Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

Τα ιαματικά θαύματα που καταγράφονται στις επιγραφές της Επιδαύρου

Τα Ασκληπιεία ήταν ιερά και τόποι λατρείας του ήρωα, ιερού ιατρού και θεραπευτή θεού Ασκληπιού. Ηταν στην πραγματικότητα τα πρώτα νοσοκομεία ή μάλλον συγκροτήματα κτιρίων υγείας, όχι μόνο του ελληνικού χώρου αλλά και όλου του δυτικού πολιτισμού και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην ελληνική ευρύτερη περιφέρεια για πολλούς αιώνες, από την εποχή περίπου του Τρωικού πολέμου ως τον 6ο αιώνα μ.Χ., εποχή της πλήρους επικράτησης του χριστιανισμού.

Θα πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα ίσως εδώ ότι, παρ' όλο το διωγμό που υπέστη ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ως ειδωλολατρική πρακτική, κύρια από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο το 392 μ.Χ., η λατρεία του Ασκληπιού και ιδιαίτερα η φροντίδα υγείας στα Ασκληπιεία δεν έγινε κατορθωτό να εξαλειφθεί τελείως για περίπου δύο ακόμη αιώνες.

Πως οι Αρκάδες εποίκισαν πρώτοι την Ιταλία

Σύμφωνα με την αρχαίους Ελληνικούς μύθους, οι Αρκάδες ήταν οι πρώτοι εποικιστές της Ιταλίας. Πάντα με βάση τους ίδιους μύθους, οι Αρκάδες αφού επικράτησαν στους αυτόχθονες, μπορούν να θεωρηθούν πρόγονοι των αρχαίων και των σύγχρονων Ιταλών.

Παράλληλα η ίδια μυθολογική ερμηνεία θέλει την Ιταλία και τους Ιταλούς να οφείλουν το όνομά τους στον Ιταλό, γόνο των αρχαίων Αρκάδων.

Αλλά ας δούμε όμως τα πράγματα αναλυτικότερα.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο νεότερος γιος του μυθικού βασιλέα Λυκάονα, γενάρχη των Αρκάδων βασιλέων, ήταν ο Οίνωτρος. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ήταν από τους πρώτους εποικιστές της Ρώμης. Λέγεται ότι γεννήθηκε δεκαεπτά γενιές πριν τον Τρωικό πόλεμο. Επειδή ο Οίνωτρος δυσαρεστήθηκε από τη Γή που του άφησε ο πατέρας του, αποφάσισε να φύγει από την Αρκαδία.

Το κείμενο της διαθήκης της διαθήκης του Αριστοτέλη

Ο Αριστοτέλης στη Χαλκίδα σε ηλικία 63 χρόνων (Οκτώβριος 322 π.Χ) από στομαχική πάθηση (καρκίνο του στομάχου) στο πατρικό σπίτι της μητέρας του Φαιστιάδας . Οι Σταγειρίτες έστειλαν και έφεραν την τέφρα του στην πατρίδα τους, την τοποθέτησαν μέσα σε χάλκινη υδρία και κατόπιν απέθεσαν την υδρία αυτή σε μια τοποθεσία, που την ονόμασαν Αριστοτέλειον. Κάθε φορά που είχαν σημαντικές υποθέσεις και ήθελαν να λύσουν δύσκολα προβλήματα, συγκαλούσαν σ΄ αυτόν τον τόπο τη συνέλευσή τους.

Στη Χαλκίδα έγραψε και τη διαθήκη του , η οποίο σώζεται από το γνωστό βιογράφο των φιλοσόφων Διογένη Λαέρτιο (3ος αιώνας μ.Χ). Αλλά και σε μεταγενέστερες αραβικές πηγές, που αντλούν από παλιότερους και αρχαίους συγγραφείς.

Κάλχας και Έλενος

Ο Κάλχας ή Κάλχαντας από τις Μυκήνες ή τα Μέγαρα,  υπήρξε ένας από τους διασημότερους μάντης  της Αρχαίας Ελλάδος.  Ξακουστός  οιωνοσκόπος, ερμήνευε το μέλλον,  χάρισμα που  του είχε δώσει  ο Θεός Απόλ­λωνας, καθώς  ήταν γιος του Θέστορα  ο οποίος ήταν  απόγονος του θεού.

Το όνομα του ετοιμολογήται από την κάλχη (πορφυρή βαφή), δηλαδή  «ο πορφυρός, ο πένθιμος», είτε από μια μετάθεση του «χ» με το «κ» στο Χάλκας -> Κάλχας, δηλαδή «ο χάλκινος άνδρας».

Ο Κάλχας με τις προφητείες του διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον πόλεμο και την κατάλειψη της Τροίας, καθώς σε κάθε σημαντική στιγμή του πολέμου και της προετοιμασίας του,  βρίσκουμε μια προ­φητεία του.

Eλέπολις τo πιο αποτελεσματικό όπλο της αρχαιότητας

Την περίοδο κυριαρχίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι Ρόδιοι συμμαχούν μαζί του αλλά μετά το θάνατο του γίνονται μήλον της έριδος μεταξύ των διαδόχων του. Τελικά, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, γιος του Αντίγονου του Μονόφθαλμου πολιορκεί επί ένα χρόνο το νησί επιστρατεύοντας ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, φοβερές πολιορκητικές μηχανές (ελέπολις και κριοφόρος χελώνα), 400 πλοία και 40.000 ιππείς  χωρίς όμως να κατακτήσει το νησί.

Ο Κάρανος ο γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας καταγόταν από το Άργος

Στην ελληνική μυθολογία ο Κάρανος ήταν ο μυθικός γενάρχης του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας. Ο Κάρανος αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Θεόπομπο. Οι παραδόσεις όμως οι σχετικές με τη γενεαλογία του είναι ποικίλες και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.

Συνήθως ο Κάρανος αναφέρεται ως ένας από τους γιους του Τημένου. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Κάρανος πολέμησε με τους αδελφούς του για τη διαδοχή του στον θρόνο του Άργους. Αφού απέτυχε, απεφάσισε να βρει μία άλλη χώρα για να βασιλεύσει και απευθύνθηκε στο Μαντείο των Δελφών. Εκεί η Πυθία του έδωσε τον εξής χρησμό:


«Έστι κράτος βασίλειον αγαυοίς Τημενίδαισι γαίης πλουτοφόροιο. Δίδωσι γαρ αιγίοχος Ζευς. Αλλ’ ίθ’ επειγόμενος Βοττηίδα προς πολύμηλον. Ένθα δ’ αν αργικέρωτας ίδης χιονώδεας αίγας ευνηθέντας ύπνω, κείνης χθονός εν δαπέδοισι θύε θεοίς μακάρεσι και άστυ κτίζε πόληος.»