Στα νότια της σκοτεινής πλευράς της Σελήνης, υπάρχει ένας κρατήρας που λέγεται Schrödinger.
Εκεί, ο δορυφόρος «Κασσιόπη» τράβηξε επτά φωτογραφίες (σκοπός τους ήταν
η χαρτογράφηση όλης της σκοτεινής πλευράς) που πραγματικά δίχασαν τους
πάντες, όταν διέρρευσαν στις 20/3/2010.
Το αντικείμενο των φωτογραφιών δεν ήταν τίποτα άλλο από τον σχηματισμό
μίας τεράστιας Σβάστικας (γαμμάδιον κατά του αρχαίους Έλληνες) που
άγγιζε περίπου το 1,5 χλμ (όσο και η διάμετρος του κρατήρα). Στο κέντρο
της υπάρχει κάτι που άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως θόλος ή ένας
τεράστιος ιπτάμενος δίσκος.
Αμέσως ο νους πηγαίνει στην τεχνολογία που λέγεται πως είχαν οι Ναζί
εκείνη την εποχή και που βασίζεται σε ντοκουμέντα και σχέδια ιπτάμενων
δίσκων γερμανικής κατασκευής, όπως για παράδειγμα ο δίσκος που λέγεται
πως έπεσε κάπου κοντά στην Ρωσία κατά τη διάρκεια των ετών 1940-1945.
Μάλιστα, εικάζεται πως αν οι Ναζί είχαν προλάβει νε βελτιώσουν την
συγκεκριμένη τεχνολογία ο πόλεμος θα είχε κερδιθεί υπέρ τους. Όμως, λίγο
αργότερα, ίσως, να τα κατάφεραν, οπότε πήγαν στην σκοτεινή πλευρά της
Σελήνης και έφτιαξαν εκεί μία βάση. Την βάση «Μαύρος Ήλιος»...
Είναι, άραγε, έτσι τα πράγματα;
Ενδεχομένως δεν είναι έτσι.
Ψάχνοντας στο Google να βρω τις άλλες 6 φωτογραφίες που τράβηξε ο δορυφόρος, διαπίστωσα πως δεν υπάρχει κάτι σχετικό με τεχνητό δορυφόρο Cassiopea probe ή satellite.
Δεν ξέρω πολλά από δορυφόρους –μπορεί να έκανα λάθος. Έψαξα, λοιπόν,
για τον ίδιο τον κρατήρα. Έμαθα ότι πήρε το όνομά του από τον αυστριακό
φυσικό και θεωρητικό βιολόγο Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger (1887-1961). Ωστόσο ο κρατήρας Schrödinger, ναι μεν βρίσκεται εκεί που περιγράφεται, αλλά έχει διάμετρο 312 χλμ. και όχι 1,5.
Ψάχνοντας και συγκρίνοντας φωτογραφίες του κρατήρα από διάφορες οπτικές
γωνίες, σχημάτισα την εντύπωση ότι όχι μόνο δεν φαίνεται πουθενά η
Σβάστικα, αλλά δεν υπάρχει και καμία ομοιότητα του κρατήρα Schrödinger
με την παραπάνω φωτογραφία που υποτίθεται ότι την περιλαμβάνει.
Κατά συνέπεια, το όλον, έχει να κάνει με μία πολύ έξυπνη επινόηση που
σχετίζεται άμεσα με το επιστημονικής φαντασίας
φινλανδό-γερμανο-αυστραλιανής παραγωγής φιλμάκι IronSky (παραγωγών του Star Wreck), είτε ως έμμεση διαφήμιση είτε απλά ως εμπνευσμένο από αυτό.
Σύμφωνα με την υπόθεση, κατά τα τέλη του Β΄ΠΠ, Ναζί επιστήμονες
ασχολούνται με την αντιβαρύτητα και από μία μυστική βάση στην ανταρκτική
φεύγουν για το Φεγγάρι στην στρατιωτική βάση «Μαύρος Ήλιος», όπου μέσω
αυτής θα επιστρέψουν για να ανακαταλάβουν την Γη όταν έρθει η κατάλληλη
ώρα: το 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου