Βρέθηκε χαμένο νησί στο Ανατολικό Αιγαίο από την εποχή του Ξενοφώντα

Μια διεθνής ομάδα αρχαιολόγων και γεωφυσικών ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε στο Ανατολικό Αιγαίο, ένα χαμένο νησί.
Το νησί, αναφέρει το National Geographic, είναι γνωστό απ’ τα γραπτά του αρχαίου Έλληνα ιστορικού Ξενοφώντα και βρίσκεται κοντά στην τοποθεσία που έγινε η περίφημη Ναυμαχία των Αργινουσών.
Οι Αργινούσες νήσοι (τώρα λέγονται Νήσοι Γκαρίπ στα τούρκικα) είναι μόλις λίγα μίλια απ’ τις ακτές της Τουρκίας.

Ο ποταμός των πέντε χρωμάτων, Κολομβία

Για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, ο ποταμός αυτός μοιάζει συνηθισμένος, αλλά το καλοκαίρι μετατρέπεται σε πολύχρωμη ταπετσαρία. Μοναδικά ζιζάνια διακοσμούν το ποτάμι με κόκκινο, ροζ, μπλε, πράσινο και κίτρινο χρώμα. Σύμφωνα με τους μύθους, κάτω από τον καταρράκτη βρίσκεται ο θησαυρός της La Mojana (η μητέρα του νερού).
ΠΗΓΗ  http://www.tilestwra.com

Για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, ο ποταμός αυτός μοιάζει συνηθισμένος, αλλά το καλοκαίρι μετατρέπεται σε πολύχρωμη ταπετσαρία. Μοναδικά ζιζάνια διακοσμούν το ποτάμι με κόκκινο, ροζ, μπλε, πράσινο και κίτρινο χρώμα. Σύμφωνα με τους μύθους, κάτω από τον καταρράκτη βρίσκεται ο θησαυρός της La Mojana (η μητέρα του νερού).

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tilestwra.com/8-paraxena-tou-planiti-mas-pou-epistimi-adynati-na-exigisi/

Η Ανακάλυψη της Τζαμάικα

Στις 15 Μαρτίου του 1493, ο Χριστόφορος Κολόμβος επιστρέφει στο λιμάνι του Πάλος μετά το πρώτο του υπερατλαντικό ταξίδι και γίνεται αποδεκτός από το πλήθος ως ήρωας, και από το βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας με τιμές. Αν και στην πραγματικότητα ο Κολόμβος είχε φτάσει σε έναν νέο άγνωστο κόσμο, όλοι πίστευαν - όπως και ο ίδιος - πως είχε φτάσει στην Ασία. Οι Ισπανοί, δεν άργησαν να προετοιμάσουν την επόμενη αποστολή προς τις νεοανακαληφθείσες περιοχές και να ιδρύσουν την πρώτη αποικία η οποία θα ήταν μία νέα βάση για την περαιτέρω εξερεύνηση της περιοχής. Έτσι, στις 24 Σεπτεμβρίου του 1493, 17 πλοία αναχώρησαν από την Ισπανία για τον Νέο Κόσμο. 

Οι "Χρωματιστές" Θάλασσες

Το χρώμα της θάλασσας, κατά κύριο λόγο καθορίζεται από το φως του ήλιου. Η θάλασσα έχει την ιδιότητα, να απορροφά όλα τα χρώματα που συνθέτουν το φως, εκτός του μπλε το οποίο αντανακλάται στην επιφάνεια της ώστε να της δίνει μπλε χρώμα. Κατά δευτερεύοντα λόγο, καθορίζεται από το βάθος της, τους οργανισμούς της (όπως φύκη, πλαγκτόν κλπ) αλλά και από την κατάσταση του ουρανού (δηλαδή, αν είναι νεφοσκεπής ή όχι). Όλα αυτά βέβαια, φαινομενικά.  Στην πραγματικότητα, η θάλασσα δεν έχει χρώμα καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε, το νερό είναι διάφανο. Υπάρχουν όμως τέσσερις θάλασσες στον Πλανήτη, όπου οι ονομασίες τους παραπέμπουν σε κάποιο χρώμα και αυτό δεν είναι το μπλε. Ας δούμε ποιες είναι και από που προκύπτουν οι ονομασίες τους: 

Ο ΤΕΚΤΟΝΑΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣΟΦΟΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

 

Η Μεταφυσική της Ανταρσίας

   Από την πλευρά των μελετητών τώρα, και πέρα από φανατισμούς, ενώ ο Κα­ζαντζάκης αναγνωρίζεται ως «διανοού­μενος που θεολογεί περισσότερο από ό­λους τους Έλληνες διανοούμενους» (Μ. Αυγέρης), «μοναδικός Έλληνας λογο­τέχνης που έδωσε στο έργο του τόση θέ­ση στον Θεό και τον Χριστό που ούτε ο Παπαδιαμάντης δεν έδωσε» (Π. Χάρης) και «ο θρησκευτικώτερος όλων των συγγραφέων» (Κ. Τσάτσος), ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί με τους επί μέρους φιλοσοφικούς και μεταφυσικούς προβληματισμούς του, όπως η ιδέα της επικρά­τησης του κοινωνικού Χριστιανισμού, το πρόβλημα συνύπαρξης καλού και κακού, η αλληλενέργεια Θεού και κό­σμου, το πρόβλημα της θεοδικίας κ.ά.

Μετά το θανάτο του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Η Ιστορία δεν μνημονεύει πάντα αυτούς που κινούν τα νήματα. Πολλές φορές λησμονεί , ξεχνάει και αφήνει για πάντα στην λήθη λεπτομέρειες, που όμως στην εποχή τους ήταν αυτές που μπορεί να άλλαξαν τον ρου ολόκληρης της Ιστορίας.

Ενώ το εντυπωσιακό μνημείο της Αμφίπολης αρχίζει σιγά – σιγά και σπάει την σιωπή του φανερώνοντας τα καλά κρυμμένα μυστικά του, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την Ιστορία της εποχής.

Oι σχεδόν ανύπαρκτες πηγές μας αφήνουν στο σκοτάδι για το τι μπορεί να ακολούθησε του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μία περίοδο που ταυτίζεται χρονολογικά με το μνημείο, καθώς είμαστε γύρω στο 320 π. Χ. Οι διαμάχες και οι κόντρες μεταξύ των διαδόχων πήραν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, μετά τον θάνατο του στρατηλάτη, που η παρουσία του αποτελούσε εγγύηση ενότητας στο αχανές βασίλειο του.

Θεόφραστος περί τον θρύλον της Ατλαντίδος

Ένα απόσπασμα του Αιμιλιανού ο οποίος διέσωσε μία άγνωστη αναφορά στην μυθική Ατλαντίδα του Θεόφραστου * (σύγχρονος του Μεγάλου Αλεξάνδρου). Πρόκειται περί ενός διαλόγου μεταξύ του Μίδα ( του Φρυγός) και του Σειληνού.
Διατήρησα το ύφος του κειμένου όπως το διάβασα στο βιβλίο: «Αι εκπληκτικαί αποκαλύψεις επί της αρχαίας Ελλάδος», του Αντωνίου Χαλά.


Η περιγραφή έχει ως εξής:

«Ο Θεόπομπος διηγείται μία συνομιλία του Μίδου του Φρυγός και του Σειληνού. Ο Σειληνός είναι τέκνο νύμφης, Θεού μεν αφανέστατος κατά την φύσιν ανθρώπου κρείτων, αφού ήτο και αθάνατος. Πολλά μεν άλλα μεταξύ αλλήλων διεξήχθησαν, αλλά τα ακόλουθα ήσαν τα σπουδαιότερα εξ όσων έλεγε ο Σειληνό, εν τη ανωτέρα του σοφία προς τον Μίδα: