Η S&P απειλεί τις 20 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου!

Οι οίκοι αξιολόγησης δε σταματούν πουθενά. Τώρα, η Standard and Poor’s απειλεί να υποβαθμίσει και τις χώρες της G20. Εκτός αν κάνουν ότι τους υποδεικνύεται!

Ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης ζητά από τις κυβερνήσεις των κρατών της G20, από τις 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου δηλαδή, να κάνουν περιορίσουν τις αυξανόμενες δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης και άλλα κόστη που σχετίζονται με τη γήρανση των πληθυσμών.

Οι αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ είναι πιθανόν να υποστούν τη μεγαλύτερη επιδείνωση στα δημόσια οικονομικά τους τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες, καθώς η γήρανση των πληθυσμών πιέζει τα δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας, αναφέρεται σε έκθεση της S&P.

«Αν οι κυβερνήσεις δεν τροποποιήσουν τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης τους, οι δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης δεν θα είναι διατηρήσιμες», δήλωσε ο αναλυτής του οίκου Μάρκο Μρίσνικ.

Αν δεν υιοθετηθούν μεταρρυθμίσεις, οι υποβαθμίσεις του αξιόχρεου που θα οφείλονται στις δαπάνες υγείας θα αρχίσουν σε τρία χρόνια, οδηγώντας τελικά στην αύξηση του αριθμού των χωρών με χαμηλή πιστοληπτική διαβάθμιση (κατηγορία junk) έως το 2020, αναφέρει η έκθεση, η οποία τονίζει επίσης ότι δεν αρκούν οι μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων των χωρών της G 20.

Αν περιορισθούν νομοθετικά οι αυξήσεις των άλλων δαπανών που σχετίζονται με τη γήρανση του πληθυσμού, αλλά δεν αντιμετωπισθούν οι δαπάνες υγείας, τα αποτελέσματα θα είναι λίγο μόνο ηπιότερα σε σχέση με το σενάριο που δεν θα λαμβάνονταν καθόλου μέτρα, σημειώνει η έκθεση.

Εξωγήινοι στην Αρχαία Αίγυπτο

Ο αρχαίος κόσμος, αλλά και οι αρχαίοι πολιτισμοί, είναι γεμάτοι με αινίγματα. Ανάμεσα σε όλα τα μυστήρια που περιτριγυρίζουν τον αρχαίο κόσμο, υπάρχει και αυτό της εμφάνισης εξωγήινων στην Αρχαία Αίγυπτο. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, τα μυστήρια της Αρχαίας Αιγύπτου γίνονται ακόμα μεγαλύτερα μετά από αυτές τις νέες ανακαλύψεις.


Η πιο κάτω εικόνα, τραβήχτηκε στο "Νέο Βασιλικό Ναό" στην περιοχή "Αβυδος" , που μετράει πάνω από 3000 χρόνια ζωής, και ο οποίος βρίσκεται νότια του Κάιρο και της Σφίγγας.

Όλος περιέργως, αυτός ο ναός ήταν αφιερωμένος στον αρχαίο Αιγυπτιακό θεό Όσιρις.

Φαίνεται καθαρά ένα ελικόπτερο και ένα είδος εξελιγμένου αεροπλάνου. Υπάρχουν επίσης και άλλες εικόνες που φαίνεται να είναι είδος αεροπλάνου και γιατί όχι ένα υποβρύχιο.

Τοιχογραφία που βρέθηκε στο "Νέο Βασιλικό Ναό" στην περιοχή "Αβυδος". Φαίνεται καθαρά ένα ελικόπτερο, ένα είδος εξελιγμένου αεροπλάνου, και άλλες περίεργες μηχανές.

Λεπτομέρεια της παραπάνω τοιχογραφίας, στην οποία φαίνεται κάτι που μοιάζει με ελικόπτερο.




’Αξιο λόγου, είναι το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα σχέδια, εμφανίζονται μόνο στο συγκεκριμένο σημείο, και πουθενά αλλού σε όλες τις πυραμίδες.


Μήπως οι άνθρωποι της εποχής εκείνης είχαν σχετική απαγόρευση, έτσι ώστε να μην αποτυπώσουν πουθενά αυτά τα μηχανήματα; Φοβόντουσαν κάτι; Τι συνέβη την εποχή εκείνη; Μήπως οι κατασκευές της Αιγύπτου είχαν γίνει από κάποια ανώτερη φυλή με την χρήση των συσκευών αυτών; Μήπως ο ανώτερος αυτός πολιτισμός, ήταν κάποιος γήινος πολιτισμός ο οποίος αργότερα εξαφανίστηκε (βλέπε Ατλαντίδα); Μήπως ο ανώτερος αυτός πολιτισμός, ήταν κάποιος εξωγήινος πολιτισμός;

Λεπτομέρεια της παραπάνω τοιχογραφίας, στην οποία φαίνεται κάτι που μοιάζει με αεροπλάνο.

Λεπτομέρεια της παραπάνω τοιχογραφίας, στην οποία φαίνεται κάτι που μοιάζει με αεροπλάνο.
 

 
Μία άλλη φωτογραφία που τραβήχτηκε στην πυραμίδα του Ptah-Hotep στην Σαχάρα, απεικονίζει κάτι πιο αποκαλυπτικό. Το βέλος δείχνει σε μία φιγούρα που μοιάζει με τους γνωστούς γκρίζους εξωγήινους!!!

Λεπτομέρεια της προηγούμενης φωτογραφίας. Μήπως είναι οι γνωστοί σε όλους μας γκρίζοι εξωγήινοι; 
ΠΗΓΗ : www.apocalypsejohn.com , www.wikipedia.org

Οι Βρυκόλακες στην Ελλάδα του 17ου αιώνα.

