Προορίζεται η φτωχή Μοζαμβίκη να αναμορφώσει τις διεθνείς ενεργειακές (και άρα γεωπολιτικές) ισορροπίες; Ο Steve LeVine, καθηγητής του GeorgetownUniversity, εταίρος του New America Foundation και αρθρογράφος του foreignpolicy.com πιστεύει ακριβώς αυτό.
Η ιταλική ΕΝΙ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία γνωστοποιεί ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που προτίθεται να εξορύξει στα ανοιχτά της Μοζαμβίκης υπολογίζονται πλέον στα 6,5 δις. βαρέλια, έναντι προηγούμενων εκτιμήσεών της για 5 δις. βαρέλια. Πλάι σε αυτά βρίσκονται άλλα 5 δις. βαρέλια σε κοιτάσματα υπό την εκμετάλλευση της Anadarko.
Μετά την Δυτική και η Ανατολική Αφρική μπαίνει ολοένα και εντονότερα στον διεθνή ενεργειακό χάρτη: Εκτός από την Μοζαμβίκη, σοβαρές ποσότητες φυσικού αερίου κρύβει η υποθαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Τανζανίας (η Ophir υπολογίζει συνολικά τα εκεί κοιτάσματα που εκμεταλλεύεται σε 1,2 δις. βαρέλια) και η Κένυα (όπου η Tullow Oil μόλις ανέφερε τον εντοπισμό κοιτασμάτων).
Τα νέα προκαλούν ευφορία ανάμικτη με ανησυχία. Γιατί βέβαια είναι γνωστή η «κατάρα» που συνοδεύει τις πρώτες ύλες της Μαύρης Ηπείρου: ο πλούτος για τον οποίο διαγκωνίζονται οι ξένες δυνάμεις και οι διεφθαρμένες εγχώριες ελίτ, όχι μόνο δεν «κατασταλάζει» στη μάζα του πληθυσμού, αλλά τροφοδοτεί την βία και την αστάθεια.
Η ίδια η Μοζαμβίκη, των 23 εκατομμυρίων κατοίκων, το μαρτυρεί αυτό πολύ καλά, καθώς, παρά τους ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης που καταγράφει τα τελευταία χρόνια, η χώρα κατατάσσεται σταθερά στις τελευταίες θέσεις όλων των δεκτών ανθρώπινης ανάπτυξης.
Ωστόσο, κάτι δείχνει να αλλάζει. Η ευρύτερη ενεργειακή αβεβαιότητα, σε συνδυασμό με πολιτικές ανακατατάξεις σαν την Αραβική Άνοιξη, ωθούν τις ίδιες τις εταιρείες εκμετάλλευσης φυσικών πόρων να προστασία του δικού του συμφέροντος την προώθηση της διαφάνειας, της σταθερότητας και της αναπτυξιακής προοπτικής των αφρικανικών χωρών όπου δραστηριοποιούνται.
Λ.χ. η ιταλική ΕΝΙ προτίθεται να καταστήσει την παρουσία της στη Μοζαμβίκη περισσότερο βιώσιμη, συνοδεύοντάς την με έργα υποδομής, όπως ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς.
Το ζήτημα πάντως είναι ότι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Μοζαμβίκης έχουν τη δυνατότητα να αναμορφώσουν όχι μόνο το εσωτερικό της χώρας, αλλά όλη τη διεθνή αγορά φυσικού αερίου. Μιαν αγορά η οποία χρήζει επειγόντως απελευθέρωσης καθώς στη μεν Ευρώπη κυριαρχείται από τη ρωσική Gazprom (που παρέχει το 25% της συνολικής τροφοδοσίας και ελέγχει ολοένα και περισσότερο και τα δίκτυα διανομής), στη δε Ασία από τη δεσπόζουσα θέση του Κατάρ, που συνδέει τις τιμές του υγροποιημένου φυσικού αερίου με αυτές του πετρελαίου, οδηγώντας τες λ.χ. σε αστρονομικά επίπεδα του ύψους των 20 δολαρίων ανά χίλια κυβικά μέτρα, όταν στις ΗΠΑ η αντίστοιχη τιμή είναι 2,30 δολάρια.
Η γεωγραφική της θέση επιτρέπει στη Μοζαμβίκη να αναδειχθεί σε τροφοδότη τόσο της ευρωπαϊκής όσο και της ακόρεστης ασιατικής αγοράς σε υγροποιημένο φυσικό αέριο. Και μόνο η πιθανότητα αυτή θα αρκούσε ώστε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Εμίρης του Κατάρ να χάσουν τον ύπνο τους.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου