανήλθε μετά από έξι μήνες βασανιστηρίων, η ανάνηψή του όμως ήταν προσωρινή. Ο Γεώργιος Γ’ πέθανε το 1820 τυφλός, αλλά όχι και άφωνος, με αποτέλεσμα να καταρρίψει κάθε ρεκόρ πολυλογίας, φτάνοντας τις 48 ώρες ακατάληπτου μονόλογου. Ήταν πράγματι μανιοκαταθλιπτικός, με ενδείξεις παραληρήματος και επιδεινούμενης σχιζοφρένειας, όπως διέγνωσαν οι σύγχρονοι ψυχίατροι; Μπορεί και όχι. Οι σύγχρονοι ιστορικοί ανακάλυψαν ότι τα συμπτώματα της ασθένειάς του οφείλονταν στην πορφυρία, κληρονομική πάθηση στο μεταβολισμό του, η οποία δηλητηρίασε όλο το νευρικό του σύστημα. Το πρώτο της βασιλικό θύμα ήταν η Μαρία Στιούαρτ της Σκοτίας.

Ο Λουδοβίκος της Βαυαρίας
Ο Λούντβιχ, ή Λουδοβίκος Β’ των Βίτελσμπαχ, ήταν όμορφος και ιδεαλιστής, γοητευμένος από τους θρύλους των Νιμπελούγκεν και τη μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ που τους ζωντάνευε. Το 1864 πήρε τα σκήπτρα της βασιλείας. Τα πρώτα σημάδια της τρέλας του εμφανίστηκαν το 1875 και οφείλονταν είτε σε μόλυνση εξαιτίας της σύφιλης είτε στην κληρονομικότητα, γιατί και ο αδερφός του, Ότο, είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρείο. Έπασχε από παχυδερμία, ήταν σχεδόν φαλακρός και το στόμα του ήταν γεμάτο χαλασμένα δόντια. Ο Λουδοβίκος κυκλοφορούσε μόνο τη νύχτα και  καταβρόχθιζε σαν φάλαινα τεράστιες ποσότητες φαγητού. Δεν άντεχε καθόλου να τον αντικρίζουν κατά πρόσωπο και υπέβαλε σε σκληρές τιμωρίες τους υπηρέτες, ακόμα και τους εραστές του, που δε σέβονταν αυτή του τη φοβία. Αγαπημένη του συνήθεια ήταν να περιπλέει την τεχνητή λίμνη του παλατιού του πάνω σε μια βάρκα στο σχήμα κύκνου, υπό τους ήχους της μουσικής του Βάγκνερ. Τον Ιούνιο του 1886, σε ηλικία 41 χρονών, ο Λουδοβίκος ο Αυστηρός, όπως ονομάστηκε, κλείστηκε με διαταγή της βαυαρικής κυβέρνησης σε μια ψυχιατρική κλινική στις όχθες της λίμνης Στάρνμπεργκ. Στα νερά της βρέθηκε και το πτώμα του.
Ο Τζιάν Γκαστόνε Μέδικος
Ένα άλλο παράδειγμα παράνοιας αφορά στο Μεγάλο Δούκα της Τοσκάνης, Τζιάν Γκαστόνε, τον τελευταίο απόγονο της ένδοξης δυναστείας των Μεδίκων, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο το 1723 σε ηλικία 52 χρονών. Έπασχε από χρόνια μανιοκαταθλιπτική συνδρομή. Παράλληλα ήταν αλκοολικός και ομοφυλόφιλος. Τα τελευταία οχτώ χρόνια της ζωής του τα πέρασε καθηλωμένος στο κρεβάτι, χωρίς να αλλάξει σεντόνια. Έπεφτε συχνά σε κατατονία και ήταν εκούσια εξορισμένος σ’ ένα βρόμικο δωμάτιο που ανέδινε οσμές καπνού, ούρων και περιττωμάτων. Ακόμα και τα τριαντάφυλλα που κατέκλυζαν το χώρο δεν κατάφερναν να καλύψουν την αποπνικτική ατμόσφαιρα, η οποία κάθε άλλο παρά βασιλική ήταν...
ΠΗΓΗ : focus, wikipedia.org
Για  την προσπάθεια  μας ζητούμε το ελάχιστο από εσάς. Κάθε φορά που διαβάζετε μια είδηση κάντε απλά ένα κλικ σε μια διαφήμιση. Ευχαριστούμε.