Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Ευπαλίνειο όρυγμα



Το Ευπαλίνειο όρυγμα
Το Ευπαλίνειο όρυγμα είναι μια σήραγγα μήκους 1036 μέτρων κοντά στο Πυθαγόρειο της Σάμου, η οποία κατασκευάστηκε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. για να χρησιμεύσει σαν υδραγωγείο. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν ότι ανοίχθηκε ταυτόχρονα και από τις δυο πλευρές του βουνού: το όρυγμα αυτό ήταν αμφίστομον όπως το χαρακτήρισε ο Ηρόδοτος, χάρις στον οποίον έγινε γνωστό. Οι δυο σήραγγες συναντήθηκαν περίπου στο μέσον με αξιοθαύμαστη ακρίβεια, κάτι που ήταν σημαντικό επίτευγμα για τα τεχνολογικά δεδομένα της εποχής. Ένα μέρος του ορύγματος είναι σήμερα επισκέψιμο.


Τομή που δείχνει τις δυο σήραγγες (1)-η κύρια σήραγγα, (2)-η μικρότερη για τον αγωγό του νερού και (3) κάθετο όρυγμα πρόσβασης



Η κατασκευή του ορύγματος έγινε με εντολή του τυράννου Πολυκράτη και εκτιμάται ότι η κατασκευή του κράτησε 10 χρόνια. Ο σχεδιαστής και μηχανικός του έργου ήταν ο Ευπαλίνος, γιος του Ναυστρόφου από τα Μέγαρα. Το άνοιγμα της σήραγγας είναι περίπου 1.80x1.80 μ. και το μήκος της 1036 μέτρα. Μερικά μέτρα κάτω από την κύρια σήραγγα έχει σκαφτεί μια μικρότερη, από την οποία περνούσε το νερό.
Εκτιμάται ότι ο σκοπός του ορύγματος ήταν όχι μόνο να μεταφερθεί νερό από την πηγή πίσω από το βουνό προς στην πρωτεύουσα της Σάμου (το σημερινό Πυθαγόρειο), αλλά αυτό να γίνει με τρόπο που δεν ήταν ανιχνεύσιμος από επιδρομείς, οι οποίοι θα μπορούσαν εύκολα, αν έβλεπαν τον επιφανειακό αγωγό, να τον καταστρέψουν και να στερήσουν την πόλη από τον βασικότερο πόρο της. Από το όρυγμα λοιπόν το νερό οδηγούνταν μέσα από το τείχος της πόλης.
Ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν δυο παράλληλες σήραγγες, είναι ότι κατά το χρόνο σχεδιασμού και υλοποίησης του έργου η πηγή βρισκόταν σε ορισμένο ύψος (υψηλότερο από το επίπεδο της στοάς), αλλά μετά την κατασκευή της κύριας στοάς, η πηγή άρχισε να αναβλύζει χαμηλότερα, συνεπώς δε μπορούσε πλέον με φυσική ροή να οδηγηθεί στη στοά αυτή. Για το λόγο αυτό έγινε αναγκαία η διάνοιξη μιας βοηθητικής, μικρότερης σήραγγας, σε χαμηλότερο επίπεδο. Η μικρότερη σήραγγα διανοίχτηκε μέσα από την κύρια στοά, με τη βοήθεια κάθετων ορυγμάτων.
Ο Ηρόδοτος, η μοναδική πηγή που έχουμε για το Ευπαλίνιο όρυγμα, περιγράφει και την κύρια αλλά και τη βοηθητική σήραγγα.

Το κείμενο του Ηροδότου

Η μοναδική αναφορά στο Ευπαλίνειο όρυγμα είναι αυτή του Ηροδότου (Γ,60):
[1] Ἐμήκυνα δὲ περὶ Σαμίων μᾶλλον, ὅτι σφι τρία ἐστὶ μέγιστα ἁπάντων Ἑλλήνων ἐξεργασμένα, ὄρεός τε ὑψηλοῦ ἐς πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν ὀργυιάς, τούτου ὄρυγμα κάτωθεν ἀρξάμενον, ἀμφίστομον. [2] τὸ μὲν μῆκος τοῦ ὀρύγματος ἑπτὰ στάδιοι εἰσί, τὸ δὲ ὕψος καὶ εὖρος ὀκτὼ ἑκάτερον πόδες. διὰ παντὸς δὲ αὐτοῦ ἄλλο ὄρυγμα εἰκοσίπηχυ βάθος ὀρώρυκται, τρίπουν δὲ τὸ εὖρος, δι᾽ οὗ τὸ ὕδωρ ὀχετευόμενον διὰ τῶν σωλήνων παραγίνεται ἐς τὴν πόλιν ἀγόμενον ἀπὸ μεγάλης πηγῆς. [3] ἀρχιτέκτων δὲ τοῦ ὀρύγματος τούτου ἐγένετο Μεγαρεὺς Εὐπαλῖνος Ναυστρόφου.
Σε ελεύθερη μετάφραση:
Ανέφερα πολλά δε για τους Σαμίους, γιατί έχουν κάνει τρία από τα μεγαλύτερα έργα από όλους τους Έλληνες. Σε όρος με ύψος εκατόν πενήντα οργιές, έφτιαξαν υπόγειο όρυγμα που το είχαν αρχίσει ταυτόχρονα από δυο πλευρές. Το μεν μήκος του ορύγματος είναι επτά στάδια, το δε ύψος και πλάτος είναι οκτώ πόδια το καθένα. Καθ' όλο το μήκος του δε, έχει ανοιχτεί ένα άλλο όρυγμα, σε βάθος είκοσι πήχεων, με πλάτος τριών ποδιών, μέσα από το οποίο το νερό διοχετεύεται μέσα από σωλήνες από μεγάλη πηγή μέχρι την πόλη. Ο αρχιτέκτονας δε του ορύγματος αυτού ήταν ο Ευπαλίνος, γιός του Ναυστρόφου από τα Μέγαρα.
Σύγκριση μεγεθών που αναφέρει ο Ηρόδοτος:
  • Όρος με ύψος 150 οργιές. Το όρος αυτό έχει ύψος περίπου 225 μέτρα.
    • Υπολογιζόμενο μήκος της οργιάς σε μέτρα 1,50 μέτρα
  • Μήκος του ορύγματος: 7 στάδια. Το μήκος του είναι 1036 μέτρα.
    • Το κάθε στάδιο είχε 100 οργιές. Το μέγεθος που αναφέρεται από τον Ηρόδοτο, 7 στάδια, αντιστοιχεί σε 700 οργιές, δηλαδή με βάση το υπολογιζόμενο μήκος οργιάς (1,5 μέτρο), το μήκος του ορύγματος υπολογίζεται σε 1050 μέτρα.
  • Ύψος και πλάτος 8 πόδια. Το ύψος και πλάτος του είναι περίπου 1,8 μέτρα κατά μέσο όρο.
    • Η κάθε οργιά είχε 6 πόδια. Με βάση το υπολογιζόμενο μήκος οργιάς (1,5 μέτρο) το κάθε πόδι ήταν 0,25 μέτρα, και το ύψος και πλάτος του ορύγματος υπολογίζεται σε 2 μέτρα

Οι τεχνικές που χρησιμοποίησε ο Ευπαλίνος 

Ο Ευπαλίνος χρησιμοποίησε έξυπνες τεχνικές για να σιγουρευτεί ότι οι δυο σήραγγες θα ενωνόντουσαν ακόμη και αν υπήρχαν λάθη στις μετρήσεις του.
Σχηματικά:
Στο οριζόντιο επίπεδο: Οριζόντια τομή του σχεδιασμού του Ευπαλίνου για το όρυγμα
Στο κάθετο επίπεδο:

Κάθετη τομή του σχεδιασμού του Ευπαλίνου για το όρυγμα

Το τεχνασμα Πρωτοπαπαδάκη η σημερινη λυση στο χρεος ;



Ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης γεννήθηκε στην Νάξο στις 31 Δεκεμβρίου 1859. Σε ηλικία 14 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα, αλλά παρά την χρηματική του ένδεια, φοίτησε στο γυμνάσιο της Σύρου εργαζόμενος για την αυτοσυντήρηση του. Τελειώνοντας το γυμνάσιο και έχοντας 600 δραχμές, αποφάσισε να μεταβεί στην Γαλλία για να σπουδάσει αστρονομία. Είχε την τύχη να έρθει σε επαφή με τον Δημήτριο Βικέλα και την ολιγομελή αλλά επιφανή οικονομικά παροικία των Ελλήνων στο Παρίσι. Αυτοί λαμβάνοντας υπό την προστασία τους τον νεαρό τότε Πρωτοπαπαδάκη τον στήριξαν οικονομικά και ηθικά ώστε να ολοκληρώσει τις σπουδές στην πολυτεχνική Σχολή των Παρισίων το 1883 με ιδιαίτερη επίδοση στην Μηχανική και στα μαθηματικά.


Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑΣ

Μετά από παρακίνηση πολλών συμπατριωτών του, πολιτεύεται και εκλέγεται βουλευτής Νάξου το 1901. Στην πρώτη του βουλευτική θητεία επέδειξε ενδιαφέρον για τοπικά θέματα της Νάξου, για θέματα εργατικής νομοθεσίας, αλλά κυρίως για την κατάρτιση και παρακολούθηση του προϋπολογισμού του κράτους. Επανεκλέχθηκε βουλευτής Νάξου το 1906. Τότε γνώρισε τον Δημήτριο Γούναρη με τον οποίο συνδέθηκε με ισχυρή προσωπική και πολιτική φιλία που την έσπασε μόνο ο Θάνατος. Οι δύο αυτοί πολιτικοί αποτέλεσαν σε εκείνη την βουλή τον πυρήνα της ανεξάρτητης κοινοβουλευτικής ομάδας των "Ιαπώνων" (μαζί με τον Ρέπουλη και τον Στ. Δραγούμη) που προσπάθησε να δώσει έναν αέρα ανανέωσης στο πολιτικό περιβάλλον του παλαιοκομματισμού και απέσπασε την συμπάθεια της κοινής γνώμης.

Μετά από δύο συνεχείς εκλογικές αποτυχίες λόγω της αντίθεσης του στον στρατιωτικό σύνδεσμο και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ορίζεται υπουργός οικονομικών στην Κυβέρνηση Γούναρη του 1915. Μετά την επιστροφή Βενιζέλου σε συνεργασία με την Αντάντ το 1917 και την αντισυνταγματική επαναφορά της βουλής των "Λαζάρων", παύτηκε από βουλευτής και ιδιώτευσε, ασχολούμενος κυρίως με την εκπόνηση μελετών για θέματα γεωμετρίας. Παράλληλα διατηρούσε συχνή αλληλογραφία με τον Γούναρη που βρισκόταν εξόριστος στην Κορσική. Ο Πρωτοπαπαδάκης εντάχθηκε στην "Ηνωμένη αντιπολίτευση" και έλαβε μέρος στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, εκλεγόμενος βουλευτής Νάξου. Μια σοβαρή ασθένεια δεν του επέτρεψε να είναι υπουργός στην πρώτη μετανοεμβριανή Κυβέρνηση Ράλλη που σχηματίστηκε. Η ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας, ανάγκασε τον Γούναρη να τον ορίσει υπουργό οικονομικών, αν και ο ίδιος ο Πρωτοπαπαδάκης προσπάθησε να μην αναλάβει την ευθύνη καθώς τα προβλήματα υγείας του ήταν σοβαρά.

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ



Όταν ανέλαβε ο Πρωτοπαπαδάκης το Υπουργείο Οικονομικών τον Ιανουάριο του 1921, συνάντησε την συνηθισμένη κατάσταση που βρίσκει ο εκάστοτε υπουργός οικονομικών της Ελλάδας όταν αναλαμβάνει καθήκοντα. Άδεια ταμεία, σμπαραλιασμένη κρατική μηχανή, περιορισμένα έσοδα λόγω της έλλειψης των επιστρατευμένων, μεγάλες οικονομικές ανάγκες του εκστρατευτικού σώματος, που συνεχώς αυξάνονταν περαιτέρω. Η συνεχής του προσπάθεια επικεντρώθηκε στην άντληση κεφαλαίων χωρίς να υπονομεύει, κατά το δυνατόν, τον παραγωγικό ιστό της Ελλάδας. Συνέταξε σημαντικά νομοσχέδια όπως τα ακόλουθα: "περί φορολογίας καπνού", "περί ιδρύσεως καπνεργοστασίων", "περί παραχωρήσεως μεταλλείων", "περί καταργήσεως δηλώσεων και εκ γεωργικών επιχειρήσεων", "περί επιβολής λιμενικών φόρων", "περί εισπράξεως φόρων επί των αλιευομένων ιχθύων", "περί εισαγωγής ανθρακικής σόδας και άλατος" κτλ. "περί εξαγωγής ελαιολάδου" κτλ. Με μια σκληρή και αυστηρή κίνηση συγκέντρωσε στα κεντρικά ταμεία του κράτους τα 2/3 των συνολικών μετρητών από τα ταμεία όλων των επαρχιών της Ελλάδας. Προσπάθησε σκληρά να μειώσει τα κρατικά έξοδα στα απολύτως απαραίτητα.

Ο Πρωτοπαπαδάκης όμως είχε αναλάβει ένα έργο που δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατό να φέρει εις πέρας. Μετά από τρεις μήνες κοπιώδη προσπάθεια, τον Μάρτιο του 1921 σε συνολικά κρατικά έσοδα 174 εκατομμυρίων δραχμών τα 109.500.000 πήγαιναν στον στρατό η σε συναφείς δαπάνες. Προφανώς η κατάσταση αυτή δεν θα μπορούσε να παραταθεί για πολύ. Η πρώτη σκέψη του Πρωτοπαπαδάκη ήταν να αναζητήσει δανεισμό από τους συμμάχους μας. Τόσο οι Άγγλοι όσο και οι Γάλλοι αρνήθηκαν. Η δεύτερη σκέψη του ήταν να κηρύξει παύση πληρωμών όσον αφορά το εξωτερικό χρέος σε αυτές τις χώρες. Όταν η πρόταση του αυτή καταψηφίστηκε στη βουλή, στράφηκε στην τελευταία λύση: τον εσωτερικό δανεισμό.

Το εσωτερικό δάνειο αυτό ήταν με την μορφή τύπωσις (πληθωριστικού) χαρτονομίσματος ύψους 500.000.000 δραχμών. Η δραχμή καταποντίστηκε σε σχέση με τα άλλα νομίσματα αλλά η "προδοτική κυβέρνηση των εξ" εξασφάλισε την χρηματοδότηση του μετώπου για ένα εξάμηνο ακόμη. Από τον Απρίλιο ως τον Ιούλιο του 1921 όμως, το εκστρατευτικό σώμα στην Μικρά Ασία αυξήθηκε μέσω στρατολογίας σε 220.000 άνδρες. Όταν η παράλογη επίθεση του Αυγούστου του 1921 προς την Άγκυρα απέτυχε και το μέτωπο τελματώθηκε, τα οικονομικά της χώρας κατέρρευσαν. Τον Φεβρουάριο του 1922 το κρατικό έλλειμμα είχε αγγίξει τα 1,7 δις δραχμές, ποσό αστρονομικό για την εποχή. Ο Γούναρης ως πρωθυπουργός στις διαπραγματεύσεις με τους Συμμάχους και τον Κεμάλ είχε φτάσει κοντά σε συμφωνία-συμβιβασμό: Η Ελλάδα θα αποχωρούσε από την Μικρά Ασία, θα κρατούσε την Ανατολική Θράκη και οι Σύμμαχοι θα αναλάμβαναν την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών.

Σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή ο Γούναρης ζήτησε από τον Πρωτοπαπαδάκη να καταφέρει πάση θυσία να εξασφαλίσει τα χρήματα για το μέτωπο για έξι μήνες ακόμη, ώστε να μην χάσει η Ελλάδα την διαπραγματευτική της δύναμη. Ο Πρωτοπαπαδάκης τα εξασφάλισε με ένα από τα ευφυέστερα οικονομικά μέτρα που πάρθηκαν ποτέ στην Ελληνική οικονομική Ιστορία: διχοτομώντας το χαρτονόμισμα και χρησιμοποιώντας το μισό υπέρ ενός κρατικού δανεισμού με ανταλλαγη κρατικων ομολογιων. Το μέτρο αυτό είχε δύο γνωρίσματα πολύτιμα για την κατάσταση που αντιμετώπιζε το κράτος: αφ΄ενός το κράτος απέφευγε να τυπώσει νέο χρήμα προστατεύοντας την αξία του κυκλοφορούντος νομίσματος, αφ΄ ετέρου η άντληση του εσωτερικού δανείου γινόταν άμεσα και χωρίς εξαιρέσεις.
Μαλιστα περιγραφεται το παρακατω περιστατικο :
Η οικονομική ανάγκη ήταν άμεση, αλλά η αύξηση των εσόδων μέσω της αύξησης της φορολογίας ή των δασμών απαιτούσε αρκετό χρόνο, ενώ είχε ήδη εκδοθεί μεγάλη ποσότητα ακαλύπτου χαρτονομίσματος. Ο πρωθυπουργός Δημήτρης Γούναρης και ο υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Μπαλτατζής περιόδευσαν στην Ευρώπη αναζητώντας οικονομική και ηθική βοήθεια, χωρίς όμως αποτέλεσμα.(Ακριβως σαν σημερα ) Με τον γυρισμό τους την 21η Φεβρουαρίου 1922 ο Δ. Γούναρης, λίγο πριν από την ενημέρωση του Υπουργικού Συμβουλίου, εξέθεσε σε στενό κύκλο φίλων τη λύπη του για την αδυναμία σύναψης του εξωτερικού δανείου. Ο υπουργός Οικονομικών Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης εν τούτοις έμοιαζε ήρεμος και έπαιζε την αλυσίδα των κλειδιών του. Ο Δημήτρης Γούναρης παραξενεύτηκε και τον ρώτησε προς τι η ευφορία. «Δημητράκη, τα ηύρα τα λεπτά» του απάντησε ο Πρωτοπαπαδάκης και έβγαλε από το πορτοφόλι του ένα χαρτονόμισμα των 100 δραχμών και το έκοψε στα δύο μπροστά στον κατάπληκτο πρωθυπουργό. Το σχέδιο ήταν πολύ απλό: Με τη διχοτόμηση του νομίσματος η αριστερή πλευρά θα χρησιμοποιούνταν ως νόμισμα στη μισή αξία του ακεραίου χαρτονομίσματος (π.χ., το τεμάχιο του εκατονταδράχμου άξιζε πλέον πενήντα δραχμές). Η δεξιά πλευρά του χαρτονομίσματος θα ανταλλασσόταν με έντοκη ομολογία στη μισή αξία του ακεραίου χαρτονομίσματος.

Πρώτος δε, εντός κοινοβουλίου όταν ψηφίστηκε το σχετικό νομοσχέδιο ο Πρωτοπαπαδάκης είχε φροντίσει να έχει 100.000 δραχμές από τα προσωπικά του χρήματα σε χαρτονομίσματα, τα οποία διχοτόμησε. Το πρωτοποριακό αυτό μέτρο επαινέθηκε από τον ίδιο τον Λόυδ Τζώρτζ στην Αγγλική Βουλή των κοινοτήτων και απέσπασε τον θαυμασμό του Ευρωπαϊκού Τύπου. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δήλωσε σχετικά στην Βουλή των Ελλήνων το 1932: "..την ανδρικήν πράξιν την οποίαν έκαμεν ο Πρωτοπαπαδάκης εις το να προτιμήσει να κόψει το χαρτονόμισμα στα δύο παρά να αρχίσει να εκτυπώνει χαρτονομίσματα και να καταντήσει την δραχμήν στην τύχη του μάρκου..."

