Με φόντο τη "Βρουσλέκα".

Τα Θεοδώριανα φημίζονται για τα πολλά νερά τους, άλλωστε στους τουριστικούς οδηγούς αναφέρονται σαν το χωριό με τα περισσότερα νερά στην Ελλάδα. Πάρα πολλές οι πηγές και οι βρύσες του χωριού. Ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζει η βρύση "Βρουσλέκα". Βρίσκεται βόρεια, λίγο έξω από το χωριό, κοντά στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας.

Η βρύση αυτή επιβλητική και πετρόχτιστη με δύο πέτρινες κάναλες και στη μέση τον περίφημο "αράπη- κάνουλα" που δεν υπάρχει πια. Για  πολλά χρόνια, πριν γίνει το υδραγωγείο του χωριού, συγκέντρωνε τους περισσότερους νεροκουβαλητές. Έτσι νέοι και νέες της εποχής έβρισκαν εκεί  την ευκαιρία να αλλάξουν μερικές ματιές και να νιώσουν τα πρώτα "'ερωτικά σκιρτήματα", κάνοντας το έργο του προξενητή πιο ...εύκολο.

Πολλές παρέες, κυρίως νεαρών, μετά το πανηγύρι έπαιρναν τα κλαρίνα και ξημέρωναν στη Βρουσλέκα, συνεχίζοντας το χορό και το τραγούδι. Όμως εκεί που η βρύση είχε την τιμητική της ήταν το "οχτώημερο", στις 8 Σεπτέμβρη, όταν το γειτονικό μοναστήρι, αφιερωμένο στη γέννηση της Θεοτόκου, γιόρταζε.

Εκεί κάθε χρόνο στηνόταν το δεύτερο πανηγύρι μετά από αυτό του Δεκαπενταύγουστου. Όλοι οι προσκυνητές μετά το τέλος του, φορώντας τα γιορτινά τους, παρέες παρέες, ανηφόριζαν για να ξεδιψάσουν στα κρουσταλένια νερά της Βρουσλέκας και να ξαποστάσουν κάτω από τα βαθύσκιωτα πλατάνια. Πάντα παρών και ο φωτογράφος του χωριού Παναγιώτης Λάκκας με τη μηχανή του.

Επειδή θεωρούνταν χώρος αναψυχής, απαγορεύονταν το πλύσιμο των ρούχων. Αργότερα για το σκοπό αυτό με τα νερά που συγκεντρώνονταν χτίστηκε από κάτω μια άλλη βρύση. Λίγο πριν από τη "Βρουσλέκα" υπάρχει και άλλη μικρότερη πηγή, που παλιά είχε ξύλινη κάνουλα.

Παλιά το νερό αναπηδούσε μέσα από έναν μικρό τοίχο με τρεις κάναλες. Στα μέσα της δεκαετίας του '50 η βρύση γίνεται πετρόχτιστη με τον "αράπη" και τις δυο πέτρινες κάναλες. Λίγο μετά το 1960 επί προεδρίας Τσιρογιάννη, γίνεται προσπάθεια να γίνει σκεπαστή, στηριζόμενη σε δύο πέτρινες σκαλιστές κολόνες. Ο μεγάλος σεισμός όμως του 1967 καταστρέφει τις κολόνες και το σχεδιο εγκαταλείπεται.

Το όνομά της το πήρε μάλλον από κάποιο Λέκκα. "Βρύση του Λέκκα" σε παράφραση "Βρουσλέκα". Ωστόσο το επώνυμο αυτό δεν συναντάται στο χωριό μας ούτε συνδέεται με κάποιο τρόπο με τη νεώτερη ιστορία του. Αν δεν ανάγεται στην εποχή της Τουρκοκρατίας, πολύ πιθανό να πήρε αυτό το όνομα από τους ξακουστούς πετράδες των Μαστοροχωρίων της Ηπείρου, Αλέξιο και Νικόλαο Λέκκα, οι οποίοι θεωρούνταν ξακουστοί "πελεκάνοι", πελεκητές δηλαδή της πέτρας. Ίσως να ήταν αυτοί που φιλοτέχνησαν τον "αράπη". 

Σήμερα έχει χάσει την παλιά της αίγλη. Στέκεται όμως ακόμα όρθια περιμένοντας κάποιο χωριανό να την καθαρίσει από τα αγριόχορτα, να δροσιστεί και να  αναπολήσει κάτι από το ένδοξο παρελθόν της.

Με τη βοήθεια του αρχείου παλιάς φωτογραφίας θα κάνουμε ένα νοσταλγικό φωτογραφικό ταξίδι στα παλιά, τότε που παρέες χωριανών έμπαιναν στη σειρά για μια αναμνηστική φωτογραφία με φόντο τον "αράπη" και τη Βρουσλέκα. Καλό ταξίδι στο χρόνο και στις θύμησες...

ΠΗΓΗ https://www.theodoriana.com/ ΚΑΙ ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ THEODORA GREEN
ΠΕΡΙΟΧΗ ΘΕΟΔΩΡΙΑΝΑ ΑΡΤΑΣ