Η ανακάλυψη ενός κρυμμένου θησαυρού ιντριγκάρει πάρα πολύ την ανθρώπινη φύση. Η ίντριγκα που προκαλεί είναι τόσο μεγάλη που ο άνθρωπος αρέσκεται στο να διοργανώνει κυνήγι θησαυρού, ακόμα και αν στην προκειμένη περίπτωση ή λέξη θησαυρός μπαίνει εντός εισαγωγικών. Αφού δεν πρόκειται για το σεντούκι με σμαράγδια κάποιας ναυαγισμένης γαλέρας στη μέση του Ειρηνικού, ούτε για την ολόχρυση σαρκοφάγο ενός ξεχασμένου Φαραώ στα βάθη της Λευκής Ερήμου, αλλά για ένα συμβολικό αντικείμενο. Ένα αντικείμενο που πέρα από την ηδονή που μπορεί να προσφέρει η ανακάλυψή του και ίσως το κρέμασμά του στο δωμάτιό μας πλάι στο πτυχίο του Πανεπιστημίου και το μετάλλιο από την πρώτη μας συμμετοχή στο Μαραθώνιο, δεν έχει καμία χρηστική αξία.
Το 'χόμπι' των ανθρώπων να διοργανώνουν και να συμμετέχουν σε κυνήγι χαμένου θησαυρού, προέρχεται από την ικανοποίηση που τους προσφέρει η ανακάλυψη τους, αλλά και από το γεγονός πως όλοι οι κατά περιόδους χαμένοι θησαυροί που έχουν εμφανιστεί πάνω στον πλανήτη έχουν ανακαλυφθεί. Ή μήπως όχι;