Το μέτρο αυτό, έσωσε την Χώρα από την χρεοκοπία και συντήρησε τον στρατό στο μέτωπο ως την κατάρρευση του. Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος απένειμε τον μεγαλόσταυρο Γεωργίου Α΄ στον Πρωτοπαπαδάκη, "δια τας μεγάλας προς την πατρίδα υπηρεσίας" (ήταν η πρώτη φορά που δόθηκε τέτοια διάκριση σε πολιτικό πρόσωπο). Αυτό ήταν και το μέγιστο σημείο της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Τον Μάιο του 1922 αναλαμβάνει Πρωθυπουργός (παρά τις αντιρρήσεις του) μετά την καταψήφιση στην βουλή της Κυβέρνησης Γούναρη.Την τρίμηνη θητεία του την σύνδεσε με την (ορθή) αποπομπή του Αρχιστράτηγου Παπούλα και την (λανθασμένη) οργάνωση εκστρατείας για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Τον Αύγουστο του 1922 επήλθε η κατάρρευση του μετώπου. Ο Πρωτοπαπαδάκης παραιτήθηκε και ανέλαβε ο Τριανταφυλλάκος.

Τα γεγονότα μετά εκτυλίχθηκαν ραγδαία. Οι Πλαστήρας - Γονατάς στασιάζουν στην Χίο, μεταφέρονται στην Αθήνα όπου σε συνεργασία με όλους τους Βενιζελικούς πολιτικούς, συλλαμβάνουν τους σημαίνοντες γουναρικούς πολιτικούς και τον υποστράτηγο Χατζηανέστη με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Ανάμεσα τους φυσικά και ο "πρωθυπουργός της ήττας" Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης.

Η "ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞ"

Για την παρωδία της "δίκης των εξ" και το ανύπαρκτο νομικό και ηθικό υπόβαθρο της, έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν εκτεταμένα και δεν θα επανέλθουμε εδώ. Το τμήμα του κατηγορητηρίου που αφορούσε τον Πρωτοπαπαδάκη, τον κατηγορούσε για...διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Ο κύριος μάρτυς κατηγορίας (Βενετσανόπουλος) ήρθε σε πολύ δύσκολη θέση όταν ο Πρωτοπαπαδάκης τον εξέτασε συντρίβοντας τις ψευδείς καταγγελίες του. Τέλος στην απολογία του, το πρώτο σημείο της είχε να κάνει με το επίτευγμα του: κατά την διάρκεια της θητείας του κατάφερε να συγκεντρώσει 2,2 δις δραχμές ενώ εισέπραξε από τακτικά έσοδα 633 εκατ. δραχμές σε σύνολο 645 εκατ. !!!

Το δεύτερο σημείο της απολογίας διαλύει τον μύθο της Συμμαχικής οικονομικής βοήθειας προς τον Βενιζέλο, που δήθεν σταμάτησε λόγω της έλευσης του Γερμανόφιλου Βασιλιά. Ο Πρωτοπαπαδάκης απέδειξε πως από το 1918 (τέλος Α΄παγκοσμίου) δεν έρρευσε ούτε σεντ στα Ελληνικά κρατικά ταμεία.

Στο τρίτο, αναφέρθηκε στα προβλήματα επισιτισμού του στρατού και στις υλικές θυσίες που έκανε ο Ελληνικός λαός για να συνεχιστεί η προσπάθεια. Τέλος για την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας απάντησε:
"Αντί της απολογίας κύριοι στρατοδίκαι επί της κατηγορίας της εσχάτης προδοσίας, η οποία μας απεδόθη, επιτρέψατε μοι να εκφέρω μιαν ευχήν: Επιτρέψατε με να ευχηθώ όπως ο εξευτελισμός, τον οποίον υπέστησαν σήμερον τα ανώτατα αξιώματα του κράτους εν τω προσώπω μου και εν τω προσώπω των συναδέλφων μου, μη παρεμποδίση όσους ακόμη δύνανται να προσφέρωσι υπηρεσίας εις την πατρίδα, να τας προσφέρει"

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ - ΜΙΑ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ
Στις 15 Νοεμβρίου 1922 το "δικαστήριο" έβγαλε την απόφαση για την εκτέλεση των έξι, χωρίς να δοθεί καν το δικαίωμα έφεσης. Οι τελευταίες στιγμές του Πρωτοπαπαδάκη με τις κόρες του και την σύζυγο του ήταν σπαραχτικές. Ένα καμιόνι μετέφερε τους μελλοθάνατους στο Γουδί, όπου ήρθε το τέλος.....

Ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης υπήρξε ένας μορφωμένος άνθρωπος, τεχνοκράτης και καλός επιστήμων. Η ακεραιότητα, η εντιμότητα και το ήθος του ήταν πανθομολογούμενα. Στην Μικρασιατική εμπλοκή προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις για το καλύτερο και το πέτυχε, τουλάχιστον στο τμήμα της ευθύνης που τον αφορούσε. Πρωταγωνίστησε στην τραγικότερη στιγμή του Ελληνισμού και την όποια αποτυχία του την πλήρωσε με την ίδια την ζωή του. Ίσως κάποιοι σήμερα να δικαιούνται να αμφισβητήσουν την πολιτική του η τις ικανότητες του. Τον πατριωτισμό του όμως ουδείς δικαιούται να τον αμφισβητήσει.......



ΠΗΓΕΣ

Αριστείδης Οικονόμου, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, ένας άνθρωπος μια εποχή
Γεώργιος Λεονταρίτης, Από την δόξα στην συμφορά (η άδικη εκτέλεση των Έξι), εκδόσεις Μέτρον
http://arkoleon.blogspot.com

Μηχανισμός των Αντικυθήρων




Το κύριο θραύσμα του μηχανισμού. Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων (γνωστός και ως αστρολάβος των Αντικυθήρων ή υπολογιστής των Αντικυθήρων) είναι ένα αρχαίο τέχνημα που πιστεύεται ότι ήταν ένας μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων, που παρουσιάζει ομοιότητες με πολύπλοκο ωρολογιακό μηχανισμό.

