Ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν Χιώτης;

Πολλές θεωρίες και αρκετό μυστήριο υπάρχουν γύρω από την καταγωγή του μεγάλου θαλασσοπόρου Χριστόφορου Κολόμβου ο οποίος έγινε γνωστός από τις ναυτικές αποστολές στις Δυτικές Ινδίες για λογαριασμό του Βασιλείου της Ισπανίας. Καταγόταν άραγε από τη Γένοβα, ή μήπως ήταν Χιώτης;

Οι βιογράφοι του, –ο δευτερότοκος γιος   του ο Φερδινάρδος, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στο να συλλέχει στοιχεία για τη δράση του διάσημου πατέρα του και ο επίσκοπος De las Casas– δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τις ρίζες του, αφήνοντας έτσι ένα σωρό ερωτηματικά στους μεταγενέστερους μελετητές.

Ο ίδιος, στα γραπτά του δίνει την εντύπωση ότι σκόπιμα έκρυβε το παρελθόν του, αποφεύγοντας να δώσει στοιχεία για τον τόπο γέννησής του, τα παιδικά του χρόνια και τις οικογενειακές του καταβολές, όμως από την άλλη, δίνει ένα σωρό κωδικοποιημένα δείγματα και σημάδια με τα οποία –κατά τη γνώμη μας- αποτυπώνει και δηλώνει κάποια πράγματα που ένα λίγο ερευνητικό μυαλό δεν είναι δυνατόν να μην αντιληφθεί.

Στην Γενοβέζικη (και πιο διαδεδομένη) εκδοχή ο Κολόμβος ήταν ο γιος ενός αγράμματου κλωστοϋφαντουργού (σώζεται το σπίτι κάποιου Κολόμβου κοντά στα μεσαιωνικά τείχη της πόλης). Εδώ όμως πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι υπήρξαν δυο άτομα που έζησαν την ίδια περίπου εποχή, είχαν το ίδιο όνομα και επίθετο, αλλά προέρχονταν από τελείως διαφορετικές οικογένειες κι έκαναν εντελώς διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους.

Παρόλα αυτά υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία  που αποδεικνύουν ότι ο Κολόμβος είχε ιδιαίτερους δεσμούς με τη Χίο, την επισκεπτόταν συχνά και διατηρούσε σπίτι στη Χώρα.

Παρακάτω θα σας τα παραθέσουμε για να βγάλετε μόνοι τα συμπεράσματά σας:

• Ο Κολόμβος διέθετε αριστοκρατικότητα, καλλιέργεια, ευρυμάθεια και εξειδικευμένες γνώσεις ναυσιπλοΐας, αστρονομίας, φιλοσοφίας και γνώριζε αρκετές γλώσσες. πράγμα αδύνατον για τον γιο ενός φτωχού υφαντή, αλλά σύνηθες για κάποιον γόνο καλής οικογενείας στον ναυτικό νησί της Χίου.
• 
  

  
  

  
  

  Ακολούθως, θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για έναν υφαντή κατώτερης κοινωνικής τάξης να βρεθεί σε βασιλικούς κύκλους και να έχει τη δυνατότητα να τον ακροασθεί η βασίλισσα της Ισπανίας, πόσω μάλλον να του εμπιστευτεί μια τόσο σημαντική αποστολή για το γόητρο του ισπανικού θρόνου.
• Ο Κολόμβος ήταν κοκκινομάλλης με λευκή επιδερμίδα, ευγενικό και αριστοκρατικό παρουσιαστικό και μπλε μάτια (πράγμα που ταίριαζε με τη μόδα της εποχής) όμως αυτά τα χαρακτηριστικά απαντώνται και στη Χίο επίσης.
• Γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα το 1451 όμως δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα πουθενά στοιχεία για την καταγωγή του.
• Αναφερόταν πολλές φορές στον εαυτό του ως «ο Κολόμβος της Κόκκινης Γης» (Columbus de Terra Rubra) πράγμα που μας παραπέμπει στο κόκκινο χώμα που απαντάται χαρακτηριστικά στα μεσαιωνικά Μαστιχοχώρια, όπου ευδοκιμεί εδώ και αιώνες ο σχίνος που παράγει τη μοναδική μαστίχα.
• Ο Κολόμβος γνώριζε άριστα αρχαία ελληνικά και λατινικά.
• Ενώ άφησε πολλά ημερολόγια και συγγράμματα, δεν άφησε τίποτα γραπτό στα Ιταλικά! Ακόμα και η αλληλογραφία του με τον ισπανικό θρόνο ήταν στα ισπανικά ή τα λατινικά.
• Στα περιθώρια των ημερολογίων του οι σημειώσεις του ήταν στα ελληνικά! Μάλιστα ναυτικό ημερολόγιο του και στην αλληλογραφία του, σημείωνε πάντα τις σελίδες που έγραφε με το γράμμα Χ.
• Όταν έγραφε τη λέξη «Χίος» την έγραφε με ελληνικό Χ και όχι με Ch στα λατινικά.
• Στο αγαπημένο του βιβλίο Imago Mundi, ο Κολόμβος είχε κρατήσει σημειώσεις στα περιθώρια του βιβλίου στα Ελληνικά.
• Οι μετρήσεις των αποστάσεων τις οποίες σημείωνε και υπολόγιζε ήταν σε ελληνικές λ
  

  
  

  η υπογραφή του Κολόμβου

  εύγες.
• Η ίδια του η υπογραφή είναι Ελληνο-Λατινική (Χρο-Ferens) όπου Ferens είναι η λατινική εκδοχή του ελληνικού «Φέρων».
• Ο γιος του λέει ότι ο πατέρας του ήταν περήφανος για το όνομα Χριστόφορος και πίστευε ότι θα φέρει τον Χριστό στους αλλόθρησκους της Νέας Γης. Εξ ου και υπέγραφε «Χρο-Ferens», τον Χριστό Φέρων.
• Ονόμασε το ακρωτήρι Μαισι στην Κούβα με τα ελληνικά γράμματα Α και Ω που συμβολίζει το Θεό ως τη Αρχή και το τέλος του Σύμπαντος Κόσμου.
• Ο Κολόμβος έμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Χίο. Το σπίτι του βρίσκεται στο Πυργί κοντά στην κεντρική πλατεία.
• Το όνομα Κολόμβος είναι σκαλισμένο στην πέτρα πάνω από το κατώφλι κάποιων σπιτιών στο Πυργί και στις κοντινές περιοχές.
• Το επίθετο Κολόμβος είναι ένα οικογενειακό όνομα που το φέρουν αρκετοί Χιώτες.
• Κάποιος ιερέας από το Πυργί με το επίθετο Κολόμβος, βεβαιώνει ότι το επίθετό του έχει τις ρίζες του στην αρχή της Γενουατικής Περιόδου όπου έγιναν πολλοί μεικτοί γάμοι μεταξύ Ελλήνων και Γενοβέζων.
• Είχε τραπεζικές συναλλαγές με την Τράπεζα του Άγίου Γεωργίου στη Γένοβα την οποία χρησιμοποιούσε και η Μαόνα της Χίου.
• Μεγάλο μέρος του πληρώματός του απαρτιζόταν από Χιώτες ναυτικούς, που από τότε ήταν γνωστοί θαλασσοπόροι και κυβερνήτες στόλων.
• Για τον ίδιο λόγο είχε προμηθευθεί ναυτικούς χάρτες από τους ντόπιους εξαιρετικά έμπειρους καπετάνιους.
• Είχε δηλώσει στα γραπτά του ότι δεν ήταν ο μόνος ναύαρχος στην οικογένεια του και ότι οι πρόγονοί του είχαν πάντα ακολουθήσει τη θάλασσα, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία της καταγωγής του από οικογένεια εμπόρων και κατασκευαστών υφασμάτων.
• Ο γιος του και βιογράφος του Φερδινάνδος, δηλώνει κατηγορηματικά στο βιβλίο του ότι δεν κατόρθωσε να εντοπίσει πουθενά συγγενείς του πατέρα του στη Γένοβα παρά την εξονυχιστική έρευνα όλων των κοινωνικών τάξεων και των αρχείων της εποχής.
• Ο Κολόμβος, μαθαίνουμε από τον Ντε λας Κάσας, είχε έναν εξάδελφο μέλος της οικογένειας των Παλαιολόγων τον Γεώργιο Δυσίπατο Παλαιολόγο, ο οποίος ήταν γνωστός ως Κολόμβος ο νεότερος με τον οποίο συνυπηρέτησαν στο Γαλλικό Ναυτικό μετά την πτώση της Πόλης.
• Ο εξάδελφος αυτός έγινε αργότερα γνωστός ως ο Γεώργιος ο Έλληνας (George le Grec). 

Το σπίτι του στο Πυργί

Γιατί δεν παραδεχόταν ότι ήταν Έλληνας τότε;

Αυτό είναι εύκολο να απαντηθεί. Η εποχή που έζησε και έδρασε ο μεγαλος θαλασσοπόρος σκιαζόταν από τον φόβο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Καθολικής Εκκλησίας όπου και οι δύο είχαν υπό διωγμό τους Έλληνες ορθόδοξους χριστιανούς και ειδικά τους ευγενείς που είχαν καταφύγει στην Ευρώπη, διότι ήταν πολύ επίφοβο με την κατάρτιση, την παιδεία και τη μόρφωσή τους να υποκινήσουν Επανάσταση (όπως και έγινε).

Ετσι, υπό αυτές τις ζοφερές συνθήκες είναι απόλυτα κατανοητό για ποιους λόγους ο Κολόμβος (κατά άλλους Κολοβός) έκρυβε την ταυτότητά του προκειμένου να προστατεύσει την οικογένεια και τον εαυτό του.

Όμως, ο ίδιος δεν παραδέχθηκε ποτέ, ούτε και ισχυρίσθηκε ότι ήταν από την Γένοβα και όπως μαρτυρεί ο γιος του και βιογράφος του, ήταν ιδιαίτερα περήφανος για το όνομα Χριστόφορος (που ήταν της μόδας επίσης στην Καθολική Εκκλησία).

Τέλος, όπως πολύ σωστά αναφέρεται και στην ιστοσελίδα www.chioshistory.gr το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ της Ελληνικής καταγωγής του Κολόμβου, είναι το ναυτικό προφίλ των Χιωτών μέσα στους αιώνες, η ναυτική δεινότητα και οι ικανότητες που τόσο ταιριάζουν με αυτό του Χριστόφορου Κολόμβου.

ΠΗΓΗ : www.chioshistory.gr ,  http://www.e-fungus.gr , www.wikipedia.org

Το θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ

Φωτογραφία του θωρηκτού Γεώργιος Αβέρωφ

Το πολεμικό πλοίο Αβέρωφ είναι το ιστορικότερο και ενδοξότερο πλοίο της νεότερης Ελλάδας. Παρά την ονομασία του ως θωρηκτού, στην πραγματικότητα είναι θωρακισμένο καταδρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ, το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 - 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.
Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη δαπάνησε 22.300.000 δρχ. για την απόκτηση του. Τα 8.000.000 δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), σύμφωνα με την οποία και όριζε ότι το διατεθημένο ποσό παραχωρείται για την ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομα του και θα χρησιμοποιείται ως Εκπαιδευτικό πλοίο και "Σχολή Ναυτικών Δοκίμων". Το υπόλοιπο ποσό καλύφθηκε από το Δημόσιο Ταμείο.

