Τα μοναδικά κεραμικά, ηλικίας 17.500 ετών, στο νησί Korcula της Αδριατική

Πριν από περίπου 17.500 χρόνια, οι αρχαίοι κάτοικοι της σημερινής Κροατίας ανακάλυψαν την τέχνη της κεραμικής.

Δεκάδες από τις ζωόμορφες φιγούρες, που έπλαθαν με προσοχή στη λεπτομέρεια και εν συνεχεία «έψηναν» στη φωτιά, εντοπίστηκαν από τους αρχαιολόγους στη σπηλιά Vela spila, στο νησί Korcula της Αδριατικής – πρόκειται για τα αρχαιότερα δείγματα κεραμικής που έχουν βρεθεί στην περιοχή των Βαλκανίων και τις μοναδικές ενδείξεις εικονιστικής τέχνης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη της Ανώτερης Παλαιολιθικής. Για λόγους που δεν γνωρίζουμε, ύστερα από ένα διάστημα 2.500 χρόνων οι επισκέπτες της σπηλιάς μειώθηκαν σημαντικά και η κεραμική εγκαταλείφθηκε, για να «ανακαλυφθεί» εκ νέου οκτώ χιλιετίες αργότερα.

Ο πρώτος χάρτης που αναφέρει τη λέξη "America" -αλλά όχι εκεί πού μπορεί να φανταζόμαστε

Ο 509 χρόνων χάρτης του Μάρτιν Βαλντζεεμύλλερ ενσωμάτωνε πρόσφατες αναφορές του εξερευνητή Αμέριγκο Βεσπούτσι και του απέδιδε τις πηγές όπου όφειλε.

Τον Απρίλιο του 1507, ο Γερμανός χαρτογράφος Μάρτιν Βαλντζεεμύλλερ (Martin Waldseemüller) δημοσίευσε τον Universalis cosmographia secundum Ptholomaei traditionem et Americi Vespucii aliorumque lustrationes (Οικουμενική Κοσμογραφία σύμφωνα με την παράδοση του Πτολεμαίου και τις ανακαλύψεις του Αμέριγκο Βεσπούτσι και άλλων).

Ο Βυθός ή Ζουρ - Παπά - Ένας θρύλος της περιοχής μας ( Αρχαία Πέλιννα - Πετρόπορο Τρικάλων)

Αναφέρεται στην Αρχαία Πέλιννα και συγκεκριμένα στο βύθισμα που βρίσκεται πίσω από την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται πάνω στο λόφο απέναντι από το δημοτικό διαμέρισμα Πετροπόρου.

Η δολίνη είναι ένα γεωλογικό φαινόμενο που δημιουργήθηκε πριν χιλιάδες χρόνια.

Σύμφωνα με τον Leon Heuze, Γάλλο περιηγητή, η περιοχή ονομαζόταν Φθαίος, ονομασία που ο ίδιος την ετυμολογεί από τη λ. βυθός>β’θός>Φ’θιός, και της δίνει διπλή σημασία, δηλαδή πτώση [=κατάρρευση και αμαρτία], αλλά και Ζούρπαπα [= τρελός παπάς]    εξ αιτίας ενός τραγικού μύθου – θρύλου

Τα Τέσσερα Στοιχεία (ή...Στοιχειά) του Νεκροταφείου Père Lachaise

Ώρα 11 και 45’ το πρωί. Καθημερινή, Δευτέρα. Ένας δυνατός αέρας σαρώνει τα φύλλα στα πεζοδρόμια της Boulevard de Ménilmontant. Θερμοκρασία λίγο πάνω από το μηδέν. Ο τεράστιος τοίχος της δυτικής όψης του νεκροταφείου Père Lachaise μπροστά από τη λεωφόρο. Η κίνηση είναι υποτονική παρά το ότι είναι ώρα αιχμής. Προσπερνώ την κεντρική μνημειακή πύλη με τις σκαλισμένες φτερωτές κλεψύδρες, σύμβολο του χρόνου που ρέει συνεχώς προς ένα επαναλαμβανόμενο «τέλος». Διαλέγω να μπω από ένα ταπεινό πορτάκι στην άκρη της μάντρας, λίγα σκαλιά σε ένα άνοιγμα του τείχους. Βρίσκομαι μέσα. Σε έναν τόπο ιστορικό όπου μέσα στους αιώνες έχουν ταφεί πάνω από τριακόσιες χιλιάδες ψυχές, ανάμεσα σε αυτές και ο Modigliani, o Chopin, o Moliere, o Marcel Proust, ο Delacroix, η Μαρία Κάλλας, Honoré de Balzac, η Gertrude Stein, ο Oscar Wild, η Édith Piaf. Και φυσικά ο Jim Morrison.

Ο θρύλος του αθάνατου νερού και τα μυστικά του!

Μέγας Αλέξανδρος, ο Μέγιστος των Ελλήνων!!!
Ένας θρύλος της Ευρασίας, που έχει τις ρίζες του στην πολύ αρχαία εποχή της ανάπτυξης του ανθρώπινου γένους, είναι και αυτός που κάνει λόγο για την πολύ πιθανή ύπαρξη ενός «ελιξηρίου», το οποίο καθιστά τον άνθρωπο… αθάνατο!
Ο μυστηριακός αυτός παμπάλαιος θρύλος θέλει το θαυματουργό αυτό ποτό να βρίσκεται κρυμμένο καλά μέσα σε μια υπέρτατη μυστική κρύπτη, όπου πρέπει κάποιος να μπει μετά από πολλές περιπέτειες, για να κατορθώσει να το αποκτήσει.
Φυσικά η γιγαντιαία στον ευρασιατικό χώρο και ιστορία μορφή του Αλέξανδρου του Μέγα ήταν αναπόφευκτο να συνδεθεί από τους λαούς της υπερ-ηπείρου αυτής και με αυτόν τον μαγευτικό θρύλο.

Ο ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΟΣ «ΦΡΟΥΡΟΣ» ΤΗΣ ΛΑΜΙΑΣ

Στην κορυφή λόφου, το Κάστρο της Λαμίας μοιάζει να «εποπτεύει» όλη την περιοχή από την κοιλάδα του Σπερχειού, τις κορυφές της Οίτης, του Καλλιδρόμου, της μυθικής Όθρυος, του Παρνασσού, της Γκιώνας μέχρι τον Μαλιακό Κόλπο.

Ο μεσαιωνικός «φρουρός» της πόλης δεσπόζει στο ψηλότερο σημείο της και στην τοιχοποιία του αποτυπώνει την ιστορική συνέχεια από τον 5ο αιώνα π.Χ. μέχρι το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα στον χώρο του λειτουργεί το Αρχαιολογικό Μουσείο της Λαμίας.

Τι σημαίνει “Α μπε μπα μπλον του κείθε μπλον”;

Η διαχρονικότητα της Ελληνικής γλώσσης είναι αδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη! Μεταξύ πολλών παραδειγμάτων ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα: Μικροί (οι ομήλικοι εξ ημών.) είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι : δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης ψελλίζοντας ακαταλαβίστικα λόγια, που όλοι νομίζαμε αποκυήματα παιδικής φαντασίας και κουταμάρας (μετέπειτα πήρε την μορφή: «έλα να τα βγάλουμε»)