Απoσπάσματα από:
Κυριάκος Σιμόπουλος,
Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα 333μ.Χ. – 1700
τόμος Α
Η εκστρατεία των καθολικών στην Ελλάδα για τον προσηλυτισμό των πιστών της ανατολικής Εκκλησίας συστηματοποιείται στις αρχές του 17ου αιώνα.
Ο πάπας Παύλος Ε’ οργανώνει την εγκατάσταση ιεραποστόλων στις Κυκλάδες το 1613.
Το 1642 οι καθολικοί κατόρθωσαν να εγκατασταθούν στην Σαντορίνη. Ο Γάλλος ιερωμένος Francois Richard ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της εκστρατείας προσηλυτισμού στο αιγαίο.
Έζησε πολλά χρόνια στην Σαντορίνη.
Ολόκληρο κεφάλαιο του χρονικού του Richard αναφέρεται στις δοξασίες περί βρυκολάκων. Έχει τίτλο «Οι ψευδοαναστημένοι που οι έλληνες ονομάζουν βρυκολάκους».
Περιγράφει τρομακτικά περιστατικά ομαδικών παρακρούσεων των κατοίκων της Σαντορίνης. Πεθαμένοι που ξαναγυρίζουν στη ζωή και εξοντώνουν τη νύχτα τους νησιώτες, φρικαλέες σκηνές εκταφής «βρυκολακιασμένων», τελετές εξορκισμών από τους ιερείς πάνω στα πτώματα μέσα στους ναούς, ανατριχιαστικοί ανασκολοπισμοί των άλιωτων πτωμάτων με τσεκούρι και σκαπάνες.
Αυτόπτης μάρτυρας των σκήνων αυτών ο Ιησουίτης ιεραπόστολος δεν αμφισβητεί διόλου την εμφάνιση των βρυκολάκων και την κακοποιό δράση τους:
-Κάθε τόσο οι έλληνες παπάδες, αφού προηγουμένως πάρουν άδεια του μητροπολίτη, πηγαίνουν στο νεκροταφείο, διαβάζουν μερικές ευχές και ύστερα ξεθάβουν το νεκρό
που υποπτεύονται πως έχει βρυκολακιάσει. Κι αν βρουν το πτώμα ολόκληρο, φρέσκο και ματωμένο, είναι βέβαιοι πως ο νεκρός έγινε όργανο του σατανά.
Αρχίζουν τότε τους εξορκισμούς και δεν σταματούν αν δεν δουν σημάδια που να φανερώνουν πως έφυγε το δαιμόνιο, όταν δηλαδή αρχίσει η αποσύνθεση του πτώματος.
-Αυτό έγινε πριν από λίγα χρόνια. Το πτώμα ενός κοριτσιού (Καλλίστη το όνομά του) βρέθηκε άλιωτο.
Το έφεραν στην εκκλησία κι ο έλληνας παππάς κατέφυγε στους εξορκισμούς. Και πραγματικά σε λίγο άρχισε η αποσύνθεση του πτώματος κατά τρομακτικό τρόπο,
έτσι που κάνεις δεν μπορούσε να μείνει στο ναό από τη δυσοσμία. Το έθαψαν λοιπόν, και δεν ξαναφάνηκε ο βρυκόλακας πια.
-Ωστόσο, μερικές φορές, οι εξορκισμοί των ελλήνων ιερέων δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα, είτε γιατί οι ίδιοι οι ιερείς δεν έχουν μεγάλη πίστη είτε γιατί το δαιμόνιο αντιστέκεται
και δεν εννοεί να εγκαταλείψει τη λεία του. Τότε ξεριζώνουν την καρδιά του πεθαμένου, τη λιανίζουν με το τσεκούρι και ύστερα καίνε ολόκληρο το νεκρό, ακριβώς όπως γίνεται
στη Γαλλία με τους μάγους και τις μάγισσες, ύστερα από απόφαση της δικαιοσύνης.
-Τελευταία που πήγα στην Αστυπάλαια έκαψαν πέντε πτώματα. Τα τρία ήταν ανδρών παντρεμένων, το τέταρτο ενός Έλληνα παππά και το πέμπτο ενός κοριτσιού. Το ίδιο έγινε και στη Νιό.
- Η γυναίκα ενός πεθαμένου ήρθε και μου εξομολογήθηκε πως είδε τον άντρα της ατόφιο, πενήντα μέρες ύστερα από την κηδεία του. Μ’ όλο που τον είχαν ξεθάψει και τον είχαν ενταφιάσει
σε άλλο σημείο και είχαν γίνει όλοι οι καθιερωμένοι εξορκισμοί, εκείνος ξαναγύρισε και βασάνιζε τον κόσμο, σκότωσε μάλιστα και τέσσερις ή πέντε ανθρώπους.
Τότε τον ξέθαψαν για δεύτερη φορά και τον έκαψαν σε επίσημη δημόσια τελετή.
-Πριν δυο χρόνια, για την ίδια αιτία, έκαψαν άλλα δυο πτώματα στη Σίφνο. Και δεν περνάει χρόνος που να μην γίνει λόγος γι’ αυτούς τους ψευδοαναστημενους.
-Αλλά εκείνο που αναστάτωσε περισσότερο την Σαντορίνη ήταν η προσήλωση ενός βρυκόλακα στη χήρα του. Λεγόταν Αλέξανδρος, ήταν παπουτσής και κατοικούσε στον Πύργο.
Ύστερα από το θάνατό του παρουσιάστηκε στη γυναίκα του, όπως ακριβώς ήταν και στη ζωή. Ερχόταν στο σπίτι και δούλευε, μερεμέτιζε τα παπούτσια των παιδιών,
έβγαζε νερό από τη στέρνα. Και πολλές φόρες τον έβλεπαν να κόβει ξύλα για τη φαμίλια του.
Ύστερα από λίγο καιρό ο κόσμος τρομοκρατημένος τον ξέθαψε, τον έκαψε και μαζί με τον καπνό εξαφανίστηκε και η εξουσία του σατανά.
-Έμαθα από ένα αξιόπιστο πρόσωπο πως στην Αμοργό, αυτοί οι βρυκόλακες έχουν τόσο αποχαλινωθεί που δεν τρέχουν μονάχα εδώ κι εκεί τις νύχτες, αλλά παρουσιάζονται και μέρα μεσημέρι,
πολλές φορές πέντε μαζί στα χωράφια και μαζεύουν φάβα. Ήθελα να έλθουν εδώ μερικοί από τους δικούς μας τους άθεους της Γαλλίας, όχι για να ακούσουν αλλά να δουν με τα μάτια τους
στο φως της ημέρας και να βεβαιωθούν ποσό άδικο έχουν που πιστεύουν ότι σαν πεθαίνει ο άνθρωπος όλα πεθαίνουν μαζί του*.
*(Υπάρχει άραγε μια πανάρχαια παράδοση στις δεισιδαιμονίες που κυριαρχούσαν στις Κυκλάδες κατά το μεσαίωνα και στους νεώτερους χρόνους; Οι αρχαιολόγοι που μελέτησαν τα ευρήματα στα νεκροταφεία του πρωτοκυκλαδικού λεγόμενου πολιτισμού, στη Σύρο, στη Νάξο, στην Αμοργό (3.000 π.χ. περίπου) παρατήρησαν με έκπληξη ότι οι νεκροί θάβονταν σε στενόχωρους τετραγωνικούς τάφους , διπλωμένοι στα δύο, έτσι που τα γόνατα να φθάνουν στο πρόσωπο. Μπορεί και να δένονταν πριν ακόμα ξεψυχήσουν. Και οι τάφοι καλύπτονταν από όλες τις πλευρές με βαριές πλάκες, κλείνονταν οι νεκροί ασφυκτικά στο κιβούρι τους για να μην μπορέσουν ίσως να ξαναβγούν στον επάνω κόσμο και βασανίσουν τους ζωντανούς, για να μην βρυκολακιάσουν ίσως).
Ιδού όμως και μια άλλη απόδειξη:
-Ο ηγούμενος του περίφημου μοναστηριού της Αμοργού, μου διηγήθηκε ότι ένας έμπορος από την Πάτμο πηγαίνοντας στην ανατολή για εμπόριο,
αντί να κερδίσει χρήματα έχασε τη ζωή του. Μαθαίνοντας η γυναίκα του το θάνατό του, έστειλε ένα καΐκι για να φέρουν τον νεκρό στην πατρίδα του και να τον θάψουν κατά πως ταιριάζει σε χριστιανό.
Έβαλαν λοιπόν το πτώμα σε μια κασέλα, τη φόρτωσαν στο καΐκι και ξεκίνησαν για το νησί. Ένας από τους ναυτικούς κάθισε επάνω στη κασέλα. Ξαφνικά νιώθει κάτι να κουνιέται μέσα.
Το λέει στους συντρόφους του. Αποφασίζουν τότε να την ξεκαρφώσουν για να δουν σε ποια κατάσταση βρισκόταν ο νεκρός. Ανοίγουν και τι να δουν. Ο πεθαμένος έδειχνε σαν να ήταν ολοζώντανος.
Καταλαβαίνετε τώρα τον τρόμο των θαλασσινών. Αλλά τι να κάνουν, είχαν την υποχρέωση. Ξανακάρφωσαν την νεκρόκασα, έφτασαν στο νησί και την παρέδωσαν στη χήρα χωρίς να πουν λέξη για ότι είδαν στο καΐκι.
Αλλά λίγες μέρες μετά την κηδεία ο πεθαμένος σκόρπισε τη φρίκη και το θάνατο στο νησί. Έμπαινε τις νύχτες στα σπίτια ουρλιάζοντας και χτυπώντας. Δεκαπέντε άνθρωποι άλλοι από τα χτυπήματα, άλλοι από την τρομάρα τους πήγαν στον άλλο κόσμο.
-Οι ιερείς και οι καλόγεροι του τόπου έκαναν ότι μπορούσαν για να σταματήσουν αυτή την τραγωδία. Ωστόσο οι εξορκισμοί και οι δεήσεις δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Αποφασίζουν λοιπόν, να διώξουν το νεκρό από το νησί και να τον μεταφέρουν στον τόπο του θανάτου του, στη μικρά Ασία. Τον φόρτωσαν στο καΐκι αλλά οι ναυτικοί δεν τον πέρασαν αντίπερα, στο πρώτο ερημονήσι που βρήκαν άναψαν φωτιά και τον έκαψαν. Κι από τότε ο βρυκάλακας δεν ξαναφάνηκε.
- Ο ηγούμενος προσπαθούσε να με πείσει ότι αυτές οι εμφανίσεις των βρυκολάκων αποδείχνουν πόσο ορθή είναι η πίστη της ελληνικής εκκλησιάς. Μου λέει:
Είδατε κανένα τούρκο ή κανένα Λατίνο να μεταμορφώνεται έτσι μετά το θάνατό του;
Τα αντίθετο συμβαίνει του απαντώ.
Το ότι μπαίνει ο σατανάς στους πεθαμένους σας και τους κάνει να βρυκολακιάζουν δείχνει ότι η ελληνική πίστη είναι καταδικασμένη από τον θεό. Όσο για τους τούρκους και τους Λατίνους που τάχα δεν γίνονταν βρυκόλακες τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όπως προκύπτει από την ιστορία των αράβων, αυτά τα φαινόμενα ήταν συνηθισμένα στην έρημο.
Έπειτα του θύμισα κάτι που είχε συμβεί στη Σαντορίνη με τον Μαμούρη, ένα Λατίνο κληρικό που τούρκεψε. Με απαίτηση όλου του λαού κρεμάστηκε στην αντένα του ανεμόμυλου. Ε λοιπόν, μ’ όλο που ήταν τούρκος, βρυκολάκιασε και καταβασάνισε τον κόσμο μετά το θάνατό του, ώσπου τον έκαψαν και ησύχασε το νησί.
-Πρέπει να προσθέσω ότι υπάρχουν κι άλλοι πεθαμένοι στα ελληνικά νεκροταφεία που τα πτώματά τους μένουν άλιωτα δεκαπέντε και είκοσι χρόνια μετά τον ενταφιασμό τους. Και τους βρίσκουν φουσκωμένους σαν μπαλόνια. Κι αν τους χτυπήσεις ηχούν όπως τα τύμπανα. Αυτόν τον πεθαμένο τον λένε «ντούπι». Το πώς γίνεται αυτό δεν είναι της στιγμής. Το μόνο που μπορώ να βεβαιώσω είναι ότι οι Έλληνες πιστεύουν πως οι άλιωτοι είναι αφορισμένοι.
Είναι γνωστό ότι οι έλληνες ιερείς και μητροπολίτες όταν αφορίζουν κάποιον προσθέτουν στο τέλος την κατάρα: «Και μετά θάνατον άλυτος και τυμπανιαίος».
Γι’ αυτό ακριβώς, ο λαός που βλέπει συχνά άλιωτους νεκρούς, τρέμει όταν ακούει ένα απλό παπά να εκτοξεύει τον αφορισμό του σαν να είναι πατριάρχης.
Ο Richard παραθέτει στο χρονικό του και ένα κείμενο αυθεντικό, σχετικά με τα χαρακτηριστικά των βρυκολάκων και τις αιτίες που προκαλούσε το βρυκολάκιασμα.
Το αντέγραψε από παλιό χειρόγραφο που βρήκε στο ναό της Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης.
Όποιος έχει κατάραν, κρατούσιν μόνον τα έμπροσθεν του σώματός του.
Εκείνος όπου έχει ανάθεμα, φαίνεται κίτρινος και ζαρωμένα τα δάχτυλά του.
Εκείνος όπου φαίνεται άσπρος είναι αφορισμένος παρά των Θείων Νόμων.
Εκείνος όπου φαίνεται μαύρος είναι αφορισμένος υπό αρχιερέως.
Περί βρυκολάκων γράφει και ο Γάλλος περιηγητής Thevenot που ταξίδεψε στο Αιγαίο το 1655. Στη Χίο διάβασε ένα υπόμνημα με πληροφορίες για τα χωριά του νησιού και τις δεισιδαιμονίες των κατοίκων: «Οι κάτοικοι αυτού του τόπου πιστεύουν ότι το πτώμα που δεν θα λιώσει σε σαράντα μέρες γίνεται βρυκόλακας». Ο Συγγραφέας του υπομνήματος σημειώνει ότι περνώντας από εκεί τον Απρίλη του 1637 βρήκε ένα παππά να διαβάζει ευχή πάνω σε ένα πτώμα που ενώ ήταν θαμμένο πενήντα μέρες δεν έδειχνε διόλου αποσύνθεση. Μονάχα ένας σκώληκας έβγαινε από το μάτι του πεθαμένου. Είναι η πανουργία του σατανά, είπε ο παππάς που θέλει να μας ξεγελάσει για να πιστέψουμε ότι το σώμα έχει σαπίσει. Όπως εξήγησε ο παππάς, το σώμα ή μάλλον το πνεύμα του γύριζε τις νύχτες στο χωριό, χτυπούσε τις πόρτες και καλούσε τους ανθρώπους με το όνομά τους, κι όσοι απαντούσαν πέθαιναν σε δύο ή τρεις ήμερες).
Πληροφορίες για την Σαντορίνη του ΙΖ’ αιώνα ανευρίσκονται και στην ιστορία των φράγκικων δουκάτων του Αιγαίου του Sauger που κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1699:
-Το λιμάνι της Σαντορίνης είναι άπατο ακόμα και ένα βήμα από την ακτή. Άβυσσος που είναι αδύνατο να βυθομετρηθεί. Σε αυτό το νησί συμβαίνει κάτι ασύλληπτο για μένα, μα που φαίνεται εκεί συνηθισμένο. Μερικοί από τους πεθαμένους ξαναγυρίζουν στα σπίτια τους λίγες μέρες ύστερα από την ταφή τους. Και κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό που τους ξαναζωντανεύει. Οι Σαντορινιοί τους λένε «βρυκόλακες».
-Σκότωσαν ένα χωριάτη Μυκονιάτη, από φυσικού του δύστροπο και φιλόνικο. Κανείς δεν ήξερε πως και γιατί. Δύο μέρες μετά τον ενταφιασμό του διαδόθηκε ότι τον είδαν να περπατάει τη νύχτα με βαριά βήματα, να μπαίνει στα σπίτια, να αναποδογυρίζει τα έπιπλα, να σβήνει τα λυχνάρια, να αγκαλιάζει ξαφνικά τους ανθρώπους και γενικά να κάνει χίλιες δυο κατεργαριές. Στην αρχή γέλασαν όλοι. Μα όταν άρχισαν να παραπονούνται και σοβαροί άνθρωποι η υπόθεση πήρε διαστάσεις.
Οι παππάδες έκανα εξορκισμούς. Τίποτα, ο Μυκονιάτης συνέχιζε αδιόρθωτος τις πανουργίες του. Τη δέκατη μέρα έγινε λειτουργία για να εκδιωχθεί ο δαίμονας. Αποφασίστηκε να ξεθάψουν το κουφάρι και να του ξεριζώσουν την καρδιά μέσα στην εκκλησία.
Ο χασάπης της Μυκόνου, γέρος και αδέξιος, αντί να ανοίξει το στέρνο, άνοιξε την κοιλιά. Έψαξε, έψαξε αλλά δεν εύρισκε αυτό που ζητούσε. Κάποιος του είπε να ανοίξει το διάφραγμα. Έτσι έβγαλα την καρδιά.
Για να καλυφθεί η μπόχα του πτώματος έκαιγαν λιβάνια. Αλλά το θύμιαμα, καθώς ανακατευόταν με τις αναθυμιάσεις του κουφαριού προκαλούσε φοβερότερη μπόχα.
Οι φτωχοί άνθρωποι τρελάθηκαν. Πάθαιναν παραισθήσεις, έβλεπαν εφιαλτικά οράματα. Φώναζαν πως από το ανοιγμένο κουφάρι έβγαινε πηχτός καπνός.
Που να τολμήσουμε να τους πούμε πως ήταν από το λιβάνι.
Μέσα στην εκκλησία αντηχούσε μονάχα η κραυγή «ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ!!!» «ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ!!!», Από το θόρυβο θαρρούσες πως θα γκρεμισθεί ο θόλος του ναού.
Ο χασάπης έβανε όρκο πως το πτώμα ήταν ολόζεστο. Μερικοί έλεγαν πως το αίμα ήταν κατακόκκινο.
Το φοβερό νέο απλώθηκε από σοκάκι σε σοκάκι σε όλη την πολιτεία. Και σε λίγο όρμησαν στην εκκλησία ένα πλήθος νησιώτες που βεβαίωναν πως όταν έφεραν το πτώμα από τα χωράφια ήταν ακόμα ζεστό. Σίγουρα λοιπόν είχε βρυκολακιάσει.
Βρισκόμουν πλάι στο κουφάρι για να βλέπω καλύτερα. Παραλίγο να λιποθυμήσω από την δυσωδία. Αλλά οι ζαλισμένοι νησιώτες ξέφρενοι από την τρομάρα, νόμιζαν πως είχε ακόμα ζωή. Ζήτησαν τη γνώμη μου και τους είπα ότι είναι 100 τοις εκατό πεθαμένος. Τους εξήγησα ήρεμα όλα τα περίεργα φαινόμενα και τις παραισθήσεις. Ποιος να με ακούσει;
Πήραν την καρδιά στην ακρογιαλιά και την έκαψαν. Με όλα αυτά ο βρυκόλακας δεν εννοούσε να ησυχάσει. Έγινε περισσότερο επιθετικός . Άνοιγε πόρτες και δωμάτια, ξυλοκοπούσε ανθρώπους τη νύχτα, έσπαζε παράθυρα, έσκιζε φορέματα, άδειαζε τις κυψέλες των μελισσιών και τα κρασοβάρελα. Μονάχα στο σπίτι του προξένου όπου είχαμε εγκατασταθεί δεν τόλμησε να τρυπώσει.
Όλο το νησί είχε υποστεί ομαδική παράκρουση. Ακόμα και οι έξυπνοι και οι μορφωμένοι είχαν παρασυρθεί. Ήταν μια αρρώστια του εγκεφάλου, επικίνδυνη όπως η μανία ή η λύσσα.
Οικογένειες εγκατέλειπαν τα σπίτια τους και έστηναν τα κρεβάτια τους καταμεσής στην πλατεία για να περάσουν τη νύχτα τους.
Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην είχε διαπιστώσει την παρουσία του βρυκόλακα. Όλη τη νύχτα άκουγες θρήνους. Πολλοί βγήκαν οικογενειακώς στα χωράφια.
Κάποιος είπε πως το κακό οφείλεται σε μια παράλειψη κατά την τελετή του εξορκισμού. Η λειτουργία έπρεπε να γίνει μετά την αφαίρεση της καρδιάς. Έτσι ξαναβρεθήκαμε στην αναστάτωση της πρώτης μέρας.
Γενική σύναξη πρωί και βράδυ, λιτανείες τρεις ημέρες και τρεις νύχτες. Οι παππάδες υποχρεωθήκαν να νηστέψουν αυστηρά. Τους έβλεπες να τρέχουν από σπίτι σε σπίτι με την αγιαστούρα στο χέρι.
Είπαμε στους προεστούς να στήσουν ενέδρες τη νύχτα και να παρατηρούν τι συμβαίνει στην πολιτεία. Έτσι έπιασαν μερικούς βαγαπόντηδες που είχαν προκαλέσει όλη την αναστάτωση.
Δεν ήταν βεβαία οι πρώτοι δράστες και τους άφησαν ελεύθερους. Για να αναπληρώσουν τη νηστεία της φυλακής άρχισαν να αδειάζουν τη νύχτα τα σπίτια των κατοίκων που είχαν εγκαταλείψει το βιος τους.
Έτσι ξανάρχισαν οι λιτανείες.
Μια μέρα, αφού κάρφωσαν κι εγώ δεν ξέρω ποσά γυμνά σπαθιά επάνω στο μνήμα του βρυκόλακα (ξέθαφταν το πτώμα τρεις ή τέσσερις φορές την ημέρα ανάλογα με τις εμπνεύσεις του καθενός) Ένας Αρβανίτης που βρέθηκε στη Μύκονο είπε με ύφος μεγάλου σοφού ότι είναι γελοίο να καρφώνουν τον βρυκόλακα με σπαθιά χριστιανικά.
–Δεν βλέπετε χαζοί, ότι η λαβή αυτών των σπαθιών έχει το σχήμα του σταυρού κι εμποδίζει τον σατανά να βγει από το κουφάρι; Χρειάζονται τουρκικά σπαθιά. Αλλά και η συνταγή του Αρβανίτη δεν ωφέλησε.
Ο βρυκόλακας φαινόταν άτρωτος. Δεν ήξεραν πια σε ποιον άγιο να προσευχηθούν.
Ξαφνικά μια φωνή υψώθηκε από όλη την πόλη: πρέπει να κάψουμε ολόκληρο τον βρυκόλακα. Ξέθαψαν πάλι το κουφάρι και το κουβάλησαν στην πούντα του Άη Γιώργη, άναψαν δυνατή πυρά με πίσσα
(όχι ξύλο, από φόβο μήπως ο βρυκόλακας σβήσει την φωτιά) και το αποτέφρωσαν. Ο διάβολος είχε παγιδευτεί και εξοντώθηκε.
Ήταν καιρός. Γιατί οι περισσότερες οικογένειες ετοιμάζονταν να μεταναστεύσουν στην Τήνο ή τη Σύρο.
Οι λαϊκές δεισιδαιμονίες για τα βρυκολακιάσματα ταλάνισαν τον τόπο μας και κατά τους σκοτεινούς αιώνες της εθνικής δουλείας.
Περιστατικά ομαδικών ψυχώσεων αναφέρονται κατά τη διάρκεια του εικοσιένα, κατά την περίοδο που ακολούθησε την εθνική αποκατάσταση, ακόμα και κατά τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας.
Οι δεισιδαιμονίες έπαιρναν διαστάσεις λαϊκού πανικού και αλλοφροσύνης, όπως ύστερα από τις επιδημίες που προκαλούσαν θανατικό.
Το 1823 η Νάξος είχε αποδεκατιστεί από την ευλογιά. Τότες ακριβώς άρχισαν στο νησί τα ομαδικά βρυκολακιάσματα των πεθαμένων.
Κάτι ανήκουστο έγινε το 1893 στο χωριό Βουρκωτή της Άνδρου.
Η γυναίκα ενός χωρικού υπέφερε από επιλόχειο πυρετό. Ο σύζυγος, επειδή πριν λίγες πέθανε η μητέρα του, πίστεψε πως βρυκολάκιασε και βασάνιζε τη νύφη της.
«Το επίμονον της συζύγου του πάθος απέδωκεν ο σύζυγος εις την πρότινων ημερών θανούσαν μητέρα του ητις κατά την κρίσιν του, επειδή ζώσα δεν ηυτύχησε να ιδή εγγονόν, ηδη νύκτωρ επεφοίτα επί της κλίνης της ασθενούς και τεκούσης νύμφης της και παρενώχλει αυτήν. Και ο αλιτήριος, χωρίς να διστάσει, εξέθαψε το πτώμα της ιδίας μητρός και, φρικτόν ειπείν, διαμέλισεν αυτό εις τεμάχια, ατινα εδώ κι εκεί κατέρριψε».
ΠΗΓΗ : phorum.gr