Η ανακάλυψη 

Ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα μεταξύ των Κυθήρων και της Κρήτης. Με βάση τη μορφή των ελληνικών επιγραφών που φέρει χρονολογείται μεταξύ του 150 π.Χ. και του 100 π.Χ., αρκετά πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο ενδέχεται να συνέβη ανἀμεσα στο 87 π.Χ. και 63 π.Χ.. Θα μπορούσε να ήταν κατασκευασμένο μέχρι μισόν αιώνα πριν το ναυάγιο. Το ναυάγιο ανακαλύφθηκε το 1900 σε βάθος περίπου 40 με 64 μέτρων και πολλοί θησαυροί, αγάλματα και άλλα αντικείμενα, ανασύρθηκαν από Συμιακούς σφουγγαράδες και βρίσκονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.
Στις 17 Μαΐου 1902 ο αρχαιολόγος και διευθυντής του Μουσείου Βαλέριος Στάης πρόσεξε ότι ένα από τα ευρήματα είχε έναν οδοντωτό τροχό ενσωματωμένο και εμφανείς επιγραφές με αστρονομικούς όρους.
Το αρχαίο ναυάγιο επισκέφθηκε ξανά το 1978 ο Ζακ-Υβ Κουστώ με την ομάδα του Καλυψώ προσκεκλημένοι από τον Ε.Ο.Τ. . Η αποστολή του αυτή έχει γυριστεί σε ντοκιμαντέρ με τον τίτλο "Diving for Roman Plunder".
Ο μηχανισμός είναι η αρχαιότερη σωζόμενη διάταξη με γρανάζια. Είναι φτιαγμένος από μπρούντζο σε ένα ξύλινο πλαίσιο και έχει προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας αφότου ανακαλύφθηκε. Η πιο αποδεκτή θεωρία σχετικά με τη λειτουργία του υποστηρίζει ότι ήταν ένας αναλογικός υπολογιστής σχεδιασμένος για να υπολογίζει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων. Πρόσφατες λειτουργικές ανακατασκευές της συσκευής υποστηρίζουν αυτήν την ανάλυση. Από τις πρόσφατες έρευνες καταρρίφθηκε η θεωρία ότι εμπεριέχει ένα διαφορικό γρανάζι, όμως ο ανακαλυφθείς μηχανισμός της κίνησης της Σελήνης είναι ακόμα πιο εντυπωσιακός, καθότι δίνει τη δυνατότητα μεταβλητής γωνιακής ταχύτητας στον άξονα που κινεί τη Σελήνη (δεύτερος Νόμος Κέπλερ).
Meccanismo di Antikytera.jpg
Ο καθηγητής Ντέρεκ ντε Σόλλα Πράις (Derek De Solla Price), φυσικός και ιστορικός της επιστήμης που εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ, δημοσίευσε ένα άρθρο για τον μηχανισμό αυτό στο περιοδικό Scientific American τον Ιούνιο του 1959, όταν ακόμα ο μηχανισμός δεν είχε μελετηθεί πλήρως. Το 1973 ή το 1974 δημοσίευσε τη μονογραφία του με τίτλο "Γρανάζια από τους Έλληνες", βασισμένη σε σάρωση του μηχανισμού με ακτίνες γ που πραγματοποίησε ο ακτινοφυσικός του Ε.ΚΕ.Φ.Ε. "Δημόκριτος" Χαράλαμπος Καράκαλος. Ο Πράις υποστήριξε ότι η συσκευή αυτή θα μπορούσε να είχε κατασκευαστεί από τη Σχολή του Απολλωνίου στη Ρόδο. Τα συμπεράσματά του δεν έγιναν αποδεκτά από τους ειδικούς της εποχής, οι οποίοι πίστευαν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν το θεωρητικό υπόβαθρο αλλά όχι και την απαιτούμενη πρακτική τεχνολογία για μια τέτοια κατασκευή.
Η μελέτη του συνεχίζεται από Άγγλους και Έλληνες ειδικούς των Πανεπιστημίων του Κάρντιφ, των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, σε μια διαπανεπιστημιακή ομάδα. Η σύγχρονη έρευνα υποστηρίζεται από την τελευταία τεχνολογία με τη βοήθεια μεγάλων εταιρειών, με πρωτοποριακά προγράμματα ψηφιακής απεικόνισης και έναν ειδικό τομογράφο, ο οποίος κατασκευάστηκε ειδικά για την έρευνα του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Τα αποτελέσματα την έρευνας επιβεβαίωσαν ότι ο μηχανισμός φέρει 30 οδοντωτούς τροχούς οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από 10 άξονες. Η λειτουργία του μηχανισμού κατέληγε σε τουλάχιστον 5 καντράν, με έναν ή περισσότερους δείκτες για το καθένα. Με τη βοήθεια του τομογράφου έχουν διαβαστεί αρκετές από τις επιγραφές που υπήρχαν στις πλάκες και στους περιστρεφόμενους δίσκους, οι οποίες εμπεριέχουν αστρονομικούς και μηχανικούς όρους, και έχουν χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως ένα είδος "εγχειριδίου χρήσης" του οργάνου.
Ο μηχανισμός αυτός έδινε, κατά την επικρατέστερη σύγχρονη άποψη, τη θέση του ήλιου και της σελήνης καθώς και τις φάσεις της σελήνης. Μπορούσε να εμφανίσει τις εκλείψεις ηλίου και σελήνης βασιζόμενος στον βαβυλωνιακό κύκλο του Σάρου. Τα καντράν του απεικόνιζαν επίσης τουλάχιστον δύο ημερολόγια, ένα ελληνικό βασισμένο στον Μετωνικό κύκλο και ένα αιγυπτιακό, που ήταν και το κοινό "επιστημονικό" ημερολόγιο της ελληνιστικής εποχής.
  • Οι παλαιότερες απόψεις που έχουν παρουσιασθεί (κυρίως πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) για πιθανές χρήσεις με το όργανο αυτό είναι: αστρολάβος, ή δρομόμετρο, ή αναφορικό ρολόι, ή πλανητάριο, ή αστρονομικό ναυτικό ρολόι ή πλοογνώμονας της αρχαιότητας. Όλες αυτές οι χρήσεις δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενες.

Προσπάθειες ανακατασκευής 


Ανακατασκευή του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Εθνικό Μουσείο των Αθηνών
Μια μερική ανακατασκευή του μηχανισμού πραγματοποιήθηκε από τον Αυστραλό επιστήμονα των υπολογιστών Άλαν Τζωρτζ Μπρόμλεϋ (Allan George Bromley, 1947-2002), του Πανεπιστημίου του Σίδνεϋ και τον ωρολογοποιό του Σίδνεϋ Φρανκ Πέρσιβαλ (Frank Percival). Η έρευνα αυτή ώθησε τον Μπρόμλεϋ να επανεξετάσει την ανάλυση ακτίνων Χ του Πράις. Ο Μπρόμλεϋ, με τη βοήθεια του Βρετανού Μάικλ Ράιτ, παρήγαγε επίσης νέες και ακριβέστερες ακτινοσκοπήσεις (απεικονίσεις με ακτίνες Χ) του μηχανισμού οι οποίες μελετήθηκαν από έναν μαθητή του, τον Μπέρναρντ Γκάρντνερ (Bernard Gardner), το 1993.
Αργότερα, ένας Βρετανός κατασκευαστής μηχανικών πλανηταρίων ονόματι Τζων Γκληβ (John Gleave) κατασκεύασε ένα λειτουργικό αντίγραφο του μηχανισμού. Σύμφωνα με την ανακατασκευή του, η ανάγνωση του εμπρόσθιου τροχού υποδεικνύει την ετήσια πορεία του Ήλιου και της Σελήνης διαμέσου του Ζωδιακού Κύκλου κατά το Αιγυπτιακό ημερολόγιο. Η ανάγνωση του επάνω οπίσθιου τροχού παριστάνει μια περίοδο τεσσάρων ετών και συσχετίζεται με άλλες ενδείξεις που παριστάνουν τον Μετωνικό κύκλο των 235 συνοδικών μηνών, ο οποίος ισούται με 19 ηλιακά έτη. Συνοδικός μήνας ονομάζεται η περίοδος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο νέες σελήνες. Η ανάγνωση του κάτω οπίσθιου τροχού σκιαγραφεί τον κύκλο ενός και μόνου συνοδικού μήνα, ενώ ένας δευτερεύων τροχός καταγράφει το σεληνιακό έτος των 12 συνοδικών μηνών.
Μια ακόμη ανακατασκευή έγινε το 2002 από τον Μάικλ Ράιτ (Michael Wright), τότε έφορο μηχανολογίας μηχανικής του Μουσείου της Επιστήμης του Λονδίνου, σε συνεργασία με τον Μπέρναρντ Γκάρντνερ από το Σίδνεϋ.
Επίσης Ο μαθηματικός Διονύσιος Κριάρης  έκανε το 1999 μια πρώτη ανακατασκευή, βασισμένη στο μοντέλο του Πράις. Ακολούθησε μια ακόμα το 2007 με ακόμη μεγαλύτερη λεπτομέρεια, καθότι βασίζεται στα αποτελέσματα των νέων ερευνών από το Πρόγραμμα Έρευνας για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων .
Τα θραύσματα του πρωτοτύπου φυλάσσονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Στη συλλογή χαλκών βρίσκονται σε προθήκη τα τρία μεγαλύτερα θραύσματα.

Ιστορική καταγωγή και εξέλιξη του μηχανισμού

Για την ικανότητα κατασκευής πολύπλοκων μηχανισμών από γρανάζια, έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες, γιατί ουσιαστικά σαφή αναφορά στους οδοντωτούς τροχούς έχουμε για πρώτη φορά από τον αλεξανδρινό μηχανικό Ήρωνα. Όμως υπάρχουν ενδείξεις που υποδεικνύουν τον Αρχιμήδη ή και τον Κτησίβιο ως πιθανούς εφευρέτες του οδοντωτού τροχού.
Ο Αρχιμήδης είναι γνωστός για τις πολύπλοκες κατασκευές του που αναπαριστούσαν τις κινήσεις των άστρων και των πλανητών στο στερέωμα, έχουμε όμως πληροφορίες μόνο για το τι λειτουργίες εκτελούσαν και όχι για το πως τις εκτελούσαν. Πιθανότατα όμως ο τρόπος λειτουργίας τους να ήταν παρόμοιος με του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Τη σφαίρα του Αρχιμήδη έχουν αναφέρει οι Πάππος, Πρόκλος, Σέξτος Εμπείρικος, Φιρμίκιος, Μαρτιανός Καπέλλα, Οβίδιος και Τερτυλλιανός, όμως την σημαντικότερη μαρτυρία δίνει ο Κικέρων.
Στα πρώιμα στάδια της εξέλιξης παρόμοιων μηχανισμών βρίσκουμε τα ηλιακά ρολόγια, αρχικά στατικά και αργότερα μεταφερόμενα. Τα μεταφερόμενα ηλιακά ρολόγια είναι κοντινοί πρόγονοι του μηχανισμού των Αντικυθήρων.
Με τα νεότερα ευρήματα γίνεται φανερό ότι η τεχνολογία των οδοντωτών τροχών διατηρήθηκε εν μέρει και στο Βυζάντιο, δεδομένου ότι έχει βρεθεί ένας απλούστερος μηχανισμός κατασκευασμένος τον 5ο-6ο αιώνα. Μάλιστα αντίστοιχος μηχανισμός περιγράφεται από τον μεταγενέστερο Άραβα Αλ Μπιρουνί. Ένα μεγάλο ποσοστό των τεχνολογικών κατακτήσεων στον τομέα αυτό αφομοιώθηκε από τους Άραβες. Όπως είναι επίσης γνωστό, πλήθος αρχαίων ελληνικών πραγματειών έχουν διασωθεί μόνο σε αραβικές μεταφράσεις. Οι Άραβες πειραματίστηκαν με διάφορα σχέδια και κατασκευές για να αποδείξουν την ορθότητα των ελληνικών κειμένων.
Η τεχνολογία των οδοντωτών τροχών εξελίχθηκε μεταξύ άλλων στην ωρολογοποιία που εμφανίστηκε και άνθησε τον 13ο και 14ο αιώνα.
ΠΗΓΗ : www.wikipedia.org

«ΑΡΧΑΙΟΣ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ» ΤΟΥ ΠΑΛΕΝΚΟΥΕ





Το 1952, στην αρχαία πόλη τού Παλένκουε, ο αρχαιολόγος Άμπερτ Λούιλιερ εντόπισε σε μια πυραμίδα τον νεκρικό θάλαμο του βασιλιά Πάκαλ Βοτάν που πέθανε το 684 μ.Χ. Η φωτογραφία του καλύμματος της σαρκοφάγου του βασιλιά έκανε τον γύρο του κόσμου, και έφτασε κάποια στιγμή στα χέρια του πολύ παράξενου Σοβιετικού συγγραφέα και επιστήμονα Αλεξάντερ Καζάντσεφ. Ο Καζάντσεφ δεν δίστασε να δηλώσει άμεσα ότι η εικόνα αυτή αναπαριστά έναν άνθρωπο που οδηγά ένα ιπτάμενο όχημα!
Μέσω του Καζάντσεφ, η φωτογραφία έφτασε στα χέρια τού Έριχ φον Νταίνικεν. Ο Νταίνικεν συγκλονίστηκε μόλις την είδε. Την αναφέρει, από τότε, στα περισσότερα από τα πολυάριθμα βιβλία του. Ο Νταίνικεν γράφει: «Βλέπουμε ένα ανθρωποειδές πλάσμα, με στολή αστροναύτη, σε στάση οδηγού αγωνιστικού αυτοκινήτου με τον κορμό του γερμένο μπροστά. Κάθε παιδί θα αναγνωρίσει αυτό που βρίσκεται γύρω από το πλάσμα:Ένας πύραυλος. Μπροστά είναι μυτερό... από την ουρά βλέπουμε να βγαίνουν φλόγες. Το πλάσμα χειρίζεται έναν αριθμό από απροσδιόριστα όργανα ελέγχου, η φτέρνα του αριστερού ποδιού πατά σε ένα είδος πεντάλ...» Οι αρχαιολόγοι απέρριψαν φυσικά τις πε ριγραφές του Νταίνικεν, και είπαν ότι «πρόκειται για μια συμβολική αναπαράσταση ενός ανθρώπου που στέκεται στα πόδια του θεού του θανάτου και κοιτά το συμβολικό δικέφαλο φίδι που αναπαριστά τη ζωή. Ο "πύραυλος" είναι θρησκευτικά σύμβολα και στυλιζαρισμένα άνθη καλαμποκιού...» Η απάντηση του Νταίνικεν σ' αυτές τις περιγραφές ήταν «Με διασκεδάζετε»... Κοιτάξτε προσεκτικά την απεικόνιση και βγάλτε τα δικά σας συμπε ράσματα. Ενδιαφέρουσες σκέψεις προκαλεί και η σύγκρισή της με το μονολιθικό μνημείο στο Ολμέκεν του Μεξικού, το οποίο έχει μια σχεδόν παρόμοια απεικόνιση ενός «πιλότου»...