Ιστορικό αγοράς

Στις αρχές του 20ου αιώνα, η ελληνική κυβέρνηση του Γ. Θεοτόκη αποφάσισε να ενισχύσει ιδιαίτερα τον στόλο του (τότε) Βασιλικού Ναυτικού, καθώς τα υπάρχοντα πλοία είχαν καταστεί απαρχαιωμένα με την ραγδαία εξέλιξη της ναυτικής τεχνολογίας. Έγιναν αγορές αντιτορπιλικών και τορπιλοβόλων από το εξωτερικό, αλλά η πιο σημαντική κίνηση ήταν η παραγγελία και τελικά η αγορά του "Γ. ΑΒΕΡΩΦ". Το πλοίο, ναυπηγούμενο στα ναυπηγεία "Ορλάντο", ιδιοκτησίας του Λουδοβίκου Ορλάντο, στο Λιβόρνο, στην Ιταλία, είχε παραγγελθεί αρχικά από τη Βραζιλία, αλλά η παραγγελία του ακυρώθηκε λόγω περικοπής των κονδυλίων. Ήταν το τρίτο της ίδιας σειράς ναυπήγησης "ΠΙΖΑ" και "ΣΑΝ ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ".
Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι Τούρκοι είχαν ενδιαφερθεί για την αγορά του πλοίου, αλλά άργησαν να καταθέσουν την προσφορά τους, όπως επίσης και ότι η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε τελική τιμή κατά 2.000.000 δρχ. μικρότερη από το ποσό που πρόσφερε το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό για το αδελφό πλοίο "ΠΙΖΑ". Η οριστική σύμβαση της αγοράς του επικυρώθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1909.

Καθέλκυση - Πρώτες αποστολές

Το πλοίο καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου 1910, και μετά από δοκιμές διάρκειας ενός έτους παραλήφθηκε στις 16 Μαΐου του 1911 όπου και αμέσως απέπλευσε με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Ι. Δαμιανό για την Αγγλία προκειμένου να λάβει μέρος στις εορτές στέψης του Βασιλιά Γεωργίου Ε' στο Πόρτσμουθ, αλλά και για να εφοδιασθεί με πυρομαχικά. Κατά τη εκεί μεθόρμιση στις 19 Ιουνίου προσάραξε σε ύφαλο και χρειάστηκε να δεξαμενιστεί. Τότε σημειώθηκαν κάποια επεισόδια απειθαρχίας οπότε λίγες μέρες μετά, στις 8 Ιουλίου, ο κυβερνήτης αντικαταστάθηκε από τον Πλοίαρχο Παύλο Κουντουριώτη, που πέτυχε την αποκατάσταση της τάξης και τη μέγιστη απόδοση του πλοίου. Στις 20 Αυγούστου απέπλευσε από την Αγγλία και στις 1 Σεπτεμβρίου 1911 κατάπλευσε στο Φάληρο μέσα σε μια φρενήρη υποδοχή που του επεφύλαξαν όλα τα πλωτά μέσα της περιοχής που ήταν κατάμεστα κόσμου.
Ο "Αβέρωφ" ήταν εκείνη την εποχή το πιο σύγχρονο και ισχυρό πλοίο στην Aνατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο.

Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος

Το πλοίο πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο ως ναυαρχίδα του Στόλου, υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη. Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Πλοίαρχος Σοφοκλής Δούσμανης. Ο "Αβέρωφ" συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις ναυμαχίες της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913), ενάντια στον Οθωμανικό Στόλο, όταν, αξιοποιώντας την ανώτερη ταχύτητά του, και το μέγιστο του βεληνεκούς των πυροβόλων του, αποσπάστηκε από τον υπόλοιπο ελληνικό στόλο, και αναλαμβάνοντας αυτόνομη δράση έτρεψε τον εχθρικό στόλο σε φυγή καταδιώκοντάς τον. Η τακτική του Κουντουριώτη, έδωσε την νίκη και τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο του Αιγαίου στην Ελλάδα, και μετέβαλε πλοίο και ναύαρχο σε ζωντανούς μύθους. Για τους Έλληνες ήταν ο "Τυχερός μπάρμπα-Γιώργος", ενώ για τους Τούρκους "Το Διαβολοβάπορο" (Σεϊτάν παπόρ).
Το χρονικό (ιστορικό) της συμμετοχής του πλοίου έχει ως ακολούθως:

Κήρυξη πολέμου 

Στις 17 Σεπτεμβρίου του 1912 και ώρα 18.30 κηρύχθηκε επιστράτευση. Δύο μέρες μετά, και την επιβίβαση του Π. Κουντουριώτη, ως αρχηγός στόλου του Αιγαίου, (19/9) ξεκινούν οι πρώτες περιπολίες μαζι με το Θ/Κ Σπέτσαι στη περιοχή Αρτεμισίου. Στις 3/10 όλος ο ελληνικός στόλος βρίσκεται αγκυροβολημένος στο Φάληρο.
Στις 5 Οκτωβρίου 1912, ημέρα Παρασκευή κηρύσσεται ο πόλεμος Ελλάδος και συμμάχων κατά της Τουρκίας. Την ίδια ημέρα και υπό μεγάλο σημαιοστολισμό στις 10.00 ο τότε Υπουργός Ναυτικών Στράτος, ο Γενικός Επιθεωρητής Ναύαρχος Λ. Τώφνελ, ο Πρωθυπουργός Ε. Βενιζέλος επιβιβάζονται του Θ/Κ ΑΒΕΡΩΦ. Στις 11.30 επιβιβάζεται και ο Βασιλιά Γεώργιος όπου και ακολουθεί ο επίσημος αγιασμός. Μετά τις προσφωνήσεις των πολιτικών και τις ευχές του Βασιλιά, οι επίσημοι αποχωρούν και στις 13.30 ο ελληνικός στόλος αποπλέει σε γραμμή παραγωγής όπου και ακολουθεί το πρώτο πολεμικό ναυαρχικό σήμα προς όλα τα πλοία (ΗΩΠ: 051330/10/1912):

"Η Α.Μ. ο Βασιλεύς στέλνει θερμάς ευχάς υπέρ της επιτυχίας του ιερού αγώνος μας.Αι δάφναι των ενδόξων πολέμων του Ελληνισμού πληρούσι πολλάς σελίδας της Ιστορίας και έχει ακράδαντον πεποίθησιν ότι ο ημέτερος στόλος σήμερον θα προσθέσει μίαν ένδοξον σελίδα εις την ιστορία του Ναυτικού".
Ο Αρχηγός Στόλου ΑΙΓΑΙΟΥ  ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ

Οκτώβριος 1912 

Ο ελληνικός στόλος αμέσως μετά την αναχώρηση από το Φάληρο σπεύδει στη Λήμνο όπου και αγκυροβολεί στον όρμο του Μούδρου (7/10), και την επομένη επιχειρείται απόβαση στρατού που μετέφεραν τα επίτακτα ΠΗΝΕΙΟΣ και ΚΑΝΑΡΗΣ (540 άνδρες και 2 ορειβατικές μοίρες των 0,75. Το ΑΒΕΡΩΦ καλύπτει με περιπολίες μεταξύ Τενέδου και Ακρ. Σίγκρι, ασιατικής ακτής.
Στις 9 Οκτωβρίου ώρα 13.00 ο ΑΒΕΡΩΦ εισέρχεται στο Μούδρο, η πρωτεύουσα Κάστρο έχει καταληφθεί. Άγημα υψώνει την ελληνική σημαία. Στις 12 Οκτωβρίου τα περιπολικά συλλαμβάνουν προ των Δαρδανελίων το Φ/Γ PELURIAN το φορτίο του οποίου γαιάνθρακες κατάσχεται για ανάγκες στόλου, όπου και ακολουθεί ανθράκευση αυτού στο Μούδρο.
Στις 14 Οκτωβρίου φθάνει το επίτακτο ΣΠΕΤΣΑΙ μεταφέροντας πυρομαχικά όπου και πλαγιοδετεί στον ΑΒΕΡΩΦ. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας το ΑΒΕΡΩΦ μαζί με τα ΣΦΕΝΔΟΝΗ και ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ αποπλέουν για περιπολία στη διάρκεια της οποίας συλλαμβάνουν το Ε/Γ ΙΣΜΑΪΛΙΑ, όπου και επαναπλέουν στον Μούδρο (15/10).
Στις 18 Οκτωβρίου και ώρα 06.00 ο Στόλος του Αιγαίου αποπλέει από Μούδρο σε σχηματισμό τριών μοιρών: 1η Μοίρα ΑΒΕΡΩΦ ΨΑΡΑ ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ και ΛΕΩΝ για κατάληψη νήσων Ίμβρου και Σαμοθράκης, 2η Μοίρα ΣΠΕΤΣΑΙ ΥΔΡΑ ΘΥΕΛΛΑ και ΛΟΓΧΗ για κατάληψη νήσου Θάσου και 3η Μοίρα ΚΑΝΑΡΗΣ με Τ/Π 14 για κατάληψη νήσου Αγ. Ευστράτιος. Τη μεσημβρία της αυτής ημέρας ο ΑΒΕΡΩΦ πραγματοποιείται απόβαση 150 ανδρών και κατάληψη της Ίμβρου. Συνεχίζονται περιπολίες προ των Στενών.
Στις 19 Οκτωβρίου εκδίδεται από το Υπουργείο Ναυτικών το ακόλουθο τηλεγράφημα προς όλες τις ναυτικές μονάδες:

"Τορπιλοβόλο 11" υπό Κυβερνήτην Υποπλοίαρχον Ν. Βότσην εισελθόν εσπέρας χθες εις λιμένα Θεσσαλονίκης

ετορπίλισεν επιτυχώς τουρκικόν πολεμικόν "ΦΕΤΙΧ ΜΠΟΥΛΕΝ" αφήσαν βυθισμένο. Κατέπλευσεν Αικατερίνη αβλαβές.

Συγχαίρω από καρδίας Ελληνικόν Στόλον, πεποιθώς ότι η δράση του, μέχρι τέλους νικηφόρου αγώνος

είναι ανταξία ενδόξων παραδόσεων Ελλήνων ναυμάχων" Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

Στις 20 Οκτωβρίου το ΣΠΕΤΣΑΙ ολοκληρώνει την κατάληψη της Θάσου. Σύμφωνα με λεπτομερή αναφορά του Κυβερνήτη ο ενθουσιασμός των κατοίκων είναι απερίγραπτος που ασπάζονταν τα χέρια των Ελλήνων αξιωματικών.
Στις 21 Οκτωβρίου το ΕΣΠΕΡΙΑ συνοδεύει προς Πειραιά τα συλληφθέντα εν τω μεταξύ ξένα ατμόπλοια "Γιούλιτς", "Μάιν" και "Αστούριαν". Στις 24 Οκτωβρίου τη μεσημβρία ΑΒΕΡΩΦ ΛΕΩΝ ΘΥΕΛΛΑ και ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ αγκυροβολούν στον όρμο Τενέδου. Καλείται επί του ΑΒΕΡΩΦ ο Διοικητής της νήσου και ο αρχιερατικός επίτροπος ο οποίος γέρων σεβάσμιος γονατίζοντας και φιλώντας το κατάστρωμα ευχήθηκε: "Καλώς ωρίσατε". Αμέσως μετά ο ναύαρχος Κουντουριώτης εξήλθε και δια του τηλεγραφικού καλωδίου της Τενέδου διαβίβασε το ακόλουθο τηλεγράφημα προς στον Ναύσταθμο Κωνσταντινούπολης:

"Κατελάβομεν Τένεδον. Αναμένομεν αντίπαλον στόλον. Εάν στόλος σας στερείται γαιάνθρακας,

είμαι προθυμώτατος παραχωρήσω" ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ.

Στις 28 Οκτωβρίου καταπλέουν στον Μούδρο προερχόμενα εκ Σκιάθου τα τορπιλοβόλα Τ2 και Τ5 και την επομένη το πλωτό νοσοκομείο ΙΩΝΙΑ.

Νοέμβριος 1912

Στις 2 Νοεμβρίου και ώρα 07.00 αποπλέουν από Μούδρο το ΑΒΕΡΩΦ με τα ΠΑΝΘΗΡ, ΙΕΡΑΞ και ΘΥΕΛΛΑ με άγημα προς κατάληψη του Αγίου Όρους. Στις 11.30 οι Μονές φέρονται σημαιοστολισμένες. Το ΑΒΕΡΩΦ ανταποδίδει με 21 χαιρετιστήριες βολές. Μετά κατάπλου 13.45 στον όρμο Πρόβλακα εξέρχεται άγημα αξιωματικός του οποίου εν ονόματι του Βασιλιά των Ελλήνων υψώνει την Ελληνική σημαία και κρατεί τον Καϊμακάμη και άλλους οθωμανούς ως "αμαχητί αιχμαλώτους πολέμου". Στις 18.00 πλοία αποπλέουν για Λήμνο, εκτός του ΘΫΕΛΛΑ που σπεύδει προς Ικαρία.
Στις 4 Νοεμβρίου και ώρα 14.00 το ΘΥΕΛΛΑ αναφέρει κατάληψη Ικαρίας.
Στις 7 Νοεμβρίου το απόγευμα τα 4 θωρηκτά με επικεφαλής το ΑΒΕΡΩΦ, καθώς και τα ΙΕΡΑΞ, ΝΙΚΗ, ΑΣΠΙΣ, ΒΕΛΟΣ, τα τορπιλοβόλα Τ-12 και Τ-14, εμπορικά Κανάρης και Πέλοψ πλήρη ναυτικών αγημάτων και με το νεότευκτο Α/Τ ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ που συνοδεύει τα εμπορικά Ισμήνη και Καλουτά που μεταφέρουν ελληνικό τάγμα αποπλέουν για κατάληψη της Μυτιλήνης. Την επομένη το πρωί 05.00 επιχειρείται η απόβαση. Το μεσημέρι η νήσος είχε καταληφθεί. Στις 11.00 ο ελληνικός στόλος επαναπλέει στο Μούδρο.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος 

Το Αβέρωφ στον Βόσπορο εν μέσω υποδοχής, 1919.

Κατά από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο η υπηρεσίες του ήταν ελάχιστες καθώς ο Τουρκικός Στόλος παρέμεινε κλεισμένος στα Δαρδανέλλια λόγω της ναυτικής υπεροχής των Συμμάχων. Με το τέλος του πολέμου εισέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου αποθεώθηκε από τον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής.

Μικρασιατική εκστρατεία 

Κατά τις επιχειρήσεις στην Μικρά Ασία, η κύρια προσφορά του ήταν η μεταφορά στρατιωτών και η κάλυψη των αποβατικών επιχειρήσεων στην Ανατολική Θράκη. Το 1926 το θωρηκτό αναβαθμίστηκε για να ανταποκρίνεται στις καινούργιες απαιτήσεις, κυρίως με την προσθήκη αντιαεροπορικών πυροβόλων, και τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων του.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος 

Μετά την εισβολή και ραγδαία προέλαση των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, λόγω της παλαιότητάς του, το ΓΕΝ σχεδίαζε να το βυθίσει, αλλά το πλήρωμά του εξεγέρθηκε και με δική του πρωτοβουλία διέφυγε στην Αλεξάνδρεια . Το Αβέρωφ ήταν ένα από τα λίγα ελληνικά πλοία που κατάφεραν να φτάσουν σώα στην Αλεξάνδρεια, καθώς τα περισσότερα βυθίστηκαν από τις επιδρομές γερμανικών αεροπλάνων. Κατά την διάρκεια του πολέμου το θωρηκτό έκανε περιπολίες στον Ινδικό Ωκεανό.

Απελευθέρωση 

Στις 17 Οκτωβρίου του 1944, επικεφαλής για άλλη μια φορά του Στόλου, μετέφερε την τότε ελληνική κυβέρνηση από την εξορία στην απελευθερωμένη Αθήνα, με πλοίαρχο τον μετέπειτα Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας στις κυβερνήσεις Πέτρου Βούλγαρη, Σπυρίδωνα Μάτεση, ο οποίος υπήρξε και ο τελευταίος πλοίαρχος του Αβέρωφ. Το πλοίο αποσύρθηκε το 1952 και μέχρι το 1983 ήταν αγκυροβολημένο στον Πόρο.

Το Παρεκκλήσιο του Θ/Κ Γ.Αβέρωφ αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο.

Απόσυρση - Πλωτό Μουσείο 

Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το μετατρέψει σε πλωτό μουσείο και το μετέφερε στο Φάληρο. Εκεί βρίσκεται από τότε και τιμάει με την παρουσία του το Ελληνικό Ναυτικό και την ναυτική κληρονομιά της Ελλάδος.

Απόδοση τιμών 

Τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού που εισέρχονται στο λιμάνι του Φαλήρου πρέπει να τιμήσουν το "Γ. Αβέρωφ". Ο κυβερνήτης διατάζει το πλήρωμα "προς το Θωρηκτό Αβέρωφ Ακινησία Αριστερά (ή δεξιά ανάλογα με την πλευρά του πλοίου που φαίνεται το θωρηκτό)" και με το σχετικό σφύριγμα το πλήρωμα στέκεται σε στάση προσοχής πάνω στο κατάστρωμα κοιτώντας προς την πλευρά του θωρηκτού και οι αξιωματικοί χαιρετούν το θρυλικό θωρηκτό (ακούστε σε αυτή τη σύνδεσητο σχετικό παράγγελμα και το σφύριγμα). Το 2003 βραβεύτηκε για τις υπηρεσίες που προσέφερε με το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών

Χαρακτηριστικά 

Σχέδιο όψεων του Θ/Κ Αβέρωφ στην αρχική διαμόρφωση του

Αρχική διαμόρφωση (1911-1926):

• Διαστάσεις : μήκος μεταξύ ορθίων 140,5 μ., πλάτος 21 μ., βύθισμα 7,5 μ.
• Εκτόπισμα: 10.118 τόνοι
• Μηχανή προώθησης: 2 τετρακύλινδρες παλινδρομικές ατμομηχανές τριπλής εκτόνωσης, 2 προωστήρες, 22 λέβητες υδραυλικού συστήματος Belleville, ενδεικτική ιπποδύναμη 19000 ίπποι.
• Ταχύτητα: 23 κόμβοι (την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε μειωθεί στους 16 κόμβους) με καύσιμη ύλη 1500 τόνους άνθρακα.
• Πλήρωμα : 670 άνδρες.
• Οπλισμός:
  • 4 πυροβόλα 9,2 ιντσών (234 χιλιοστών), συστήματος Armstrong, σε δύο δίδυμους πύργους κατά μήκος, ανά ένα σε πλώρη και πρύμνη
  • 8 πυροβόλα 7,5 ιντσών (190 χιλιοστών), ομοίου συστήματος, σε 4 δίδυμους πύργους, ανά δύο εκατέρωθεν των πλευρών, στο ύψος της μέσης
  • 14 ταχυβόλα των 75 χιλ., 2 ταχυβόλα ανταεροπορικά (Α/Α) των 75 χιλ., 4 ταχυβόλα των 47 χιλ.
  • 3 τορπιλοσωλήνες, 2 υποβρύχιοι πλευρικοί και 1 υποβρύχιος πρυμναίος, 17 ιντσών (430 χιλιοστών)
• Οπλισμός την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1940-1941) :
  • 2 δίδυμοι πύργοι των 23,4 εκατοστών κατά το διάμηκες
  • 8 πυροβόλα των 19,5 εκατοστών σε 4 δίδυμες πλευρικούς πύργους
  • 8 πυροβόλα των 7,6 εκατοστών
  • 4 Α/Α πυροβόλα των 7,6 εκατοστών και 6 πυροβόλα των 37 χιλιοστών (δύο υποβρύχιοι Τ/Σ πλευρικοί και ένα κατά το διάμηκες πρύμνης αφαιρέθηκαν κατά την μετασκευή του μεταξύ 1925-1926).
• Θωράκιση: Θωρική ζώνη ατράκτου 200 χιλ. μεσαία και 80 χιλ. ακραία, καταστρώματος 50 χιλ., πλευρικά 175 χιλ., και στα άκρα 100 χιλ., του πυροβολείου 175 χιλ., οι πύργοι των πυροβόλων 190 χιλ.
• Ακτίνα ενέργειας: 7125 μίλια με ταχύτητα 10 κόμβων, 2489 μίλια με ταχύτητα 18 κόμβων

Πηγη : http://www.bsaverof.com , www.wikipedia.org , 

Φοίνιξ το πρώτο σύγχρονο νόμισμα της Ελλάδος.

Ο Φοίνιξ ήταν το πρώτο και ασημένιο νόμισμα που κυκλοφόρησε στο κράτος της σύγχρονης Ελλάδας. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1828 υποδιαιρούμενο σε λεπτά, όπου και αποτέλεσε τη βασική νομισματική μονάδα. Καθορίσθηκε από την Δ' Εθνοσυνέλευση (στο Άργος). Το όνομα του προέρχεται από το μυθικό πουλί Φοίνικα και συμβολίζει την αναγέννηση της Ελλάδας, το σύμβολο που αποτελεί και τον θυρεό της Φιλικής Εταιρείας.
Ήταν βάρους κατά τα σταθμά της εποχής ενός δραμίου και 3/8 αυτού, ενώ αποτελούνταν από εννέα μέρη καθαρού αργύρου και ένα μέρος χαλκού. Κυκλοφόρησε σε υποδιαιρέσεις του ενός, πέντε, δέκα, και είκοσι λεπτών, ενώ πέντε Φοίνικες αντιστοιχούσαν σε μία Αιγίδα . Ο Φοίνιξ αντικατέστησε το Οθωμανικό kuruş με την ισοτιμία 6:1 (έξι Φοίνικες προς ένα kuruş).
Μόνο ένας μικρός αριθμός νομισμάτων κατασκευάστηκε ενώ οι περισσότερες συναλλαγές στην Ελλάδα εξακολουθούσαν να πραγματοποιούνται με ξένα νομίσματα. Λόγω της έλλειψης ακριβών μετάλλων για την κοπή νομισμάτων, η κυβέρνηση δημιούργησε το 1831 τραπεζογραμμάτια αξίας 5, 10, 50 και φοινίκων χωρίς να έχει τα αντίστοιχα κεφάλαια.

Το αποτέλεσμα ήταν να απορριφθεί καθολικά από το κοινό. Το 1832, το νομισματικό σύστημα αναμορφώθηκε και δημιουργήθηκε η δραχμή η οποία και αντικατέστησε το Φοίνικα.

Όμως ο φοίνικας δεν χάθηκε από την Ελληνική νομισματική. Στην σειρά της Ελληνικής Δημοκρατίας το νόμισμα των 5 Δραχμών  εκδόσεως 1930 έχει στην πίσω πλευρά το φοίνικα.

Επιπρόσθετα η σειρά νομισμάτων της περιόδου της Δικτατορίας είχαν πάλι στην πίσω πλευρά το φοίνικα με ένα στρατιώτη μπροστά απόλυτα εμπνευσμένα από την ζωή του Φοίνικα   που ποτέ δεν πεθαίνει και αναγεννάτε από τις στάχτες του.







Όσο αφόρα για τον Φοίνικα :

Ο Φοίνιξ (από το «φοινός» = πορφυρός, βαθυκόκκινος) είναι ένα μυθολογικό πουλί που ξαναγεννιέται απ' τις στάχτες του.

Ο Ηρόδοτος αναφέρεται σε αυτό και στη μοναδική του ικανότητα να αναγεννιέται από τις στάχτες του, οι οποίες προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά. Όταν ο Φοίνιξ έχει φτάσει σε μία ηλικία και θέλει να ανανεωθεί παραδίδεται στις φλόγες χρησιμοποιώντας ιερά και εξαγνιστικά βότανα όπως το μύρο. Ο Φοίνιξ πεθαίνει και αναγεννιέται μόνος του. Είναι πάντα ένας κάθε φορά και κατέχει εξαιρετικές δυνάμεις εκτός από τη μοναδική του ικανότητα να είναι αθάνατος.
Σύμφωνα με πολλές παραδόσεις έχει εξαιρετική φωνή και όταν τραγουδάει ακόμα και ο Ήλιος σταματάει το άρμα του για να τον απολαύσει. Πολλές παραδόσεις συνδέουν αυτή την ωδή με το τραγούδι που ακούγεται λίγο πριν τυλιχθεί στις ίδιες του τις ιερές φλόγες.
Επίσης: Φοίνικας, γιος του Κάδμου, Βασιλιά των Θηβών και ιδρυτής της Φοινίκης.

Ο Φοίνικας στη μυθολογία

Το πουλί του Φοίνικα τιμούνταν στην αρχαία Ελλάδα και συνδεόταν με την λατρεία του Ήλιου και του Απόλλωνα.Πέρα από την αρχαία Ελλάδα, ο Φοίνικας ήταν ένα πολύ ιερό σύμβολο και για άλλους πολιτισμούς:

• Σύμφωνα με τους Αιγυπτίους ονομάζεται Μπένου (Bennu) και βρίσκονταν στη κορυφή της πυραμίδας που ξεπρόβαλε στη Δημιουργία από τα αρχέγονα ύδατα. O Φοίνιξ συνδέεται με το γιο του Όσιρη και της Ίσιδος, τον Ώρο, που είναι το ιερό βρέφος που παίρνει εκδίκηση για το θάνατο του Πατέρα του.
• Στον Εβραϊκό πολιτισμό είναι το μόνο ζώο που δεν τρώει από το καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Σύμφωνα με αυτή τη παράδοση λοιπόν η Εύα δίνει σε όλα τα ζώα να φάνε και μόνο αυτός αντιστέκεται. Ο Θεός λοιπόν τον τιμάει τον Φοίνικα (εβραϊστί Milcham) και τον κάνει αθάνατο. Έτσι είναι μόνο ένα αρσενικό και δεν αναπαράγεται.
• Στον πρωτοχριστιανισμό, ο Φοίνιξ αναπαριστά τον Ιησού Χριστό, που επίσης πεθαίνει και ανασταίνεται σε τρεις μέρες όπως και ο φοίνιξ αναγεννιέται πλήρως σε τρεις μέρες. Ο συμβολισμός μπορεί να γίνει εμφανής σε πολλούς ναούς της Ελλάδας.
• Ο Φοίνιξ αποτελεί ιερό ζώο του Βισνού, στην Ινδουιστική θρησκεία. Για την ακρίβεια συνδέεται με το Avatar του Βισνού (ένας από τους τρεις μεγάλους θεούς της συγκεκριμένης θρησκείας και κατά αυτούς ο συντηρητής των πάντων), τον δοξασμένο Ράμα (Ραμ) που είναι ο θεός του Ήλιου. Εκεί ονομάζεται Garunda.
• Για τους Κινέζους, βασιλεύει στο Νότο (το στοιχείο του Πυρός). Αιώνιος αγαπημένος του θεωρείται ο Ιερός Δράκος. Στη κινέζικη πρακτική Feng Shui θεωρείται πανίσχυρη γητεία για καλή ερωτική ζωή να έχουν αυτά τα δύο ιερά ζώα ρομαντική στιγμή.
• Ο Φοίνιξ σε διάφορες μορφές εμφανίζεται και στους Πέρσες, στους Νοτιοαφρικανούς, ακόμα και τους αρχαίους πολιτισμούς της κεντρικής και νότιας Αμερικής.

Ο Φοίνικας ως σύμβολο 

Ο Φοίνικας είναι ένα πανίσχυρο σύμβολο που αφομοιώνει τη δύναμη του ανθρώπου να αναγεννιέται από τις δυσκολίες του και να γίνεται ακόμα πιο δυνατός. Ο Ιερός Φοίνιξ δε πρέπει να μπερδεύεται με ένα δαίμονα με παρόμοιο όνομα που βρίσκεται στο κλειδί του Σολομώντα. Αυτός αντιστοιχεί στη Σελήνη, ενώ ο Ιερός Φοίνιξ είναι αναμφισβήτητα ένα πλάσμα της Φωτιάς και του Ήλιου.
Στην αλχημεία και τον αποκρυφισμό είναι ένα ισχυρό σύμβολο του στοιχείου του Πυρός και χρησιμοποιείται εκτενώς.
ΠΗΓΗ : www.wikipedia.org , http://forum.greek-coins.gr , προσωπική συλλογή Κασταμονίτη ,http://argolikivivliothiki.gr

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΟΥ

 

     Τον Ιούνιο του 1978 η Θεσσαλονίκη συγκλονίζεται από έναν ισχυρό σεισμό και από τα χιλιάδες κτίρια της πόλεως, ένα μόνον καταρρέει και αυτό βρίσκεται στην πλατεία Ιπποδρομίου.
   Το γεγονός αυτό αν και είναι συγκλονιστικό, ωστόσο δεν προκαλεί κατάπληξη στους αμύητους όσον αφορά την ιστορία της πόλης. Γι΄ αυτούς όμως που γνωρίζουν, είναι ένα ακόμη τραγικό συμβάν στην αλυσίδα των μακάβριων γεγονότων που στοιχειώνουν τον καταραμένο τούτο τόπο.

    Άς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στην θέση που βρισκόταν η πολυκατοικία που κατέρρευσε  υπήρχε μια κατοικία που ανήκε σε παλιά οικογένεια της Θεσσαλονίκης. Μόνη κληρονόμος μία υπέργηρη γυναίκα που τα χρόνια και οι συμφορές είχαν κλονίσει την ψυχική της υγεία.

   Την γυναίκα αυτή επισκέφθηκε ένας Πολιτικός Μηχανικός για να την πείσει να δώσει το σπίτι της αντιπαροχή.  Συνηθισμένος στις αρνήσεις των υπέργηρων ιδιοκτητών, ο Πολιτικός Μηχανικός δεν σταμάτησε να την πιέζει. Ένα Χειμωνιάτικο απόγευμα την επισκέφθηκε για μία ακόμη φορά, με αποτέλεσμα οι αποκαλύψεις της να φέρουν στο φως την απόκρυφη ιστορία της Πλατείας.

   « Κατοικήσαμε το σπίτι αυτό που για χρόνια ήταν κλειστό,» είπε η γηραιά κυρία «χωρίς να γνωρίζουμε την μοίρα των προηγούμενων ιδιοκτητών του. Είμασταν μια ευτυχισμένη οικογένεια και οι γονείς μου είχαν άλλα τρία παιδιά. Οι γείτονες που γνώριζαν την ιστορία του, μας έβλεπαν με δυσπιστία και άλλες φορές με τρόμο. Οι γονείς μου όμως δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήθελαν να πουν τα τρομαγμένα τους βλέμματα.
    Ένα βράδυ ένας αλαφροϊσκιωτος της γειτονιάς, κτύπησε την πόρτα μας. Ζήτησε να δει τον πατέρα μας προσωπικώς. Στην συζήτηση εκείνη που λίγα κατάλαβε ο πατέρας μου, ο άνδρας αυτός του παρέδωσε ένα μικρό βιβλιαράκι δέκα περίπου σελίδων, χωρίς συγγραφέα, με τίτλο: «Ο ΑΙΜΟΡΡΑΓΩΝ ΛΙΘΟΣ». Στο βιβλιαράκι αυτό περιγραφόταν η ιστορία μιας μαρμάρινης στήλης στην οποία ήταν γραμμένα 18.000 ονόματα. Η στήλη αυτή ορθωνόταν   στο σημείο που αργότερα κτίστηκε το σπίτι μας. Μία φορά τον χρόνο η στήλη αιμορραγούσε και οι Θεσσαλονικείς που ήταν οπαδοί αλλόκοτων δοξασιών συγκεντρώνονταν εκεί και έκαναν μία Τελετή για να εξιλεωθούν από το αίμα των νεκρών που ήταν αναγραμμένοι στην στήλη.

   Το βιβλιαράκι εκείνο έγραφε πως η στήλη ήταν τοποθετημένη στο κεντρικό σημείο του αρχαίου Ιπποδρόμου της Θεσσαλονίκης που έδωσε το όνομά του στην πλατεία. Όταν ο Θεοδόσιος κατέσφαξε τους 18.000 Θεσσαλονικείς, τα συσσωρευμένα πτώματα λένε πως κάλυψαν την στήλη αυτή και το αίμα τους πότισε βαθιά το μάρμαρο. Τρομοκρατημένοι οι εναπομείναντες Θεσσαλονικείς, θέλησαν να τιμήσουν τους νεκρούς εκείνους, δεν τολμούσαν όμως να το κάνουν. Κάθε φορά που περνούσαν από το σημείο εκείνο έριχναν και μια μικρή πέτρα στην αρχή και αργότερα άφηναν ένα όστρακο, ένα σπασμένο κομμάτι αγγείου όπου είχαν χαράξει το όνομα του δικού τους νεκρού.
   Όταν αυτοκράτορας έγινε για λίγους μήνες ο Ευγένιος Φλάβιος στα 392, οι Θεσσαλονικείς αναθάρρησαν και χάραξαν τα ονόματα των σφαγιασθέντων πάνω στην στήλη εκείνη που αιμορραγούσε μια φορά τον χρόνο, την ημέρα εκείνης της σφαγής.  

      Αυτό δεν άρεσε στους φανατικούς εχθρούς των  Θεσσαλονικέων και με την πτώση του αυτοκράτορα  γκρέμισαν την στήλη.

     Τα χρόνια πέρασαν, το ίδιο και οι αιώνες και στο σημείο εκείνο κτίστηκε το σπίτι μας. Λένε πως στα θεμέλια βρήκαν χιλιάδες όστρακα και μια σπασμένη στήλη και νόμισαν πως αν τα απομάκρυναν θα σταματούσαν τα φαινόμενα που χαρακτήριζαν τον τόπο.
      Η οικογένεια που έμενε στο σπίτι αυτό πριν από εμάς  ήταν πλούσια και ισχυρή, όλα τα μέλη της όμως χάθηκαν. Άλλος τρελάθηκε, άλλος δολοφονήθηκε κι άλλος αρρώστησε βαριά. Το σπίτι ερήμωσε για χρόνια, ώσπου το κατοικήσαμε εμείς.
    Ένα βράδυ λίγο πριν πέσουμε για ύπνο,  άρχισε να αιμορραγεί ο τοίχος του κεντρικού δωματίου, να ακούγονται κραυγές και χλιμιντρίσματα αλόγων. Τρομοκρατημένοι βγήκαμε έξω και κοιμηθήκαμε στο σπίτι ενός συγγενή μας.

  Την άλλη ημέρα δεν είδαμε ούτε ένα από εκείνα τα σημάδια. Ο πατέρας μου όμως εκείνη την χρονιά αρρώστησε σοβαρά και σε λίγους μήνες πέθανε. Η μητέρα μου δεν άντεξε τον τρόμο και κλείστηκε σε ψυχιατρείο. Ο μεγάλος μου αδελφός δολοφονήθηκε σε μια συμπλοκή, ενώ τα άλλα δύο αδέλφια μου, άγνωστο πως, πνίγηκαν στην θάλασσα.
  Έβλεπα να έρχεται και η σειρά μου όταν ένας άγνωστος με πλησίασε και με συμβούλευσε την επόμενη χρονιά, την ίδια ημέρα να κάνω την τελετή που συνήθιζαν οι αρχαίοι Θεσσαλονικείς, για να εξευμενίσω τα πνεύματα των σφαγιασθέντων.
    Επειδή δεν γνώριζα τι ακριβώς να κάνω, την ημέρα εκείνη συγκεντρώθηκαν κάποιοι άγνωστοι στο σπίτι μου που έψαλαν ύμνους που δεν είχα ακούσει ποτέ.  Με την τελετή αυτή προστατεύαμε έτσι κάθε χρόνο όχι μόνο το σπίτι μου αλλά και ολόκληρη την περιοχή του αρχαίου Ιπποδρόμου.

   Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν από δυνάμεις που εμείς πια γνωρίζουμε καλά. Εάν πεθάνω και εγώ τότε κανείς δεν θα μπορεί να προστατεύσει τον τόπο. Μην κτίσεις στο σημείο αυτό γιατί είναι καταραμένο. Αν όμως κτίσεις δίδαξε στους κατοίκους να τιμούν τους νεκρούς προγόνους μας».

   Αυτά είπε η γριά αλλά κανένας δεν την άκουσε.  Όταν η πολυκατοικία κατέρρευσε  ελάχιστοι γνώριζαν την ιστορία αυτή.  Οι δύο - τρεις  που ήξεραν δεν άφησαν να κτιστεί στο ίδιο σημείο ένα κτίριο κατοικιών.

      Η ΚΑΤΑΡΑ ΟΜΩΣ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΒΗΣΤΕΙ ΑΝ ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ.

ΠΗΓΗ :  www.koutouzis.gr .