Η Κρίση των Ιμίων

Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης.

Το επεισόδιο εντάσσεται στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, που εμφανίσθηκαν δυναμικά στο προσκήνιο μετά τη Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα αναγνωρίζει ως μόνη διαφορά της με τη γείτονα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ενώ η Τουρκία θέτει τα θέματα του εναερίου χώρου (αναγνωρίζει 6 και όχι 10 μίλια), του FIR Αθηνών, της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αιγαίου και με την κρίση των Ιμίων το καθεστώς κάποιων βραχονησίδων («Γκρίζες Ζώνες»).

Τα Ίμια (Καρντάκ στα τουρκικά) είναι δύο μικρές ακατοίκητες βραχονησίδες μεταξύ του νησιωτικού συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και των νοτιοδυτικών ακτών της Τουρκίας. Απέχουν 3,8 ναυτικά μίλια από το Μποντρούμ (Αλικαρνασσός) της Τουρκίας, 5,5 ν.μ. από την Κάλυμνο και 2,5 ν.μ. από το πλησιέστερο ελληνικό έδαφος, τη βραχονησίδα Καλόλιμνος.

Τα Ίμια παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947 με τη Συνθήκη των Παρισίων, ακολουθώντας την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά. Η αμφισβήτηση της ελληνικότητας των Ιμίων ξεκίνησε από ένα ναυτικό ατύχημα που συνέβη στις 25 Δεκεμβρίου 1995. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν για την περίσταση τη δική τους ερμηνεία στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923), με την οποία είχαν παραχωρηθεί τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία στο σύνολό τους και όχι ονομαστικά, και να αμφισβητήσουν την ελληνική κυριαρχία κάποιων βραχονησίδων.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

25 Δεκεμβρίου 1995: Το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Φιγκέν Ακάτ» προσαράζει σε αβαθή ύδατα κοντά στην Ανατολική Ίμια και εκπέμπει σήμα κινδύνου. Ο πλοίαρχός του αρνείται βοήθεια από το Λιμενικό, υποστηρίζοντας ότι βρισκόταν σε τουρκική περιοχή και ότι οι μόνες αρμόδιες είναι οι αρχές της χώρας του.

26 Δεκεμβρίου 1995: Το Λιμεναρχείο Καλύμνου ενημερώνει το Υπουργείο Εξωτερικών και αυτό με τη σειρά του το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ότι αν δεν παρέμβει ρυμουλκό, το τουρκικό πλοίο θα κινδυνεύσει.

27 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώνει την ελληνική πρεσβεία ότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα ανελάμβανε τη διάσωση του πλοίου, υπήρχε θέμα γενικότερα.

28 Δεκεμβρίου 1995: Δύο ελληνικά ρυμουλκά αποκολλούν το τουρκικό φορτηγό και το οδηγούν στο λιμάνι Κιουλούκ της Τουρκίας. Το πρωί της ίδιας μέρας ένα τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος συντρίβεται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην περιοχή της Λέσβου, ύστερα από εμπλοκή με ελληνικά μαχητικά. Με ελληνική βοήθεια, ο τούρκος πιλότος διασώζεται.

29 Δεκεμβρίου 1995: Το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών εκμεταλλεύεται την κατάσταση και επιδίδει ρηματική διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.

9 Ιανουαρίου 1996: Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών απαντά με καθυστέρηση, απορρίπτοντας τη διακοίνωση.

15 Ιανουαρίου 1996: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που νοσηλεύεται στο «Ωνάσειο».

16 Ιανουαρίου 1996: Το Υπουργείο Εξωτερικών αντιλαμβανόμενο το παιγνίδι των Τούρκων και ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

19 Ιανουαρίου 1996: Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη.

26 Ιανουαρίου 1996: Ο δήμαρχος Καλύμνου, Δημήτρης Διακομιχάλης, θορυβημένος από το γεγονός της αμφισβήτησης της ελληνικότητας των Ιμίων, υψώνει την ελληνική σημαία σε ένα από τα δύο νησιά, συνοδευόμενος από τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου, τον ιερέα και δύο κατοίκους του νησιού. Θα κατηγορηθεί αργότερα από τους συντρόφους του στο ΠΑΣΟΚ ότι ήταν αυτός που έριξε λάδι στη φωτιά.


27 Ιανουαρίου 1996: Δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ» στη Σμύρνη μεταβαίνουν με ελικόπτερο στη Μεγάλη Ίμια. Υποστέλλουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπείται και προβάλλεται από το τηλεοπτικό κανάλι της «Χουριέτ».

28 Ιανουαρίου 1996: Το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει την ελληνική. Το βράδυ έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά. Η πολιτική εντολή προς τους έλληνες στρατιωτικούς είναι να αποφευχθεί κάθε κλιμάκωση της έντασης.

29 Ιανουαρίου 1996: Ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς τη Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ε.Ε. και ΗΠΑ.

30 Ιανουαρίου 1996: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα όχι και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο τούρκος Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση (αποχώρηση του αγήματος όχι και της σημαίας).

31 Ιανουαρίου 1996
– 00:00 Συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, φθάνει καθυστερημένα επειδή παίρνει μέρος σε τηλεοπτική εκπομπή.
– 01:40 Στο ΓΕΕΘΑ καταφθάνουν πληροφορίες ότι τούρκοι κομάντος αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια.
– 04:30 Ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού απονηώνεται από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να επιβεβαιώσει την πληροφορία. Επικρατούν άσχημες καιρικές συνθήκες.
– 04:50 Το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει ότι εντόπισε περί τους 10 τούρκους κομάντος με τη σημαία τους. Δίνεται εντολή να επιστρέψει στη βάση του κι ενώ πετά μεταξύ των βραχονησίδων Πίτα και Καλόλιμνος αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ. Αργότερα θα ανασυρθούν νεκρά και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν. Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου. Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί και ότι το γεγονός αποκρύφθηκε, προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.
– 06:00 Οι αμερικανοί διά του Υφυπουργού Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ επιβάλλουν και στις δύο πλευρές τη θέληση τους. «No ships, no troops, no flags» διαμηνύουν ή σε πιο κομψή διπλωματική γλώσσα να ισχύσει το status quo ante. Μέχρι το μεσημέρι της 31ης Ιανουαρίου 1996 τα πλοία, οι στρατιώτες και η σημαίες είχαν αποσυρθεί από τα Ίμια.

Η Κρίση των Ιμίων δεν είχε συνέπειες ως προς το καθεστώς των νησιών. Ωστόσο, έδωσε αφορμή στην Τουρκία να θέσει ζήτημα «Γκρίζων Ζωνών» στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριαρχία της Ελλάδας σε αρκετά νησιά και να θέσει ένα ακόμη θέμα στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών. Παρόλα αυτά, η ελληνική πλευρά δεν αποδέχτηκε ποτέ την ύπαρξη τέτοιου θέματος, επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες.

Τα γεγονότα στα Ίμια κλόνισαν την αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης, ειδικά όταν ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε από το βήμα της Βουλής τους Αμερικανούς για τον καταλυτικό τους ρόλο στην αποκλιμάκωση της έντασης.

ΧΡΟΝΟΤΑΞIΔΙΩΤΕΣ !!!!

Από την αρχαία ιστορία υπάρχουν αναφορές για κάποιους ανθρώπους που εμφανιζόντουσαν στα καλά καθούμενα σε κάποια σημεία επάνω στην γη. Η γλωσσά τους οι τρόποι τους το κούρεμα τους τα ρούχα τους ήταν πολύ μοντέρνα για την κάθε τότε εποχή!! Έτσι στην αρχαιότητα αλλά και στον μεσαίωνα γινόντουσαν αμέσως αντιληπτοί, τις πιο πολλές φορές τους νόμιζαν για θεούς ή ακόμα για κάποια αλλά όντα. Τα ταξίδια στο χρόνο ενδιέφεραν πολύ τον άνθρωπο εδικά από την δεκαετία του 1930 και μετά, από αυτήν την δεκαετία και μετά έχουν γίνει πολλές επαναστατικές αλλά και πρωτότυπες τεχνολογίες!!
Υπάρχουν ορισμένοι ερευνητές που λένε σήμερα με σιγουριά ότι οι Αμερικανοί αλλά και οι Ρώσοι έχουν καταφέρει να φτιάξουν μια χρονομηχανή που θα τους ταξιδεύει στο χρόνο!! Υπάρχουν βεβαία και κάποιοι άλλοι που λένε ότι στα επόμενα 10 με 15 χρόνια θα την έχουν φτιάξει!! Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι τίποτα από τα δυο δεν ισχύει ούτε θα γίνει τόσο σύντομα, θα με ρωτήσετε γιατί; Τα ιδία έλεγαν και για τον αποικισμό στον πλανήτη Άρη πριν μια εικοσαετία, ότι μέχρι το 2010 θα είχε αποικιστεί έστω από επιστήμονες που θα προετοίμαζαν το έδαφος για την ανθρωπότητα, το ίδιο έλεγαν και άλλους πλανήτες!! Μα και το ίδιο έλεγαν για πιο εξελιγμένα διαστημόπλοια και όχι μόνο!! Τίποτα από αυτά δεν έγιναν, το 2010 ο διευθυντής της NASA έδωσε μια ανακοίνωση που έλεγε τα εξής:<< Δυστυχώς λόγων δυσκολιών πέσαμε έξω σε αυτά που είχαμε προαναγγείλλει, η αποίκιση του πλανήτη Άρη θα γίνει τουλάχιστον μετά από 100-120 χρόνια, όσο για την τεχνολογία των συγχρόνων διαστημοπλοίων η NASA έθεσε την ερεύνα σε ιδιώτες με μεγάλες εταιρίες να μας παρουσιάσουν κάποια δείγματα!! Μην φανταστείτε κάτι σαν το ΕΝΤΕΡΠΡΑΙΖ, αλλά κάτι λίγο πιο μοντέρνο από τα διαστημικά λεωφορεία που διαθέτουμε σήμερα!! >>>
Αν σε αυτό τον τομέα έχουν προβλήματα φανταστείτε τι προβλήματα έχουν να αντιμετωπίσουν με την χρονομηχανή που τόσο προσπαθούν να φτιάξουν; Τα ταξίδια στο χρόνο είναι αδύνατα σήμερα με την τεχνολογία που διαθέτουμε ποιος ξέρει στο μέλλον, στο μακρύ μέλλον ίσως  καταφέρουμε κάτι.
Στο μουσείο V.M.C. ( Virtual Museum of Canada ) υπάρχει μια πολύ παράξενη φωτογραφία στον τομέα με το φωτογραφικό υλικό. Είναι μια φωτογραφία που απεικονίζει μια εκδήλωση ανθρώπων, ανάμεσα τους υπάρχει ένας νεαρός άνδρας που το παρουσιαστικό του δεν ταιριάζει με τους υπολοίπους.

Δηλαδή, το χτένισμα του, τα γυαλιά ηλίου που φοράει, η μπλούζα που φοράει εκείνη την εποχή δεν υπήρχε είναι πολύ μεταγενέστερη ( το σχέδιο της μπλούζας ), και στα χέρια του φαίνεται να κρατάει κάτι σαν φωτογραφική μηχανή!!



Αυτή η είναι μια αναμνηστική φωτογραφία από την επαναλειτουργία της γέφυρας South Fork το 1940 στο Canada. Παρά πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι πρόκειται για μια καλοστημένη απάτη, είναι όμως έτσι; Πολλοί είναι οι ερευνητές αλλά και διάσημοι φωτογράφοι που πίστευαν ότι επρόκειτο για ένα καλό φωτομοντάζ, δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ή δεν ήθελαν να πιστέψουν με τίποτα ότι πρόκειται για ένα αληθινό χρονοταξιδιώτη!!

Έλεγαν ότι όλη η φωτογραφία είναι φτιαχτεί και ότι μάζεψαν άτομα και τα έντυσαν με ρούχα εκείνης της εποχής και έτσι τραβήχτηκε. Κατηγορούσαν το μουσείο ότι την έφτιαξε επίτηδες ώστε να τραβήξει πολύ κόσμο για να την δει. Άδικα προσπαθούσε το μουσείο να υπερασπίσει την θέση του γιατί κάποιους από τους ερευνητές που είχαν θέση την άποψη τους για την φωτογραφία ήταν πολύ γνωστοί στο ευρύ κοινό!! Έτσι το μουσείο με την άρνηση των ανθρώπων να την βλέπουν την έβαλαν ξανά σε ένα άλμπουμ και την έβαλαν στα αρχεία τους. Με αυτό που έκαναν οι υπεύθυνοι του μουσείου πυροδότησαν άθελα τους πιο πολύ τα σχόλια τα αρνητικά για την συγκεκριμένη φωτογραφία!!

Μέχρι την στιγμή που βρέθηκε μια άλλη φωτογραφία από άλλη γωνία τραβηγμένη οπού δείχνει πάλι τον ίδιο νεαρό χρονοταξιδιώτη!!! Αν και μου ήταν πολύ δύσκολο να την βρω την παραθέτω εδώ στην ιστοσελίδα μας για να αποδείξουμε και εμείς με την σειρά μας ότι δεν πρόκειται για απάτη όπως πολύ πίστευαν αλλά για ωμή πραγματικότητα που έκανε πολλούς να καταπιούν τα λογία τους!!!

Η φωτογραφία αυτή που επιδεικνύει ατράνταχτα ότι δεν πρόκειται για απάτη ανήκει στην συλλογή του John Wihksne όχι μόνο αυτό υπάρχουν και φωτογραφίες από κάποια άτομα που είναι στην επίμαχη φωτογραφία από άλλες εκδηλώσεις με διαφορετικές χρονολογίες νεότερες αλλά και παλιότερες!!!