ΠΗΓΗ: www.wikipedia.org

Η Ιερή Γεωμετρία και Σύμβολα της Ουάσιγκτον




Ο όρος Σύμβολο αποδίδεται σε οτιδήποτε που αντιπροσωπεύει μία έννοια, είτε ως σημείο (απεικόνιση), είτε ως πρόσωπο που ενσαρκώνει συγκεκριμένη έννοια, κατά παραδειγματικό τρόπο, ή συναισθηματικό φόρτο, ή κάποιο γεγονός, ομοίως με ιδιαίτερη φόρτιση.Το σύμβολο απευθύνεται σε καθαρά διανοητική λειτουργία της ανθρώπινης σκέψης και βοηθά στην αποτύπωση και την απομνημόνευση ενός νοήματος. Οι αριθμοί είναι σύμβολα, τα γράμματα είναι σύμβολα και το καθένα έχει την συγκεκριμένη σημασία του. Εμφανή, σωστά; Το πράγμα είναι, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν πολλά από τα σύμβολα που τους περιβάλλουν, και δεν κατανοούν το αληθινό νόημά τους. 
Διότι αν οι άνθρωποι γνώριζαν την πραγματική σημασία όλων των συμβόλων που βρίσκονται στο Καπιτώλιο για παράδειγμα και ήταν πολύ πιο σαφής σχετικά με την προέλευση ορισμένων από αυτά και τα μυστικά που ελέγχουν τις Ηνωμένες Πολιτείες,θα είχαν μεγάλο πρόβλημα. Μόλις αρχίσουμε και συνδέσουμε τις τελείες, η αλήθεια για τον έλεγχο της κοινωνίας των Ηνωμένων Πολιτειών αρχίζει να γίνεται πολύ σαφής και εξίσου προφανής μαζί με κάθε αριθμό ή γράμμα. Μόλις κάνετε τη συνειδητή προσπάθεια για να αναγνωρίσετε το πραγματικό νόημα των συμβόλων που είναι που σε όλη την Γεωμετρία της Ουάσινγκτον θα εκπλαγείτε με το τι θα βρείτε.

      Η μια μυστική κοινωνία που φαίνεται να έχει τη μεγαλύτερη επίδραση σε όλη Ουάσιγκτον είναι οι Ελευθεροτέκτονες. Τώρα, μερικοί μπορεί να λένε ότι οι Τέκτονες δεν είναι ένα μυστικό για όλους και ότι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν. Αλλά από την άλλη πλευρά, όταν έξω έχουμε την ιστορία με τα  μασονικά σύμβολα, τις σημασίες τους και την τοποθέτηση αυτών των συμβόλων σε όλη την πόλη θα δείτε πως πραγματικά επηρεάζουν τα κτίσματα αυτά. Έτσι σας αφήνουμε να ρίξετε μια ματιά στη διάρθρωση του οδικού δικτύου και τη θέση της σε σημαντικές περιοχές σε όλη την πόλη. Ακριβώς για διασκέδαση παίρνουμε ένα χάρτη της Ουάσινγκτον, ένα μολύβι, χάρακα και μια πυξίδα. Θα είστε σε θέση να καταγράψετε όλα τα είδη των pentagrams, εξάγραμμα, τρίγωνα, τετράγωνα, σταυρούς,ακόμη και ένα πεντάγωνο (ανάποδο πέντε δειγμένο αστέρι). Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να τα δείτε, είναι αρκετά προφανές. Έτσι ποια είναι η σημασία; Καλά για τους εκκινητές είναι πολλά από τα σύμβολα ελευθερότεκτων επηρεασμένα από τους αρχαίους Αιγύπτιους και είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι οι Αιγύπτιοι ήταν βαρύτατα επηρεασμένοι από τα αστέρια, όπως το πώς έχτισαν τις πυραμίδες σε τέλεια ευθυγράμμιση με τη ζώνη του Ωρίωνα. 
Είναι ακόμα ανεξήγητο για το πώς οι Αιγύπτιοι ήταν τόσο ακριβή με την αστρονομία τους.

Τα διαγράμματα και θεωρίας παρακάτω σχεδιάστηκαν από τον Gary Osborn .



Εδώ έχουμε την μεγάλη πυραμίδα στην παρουσίαση, επιμελητήρια βασιλιά και βασίλισσες, μαζί με τις τρύπες που περνούν προς τα έξω, προκειμένου για ορισμένα αστέρια να λάμπουν μέσα από αυτές σε μια συγκεκριμένη εποχή του χρόνου. Τι είναι τόσο συναρπαστικό για αυτό? Είναι το πώς οι γωνίες είναι τέλειες όλο το σύνολο της πυραμίδας και το πώς σχετίζονται όλα αυτά με την Γη σε επίπεδο της εκλειπτικής, Εκλειπτική Πολωνός, Άξονας ή Ουράνιο Πόλο και τον Ισημερινό.  




Ας αναφέρουμε μόνο τις σημαντικότερες γωνία του συνόλου, 23,5  ή 23,42 για την ακρίβεια. Αυτή είναι η γωνία που ο άξονας μας έχει κλίση κατά από το επίπεδο της εκλειπτικής. Αυτό που δίνει αυτή τη γωνία είναι σημαντικό να ξέρουμε, το γεγονός ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γνώριζαν για αυτή τη γωνία του άξονα σε μια εποχή που τα εργαλεία της αστρονομίας ήταν πρωτόγονα, και το πώς ήταν σε θέση να την ξέρουν είναι ακόμα ένα μυστήριο. 










Τώρα εδώ είναι μια εικόνα που δείχνει τις γωνίες που συνδέουν την κορυφή και οι δύο κάτω γωνίες στους θαλάμους του βασιλιά βασίλισσας επιμελητήρια.


 Εδώ είναι ένα διάγραμμα για να κάνουν αυτές τις γωνίες λίγο πιο σαφής για εσάς. Στις γωνίες υπάρχουν μόνο πέντε σημαντικά σημεία. Gray επισημαίνει ότι αυτό δεν είναι τυχαίο περιστατικό.

Τα πέντε σημεία είναι τα εξής:
1 κορυφή 2 & 3 - Οι δύο γωνίες
4 & 5 - Οι δύο αίθουσες
Εδώ βλέπουμε τη γωνία 23,5 επαναλαμβάνεται μερικές φορές.



Όπως μπορείτε να δείτε στη γραμμή μεταξύ των δύο γωνίων βάσης (βόρεια και νότια) και το χώρο της βασίλισσας είναι σε γωνία 11,75 που είναι εις διπλούν = 23,5. Στη συνέχεια, θα παρατηρήσετε ότι η γραμμή από το σημείο δύο που είναι στη νότια γωνία από το θάλαμο του βασιλιά ακριβώς 23,5. Τώρα το ερώτημα είναι πώς ξέρουμε ότι στην πραγματικότητα συσχετίζανε τις γωνίες της πυραμίδας στον άξονα της Γης; Μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε κοιτάζοντας ένα τυπικό διάγραμμα της γης και τα διαγράμματα το ένα πάνω στο άλλο-. Ακόμη γνωρίζουμε ότι το επιστέγασμα της Μεγάλης Πυραμίδας λείπει, θεωρούμε ότι  πραγματικά όμως μας δείχνει την τοποθεσία επί της γης μέσω της κορυφής.

Πώς έχουμε έρθει σε αυτό το συμπέρασμα; Αν δείτε το διάγραμμα πιο πάνω ο θάλαμος του βασιλιά είναι σε μια μετατόπιση από την κορυφή κατά 6,5 μοίρες. Αυτές οι γωνίες ταιριάζουν με την γεωφυσική εικόνα της κλίσης του άξονα της γης και των Πυραμίδων. Για τα σχετικά είναι 30 μοίρες από τον Ισημερινό και όπως η γη γυρίζει έρχεται πιο κοντά 6,5 μοίρες από το επίπεδο της εκλειπτικής. Τώρα αφαιρούμε 6,5 από 30 και παίρνετε 23,5.
Αυτό το διάγραμμα δείχνει εδώ τις δύο θέσεις της Μεγάλης Πυραμίδας στη γη, όπως η γη γυρίζει σε καθημερινή βάση. Όπως μπορείτε να δείτε έρχεται πιο κοντά κατά 6,5 μοίρες και, στο μέτρο του 53,5 από το επίπεδο της εκλειπτικής.


ΕΝΤΑΞΕΙ, έτσι η μεγάλη πυραμίδα είναι ακριβώς 2.125 μ. και ακριβώς 30 μοίρες από τον Ισημερινό. Η ακριβής τοποθεσία είναι 29,98 μοίρες .





Αυτό το διάγραμμα είναι πραγματικά συναρπαστικό. Όπως μπορείτε να δείτε όταν βάλετε το διάγραμμα της Μεγάλης Πυραμίδας σε εγκάρσια τομή, μαζί με τις γωνίες βρίσκουμε ότι οι γραμμές, τα πάντα πάνω της είναι τέλεια και ότι η Μεγάλη Πυραμίδα πραγματικά δείχνει την τοποθεσία στη γη.




Αυτά τα διαγράμματα που δημιουργήθηκαν από τον Gary Osborn και χρησιμοποιήθηκαν σε ένα άρθρο που έγραψε με τον συγγραφέα Σκοτ Creighton που δημοσιεύεται σε ιστοσελίδα που του Graham Hancock και μπορούν να προβληθούν εδώ .

Μέχρι τώρα η πραγματική ερώτηση που γίνεται είναι ότι, έγινε αυτό εκ προθέσεως ή ήταν απλή σύμπτωση.  

  Τώρα να περάσουμε στην Ουάσιγκτον που είναι και το θέμα μας.



 Εδώ έχουμε τη διάταξη της Ουάσιγκτον . Δείτε κάτι ενδιαφέρον;  Όλες οι γωνίες των δρόμων φαίνονται να συσχετίζονται με τις γωνίες που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της Μεγάλης Πυραμίδας. Σύμπτωση; Δεν το πιστεύω, αυτό ήταν πολύ προσεκτικά σχεδιασμένες από τους Freemasons, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί; 


Εδώ είναι ένα διάγραμμα των κρυφών της γεωμετρίας εντός των γωνιακών διαστάσεων της μεγάλης πυραμίδας και θα παρατηρήσετε ότι η ακριβής γωνία των πλευρών της Μεγάλης Πυραμίδας είναι στην πραγματικότητα 51,84 μοίρες.

                                                                                                                                                                       
Πάρτε το διάγραμμα πάνω στο χάρτη της Ουάσινγκτον και θα δείτε ότι οι δρόμοι και τα κτίρια ταιριάζουν ακριβώς με την ίδια γεωμετρική γωνίων της Μεγάλης Πυραμίδας. 

Τώρα εδώ έχουμε αυτό που ονομάζεται το «δέντρο της ζωής" που απεικονίζει τα 22 μονοπάτια ή τα κανάλια που συνδέουν τις Sephiroth επίπεδα ή σφαίρες. Αυτό το "δέντρο της ζωής" λένε ότι προέρχεται από την Σουμερία και μοιάζει πολύ με το "ιερό δέντρο" που έχουμε δει στις αρχές της Μεσοποταμίας με σφραγιδοκύλινδρους. Οι ίδιες σφραγίδες που την αναφέρουν ως Annunaki ή (των ανθρώπων που ήρθαν από τον ουρανό). Αυτό το "δέντρο της ζωής», που αποτυπώνεται σε πολλές διαφορετικές μορφές στο πέρασμα των αιώνων και αυτή η εικόνα είναι μια απεικόνιση από το Qabbalah .


Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στις φωτογραφίες για να δείτε τις έννοιες του σε κάθε συγκεκριμένη τοποθέτηση του κάθε σημείου.





Στη συνέχεια της σειράς μαθημάτων βάζουμε την παλαιότερη έκδοση του «δέντρου της ζωής" πάνω σε ένα χάρτη της Ουάσιγκτον και θα βρείτε και πάλι μια τέλεια αντιστοιχία, μαζί με τις γωνίες της Μεγάλης Πυραμίδας. Βλέπουμε επίσης ότι πολλά από τα σημεία αντιστοιχούν με τα κυριότερα αξιοθέατα σε όλη την πόλη.



Jefferson Μνημείο - MALKUTH, αλλιώς γνωστή ως "το βασίλειο" αυτό είναι το χαμηλότερο επίπεδο.
Washington Monument - Yesod, επίσης γνωστή ως "το θεμέλιο"
Ο Λευκός Οίκος - Tiphereth, αλλιώς γνωστή ως "Beauty" (της ανθρώπινης ψυχής).
Η κορυφή του δέντρου και η Πυραμίδα - Κέτερ, γνωστός ως "πατέρας" ή "Supreme Crown» και συμβαδίζει επίσης με το ινδουιστικό «Crown Chaka" αυτό είναι γνωστό ως το υψηλότερο επίπεδο.
Η κορυφή αποτελεί το κέντρο πηγής- δημιουργίας και στο σημείο μηδέν, δεν υπάρχει τίποτα στον χάρτη οποιασδήποτε σημασίας σε αυτή τη θέση.

ΠΗΓΗ : www.apocalypsejohn.com