Xρεοκοπία. Η λέξη που έχει γίνει «μόδα» το τελευταίο διάστημα και που στο άκουσμά της δημιουργούνται διάφοροι συνειρμοί. Ιστορικά, κρατικές χρεοκοπίες σημειώνονται από τότε που αρχίζει ο δημόσιος δανεισμός και πολλαπλασιάζονται την εποχή του βιομηχανικού καπιταλισμού. Η επίσημη μελέτη του ΔΝΤ μετρά 257 χρεοκοπίες κρατών από το 1824 – 2004.
Την περίοδο 1500-1800 στο ρόλο του «θύματος» βρέθηκαν οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις με τη Γαλλία να χρεοκοπεί 8 φορές και την Ισπανία 6. Το φαινόμενο βέβαια πήρε μαζικές διαστάσεις το 19ο αιώνα εξαιτίας των πολεμικών συγκρούσεων και των οικονομικών κρίσεων. Στο διάστημα μεταξύ 1820-1870 μάλιστα συστήνονταν επιτροπές δανειστών οι οποίες διαπραγματεύονταν με τις κυβερνήσεις των χρεοκοπημένων κρατών προκειμένου να επιτευχθεί κάποιος διακανονισμός. Ενώ από το 1870 έως τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως πρακτική συμφωνίας κυριάρχησε η μεταφορά προς τους δανειστές δημόσιας περιουσίας (κρατικής γης ή σιδηροδρομικών δικτύων) ή ροών εισοδημάτων όπως φόροι και τέλη. Πρακτική που εγκαταλείφθηκε στο Μεσοπόλεμο.