Έτσι καταρρίπτεται ο όρος ότι πρόκειται για φωτογραφία που υπέστη φωτομοντάζ ή ειδική επεξεργασία…….. ( σημείωση: Αν και είμαι πολύ περίεργος να ακούσω όλους αυτούς τους ερευνητές ή φωτογράφους να εξηγούν πως μια φωτογραφία του 1040-1941 μπορεί να τις κάνουν φωτομοντάζ, από την στιγμή που οι ειδικοί των χαρτιών φωτογραφίας έχουν δηλώσει επίσημα ότι πρόκειται για χαρτί που χρησιμοποιούσαν οι φωτογράφοι από το 1939 έως και το 1951, θα ήθελα πράγματι να ακούσω πως μπορεί κάποιος στο συγκεκριμένο φωτογραφικό χαρτί να παρέμβει και να κάνει κάποιο είδος φωτομοντάζ!!

Εδώ γεννιούνται κάποια ερωτηματικά μια και η φωτογραφία πλέων είναι αληθινή:
Α) Ποιος ο λόγος που ο χρονοταξιδιώτης αυτός βρέθηκε σε αυτήν την εκδήλωση;
Β) Τι έψαχνε; Η ποιον και γιατί;
Γ) Ήταν κάποια δοκιμή από το μέλλον;
Δ) Αυτό που κράτα στα χέρια του είναι μια σύγχρονη φωτογραφική μηχανή ή κάποιο εργαλείο που βάζει σε διαδικασία τα χρονοταξίδια; ( χρονομηχανή).
πηγη: www.wikipedia.org ,www.apocalypsejohn.com,http://www.invisiblelycans.gr

Κτήνος της Ζεβοντάν

To Κτήνος της Ζεβοντάν ενώ καταβάλλει χωρικό σε λαϊκή απεικόνιση

Με τον όρο «Κτήνος της Ζεβοντάν» ή «Θηρίο της Ζεβοντάν» (Γαλλ.: La bête du Gévaudan) χαρακτηρίστηκε ένα μυστηριώδες ζώο που εμφανίστηκε το 1764 στην περιοχή Ζεβοντάν (Gevaudan) στην νοτιο-κεντρική Γαλλία, όπου σήμερα βρίσκεται η επαρχία Λοζέρ (Lozere). Επί τρία έτη τρομοκρατούσε τους κατοίκους των γύρω περιοχών με τις επιθέσεις που επιχειρούσε εναντίον τους, οι οποίες κατά κανόνα είχαν φρικτά αποτελέσματα.
Περιγράφηκε ως ένα λυκόμορφο πλάσμα σε μέγεθος αγελάδας, οι μελετητές όμως, ακόμα και σήμερα, δεν μπορούν να το ταυτίσουν με κάποιο γνωστό είδος. Το μυστήριο που καλύπτει την φύση αυτού του ζώου, έχει γίνει έναυσμα, κατά καιρούς, για διάφορες θεωρίες συνωμοσίας και ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες (λογοτέχνες, ζωγράφους, κινηματογραφιστές, κ.λπ.). Πάντως, στην Ζεβοντάν ο απόηχος του τέρατος κρατά μέχρι σήμερα και οι κάτοικοι μιλούν με τρόμο γι’ αυτό. Θεωρείται ότι τα λυκόμορφα υπερμεγέθη ανθρωποφάγα ζώα ήταν παραπάνω από ένα.

Πίνακας περιεχομένων Η εμφάνιση του τέρατος

H θέση της επαρχίας Λοζέρ στον χάρτη της Γαλλίας.

Η Ζεβοντάν, όπως και οι γύρω περιοχές, είναι ορεινή με έντονο ανάγλυφο. Ανάμεσα στους επιβλητικούς ορεινούς όγκους σχηματίζονται οροπέδια με εκτεταμένα βοσκοτόπια και γαίες κατάλληλες για καλλιέργεια. Πυκνά δάση καλύπτουν τις βαθιές χαράδρες και μεγάλα τμήματα των λιβαδιών, δημιουργώντας πολλά και απρόσιτα κρησφύγετα, όπου επιβιώνει μεγάλη ποικιλία άγριας πανίδας.
Στον χώρο αυτό εμφανίστηκε το μυστηριώδες τέρας το καλοκαίρι του 1764. Η πρώτη επίθεση έγινε εναντίον μιας βοσκοπούλας στην περιοχή Langogne. Η νεαρή γυναίκα ήταν από τα λίγα θύματα του κτήνους που κατάφερε να επιβιώσει. Αρχικά την υπερασπίστηκαν τα σκυλιά της, δίνοντάς της χρόνο να καταφύγει ανάμεσα στα βόδια της. Αυτά με τη σειρά τους, κράτησαν μακριά το τέρας με τα κέρατά τους, μέχρι που αυτό εγκατέλειψε την προσπάθεια. Η κοπέλα έφτασε τελικά στο χωριό σώα και διηγήθηκε στους έκπληκτους χωρικούς το συμβάν. Σύμφωνα με την περιγραφή της, της επιτέθηκε ένα ζώο που έμοιαζε με λύκο αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερο. Είχε κεφάλι και λαιμό πιο πλατιά από του λύκου και οι κυνόδοντές του εξείχαν από τις πλευρές των σαγονιών του. Μια μαύρη λωρίδα διέτρεχε την ράχη του, ενώ η ουρά του ήταν εξαιρετικά μεγάλη και κατέληγε σε μια πλούσια φούντα. Οι γρατσουνιές που έφερε σε όλο το σώμα της η κοπέλα, καθώς και το σκισμένο φουστάνι της έπεισε τους συγχωριανούς της για την αλήθεια των λόγων της.
Τους επόμενους μήνες οι επιθέσεις πολλαπλασιάστηκαν. Συνήθως τα θύματα ήταν γυναίκες και μικρά παιδιά που φύλαγαν τα κοπάδια τους στα λιβάδια του οροπεδίου. Τα πτώματα των άτυχων θυμάτων βρίσκονταν διαμελισμένα ή φρικτά ακρωτηριασμένα και πολλές φορές αγνώριστα. Σύντομα η φήμη του τέρατος απλώθηκε σε όλη τη χώρα και οι γαλλικές αρχές σύστησαν στον τοπικό πληθυσμό να μην αφήνει απροστάτευτα τα γυναικόπαιδα. Όμως στην αγροτική Ζεβοντάν, κάθε μέλος της οικογένειας ήταν απαραίτητο για τις εργασίες, οι οποίες εξαρτιόνταν από τον κύκλο των εποχών. Οι άντρες δούλευαν στα χωράφια (συνήθως σε μεγάλες ομάδες), αφήνοντας στα γυναικόπαιδα την πιο ελαφριά εργασία της βοσκής των κοπαδιών, που πολλές φορές μπορούσε να γίνει από μόνον ένα άτομο. Γι’ αυτό και τα γυναικόπαιδα ήταν τα πιο ευάλωτα κι εκτεθειμένα στις επιθέσεις του τέρατος. Μπροστά, όμως, στις συνεχείς φρικτές εμφανίσεις του ζώου, πολλοί εγκατέλειψαν την συγκομιδή των καρπών για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, ενώ άλλοι πάλι, αναγκάστηκαν να αφήνουν εκτεθειμένα τα γυναικόπαιδα.

Εξάπλωση του τρόμου και άκαρπες προσπάθειες εξόντωσής του

Στις 6 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους, μια γυναίκα που ασχολείτο με τον κήπο του σπιτιού της δέχτηκε την επίθεση του τέρατος. Μέχρι τα τέλη του μήνα ένα βοσκόπουλο και μια μικρή κοπέλα προστέθηκαν στα θύματα, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να μην νιώθουν πλέον καμιά ασφάλεια. Αρκετοί οργάνωσαν μια ομάδα για να εξοντώσουν το κτήνος. Δύο εξ αυτών το εντόπισαν και το πυροβόλησαν από πολύ μικρή απόσταση. Αυτό, όμως αφού έπεσε, ξανασηκώθηκε και διέφυγε παρά τα συνεχή εύστοχα πυρά των διωκτών του. Οι κάτοικοι θεώρησαν ότι το θηρίο θα πέθαινε κατά τις επόμενες ημέρες. Διαψεύσθηκαν οικτρά όταν οι επιθέσεις επαναλήφθησαν. Τότε όλη η περιοχή τρομοκρατήθηκε και οι χωρικοί άρχισαν να το θεωρούν κάτι το υπερφυσικό. Φήμες που ήθελαν το θηρίο να είναι «λυκάνθρωπος» (loup-garou) ή κάποιο ακάθαρτο ον-όργανο μάγισσας, διαδίδονταν αυξάνοντας το φόβο των ήδη τρομοκρατημένων κατοίκων.

Βασιλικός δραγώνος.

Ο διοικητής της Ζεβοντάν και προσωπικός φίλος του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ', Ετιέν Λαφόντ (Etienne Lafont) ζήτησε επίμονα βοήθεια από την Αυλή για την αντιμετώπιση της μάστιγας. Πέτυχε τελικά την αποστολή μιας ομάδας βασιλικών δραγώνων υπό τον ταγματάρχη Ντιαμέλ (Duhamel). Επίσης, το θηρίο επικηρύχθηκε έναντι μεγάλης αμοιβής με αποτέλεσμα να συρρεύσουν στην περιοχή πολλοί επαγγελματίες κυνηγοί. Αυτοί οργανώθηκαν σε πολυάριθμες ομάδες από τον Ντιαμέλ και συντόνισαν καλύτερα τις κινήσεις τους. Το τέρας όμως παρέμενε ελεύθερο. Κατάφερνε και ξέφευγε από τις παγίδες και τα δόκανα, ενώ δεν άγγιζε τα δηλητηριασμένα δολώματα που του άφηναν. Επιπλέον, εξαιτίας της πίεσης των συνεχών περιπόλων, πέρασε τα βουνά Μαργκερίντ και έκανε αισθητή την παρουσία του στην Rieutort με πρώτο θύμα έναν 12χρονο βοσκό. Νέες προσπάθειες των κατοίκων να δώσουν τέλος στον εφιάλτη, έπεφταν στο κενό. Το θηρίο, που πλέον αποκαλείτο «τέρας της Ζεβοντάν», συνέχιζε το μακάβριο έργο του χωρίς κάποιος να μπορεί να δώσει ένα τέλος.
Την άνοιξη του 1765 ο βασιλιάς απέστειλε τον φημισμένο κυνηγό Ντενεβάλ. Ο Ντενεβάλ ήταν γνωστός σ’ όλη τη χώρα ως έμπειρος κυνηγός λύκων και λεγόταν ότι είχε σκοτώσει πάνω από 1000 λύκους. Ούτε όμως αυτός κατάφερε κάτι, παρά τις διαφορετικές τακτικές που δοκίμασε.
Στις 29 Απριλίου του 1765, δύο μήνες περίπου από την άφιξη του Ντενεβάλ, ένας τοπικός ευγενής, ονόματι de la Chaumette, κυνήγησε μαζί με τους δύο αδερφούς του το θηρίο σώζοντας έναν βοσκό. Το πυροβόλησαν επανειλημμένως αλλά αυτό αφού ξανασηκώθηκε (όπως και στην περίπτωση των δύο κυνηγών κατά το προηγούμενο έτος), χάθηκε μέσα στην πυκνή βλάστηση γρυλίζοντας. Τα πολλά και μεγάλα ίχνη αίματος που ήταν εμφανή στον τόπο της επίθεσης, έδειχναν ότι το θηρίο είχε χάσει πολύ αίμα. Πάλι θεωρήθηκε ότι θα πέθανε μέσα στις επόμενες μέρες και πάλι οι ελπίδες διαψεύστηκαν. Τον Ιούνιο, ο Ντενεβάλ εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια, αφού δεν μπόρεσε να κάνει το παραμικρό. Σαν να μην έφτανε αυτό, το θηρίο εξαπέλυσε περισσότερες επιθέσεις και με μεγαλύτερη αγριότητα.

