Η κατάσταση της υγείας του Χίτλερ όλο και χειροτερεύει με την εξέλιξη
του πολέμου. Σύμφωνα με την επικρατούσα σήμερα αντίληψη, υπέφερε από
πάρκινσον σε προχωρημένο στάδιο και από προϊούσα παραφροσύνη,
διατηρούσε, όμως, την από πολλούς συγχρόνους του παρατηρημένη αυθυποβολή
του. Στις 19 Μαρτίου του 1945 δίνει τη διαταγή "Νέρων" για την καταστροφή των υποδομών του γερμανικού κράτους, κατά την υποχώρηση των μονάδων της Βέρμαχτ. Η διαταγή, όμως, αυτή δεν εφαρμόστηκε στην πράξη από τον Υπουργό Εξοπλισμού Άλμπερτ Σπέερ.
Αυτή η διαταγή είναι απόλυτα σύμφωνη με τον τρόπο σκέψης του Χίτλερ,
που εκφράζεται με την επιλογή «νίκη ή καταστροφή». Στον εχθρό δεν έπρεπε
να αφεθεί παρά μόνο «καμμένη γη». Κατά τη γνώμη του, το μέλλον ανήκει
πλέον στον λαό της ανατολής, ο οποίος αποδείχτηκε ισχυρότερος, ενώ οι
Γερμανοί, λόγω της ήττας τους, έχασαν το δικαίωμα ύπαρξης.
Στις 22 Απριλίου 1945
ο Χίτλερ παθαίνει νευρική κατάρρευση όταν πληροφορείται, κατά τη
διάρκεια του καθημερινού
σχολιασμού της κατάστασης, στο υπόγειο
καταφύγιο, κάτω από την Καγκελαρία στο Βερολίνο, ότι η επίθεση που είχε
διατάξει για την άρση της πολιορκίας του Βερολίνου δεν είχε εκτελεστεί
από τον