Επειτα από πολύμηνη προφυλάκιση ο Μαξ Μέρτεν οδηγείται στο
δικαστήριο κατηγορούμενος για συμμετοχή στη μεταφορά των Εβραίων της
Θεσσαλονίκης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και την κλοπή των περιουσιών
τους.
Η δίωξη Γερμανών, που ήταν υπεύθυνοι
για σκληρά αντίποινα και απάνθρωπα εγκλήματα απέναντι στον ελληνικό λαό
κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αποτελεί ένα από τα πιο δύσκολα κεφάλαια
της ιστορίας της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Οι ένοχοι, με ελάχιστες
εξαιρέσεις, δεν τιμωρήθηκαν για τις πράξεις τους. Από τις αρχές της
δεκαετίας του 1950, έγινε σαφής η επιθυμία τόσο από τη, διάδοχο του Γ΄
Ράιχ, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας όσο και από την Ελλάδα να
ρυθμιστεί το ζήτημα των εγκληματιών πολέμου προς όφελος των διμερών
σχέσεων. Οι δύο πλευρές, ωστόσο, διαφωνούσαν στον τρόπο. Η Αθήνα δεχόταν
να παραπέμψει τις υποθέσεις στις γερμανικές αρχές με την προϋπόθεση ότι
η γερμανική Δικαιοσύνη θα επιλαμβανόταν του θέματος. Από την πλευρά της
η Βόννη προτιμούσε να κλείσει το ζήτημα οριστικά με πολιτική απόφαση
της ελληνικής κυβέρνησης, χωρίς δικαστικές διαδικασίες.