Γυναίκα αμύνεται στο Κτήνος της Ζεβοντάν, 18ος αι.

Ως έσχατη λύση, εστάλη από την Αυλή ο βασιλικός κυνηγός Αντουάν ντε Μπωτέρν (Antoine de Beauterne) επικεφαλής μια ομάδας 40 ατόμων. Έφτασε στην περιοχή στις 22 Ιουνίου και μετά από εντατικές προσπάθειες τριών μηνών εντόπισε και σκότωσε, στις 21 Σεπτεμβρίου, έναν τεράστιο λύκο μέσα στο φαράγγι Bial κοντά στην Pommier. Είχε μήκος δύο μέτρων και βάρος 75 κιλών. Οι κάτοικοι όπως και ο ντε Μπωτέρν παραδέχτηκαν ότι δεν είχαν ξαναδεί τόσο μεγάλο λύκο και εύλογα θεώρησαν ότι επρόκειτο για το τέρας που είχε ερημώσει την περιοχή. Επίσης, θύματα επιθέσεων του τέρατος βεβαίωσαν ότι ήταν αυτό, αναγνωρίζοντας σημάδια που είχε στο σώμα του τα οποία είχαν προκληθεί από την πάλη με κάποια θύματά του. Το ζώο βαλσαμώθηκε και στάλθηκε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας των Παρισίων. Μεγάλη χαρά και ανακούφιση επικράτησε στις πολύπαθες περιοχές. Ο βασιλικός κυνηγός πανηγύρισε την επιτυχία του, ενώ οι κάτοικοι προσπάθησαν να ξαναρχίσουν την ζωή τους και να επουλώσουν τα ψυχικά και σωματικά τραύματα που είχε αφήσει στο πέρασμά του ο υπερμεγέθης λύκος.
Σύντομα, όμως, η χαρά και η αγαλλίαση διαλύθηκαν. Στις 2 Δεκεμβρίου δύο παιδιά τραυματίστηκαν σοβαρά. Δεκάδες θάνατοι ακολούθησαν κατά τα επόμενα δύο έτη. Εκστρατεία εναντίον του θηρίου οργανώθηκε από τον κόμητα de Tournon. 18 μήνες αργότερα δεν είχε αποφέρει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Από την άλλη, με εντολή του βασιλιά δεν ανακοινώνονταν οι ειδήσεις που έρχονταν από τη Ζεβοντάν, ίσως για πολιτικούς λόγους. Την αδιαφορία της Αυλής, φυσικά, δεν συμμεριζόταν και το τέρας, που συνέχιζε ακάθεκτο την εφιαλτική δράση του. Όλη η περιοχή πλέον είχε παραλύσει. Οι απελπισμένοι χωρικοί δεν τολμούσαν να βγουν από τα σπίτια τους, παρατώντας τις εργασίες τους. Έτσι, πέραν των συνεχών θανάτων, η περιοχή αντιμετώπιζε και το ενδεχόμενο της οικονομικής καταστροφής, που δεν φάνταζε πολύ μακρινό. Οι όροι πλέον είχαν αντιστραφεί: το τέρας της Ζεβοντάν έκανε τη Ζεβοντάν να ονομάζεται «η χώρα του θηρίου» (pays de la bête).

Η θανάτωση του θηρίου

Προτομή του Ζαν Σαστέλ στην La Besseyre-St.Mary

Τον Ιούνιο του 1767 εκατοντάδες χωρικοί μαζεύτηκαν στον καθεδρικό ναό του Notre-Dame de Beaulieu για να ζητήσουν από τον Θεό να τους απαλλάξει από το τέρας, που το θεωρούσαν τιμωρία για τις αμαρτίες τους. Ιδίως κατά την άνοιξη του έτους αυτού η συχνότητα των επιθέσεων είχε αυξηθεί δραματικά. Ένας τοπικός κυνηγός ονόματι Ζαν Σαστέλ (Jean Chastel) ζήτησε από τους ιερείς του ναού να ευλογήσουν τις σφαίρες και το όπλο του.
Στις 19 του μηνός, στα πλαίσια μιας ακόμα εκστρατείας που διοργανώθηκε από έναν τοπικό ευγενή, ο Ζαν Σαστέλ σκότωσε το τέρας στο πέρασμα Sogne d’ Aubert. Ήταν ένα ζώο παρόμοιο με τον λύκο που είχε σκοτώσει ο ντε Μπωτέρν πριν δύο χρόνια. Αν και έμοιαζε με λύκο, ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερο. Όταν άνοιξαν το στομάχι του, βρήκαν μέσα ανθρώπινα υπολείμματα.
Το τέρας βαλσαμώθηκε και περιφέρθηκε στην περιοχή ώστε να το δουν οι κάτοικοι και να ηρεμήσουν. Ο βασιλιάς ζήτησε το βαλσαμωμένο ζώο να σταλεί στις Βερσαλλίες για να εκτεθεί στο παλάτι. Μέχρι να φτάσει όμως στο Παρίσι, το κουφάρι του ζώου είχε αρχίσει να όζει, προφανώς επειδή δεν είχε ταριχευτεί σωστά. Για μερικές μέρες, οι αυλικοί των Βερσαλλιών θαύμασαν το πρωτόγνωρο έκθεμα, αλλά έπειτα απομακρύνθηκε και θάφτηκε καθώς η δυσωδία είχε γίνει αφόρητη.
Μια εβδομάδα αργότερα μετά την εξολόθρευση του τέρατος, άλλο ένα κυνήγι οργανώθηκε. Αποτέλεσμα είχε την θανάτωση ενός μεγάλου θηλυκού λύκου που εικαζόταν ότι ήταν ο σύντροφος του τέρατος.

Ιδιόμορφα χαρακτηριστικά του τέρατος

Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι το τέρας μύριζε ανυπόφορα. Επίσης ότι ενώ ήταν παρόντα ζώα, αυτό επέλεγε να επιτεθεί στους ανθρώπους. Ο τρόπος που σκότωνε τα θύματά του, ήταν το να ξεσκίζει το λαιμό τους με τα δόντια του. Προτιμούσε να επιτίθεται σε γυναικόπαιδα παρά σε άντρες.

Αποτίμηση

Ο υπολογισμός των θυμάτων του τέρατος διαφέρει ανάλογα με αυτόν που κάνει την εκτίμηση. Κατά μια εκτίμηση το τέρας σκότωσε πάνω από 100 ανθρώπους και τραυμάτισε σοβαρά άλλους 30. Ο de Beaufor (1987) αναφέρει 210 επιθέσεις που είχαν ως αποτέλεσμα 113 θανάτους και 49 τραυματισμούς. Σε 98 από τα νεκρά θύματα φαγώθηκαν διάφορα μέρη του σώματός τους. Αρκετοί θάνατοι δεν μας είναι γνωστοί, είτε επειδή οι Αρχές, κατόπιν διαταγής του βασιλιά, αρνούντο να τους καταγράψουν, είτε επειδή δεν δηλώνονταν από τις οικογένειες των θυμάτων. Οι περισσότεροι θάνατοι έγιναν εντός του νοητού τριγώνου που οριοθετούν οι πόλεις St-Flour, St-Chely-d'Apcher και Saugues. Παρά το μεγάλο ποσοστό αναλφαβητισμού της περιοχής, τα γεγονότα μας είναι αρκετά γνωστά λόγω των πρακτικών και των καταλόγων που κράτησαν κάποιοι μορφωμένοι ντόπιοι κληρικοί, όπως ο αββάς Pierre Pourcher που έγραψε πάνω από 1000 σελίδες για τα εν λόγω συμβάντα.

Ερμηνείες

Πολλές ερμηνείες έχουν διατυπωθεί για τη φύση του παράξενου αυτού ζώου. Καμιά δεν έχει γίνει γενικά αποδεκτή και μελετητές, ιστοριοδίφες και φυσιοδίφες συνεχίζουν να ερίζουν μέχρι σήμερα.
Κατά την περίοδο της δράσης του, οι έντρομοι χωρικοί άλλοτε το θεωρούσαν λυκάνθρωπο, θεϊκή τιμωρία για τις αμαρτίες τους, άλλοτε σατανικό πλάσμα υποχείριο κάποιας μάγισσας, άλλοτε πάλι ως την προσωποποίηση του ίδιου του διαβόλου. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για ένα άγνωστο, στους περισσότερους Ευρωπαίους εκείνης της εποχής, εξωτικό ζώο (όπως ύαινα) που πιθανώς να ξέφυγε από το εκτροφείο κάποιου εκκεντρικού αριστοκράτη. Άλλοι πάλι συγκλίνουν προς την άποψη ότι ήταν ένα υβρίδιο λύκου ή μια τερατογένεση λύκου και σκύλου ή μια τερατογένεση αρκούδας.
Το θηρίο της Ζεβοντάν αποτελεί ένα από τα αγαπημένα θέματα των κρυπτοζωολόγων. Και στο πεδίο αυτό έχουν εκφραστεί πάμπολλες θεωρίες που κυμαίνονται από υβρίδια γνωστών ζώων (όπως αναφέρθηκε παραπάνω) έως προϊστορικά αρπακτικά που μπορεί να επιβιώνουν σε απρόσιτες γωνιές της υδρογείου.

Ενδιαφέροντα Περιστατικά και Πτυχές της ιστορίας

• Τα αγαπημένα θύματα του Κτήνους, όπως προαναφέρθηκε, ήταν τα γυναικόπαιδα. Συνήθως απέφευγε τους άνδρες και τους επιτίθετο αν δεν είχε άλλη επιλογή. Μια από τις λίγες εξαιρέσεις αποτελεί η επίθεση που δέχτηκε ένας αγρότης στο χωράφι του. Θέλοντας να προλάβει τη ζέστη της ημέρας, είχε σηκωθεί πριν την ανατολή του Ηλίου και πήγε στο χωράφι του να θερίζει το σιτάρι. Στο ημίφως διέκρινε μια κίνηση ανάμεσα στα σπαρτά και νόμισε ότι ήταν κάποια από τα πολλά σκυλιά που είχαν οι αγρότες στις φάρμες τους. Λίγες στιγμές αργότερα πολεμούσε για τη ζωή του. Το δρεπάνι του αποδείχτηκε πολύ καλό όπλο. Αρκετή ώρα αντιστάθηκε στο τεράστιο αρπακτικό και κατάφερε να φτάσει στο σπίτι του σώος, όπου για αρκετή ώρα δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη έχοντας παραλύσει από τον τρόμο.

• Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις μικρόσωμων ανθρώπων που δεν δίστασαν να αντιμετωπίσουν το θηρίο. Τέτοιες ήταν οι μάχες που έδωσαν ένας 12χρονος μαθητής και μία μικροκαμωμένη μητέρα 6 παιδιών:

Χωρικοί προσπαθούν να σώσουν μια γυναίκα από το τέρας.

Το 1765 οι επιθέσεις ήταν τόσες πολλές ώστε τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο σε μεγάλες ομάδες και οπλισμένα με αυτοσχέδια όπλα. Δυστυχώς κάποια δεν απέφυγαν τον φρικτό θάνατο. Όμως, ο 12χρονος Jacques Portefaix έσωσε από αυτή την μοίρα έξι άλλους συμμαθητές του πετώντας πέτρες στο τέρας που τους καταδίωκε. Για αυτό του το ανδραγάθημα ανταμείφθηκε και του δόθηκε εκπαίδευση σε στρατιωτική σχολή με την προοπτική να γίνει αξιωματικός στον Γαλλικό Στρατό.
Η πιο ηρωική περίπτωση είναι αυτή της Jeanne Jouve. Στις 9 Μαρτίου τρία από τα έξι παιδιά της δέχτηκαν την επίθεση του θηρίου. Η μητέρα τους τα υπερασπίστηκε λυσσαλέα με πέτρες ακόμα και με τα γυμνά της χέρια. Τελικά το τέρας αποχώρησε αφήνοντας την ίδια σοβαρά τραυματισμένη και ένα αγοράκι της αιμόφυρτο και με κατακρεουργημένο πρόσωπο. Το παιδί απεβίωσε τρεις μέρες αργότερα. Η είδηση τού περιστατικού έφτασε μέχρι τις Βερσαλλίες και ο βασιλιάς χορήγησε μία ανταμοιβή 300 λιβρών στην γενναία μητέρα.

• Κάποιοι τοπικοί ευγενείς βοήθησαν με όποιον τρόπο μπορούσαν τους δύστυχους χωρικούς, διοργανώνοντας κυνήγια για την εξόντωση του τέρατος ή προσφέροντας με δικά τους έξοδα περίθαλψη στα θύματα, ακόμα και καταλύματα. Άλλοι πάλι αδιαφόρησαν για την τύχη των συντοπιτών τους φροντίζοντας μονάχα για την δική τους ασφάλεια. Όταν το 1789 εξερράγη η Γαλλική Επανάσταση, οι χωρικοί της Ζεβοντάν επενέβησαν πολλές φορές για να σώσουν ευγενείς (ή απογόνους αυτών) που τους είχαν συμπαρασταθεί και βοηθήσει κατά την τριετία 1764-1767. Αντίθετα, αδιαφόρησαν για τους υπόλοιπους.

Σύγχρονο μνημείο του Κτήνους της Ζεβοντάν στην Sauques της Λοζέρ.

Το τέρας της Ζεβοντάν στην Τέχνη

Πολλοί καλλιτέχνες έχουν επίσης εμπνευστεί και επηρεαστεί από την ιστορία του τέρατος της Ζεβοντάν:

• ο Σκοτσέζος συγγραφέας Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον διέσχισε την περιοχή το 1878 και περιγράφει τον θρύλο του θηρίου στο βιβλίο του «Travels with a Donkey in the Cévennes». Χαρακτηρίζει το κτήνος «Ναπολέοντα Βοναπάρτη των λύκων» και επίσης σημειώνει ότι αν όλοι οι λύκοι ήταν σαν το τέρας αυτό, θα είχαν αλλάξει την ιστορία του Ανθρώπου.

• Οι Αδερφοί Γκριμ εμπνεύστηκαν κάποια από τα παραμύθια τους από τα διάφορα περιστατικά της ιστορίας του τέρατος.

• Η γαλλική ταινία «Η Αδελφότητα των Λύκων» (Le Pacte des Loups, 2001) περιγράφει ακριβώς αυτό το γεγονός. Αν και οι συντελεστές της ταινίας μελέτησαν τα χρονικά που αναφέρονται στα γεγονότα, τελικά υιοθέτησαν μια από τις πολλές θεωρίες συνομωσίας: Το τέρας ήταν μια λέαινα εκπαιδευμένη από έναν παρανοϊκό αριστοκράτη και οι επιθέσεις γίνονταν στα πλαίσια άσκησης πολιτικής πίεσης από μια μυστική αδελφότητα προς την γαλλική κυβέρνηση. Η απόκοσμη εμφάνισή του, οφειλόταν σε μια αλλόκοτη πανοπλία με την οποία το είχε ντύσει το αφεντικό του.

ΠΗΓΗ : www.wikipedia.org , Περιοδικο Ανεξηγητο , www.weirdnews.gr

Πρωτογενές πλεόνασμα 1,8 δις. ευρώ πέτυχε η Ελλάδα το β' εξάμηνο του 2011

Ένα ενδιαφέρον άρθρο της οικονομικής αναλύτριας Stephanie Flanders του BBC δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του βρετανικού δικτύου (http://www.bbc.co.uk) όπου σύμφωνα με την Flanders η κατάσταση στην Ελλάδα αρχίζει σιγά-σιγά να μεταβάλλεται με την χώρας μας να έχει αποκτήσει σημαντικά διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα έναντι των ευρωπαϊκών θεσμών και των πολιτικών που επιδιώκουν μία οριστική συμφωνία.
Σύμφωνα με την αναλύτρια οι λόγοι για αυτή την εξέλιξη είναι τρείς. Πρώτα από όλα όλοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι απαιτείται μία μεγαλύτερης ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Δεύτερο στο κούρεμα θα χρειαστεί να συμμετάσχουν και οι επίσημοι πιστωτές και τρίτο η ελληνική κυβέρνηση έχει καταγράψει στο δεύτερο εξάμηνο του 2011 πρωτογενές πλεόνασμα, δηλαδή δανείζεται πλέον χρήματα μόνο για την αποπληρωμή του χρέους. Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ο τρίτος λόγους που σύμφωνα με την βρετανίδα αναλύτρια η κατάσταση έχει μεταβληθεί.
Όπως αναφέρει η Stephanie Flanders το δεύτερο εξάμηνο του 2011 η ελληνική κυβέρνηση επέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ σε σχέση με τον πρώτο εξάμηνο που το έλλειμμα ήταν 5,1 δις ευρώ με μείωση των δημοσίων δαπανών κατά 7,4% και αύξηση των εσόδων κατά 1,4%.  Η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι σε θέση να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες της οικονομίας της και ότι με τα δάνεια που λαμβάνει αποπληρώνει πια αποκλειστικά το χρέος της.
Φυσικά στο σύνολο του το 2011 έκλεισε με έλλειμμα, όμως σύμφωνα με την βρετανίδα αναλύτρια το γεγονός αυτό αποτελεί μία ενδιαφέρουσα ένδειξη ότι κάτι αλλάζει καθότι αυτό σημαίνει ότι το κόστος
αποχώρησης της χώρας από τις διαπραγματεύσεις και η κήρυξη πτώχευσης θα είχε μικρότερο κόστος σε σύγκριση με το περασμένο καλοκαίρι. Επισημαίνεται δε ότι η προοπτική μεγαλύτερων περικοπών λιτότητας τυγχάνει πιο δύσκολα υπεράσπισης όταν αποσκοπεί μόνο στην πληρωμή τόκων.
ΠΗΓΗ: www.bbc.co.uk , www.defencenet.gr

Το ηφαίστειο της Σαντορίνης έχει φουσκώσει σαν παραμορφωμένο κέικ

Οι σεισμοί δεν προειδοποιούν, το ηφαίστειο όμως προειδοποιεί - είπε σε συνέντευξη του στην...
ΕΡΑ Ηρακλείου, ο καθηγητής του εργαστηρίου γεωφυσικής και σεισμολογίας του ΤΕΙ Κρήτης Φίλιππος Βαλιανάτος, αναφερόμενος στην πρωινή ισχυρή σεισμική δόνηση (5,3 ρίχτερ 48 χλμ. νοτιοδυτικά της Σαντορίνης) που έγινε αισθητή στην Κρήτη αλλά και την πρόσφατη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή της Σαντορίνης.

«Αυτό που μας προβληματίζει είναι ότι αρχίζει να φουσκώνει ... το κέικ της Σαντορίνης» είπε ο κ. Βαλλιανάτος, παρομοιάζοντας το ηφαίστειο με ένα κέικ, το οποίο έχει παραμορφωθεί φουσκώνοντας.

Οπως είπε, οι αρχές έχουν ήδη ειδοποιηθεί, ενώ οι πολίτες θα πρέπει να είναι έτοιμοι και να έχουν εξετάσει σενάρια και τρόπους αντίδρασης, γιατί ακόμη και η πιο «απλή» εκδοχή, το να αρχίσει να βγαίνει τέφρα από το ηφαίστειο, θα έχει συνέπειες, επηρεάζοντας -αν μη τί άλλο- τα αεροπορικά δρομολόγια.

Ο καθηγητής αναφέρθηκε στην ευρύτερη σεισμική δραστηριότητα που καταγράφεται το τελευταίο 6μηνο στην περιοχή της Σαντορίνης, όπου μόνο το τελευταίο 24ωρο έχουν σημειωθεί 20 σεισμικές δονήσεις, εντάσεως ως και 3,5 ρίχτερ, οι οποίες, όμως, σύμφωνα με τον κ. Βαλλιανάτο συνιστούν μια προειδοποίηση ότι ενδέχεται «κάτι να συμβεί», ενώ παραπέμπει στη δεκαετία του '50, οπότε είχε παρουσιαστεί ένα παρόμοιο φαινόμενο που είχε «φέρει» έναν πολύ ισχυρό σεισμό.

Οι σεισμολόγοι, ωστόσο, εμφανίζονται καθησυχαστικοί και συνιστούν ψυχραιμία, ενώ δεν συνδέουν τον σημερινό σεισμό με τις δονήσεις που έχουν προκληθεί τελευταία στην περιοχή της Σαντορίνης. Καθησυχαστικός για την μικροσεισμική πλην παρατεταμένη δραστηριότητα που παρατηρείται στη Σαντορίνη εμφανίστηκε ο καθηγητής του τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευθύμιος Λέκκας.
Το φαινόμενο διερευνάται από τους σεισμολόγους, οι οποίοι εξετάζουν όλες τις παραμέτρους με επιφυλακτικότητα. Οι ειδικοί εξηγούν ότι οι μεταβολές που εμφανίζονται στον φλοιό δεν συνεπάγονται κατ' ανάγκην ενεργοποίηση του ηφαιστείου και ότι οι έως τώρα εκτιμήσεις δεν είναι παρά προκαταρκτικά συμπεράσματα.

Ενα πολύπλοκο γεωλογικό φαινόμενο, το οποίο βρίσκεται υπό επιστημονική παρακολούθηση, εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες στη Σαντορίνη. Στην περιοχή έχει καταγραφεί πλούσια σεισμική δραστηριότητα, η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, συνοδεύεται από παραμορφώσεις στον στερεό φλοιό της γης.
Οπως εξηγούν οι σεισμολόγοι, τους τελευταίους 7 με 8 μήνες έχει παρατηρηθεί αύξηση της σεισμικής δραστηριότητας στην περιοχή του ηφαιστείου. Οι πολλαπλές δονήσεις που έχουν καταγραφεί δεν υπερβαίνουν σε μέγεθος τα 3,3 Ρίχτερ, ενώ το τελευταίο διήμερο παρουσιάστηκε μια έξαρση των φαινομένων. Παράλληλα εντοπίζονται παραμορφώσεις στον στερεό φλοιό της γης, οι οποίες δεν είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού αλλά ανιχνεύονται με GPS. Ακόμη κι αν αυτά επιβεβαιωθούν, όπως επισημαίνουν, η πολυπλοκότητα της φύσης εμποδίζει την εξαγωγή βέβαιων συμπερασμάτων: οι μηχανισμοί της δεν λειτουργούν πάντοτε με τον ίδιο τρόπο, ακόμη κι αν επικρατούν πανομοιότυπες συνθήκες.

Οι σεισμολόγοι εξηγούν, άλλωστε, ότι η παραμόρφωση δεν αποκλείεται να προκύπτει από καθαρά σεισμοτεκτονικές διαδικασίες που δεν έχουν σχέση με το ηφαίστειο. Αναλύοντας την εκδοχή αυτή επισημαίνουν ότι στη Σαντορίνη έχουν ιστορικά εκδηλωθεί σεισμικές δονήσεις μεγάλης έντασης, και ως εκ τούτου η παραμόρφωση ίσως οφείλεται σε μεταβολές των ρηγμάτων που υπάρχουν στο υπέδαφος του νησιού και όχι σε μεγαλύτερα βάθη δηλαδή στο ηφαίστειο.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, εκδηλώσεις για το θέμα έχουν διοργανώσει και οι οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Σαντορίνης, με καλεσμένους Ελληνες αλλά και ξένους επιστήμονες, οι οποίοι εμφανίστηκαν καθησυχαστικοί ως προς τον κίνδυνο υψηλού σεισμού σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Από πέρυσι, πάντως, η Σαντορίνη βρίσκεται στο μικροσκόπιο των επιστημόνων. Σεισμολόγοι και ηφαιστειολόγοι παρακολουθούν με πολύ μεγάλη προσοχή τη σεισμική ακολουθία που εκδηλώνεται.
Η ασυνήθιστη δραστηριότητα που καταγράφεται στο ηφαίστειο της Θήρας οφείλεται στη στάθμη του μάγματος που ανεβαίνει από τον πυθμένα του ηφαιστείου αυξάνοντας την πίεση στον κώνο του κρατήρα.

Οι σεισμικές δονήσεις που σημειώνονται είναι χαμηλής έντασης, αλλά όπως εξηγούν οι επιστήμονες το εστιακό βάθος βρίσκεται όλο και πιο κοντά στην επιφάνεια της Σαντορίνης και το φαινόμενο εξηγείται με την άνοδο της στάθμης του μάγματος από τον πυθμένα του ηφαιστείου το οποίο πιέζει τον κώνο του κρατήρα.
Η ηφαιστειακή δραστηριότητα είναι μικρής διάρκειας με βραδείς ρυθμούς εξέλιξης, αλλά συχνά η χαρακτηριστική οσμή κλούβιου αυγού που αναδίδει το θειάφι, το οποίο υπάρχει σε αφθονία στο ηφαιστιογενές υπέδαφος του νησιού, γίνεται μερικές φορές όλο πιο έντονη.

Το νησιωτικό σύμπλεγμα της Σαντορίνης αποτελεί παγκοσμίως μοναδικό φαινόμενο ηφαιστείου με καλντέρα. Το μισοφέγγαρο που ονομάζουμε Σαντορίνη, η Θηρασιά και το Ασπρονήσι σχηματίζουν έναν νοητό κύκλο, στην μέση του οποίου βρίσκεται η καλντέρα της Σαντορίνης, η μεγαλύτερη στο κόσμο.

Το ηφαίστειο αφυπνίστηκε για πρώτη φορά πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια και συνέχισε την δραστηριότητα του μέχρι και σήμερα. Σε αυτό το μακρύ χρονικό διάστημα έχουν συμβεί 12 εξαιρετικά μεγάλες εκρήξεις.
Η Νέα Καμμένη και η Παλαιά Καμμένη σχηματίστηκαν από υποθαλάσσιες εκρήξεις και αποτελούν το πιο πρόσφατα κομμάτια γης της Μεσογείου. Ο σχηματισμός της Νέας Καμμένης άρχισε μόλις πριν 440 χρόνια με τα τελευταία κομμάτια ηφαιστειακής λάβας πετρώνουν πάνω της μόλις εδώ και 50 χρόνια.

Η τελευταία έκρηξη έγινε το 1950. Οι κάτοικοι την έζησαν δίνουν τρομακτικές περιγραφές: «Οι φλόγες ξεπηδούσαν από την θάλασσα», «Η λάβρα εκτινασσόταν», «Κάπνα ξετυλιγόταν», «Πυρακτωμένο μάγμα ανέβλυζε», «Η θάλασσα κόχλαζε» «Οι δυνατοί σεισμοί και οι εκτινάξεις ηφαιστειακής τέφρας μας ταλαιπώρησε». Πρόκειται για μερικές μόνο από τις μαρτυρίες που κόβουν την ανάσα...

ΠΗΓΗ : http://24wro.blogspot.com

Το τρομερό μυστικό όπλο των αμερικανικών δυνάμεων στη Βαγδάτη

Ο Patrick Dillon, ένας ανεξάρτητος Αμερικανός κινηματογραφιστής, πήρε συνεντεύξεις από Ιρακινούς που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες σε μια εφιαλτική επίδειξη ενός αμερικανικού υπερόπλου, που χρησιμοποίησαν οι αμερικανικές δυνάμεις σε οδομαχίες στη Βαγδάτη.

Την τρομακτική δύναμη πυρός του μυστικού αυτού όπλου, το οποίο είναι τοποθετημένο πάνω σε τανκς, είδε σε όλη της την κλίμακα ο Mazid ΑΙ Gazali, έμπειρος αξιωματι κός του ιρακινού πεζικού, ο οποίος περιέγραψε τον τρόπο λειτουργίας του και τα φρικιαστικά αποτελέσματα του, ως κάτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη μακρόχρονη στρατιωτική του ζωή.



Στη Φωτογραφία βλέπουμε κανόνι laser πάνω σε τζίπ του Αμερικανικού στρατού.







Στο φιλμ, ο AJ Gazali περιγράφει ότι το όπλο έμοιαζε με φλογοβόλο, μόνο που ήταν εξαιρετικά ισχυρότερο. Είπε ότι έμοιαζε να εκτοξεύει περισσότερο συμπυκνωμένους κεραυνούς, παρά συνηθισμένες φλόγες. Με βάση τη μακρά του εμπειρία ως επαγγελματίας μηχανικός, ισχυρίζεται ότι οι τρομερές ιδιότητες αυτού του μυστικού όπλου πρέπει να οφείλονται σε κάποιου είδους ακτινοβολία.

Ο AJ Gazali έχει πολεμήσει σε τρεις πολέμους τα τελευταία 30 χρόνια στο Ιράκ, με αποτέλεσμα να έχει συναντήσει ουσιαστικά κάθε τύπο συμβατικού όπλου που χρησιμοποιήθηκε σε μάχη και να γνωρίζει καλά τις επιπτώσεις του σε ανθρώπους και μηχανές. Στις 22 Απριλίου του 2003, αυτός και η οικογένεια του οχυρώθηκαν μέσα στο σπίτι τους, καθώς ξέσπασε μια άγρια οδομαχία στη γειτονιά του. Την ώρα που κορυφωνόταν η συμπλοκή, πρόσε ξε ότι οι Αμερικανοί ζήτησαν να τούς στείλουν ένα τανκς με περίεργο σχήμα.

Τότε, προς έκπληξη του, το τανκς εκτόξευσε ξαφνικά μια εκτυφλωτική δέσμη που έμοιαζε να αποτελείται από φωτιά και κεραυνό, η οποία «καταβρόχθισε» ένα μεγάλο λεωφορείο και τρία αυτοκίνητα. Μέσα σε δευτερόλεπτα, το λεωφορείο είχε σχεδόν λειώσει και κρεμόταν σαν «βρεγμένο κουρέλι», όπως το περιέγραψε χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια, το λεωφορείο έλιωσε τελείως υπό την επίδραση αυτού του τρομακτικού κύματος και συρρικνώθη κε σε μια άμορφη μάζα, μεγέθους ενός «σκαραβαίου» Φολκσβάγκεν.

Σαν να μην έφθανε αυτό, ο ΑΙ Gazali περιγράφει σαφώς ότι είδε αρκετά ανθρώπινα σώματα να συρρικνώνονται σε μέγεθος νεογέννητου μωρού. Μέχρι την ώρα που τελείωσε η οδομαχία εκείνο το βράδυ, υπολογίζει ότι 500 με 600 στρατιώτες και πολίτες είχαν «ψηθεί» ζωντανοί, ως αποτέλεσμα της δράσης αυτού του μυστηριώδους όπλου του τανκς.

Σε μια πόλη όπου παντού έβρισκες καμένους πολίτες και στρατιωτικά οχήματα, οι αμερικανικές δυνάμεις φρόντιζαν με αφύσικη σχολαστικότητα να επιστρατεύουν μπουλντόζες και ομάδες με φτυάρια, προκειμένου να θάψουν όσο πιο γρήγορα γινόταν τα αποτρόπαια απομεινάρια. Πάντως, υπήρχαν αρκετά ίχνη από όλα αυτά, όπως διαπίστωσε ο Dillon, όταν ο Αl Gazali τον οδήγησε στην περιοχή της οδομαχίας. Ο Dillon είπε ότι μπόρεσαν εύκολα να ξεθάψουν μεγάλα κομάτια μετάλλου που είχε λιώσει και ξαναστερεοποιηθεί, τα οποία έμοιαζαν με μικρές «στέρεες λιμνούλες», καθώς και σωρούς από ένα περίεργο ινώδες υλικό, το οποίο ήταν ό,τι απέμεινε από τα λάστιχα των οχημάτων.

Ο Dillon, διαθέτοντας μεγάλη πολε μική εμπειρία λόγω της θητείας του ως μέλος του νοσηλευτικού προσωπικού στο Βιετνάμ, καθώς και της κάλυψης αρκετών πολέμων από τη Σομαλία μέχρι το Κόοσοβο, είπε χαρακτήριστικά: «Έχω δει πολλά καταστροφικά όπλα στη ζωή μου: φλογοβόλα, ναπάλμ, λευκό φώσφορο, θερμίτη, κλπ. Εδώ, κατά τη γνώμη μου, το μόνο που μπορεί να χρησιμοποιήθηκε είναι βόμβα υδρογόνου, η οποία είναι δυνα τόν να ρευστοποιήσει σε ελάχιστο χρόνο ένα ολόκληρο λεωφορείο ή να αναφλέξει ένα ανθρώπινο σώμα, έτσι ώστε αυτό να φθάσει σε μέγεθος νεογνού. Ο θεός να φυλάει την Ανθρωπότητα εάν το όπλο αυτό είναι απλώς μια πρόγευση του τι μας επιφυλάσσει ο 21ος αιώνας...»

(Πηγή: Bill Dash στο Jeff Rense website, http://www.rense.com)