Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Ένα οδοιπορικό σε παραμελημένους τόπους υψηλής αρχαιολογικής αξίας

ΣΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΣΚΙΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΥ ΡΑΜΝΟΥΝΤΑ


Έχουμε ξεκινήσει από τον Μαραθώνα, περνάμε το Κάτω Σούλι και το Γραμματικό και φτάνουμε στον Ραμνούντα, στη βορειοανατολική Αττική. Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου ένας καλοβαλμένος ηλικιωμένος τουρίστας ταΐζει τα δυο αδέσποτα - φύλακες της πύλης. Μας καλημερίζει ελληνικά. Τον ρωτάμε πώς έφτασε μέχρι εδώ. «Δέκα χρόνια ήθελα να επισκεφθώ αυτά τα ιερά, το Αμφιάρειο και τον Ραμνούντα και το 80% του χώρου είναι κλειστό». Κοιταζόμαστε αμίλητοι. Του κάνουμε παρέα μέχρι να έρθει το ταξί που έχει μισθώσει για να κάνει την αρχαιολογική περιήγηση της περιοχής, σε λίγο τον αποχαιρετούμε και φτάνουμε στην πύλη. Ήδη ξέρουμε αυτό που θα μας επιβεβαιώσει η φύλακας. Τουλάχιστον εδώ υπάρχει οδηγός στα ελληνικά.
Το πρόθυμο αυτό κορίτσι, ολομόναχο στην ερημιά, βγαίνει από το φυλάκιο για να μας δείξει τον ραμνούντα, το θάμνο από τον οποίο πήρε η περιοχή το όνομά της και μας χαράζει τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσουμε. Είναι Ιούλιος πιά και οι φύλακες δεν έχουν προσληφθεί ακόμα. Κάθομαι στον παχύ και δροσερό ίσκιο του τεράστιου πεύκου και διαβάζω απογοητευμένη την ιστορία του αρχαίου Ραμνούντος.

Ατλαντίς νήσος

Η Ατλαντίδα (στα Αρχαία Ελληνικά: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» [1] και «Κριτίας» [2] [3].

Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».

Έλληνες οι πρόγονοι των Αιγυπτίων


Πολλές φορές με έχει απασχολήσει στο παρελθόν η σύνδεση και η σύνθεση των πολιτισμών της Μεσογείου. Απελευθερωμένος πλέον από κάθε τυφλή και κοντόφθαλμη άποψη και τάση, να ονομάζουμε κάθε τι άγνωστο και να το βαφτίζουμε ΕΛΛΗΝΙΚΟ στην άγνοιά μας, θα επιχειρήσω μερικές σκέψεις.Διόλου δεν θα φιλοδοξήσουν,ιστορική και επιστημονική μελέτη.

Απλές σκέψεις και προβληματισμοί που με απασχολούν, αν συμφωνήσει οαναγνώστης πως, με την πρόσβαση σε τόσες πηγές, ντοκουμέντα και αρχαιολογικές ανακαλύψεις, ένας απλός, πλην εξελιγμένος νους, αεί εξελίξιμος, αξίζει να προεκτείνει και να εμβαθύνει στις χιλιετηρίδες, με τη μορφή υπερηχητικού αεροσκάφους, τείνοντος την ταχύτητα του Φωτός. Από εκεί άλλωστε ξεκίνησαν όλα...

Αρχαία Μεσσήνη

Η πόλη ιδρύθηκε το χειμώνα του 370 π.Χ.-369 π.Χ. από το Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα, μετά τη νίκη του επί των Σπαρτιατών στη μάχη των Λεύκτρων και την εισβολή του στη Λακωνία. Ο Επαμεινώνδας απελευθέρωσε τη Μεσσηνία από τη σπαρτιατική επιρροή και επέλεξε τους πρόποδες του όρους Ιθώμη για να χτίσει την πρωτεύουσα των ελεύθερων Μεσσηνίων. Χτίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την αρκαδική Μεγαλόπολη, ώστε να αποκλειστεί η Σπάρτη από εχθρικά κράτη και να εκλείψει η επιρροή της έξω από τη Λακωνική.

Η γραφή στην Αρχαία Κρήτη

Είναι πολλές ακόμη οι γραφές που μένει να αποκρυπτογραφηθούν και να μας αποκαλύψουν τα μυστικά των λαών που τις δημιούργησαν, με τη γοητεία του άγνωστου να στραφταλίζει σαν χρυσόσκονη πάνω στην ιστορία και να δίνει λαβή για δεκάδες υποθέσεις και έρευνες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γραφή του δίσκου της Φαιστού και φυσικά η Γραμμική Α των Μινωιτών. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι η “γοητευτική περιπέτεια της Κρητικής αρχαιολογίας”, όπως αποκαλείται, οφείλει σε μεγάλο βαθμό την “επίσημη” γέννησή της στην γραφή καθώς αυτή ήταν που έφερε στην Κρήτη τον Άρθουρ Εβανς, τον άνθρωπο που “επισήμως” ξεκίνησε πρώτος τις ανασκαφές στην Κρήτη, φέρνοντας καταρχήν στο φως το ανάκτορο της Κνωσού και θεμελιώνοντας την Μινωική Αρχαιολογία, δίνοντας της μάλιστα αυτό το όνομα εμπνευσμένος από τον Βασιλιά της Κρήτης Μίνωα.