Η Ανοπαία ατραπός ήταν δύσβατο μυστικό πέρασμα που κατέληγε σε πολύ μικρή απόσταση από το τρίτο στενό των Θερμοπυλών. Το 480 π.Χ. στην μάχη των Θερμοπυλών ο προδότης Εφιάλτης, έκανε γνωστή την ύπαρξή της στον Πέρση αυτοκράτορα Ξέρξη, με αποτέλεσμα τα περσικά στρατεύματα μέσω αυτού του μονοπατιού να καταλάβουν τα νώτα των Ελληνικών δυνάμεων. Για μένα είναι το μονοπάτι της προδοσίας και σκοπός μου με τις αναρτήσεις μου να ξυπνήσω και άλλους συντρόφους για να περιμένουμε τους βαρβάρους ξένους ή μη.
Τετάρτη 30 Μαΐου 2018
Το στοιχειωμένο σπίτι της Ξυνόβρυσης Πηλίου
Μία παράξενη υπόθεση που συνέβη στο χωριό Ξυνόβρυση του Πηλίου, δημοσιεύθηκε στις 14/12/1973 σε άρθρο της εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”.
Μία γυναίκα, τα στοιχεία της οποίας παρατίθενται στο άρθρο, είδε τρία διαδοχικά βράδια, όπως η ίδια ισχυρίστηκε, να εμφανίζονται μπροστά της η Παναγία, η Αγία Παρασκευή και η Αγία Τριάδα, υποδεικνύοντάς της να σκάψει κάτω από το πλακόστρωτο δάπεδο ενός από τα δύο δωμάτια του σπιτιού της, όπου υπήρχε θαμμένο κάτι “κακό”. Σε αντίθετη περίπτωση, η γυναίκα κινδύνευε η ίδια να πάθει κάτι κακό.
Μία γυναίκα, τα στοιχεία της οποίας παρατίθενται στο άρθρο, είδε τρία διαδοχικά βράδια, όπως η ίδια ισχυρίστηκε, να εμφανίζονται μπροστά της η Παναγία, η Αγία Παρασκευή και η Αγία Τριάδα, υποδεικνύοντάς της να σκάψει κάτω από το πλακόστρωτο δάπεδο ενός από τα δύο δωμάτια του σπιτιού της, όπου υπήρχε θαμμένο κάτι “κακό”. Σε αντίθετη περίπτωση, η γυναίκα κινδύνευε η ίδια να πάθει κάτι κακό.
Το μοναχικό φάντασμα του κοιμητηρίου
Ο Δον Μαρτίνι, ιερέας ενορίας του Λαριάνο στην Κεντρική Ιταλία,
διεξήγαγε κοπιώδη αγώνα εναντίον του μοναχικού φαντάσματος, το οποίο
σύχναζε στο κοινοτικό νεκροταφείο της μικρής πόλης.
Ο Δον Μαρτίνι είχε απογοητευθεί από τους ενορίτες του, διότι το φάντασμα συγκέντρωνε περισσότερους πιστούς από τον ίδιο. Έτσι, βάλθηκε να αντιμετωπίσει την κατάσταση με τρόπο αποφασιστικό.
Πράγματι, ενώ τις λειτουργίες της εκκλησίας του τις παρακολουθούσαν ελάχιστοι πιστοί, το εκκλησίασμα, το οποίο συναθροιζόταν τις νύχτες έξω από το κοιμητήριο, αριθμούσε εκατοντάδες ανθρώπους.
Ο Δον Μαρτίνι είχε απογοητευθεί από τους ενορίτες του, διότι το φάντασμα συγκέντρωνε περισσότερους πιστούς από τον ίδιο. Έτσι, βάλθηκε να αντιμετωπίσει την κατάσταση με τρόπο αποφασιστικό.
Πράγματι, ενώ τις λειτουργίες της εκκλησίας του τις παρακολουθούσαν ελάχιστοι πιστοί, το εκκλησίασμα, το οποίο συναθροιζόταν τις νύχτες έξω από το κοιμητήριο, αριθμούσε εκατοντάδες ανθρώπους.
Το φάντασμα της Αρχόντισσας
Κοντά στη γαλλική κωμόπολη Limagne, στεκόταν αγέρωχος από πολύ παλιά
ένας Πύργος, που κανείς δεν τολμούσε να τον κατοικήσει πλέον. Μόλις
άρχιζε να σκοτεινιάζει και οι βαριοί ίσκιοι απλώνονταν στις μεγάλες
αίθουσές του, δυο αλλόκοτα μάτια φαίνονταν να παρακολουθούν τον
επισκέπτη.
Αν άναβε κάποιος το φως, τα μάτια χάνονταν και ακουγόταν ένα κλάμα λυπητερό και ατελείωτο, σαν μοιρολόι. Μα, σβήνοντας το φως, ο θρήνος σταματούσε και τα απόκοσμα μάτια ξαναφαίνονταν.
Έτσι, κανείς δεν μπορούσε να μείνει εκεί μέσα τις νύχτες και οι χωρικοί περνούσαν εκατοντάδες μέτρα μακριά από τον στοιχειωμένο Πύργο.
Αν άναβε κάποιος το φως, τα μάτια χάνονταν και ακουγόταν ένα κλάμα λυπητερό και ατελείωτο, σαν μοιρολόι. Μα, σβήνοντας το φως, ο θρήνος σταματούσε και τα απόκοσμα μάτια ξαναφαίνονταν.
Έτσι, κανείς δεν μπορούσε να μείνει εκεί μέσα τις νύχτες και οι χωρικοί περνούσαν εκατοντάδες μέτρα μακριά από τον στοιχειωμένο Πύργο.
Ο θεραπευτής Χιονάνθρωπος
Ένας
Γερμανός Ιεραπόστολος και γιατρός, ο πατήρ Φραντς Άϊχινγκερ,
περιπλανήθηκε για πάνω από 13 χρόνια στα όρη του Θιβέτ, αναζητώντας τον
περίφημο “χιονάνθρωπο”.
Σύμφωνα με την αφήγηση του Φραντς Άϊχινγκερ, είδε για πρώτη φορά τον Χιονάνθρωπο στις ορεινές περιοχές του Θιβέτ, κοντά στο χωριό των νομάδων Σαουρόγκ, οι οποίοι τον φιλοξενούσαν μαζί με τις δυο Κινέζες νοσοκόμες του. Πολλοί κάτοικοι από τις γύρω περιοχές περπατούσαν χιλιόμετρα σε πολύ κακές καιρικές συνθήκες, για να συναντήσουν τον ξένο αυτόν γιατρό και να τον συμβουλευθούν για τα άρρωστα παιδιά τους.
Σύμφωνα με την αφήγηση του Φραντς Άϊχινγκερ, είδε για πρώτη φορά τον Χιονάνθρωπο στις ορεινές περιοχές του Θιβέτ, κοντά στο χωριό των νομάδων Σαουρόγκ, οι οποίοι τον φιλοξενούσαν μαζί με τις δυο Κινέζες νοσοκόμες του. Πολλοί κάτοικοι από τις γύρω περιοχές περπατούσαν χιλιόμετρα σε πολύ κακές καιρικές συνθήκες, για να συναντήσουν τον ξένο αυτόν γιατρό και να τον συμβουλευθούν για τα άρρωστα παιδιά τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)