Ο Έλληνας, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι φύλο γηγενές και αυτόχθων

Ο Έλληνας, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι φύλο γηγενές και αυτόχθων. Δηλαδή, είναι ιθαγενής, ανέκαθεν ντόπιος δεν προήλθε από άλλη χώρα ή περιοχή ως έποικος, αλλά ευθύς εξ αρχής γεννήθηκε, έζησε και οι απόγονοί του εξακολουθούν να ζουν στην γεωγραφική περιοχή που σήμερα ονομάζουμε Ελλάδα.

Ο πρώτος άνθρωπος ήταν ο Πελασγός που ξεπήδησε από το έδαφος της Αρκαδίας (Παυσανίας Η 1,2). Οι απόγονοί του και μετέπειτα κάτοικοι της περιοχής θεωρούνται ως Προσέληνοι. Δηλαδή, προΰπαρχαν της Σελήνης!

Η εισβολή των Γαλατών στην Ελλάδα το 279 π.Χ

Διακόσιοι χιλιάδες Γαλάτες με αρχηγό τον Βρέννο το Β’ εισέβαλαν το 279 π.Χ στη Μακεδονία, όπου τους αντιμετώπισε ο Στρατηγός Σωσθένης με το στρατό του. Οι Γαλάτες, παρόλο που προξένησαν μεγάλες καταστροφές, δεν μπόρεσαν να εγκατασταθούν στη Μακεδονία και συνέχισαν την πορεία τους νότια, φτάνοντας έτσι στη Θεσσαλία.

Ο Βρέννος είχε στόχο το Μαντείο των Δελφών, όπου υπήρχαν πολλά χρήματα σε νομίσματα και αφιερώματα από άργυρο και χρυσό.  Ο στρατός του είχε 152 χιλιάδες άνδρες πεζούς και περίπου 60 χιλιάδες ιππείς και βοηθούς ιππείς.  Στην εκστρατεία αυτή οι «Γαλάτες» συνάντησαν την οργανωμένη αντίσταση των Ελλήνων, που με κοινό αρχηγό τους τον Αθηναίο στρατηγό Κάλλιππο του Μοιροκλέους και περίπου 26.000 πεζικό στρατό και ικανό αριθμό πλοίων, είχαν λάβει θέση στο στενό των Θερμοπυλών.

Το κίνημα των «Ελλαδικών»

Βρισκόμαστε στο Βυζάντιο την εποχή του Λέοντος Γ’ του Ισαύρου. Ήταν αυτοκράτωρ από το 717 έως το 741. Αν και κατάφερε να αποκρούσει προσωρινά τους εξ ανατολής εχθρούς, στα υπόδουλα ελληνικά εδάφη σιγόβραζε η Επανάσταση των «Ελλαδικών» όπως την αποκαλούν οι βυζαντινές πηγές.

Σύμφωνα με παλαιότερους ιστορικούς, όπως ο A. Lombard, η καταστολή της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν μία προσπάθεια «αποκαθάρσεως» της βυζαντινής αυτοκρατορίας εκ μέρους του Λέοντος από το «μίασμα της ειδωλολατρίας».

Άλλοι ιστορικοί όπως ο Νικηφόρος Βρυέννιος θεώρησαν ότι μαζί με την Επανάσταση των Ελλήνων προς αποκατάσταση των Ιερών Βωμών και Ναών, στο επαναστατικό ρεύμα ενώθηκαν και κοινωνικοπολιτικές αξιώσεις, όπως η μείωση της φορολογίας.

Τιμή για τους νέους της Αρχαίας Ελλάδας η υπηρέτηση της Στρατιωτικής τους Θητείας

Οι οπλίτες στην αρχαία Ελλάδα που θεωρούσαν τιμή τους τη στρατιωτική θητεία. Προέρχονταν από την τάξη των ελεύθερων πολιτών και ο εξοπλισμός τους ζύγιζε 27 κιλά...

Ο οπλίτης στην αρχαία Ελλάδα, ήταν  στρατιώτης πεζικού με βαρύ οπλισμό που πολεμούσε σε σχηματισμό φάλαγγας.  Ο πειθαρχημένος οπλίτης της πόλης-κράτους, εμφανίστηκε τον 7° αιώνα, με ιερή αποστολή να υπερασπίζεται την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του.

Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τη λέξη «φάλαγγα» ήταν ο Όμηρος που απέδωσε την έννοια της οργανωμένης γραμμής μάχης. Η τακτική ήταν απλή. Διαδοχικές σειρές από βαριά οπλισμένους οπλίτες, σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, έρχονταν σε μετωπική σύγκρουση με την αντίπαλη ομάδα οπλιτών. Η πρώτη σειρά μόνο πολεμούσε, ενώ οι πίσω σειρές έσπρωχναν, με σκοπό τη δημιουργία ρήγματος στην πλευρά του αντιπάλου

Αρχαία Ελλάδα και Βουδισμός

Ανάμεσα στα άλλα παρουσιάζει μια αρχαία Ελληνική πόλη  στα βάθη της Κεντρικής Ασίας,όπου ακόμη και σήμερα διατηρούνται κάποια έθιμα.Επίσης παρουσιάζεται και ένα μοναδικό εύρημα που βρέθηκε σε ένα πανάρχαιο Βουδιστικό μοναστήρι και αποδεικνύει την παρουσία του ελληνικού πολιτισμού στα βάθη της ανατολής και την επιρροή του στον Βουδισμό και  τα Βουδιστικά μοναστήρια.

Μέγας Αλέξανδρος η κατάληψη του βράχου της Σογδιανής

Ως πολιορκία του Σογδιανού βράχου ή πολιορκία της Σογδιανής πέτρας αναφέρεται στο πλαίσιο της εκστρατείας του Αλέξανδρου Γ' του Μακεδόνα κατά της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών η μάχη που έδωσε ο Αλέξανδρος στο ορεινό προπύργιο, στη διάρκεια της εισβολής και κατάληψης των περιοχών και των πόλεων της Σογδιανής.


Η πολιορκία του βράχου της Σογδιανής ως απομονωμένο επεισόδιο είναι ήσσονος σημασίας αν αποχωριστεί από τις ευρύτερες στρατιωτικές επιχειρήσεις της Σογδιανής που κόστισαν ιδιαίτερες απώλειες στα στρατεύματα του Αλέξανδρου, μείζονος σημασίας ωστόσο ως πρώτη εφαρμογή

Τα άλυτα Καβείρια Μυστήρια της Σαμοθράκης

Τα άλυτα Καβείρια Μυστήρια της Σαμοθράκης επιχειρεί να ξεδιαλύνει ο ανασκαφέας του Ιερού των Μεγάλων Θεών, Δημήτρης Μάτσας
Στον Θεατρικό Κύκλο, παρουσία άλλων 240 υποψηφίων που περίμεναν όρθιοι, υπομονετικά τη σειρά τους, ο μύστης περιπλανιόταν στο σκοτάδι, έχοντας καταναλώσει κάποιες ψυχοτρόπες ουσίες, φτάνοντας την ψυχή του στα άκρα, όπως τη στιγμή του θανάτου.

Και στο παρακείμενο Ιερό, οι Μεγάλοι Θεοί, τα ονόματα των οποίων παραμένουν άγνωστα και έτσι θα μείνουν στο διηνεκές, ενέκριναν τη μύησή του και του υπόσχονταν προστασία στα θαλάσσια ταξίδια του και μια ευτυχισμένη μεταθανάτια ζωή. Χαμένα στη «Θεογονία» του Ησίοδου, στις απαρχές της ελληνικής γεωμυθολογίας και στην αχλύ του χρόνου, τα μυστήρια της Σαμοθράκης, γνωστά και ως Καβείρια Μυστήρια, γεννούν θρύλους, μύθους, αλλά και ιστορίες συνωμοσίας.

H Ιστορία του καπετάνιου από τη Σύμη που ανακάλυψε το «Ναυάγιο των Αντικυθήρων»

Ο Συμιακός καπετάνιος Δημήτρης Κοντός ήταν αυτός που ανακάλυψε με το πλήρωμα του το περίφημο «Ναυάγιο των Αντικυθήρων». Το εντόπισε ΒΑ των Αντικυθήρων στην περιοχή «Πινακάκια».  Η πρώτη ανέλκυση του ναυαγίου που έγινε την περίοδο 1900-1901 συνιστά και την πρώτη μεγάλης έκτασης ενάλια έρευνα παγκοσμίως. Την επιχείρηση ανέλαβε και καθοδήγησε ο καπετάνιος Δημήτρης Κοντός. Το πλήρωμα του ανέβασε στην επιφάνεια τα ανεκτίμητης αξίας αρχαιολογικά ευρήματα με τη συνδρομή πλοίων του Ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού.

Τον Απρίλιο, την Μεγάλη Εβδομάδα του 1900, δύο σπογγαλιευτικά  σκάφη, το «Ευτέρπη», και ο αχταρμάς «Καλλιόπη» με καπετάνιο τον Δημήτριο Κοντό με το πλήρωμα του, δύτες και ναύτες, ξεκινάνε το ταξίδι από την Σύμη με προορισμό την Μπαρμπαριά (Βόρειο Αφρική)  για να αλιεύσουν σφουγγάρια.

H μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο είναι Ελληνική και δημιουργία του μεγάλου κωμικού Αριστοφάνη

Η μεγαλύτερη λέξη που έχει εμφανιστεί ποτέ σε λογοτεχνικό κείμενο είναι δημιουργία του μεγάλου κωμικού Αριστοφάνη. Αποτελείται από 172 γράμματα και το 1990 μπήκε στο βιβλίο Γκίνες.

Η μεγαλύτερη λέξη που μπήκε στο βιβλίο Γκίνες έχει 172 γράμματα και είναι δημιούργημα του Αριστοφάνη

Εμφανίστηκε στον στίχο 1169-1174 στο αριστοφανικό έργο, «Εκκλησιάζουσες», όπου οι γυναίκες ντύνονται άντρες και ψηφίζουν νόμο, ο οποίος μετατρέπει την αθηναϊκή δημοκρατία σε γυναικοκρατούμενη.

Η λέξη είναι η παρακάτω:

Πέντε μύθοι της αρχαίας μυθολογίας που ίσως να μην γνωρίζετε

Τρεις γριές που μοιράζονται ένα μάτι κι ένα δόντι στο κατώφλι μιας ζοφερής σπηλιάς. Ένας τυφλός μάντης που ο Δίας του κουτσουλά το φαγητό. Ένα μυθικό ζευγάρι στο οποίο οφείλουμε τις ηλιόλουστες ημέρες του χειμώνα. Ένα μυθικό τέρας από το οποίο γλιτώνεις μόνο με αρχαιοελληνικά μπινελίκια, και ένας θαυματοποιός γιατρός κόντρα στον Όλυμπο. Διαβάστε τους πέντε παρακάτω μύθους της αρχαίας μυθολογίας, οι οποίοι αποδεικνύουν ότι οι πρόγονοί μας είχαν, πέραν όλων των άλλων, πάρα μα πάρα πολλή φαντασία.