Από τους σύγχρονους αρχαιολόγους αναφέρεται ως ηλιακός ναός. Ο αρχαίος αυτός τόπος είναι γνωστός ως τόπος λατρείας του θεού Ρα και αποτελεί μέρος του πυραμιδικού συγκροτήματος στο Abu Sir. Ο ναός στο Abu Gorab υποτίθεται ότι κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της πέμπτης δυναστείας του Παλαιού Βασιλείου ή αλλιώς κάπου γύρω στο 2400 π.Χ. Λέγεται ότι προοριζόταν να αναπαριστά τελετουργικά την ισχυρή δύναμη του θεού του Ήλιου Ρα, σύμφωνα με τη θρησκευτική αντίληψη των ιερέων της Ηλιουπόλεως.
Σύμφωνα με την αρχαία αιγυπτιακή ιστορία, έξι ηλιακοί ναοί υπήρχαν στο Abu Gorab, βόρεια του Abu Sir. Ωστόσο, μόνο δύο έχουν εντοπιστεί σήμερα. Εκείνο του Userkaf και του Nyuserra, ο οποίος είναι και ο καλύτερα διατηρημένος ηλιακός ναός.
Μερικοί συγγραφείς προτείνουν ότι οι ηλιακοί ναοί του Abu Gorab χρησιμοποιήθηκαν ως τόποι από τους οποίους διεξήχθησαν αστρονομικές παρατηρήσεις προκειμένου να καθοριστούν οι ώρες της νύχτας. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ηλιακοί ναοί έχουν έναν εκπληκτικό προσανατολισμό από την ανατολή προς την δύση.
Το Abu Gorab φιλοξενεί επίσης μία κατεστραμμένη πυραμίδα και έναν, κάποτε, τεράστιο οβελίσκο, ο οποίος, σύμφωνα με τους ειδικούς, συμβόλιζε τον τόπο ηρεμίας του Ra, του οποίου το συνολικό ύψος του ήταν πιθανότατα κάπου μεταξύ πενήντα έως εβδομήντα μέτρα.
Ωστόσο, εκείνο που προκαλεί την προσοχή μας είναι κάτι τεράστια μπλοκ που ζυγίζουν αρκετούς τόνους. Είναι κομμένα με αξιοπρόσεκτη ακρίβεια, ενώ είναι εξαιρετικά γυαλισμένα. Αν και πολλά από αυτά φαίνεται να μην έχουν τοποθετηθεί στην τύχη κάποια, κάποια άλλα μοιάζουν να έχουν σκορπιστεί από κάποια γιγαντιαία δύναμη, ίσως, από κάποιο κατακλυσμιαίο γεγονός που τα σκόρπισε.
Τα τεράστια πέτρινα τετράγωνα είναι διάσπαρτα σε ολόκληρη την περιοχή σαν να υπήρχε κάποια άγνωστη δύναμη που προκάλεσε τη διάσπαση ή την αποσυναρμολόγησή τους. Γιατί το λέμε αυτό; Δείτε την φωτογραφία:
Αυτά τα γιγαντιαία τετράγωνα μπλοκ είναι σμιλεμένα ως μεγάλα «πιάτα» που περιέχουν παράξενα σχέδια και κάτι σαν γρανάζια στο εξωτερικό χείλος τους.
Οι Αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι αυτές οι λεκάνες χρησιμοποιήθηκαν από τους αρχαίους Αιγυπτίους για να κρατήσουν το ζωικό αίμα των θυσιών, το οποίο, μόλις τις γέμιζε, έτρεχε μέσα από τέλεια διάτρητους διαύλους κομμένους στην πέτρα.
Παραδόξως, παρά την πεποίθηση αυτή, οι ειδικοί δεν βρήκαν ούτε ένα κομμάτι από στοιχεία που να αποδεικνύουν την θεωρία τους.
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι η εσωτερική επιφάνεια των «λεκανών» είναι εκπληκτικά λεία στην αφή και σύμφωνα με το ancient-code.com παρουσιάζουν κυκλικά σημάδια από εργαλεία λείανσης, πράγμα που υποδηλώνει ότι όποιος τους δημιούργησε διέθετε μια τεχνολογία ανάλογη της σημερινής, της δικής μας.
Επίσης έχουν τέλειες τρύπες ανοιγμένες με τεχνολογία που υποτίθεται ότι δεν υπήρχε τότε. Ανάλογες οπές συναντούμε σε πολλούς μυστηριώδεις αρχαιολογικούς τόπους, όπως στο Puma Punku.
Μία άλλη υπόθεση που απέχει αρκετά από εκείνη των αρχαιολόγων, αλλά ούτε αυτή μπορεί να αποδειχτεί, είναι ότι αυτές οι ¨λεκάνες» με τα «γρανάζια» αποτελούσαν μέρος ενός μεγαλιθικού μηχανισμού που διαλύθηκε από μία άγνωστη δύναμη.
Πρόκειται άραγε, για εξαρτήματα που, σε συνδυασμό με τις αστρονομικές παρατηρήσεις τις οποίες έκαναν, μπορεί να εξυπηρετούσαν σαν «κατοπτρικά πιάτα», ανάλογα των σημερινών δορυφορικών πιάτων οπότε, ενδεχομένως, θα μπορούσαν να εκπέμπουν ή να λαμβάνουν κοσμικά σήματα, ενέργειες κλπ;
Θα μπορούσαν επίσης, να είναι μέρος μίας Αστροπύλης, μίας Πύλης, ενός Διαύλου, όπου μέσω αυτής ταξίδευαν οι αρχαίοι θεοί προς άλλες διαστάσεις και κόσμους;
Είναι, φυσικά, μία θεωρία. Γι’ αυτό άλλωστε ονομάζονται θεωρίες, τέτοιου είδους σκέψης, όπως και εκείνες των αρχαιολόγων. Είναι πολύ δύσκολο να συναρμολογήσει κάποιος κομμάτια που έχουν καταστραφεί χωρίς να έχει μία, έστω πρόχειρη εικόνα, της περιοχής όπως ήταν κάποτε, όταν οικοδομήθηκε για πρώτη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου