Το 1949, στην Αράχωβα ζούσε η ηλικιωμένη Αγγελική Λαζαρή, η οποία δεν
είχε παντρευτεί ποτέ. Είχε κάποτε ένα ατυχές ειδύλλιο που δεν
τελεσφόρησε, καθώς ο νέος που αγαπούσε, αναγκάστηκε να ξενιτευτεί.
Ο καιρός περνούσε και η Αγγελική μάταια τον περίμενε να ξαναγυρίσει. Πολλά παλικάρια του τόπου της την είχαν ζητήσει σε γάμο, γιατί η κοπέλα, πέρα από τα φυσικά χαρίσματά της, διέθετε και προίκα ελαιώνες και αμπέλια. Μα η Αγγελική δε λησμονούσε τον αγαπημένο της και δε μπορούσε να αρνηθεί την υπόσχεση που του είχε δώσει πως θα τον περιμένει να επιστρέψει.
Ο καιρός περνούσε και η Αγγελική μάταια τον περίμενε να ξαναγυρίσει. Πολλά παλικάρια του τόπου της την είχαν ζητήσει σε γάμο, γιατί η κοπέλα, πέρα από τα φυσικά χαρίσματά της, διέθετε και προίκα ελαιώνες και αμπέλια. Μα η Αγγελική δε λησμονούσε τον αγαπημένο της και δε μπορούσε να αρνηθεί την υπόσχεση που του είχε δώσει πως θα τον περιμένει να επιστρέψει.